(^_^)...ไม่ได้ "คิดถึง" ทุกครั้งที่หลับตา...(-_-).. แต่... "คิดถึง" ทุกคราที่หายใจ...(*_*)
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
21 พฤศจิกายน 2550
 
All Blogs
 
(T_T ) ฝน ซา.... น้ำ ตา ซึม (T_T)

ฉันเกิดในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลผู้คน
แต่ละวันพ่อแม่ของฉันต้องพรวนดินในไร่ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ

ฉันมีน้องชายอยู่หนึ่งคน
อายุน้อยกว่าฉัน 3 ปี
วันหนึ่งฉันขโมยเงินของพ่อเพื่อไปซื้อผ้าเช็ดหน้าที่เพื่อนๆของฉันมีกัน

จากนั้นพ่อก็รู้เรื่องพ่อให้ฉันกับน้องคุกเข่าหันหน้าเข้าหากำแพง

โดยที่ในมือพ่อมีก้านไม่ไผ่อยู่หนึ่งก้าน

"ใครขโมยเงินไป"
พ่อตวาด

ฉันกลัวมาก ไม่กล้าพูดอะไรออกไป
น้องชายฉันก็เช่นกัน

พ่อจึงเอ่ยขึ้นว่า "ก็ได้
ในเมื่อไม่มีคนรับสารภาพก็ต้องโดนลงโทษทั้งคู่นั่นล่ะ"

พ่อชูก้านไม้ไผ่ในมือขึ้น
ทันใดนั้น
น้องชายของฉันก็ลุกขึ้นคว้าข้อมือของพ่อไว้....แล้วพูดว่า

"ผมขโมยเองครับ"

ก้านไม้ไผ่ก้านนั้นได้กระหน่ำลงบนหลังของน้องของฉันอย่างต่อเนื่อง

พ่อโกรธมาก
พ่อตีน้องของฉันไม่หยุด จนพ่อหอบด้วยความเหนื่อย

พ่อนั่งลงบนเก้าอี้
และด่าว่าน้องชายของฉัน

" ของคนในบ้านแกเอง แกยังขโมยได้ต่อไปแ
กจะทำชั่วอะไรอีก

แกน่าจะโดนตีให้ตาย ไอ้หัวขโมย" คืนนั้น
ฉันกับแม่กอดน้องชายของฉันไว้

หลังของน้องมีแผลเต็มไปหมด

แต่เขาไม่ได้ร้องไห้แม้แต่น้อย

กลางดึกคืนนั้น
ฉันนอนร้องไห้เสียงดัง และนานมาก

น้องเอามือเล็กๆ ของเขามาปิดปากฉันไว้
แล้วพูดว่า

" พี่ครับ
ไม่ต้องร้องไห้นะมันผ่านไปแล้ว"

ยังไงฉันก็อดที่จะเกลียดตัวเองไม่ได้

ที่ไม่มีความกล้าจะบอกความจริงกับพ่อ
.
.
.
.
.
.
หลายปีผ่านไป

แต่เหมือนกับว่าเหตุการณ์มันเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้เอง

ฉันไม่อาจลืมคำพูดของน้องชายตอนที่เขาปกป้องฉันได้เลย

ตอนนั้นน้องของฉันอายุ
8ปี ส่วนฉันอายุ 11ปี...

เมื่อตอนที่น้องชายของฉันใกล้จบ
ม.ต้น

เขาได้รับการตอบรับจากโรงเรียน

ม.ปลาย ว่าเขาสอบได้
ในขณะที่ฉันซึ่งใกล้จบ
ม.ปลาย

ก็ได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยของจังหวัดเช่นกัน

คืนนั้น
พ่อได้นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สวนหลังบ้าน

ฉันแอบได้ยินพ่อพูดว่า

"
ลูกเราทั้งคู่เรียนดีเรียนดีมากนะ"

แม่ซึ่งนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆ พ่อ
ได้พูดว่า

"แล้วเราจะส่งเสียลูกทั้งคู่ได้อย่างไรในเมื่อเราก็ไม่ค่อยมีเงิน"

ทันใดนั้น
น้องชายของฉันได้เดินเข้าไปหาพ่อ แล้วพูดว่า

"
ผมไม่ต้องการเรียนต่อผมอ่านหนังสือมามากพอแล้ว"

พ่อเหวี่ยงมือตบลงที่แก้มของน้องของฉันฉาดใหญ่

"ทำไมถึงคิดโง่ๆ
อย่างนี้

ต่อให้พ่อต้องไปเป็นขอทานข้างถนน

พ่อก็จะส่งแกทั้งคู่เรียนจนจบให้ได้"

คืนนั้นทั้งคืน
พ่อได้เดินไปตามบ้านต่างๆ

ทั่วทั้งหมู่บ้าน....เพื่อขอยืมเงิน

ฉันค่อยๆ
เอามือประคบแก้มบวมๆ

ของน้องชายเบาๆ และคิดว่า

"
ต้องให้น้องได้เรียนต่อไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจหลุดพ้นชีวิตลำบากเช่นนี้ไปได้"

แต่ในขณะเดียวกัน

ฉันก็ไม่อาจล้มเลิกความคิดอยากจะเรียนต่อไปได้

ใครจะรู้ได้
.......

วันต่อมาในตอนเช้ามืด

น้องชายของฉันได้ออกจากบ้านไปพร้อมทั้งเสื้อผ้าติดตัวเพียงไม่กี่ชิ้น

และถั่วเพียงเล็กน้อยเพื่อประทังความหิว

ก่อนไปเขาได้ทิ้งข้อความไว้ใต้หมอนของฉัน

ขณะฉันกำลังหลับ

"
พี่ครับ การจะเข้ามหาวิทยาลัยได้ ไม่ใช่ง่ายๆ นะ
....

ผมจะไปหางานทำ...แล้วจะส่งเงินมาให้พี่"

ฉันนั่งอยู่บนเตียง

อ่านข้อความของน้องชายด้วยน้ำตานองหน้า
.......

ฉันร้องไห้จนเสียงแหบแห้งไป

ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 17ปี
ส่วนฉันอายุ 20ปี
.....

ด้วยเงินที่พ่อยืมมาจากคนในหมู่บ้าน

รวมกับเงินที่น้องชายของฉันได้รับเป็นค่าจ้างมาจากการทำงานเป็น

กรรมกรแบกหามที่ไซท์ก่อสร้างท่าเรือ
.......

ฉันจึงสามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้จนถึงปี
3

วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องพัก

เพื่อนร่วมห้องของฉันได้เข้ามาบอกว่า


"มีชาวบ้านมาหาเธอ...อยู่ข้างนอกแน่ะ"

ทำไมชาวบ้านถึงมาหาฉันล่ะ
???

ฉันเดินออกไปแล้วมองเห็นน้องชายของฉันยืนอยู่

ตัวของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นปูนและทรายจากงานก่อสร้าง

ฉันถามเขาว่า

"ทำไมไม่บอกเพื่อนพี่ไปว่าเป็นน้องชายพี่ล่ะ"

น้องชายของฉันตอบยิ้มๆ
ว่า

"ก็ดูผมสิสกปรกมอมแมมออกอย่างนี้...ขืนบอกว่าเป็นน้องพี่
เพื่อนๆ

ก้อได้หัวเราะเยาะพี่กันพอดี"

ฉันค่อยๆ
เอื้อมมืออันสั่นเทาไปปัดฝุ่นให้น้อง

และพยายามพูดด้วยเสียงเครือๆในลำคอ

"
พี่ไม่สนใจว่าใครจะพูดยังไง เธอเป็นน้องของพี่
ไม่ว่าเธอจะดูเป็นอย่างไรก็ตาม"

จากนั้น
น้องของฉันได้ล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง

เป็นกิ๊บหนีบผมรูปผีเสื้อ .
เขาติดกิ๊บให้ฉัน

แล้วพูดว่า

"ผมเห็นสาวๆ ในเมืองเค้าติดกัน
ผมเลยอยากให้พี่ติดบ้าง"

ฉันหมดเรี่ยวแรงลงในทันใด

ดึงน้องชายเข้ามาสวมกอดและร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลานาน

ตอนนั้นน้องของฉันอายุ
20 ปี ส่วนฉันอายุ 23 ปี
.

วันที่ฉันพาแฟนหนุ่มของฉันมาที่บ้านเป็นครั้งแรก

ฉันสังเกตเห็นว่า

หน้าต่างบ้านที่เคยแตกไป
ได้ถูกซ่อมเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าบ้านสะอาดขึ้นมาก

หลังจากที่แฟนของฉันกลับไป
ฉันพูดกับแม่ว่า

"แม่ไม่ต้องเสียเงินเพื่อทำความสะอาดบ้านกับซ่อมกระจก

เพียงเพราะหนูจะพาแฟนมาที่บ้านหรอกนะคะ"

แม่ยิ้ม
แล้วพูดว่า

" แม่ไม่ได้จ้างหรอก...น้องชายลูกต่างหากวันนี้เค้าขอเลิกงา
นเร็วเพื่อกลับมาทำความสะอาดบ้าน

ลูกยังไม่เห็นมือน้องหรอกเหรอ
น้องโดนกระจกบาดตอนกำลังเปลี่ยนกระจกบานใหม่น่ะ"

ฉันรีบเข้าไปหาน้องที่ห้องนอนของเขา

ฉันรู้สึกเหมือนถูกเข็มนับร้อยเล่มทิ่มลงกลางใจเมื่อได้เห็นบาดแผลบนมือ

ฉันจับมือน้องเอาไว้อย่างเบามือที่สุด
"เจ็บมากไหม" ฉันถาม

"ไม่เจ็บสักหน่อย พี่ก็รู้นี่ผมทำงานก่อสร้างนะ
วันๆมีหินตกมาใส่เท้าผมเต็มไปหมด

แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมคิดเลิกทำงานหรอกนะ
และ........"

น้องชายของฉันยังพูดไม่จบประโยค
แต่ก็ต้องหยุดพูด

เพราะฉันหันหน้าหนีเขา

น้ำตาไหลอาบหน้าของฉันอีกครั้ง
"เพราะพี่เป็นพี่สาวของผมนี่ครับ"

ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 23 ปี ส่วนฉันอายุ
26 ปี...




หลังจากนั้น
ฉันก็ได้แต่งงานและย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง

หลายครั้งที่สามีของฉันชักชวนให้พ่อแม่ของฉันย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองด้วยกัน...

แต่ท่านทั้งสองก็ปฏิเสธ
ท่านบอกว่า ท่านเคยย้ายออกจากหมู่บ้านครั้งหนึ่ง

แต่เมื่อออกไปแล้ว
ท่านไม่รู้จะทำอะไรดี

จึงได้ย้ายกลับเข้ามาใช้ชีวิตในหมู่บ้านตามเดิม

น้องชายของฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการที่จะให้เขาและพ่อแม่ย้ายออกไป
...

เขาบอกกับฉันว่า

"พี่คอยอยู่ดูแลพ่อและแม่ของสามีพี่ทางนั้นเถอะผมจะดูแลพ่อและแม่ทางนี้เอง"

สามีฉันได้ขึ้นเป็นประธานของบริษัทของครอบครัว

เราทั้งคู่อยากให้น้องชายของฉันเข้ามารับตำแหน่งผู้จัดการบริษัท

แต่น้องชายของฉันก็ไม่รับตำแหน่งนี้

เขาขอเข้าทำงานในตำแหน่งพนักงานธรรมดา

วันหนึ่ง
น้องชายของฉันต้องปีนบันไดขึ้นไปซ่อมสายเคเบิล

และตกลงมาเพราะโดนไฟดูด

เขาถูกรีบหามส่งโรงพยาบาล

ฉันและสามีรีบไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล

น้องชายของฉันขาหักต้องเข้าเฝือกที่ขา

...
ฉันโกรธมาก จึงตวาดน้องไปว่า

" ทำไมถึงไม่ยอมรับตำแหน่งผู้จัดการ
หา!!!

ถ้าเป็นผู้จัดการก็จะได้ไม่ต้องมาทำงานเสี่ยงๆอย่างนี้

ดูตัวเองซิ...เจ็บเจียนตายอยู่แล้ว
ทำไมถึงไม่ยอมฟังพี่บ้าง"

คำตอบจากปากน้องของฉันรวมถึงสีหน้าเคร่งเครียด

ยังยืนยันความคิดเดิมของเขา

"พี่ลองคิดถึงพี่เขยสิครับ
พี่เขย
เพิ่งจะได้เป็นประธาน

ส่วนผมมันการศึกษาต่ำถ้าผมได้เป็นผู้จัดการ

คงจะมีเสียงนินทาว่าร้ายเต็มไปหมด"

น้ำตาปริ่มดวงตาของฉันรวมทั้งสามีของฉันด้วย
.....

ฉันบอกกับน้องว่า

"แต่ที่เธอไม่ได้เรียนต่อก็เพราะพี่..."

"ทำไมต้องพูดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วด้วยล่ะครับ"

น้องชายของฉันจับมือฉันไว้

ตอนนั้นน้องของฉันอายุ
26 ปี ส่วนฉันอายุ 29 ปี...



เมื่อน้องชายของฉันอายุได้ 30
ปี

เขาได้แต่งงานกับผู้หญิงในที่ทำงานที่เดียวกัน

ในงานแต่งงาน
ประธานในงานได้ถามน้องชายของฉันว่า

"
ใครคือคนที่คุณรักที่สุดในชีวิตนี้"

น้องชายของฉันตอบอย่างไม่ลังเล
"พี่สาวของผมครับ"
.....

และเขาก็เล่าเรื่องราวที่แม้แต่ฉันยังจำไม่ได้

"ตอนผมอยู่โรงเรียนประถม
โรงเรียนอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง

เราสองคนพี่น้องต้องใช้เวลาถึง
2ชม.

เพื่อเดินไปเรียน...และเดินกลับบ้าน

วันหนึ่งในวันที่หิมะตกหนักผมทำถุงมือหายไปข้างหนึ่ง

พี่สาวผมจึงได้ให้ถุงมือของเธอข้างหนึ่ง

และเธอก็ใส่ถุงมือเพียงข้าง
เดียวเดินเป็นระยะทางไกล

เมื่อเรากลับถึงบ้านมือเธอบวมแดงเพราะอากาศหนาว

เธอไม่สามารถจับช้อนทานข้าวได้ด้วยซ้ำ
.......นับจากวันนั้น

ผมสาบานกับตัวเอง

ว่าตลอดชีวิตของผม
ผมจะดูแลพี่สาวของผมให้ดี

และจะทำดีกับเธอ"

เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่ว

สายตาทุกคู่ของแขกเหรื่อหันมาจับจ้องที่ฉัน

คำพูดจากปากฉันออกมาอย่างยากลำบาก
.......

"ในโลกใบนี้คนเดียวที่ฉันรู้สึกขอบคุณที่สุด
คือน้องชายของฉันค่ะ"

ในวาระที่มีความสุขที่สุดเช่นนี้

น้ำตาได้รินไหลออกมาจากสองตาของฉันอีกครั้ง...

จงรัก
และห่วงใยคนที่คุณรักในทุกๆ

วันในชีวิตของคุณและเขา

คุณอาจจะคิดว่าสิ่งที่คุณทำให้ใครสักคนเป็นเพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆ

แต่สำหรับคนคนนั้นอาจจะมีความหมายมากอย่างคาดไม่ถึง

..
ไม่ว่าเขาคนนั้นจะคือ

พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ คนรัก เพื่อน
หรือแม้คนที่คุณไม่รู้จัก ก็ตาม

จบบริบูรณ์....


ปล.ปัจจุบันผู้เป็นพี่สาวอายุ 86 ปีตำรงตำแหน่งเป็นผู้บริหารใหญ่บริษัทฮุนไดและในเครือกว่า 20 บริษัท

ส่วนน้องชายอายุ 83 ปีเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทเล็กๆ
ที่มีชื่อเป็นภาษาเกาหลีว่า "ซัมซุง"


และเรื่องราวของท่านทั้ง 2 คนกำลังถูกนำมาสร้างเป็นซี่รี่ย์


โดยดาราเล็กๆ คนคือ ซอง เฮ เคียว / ลี ดอง ฮุค

บู มิง ฮอง
เล่าเรื่อง





ขอขอบคุณ Forward mail
น้ำฝน


Create Date : 21 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 21 พฤศจิกายน 2550 15:34:12 น. 35 comments
Counter : 270 Pageviews.

 



อ่านกี่ครั้งก็ยังรู้สึกดีเสมอค่ะ
กับเรื่องน่ารักๆอย่างนี้

ดี.แวะมาส่งความสุขยามบ่ายน๊า





โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:22:05 น.  

 
ใช้เน็ตตราเต่า โพดอืดเรยย....

อดเจิม

เห็นบอกกะลังซ้อมเชียร์อะไรอยู่หนอ

มีเวลารึจ๊ะ

ยังรักกันดีอยู่


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:34:52 น.  

 
ฝนซา น้ำตาซึม พอหนาวมาก็เหงา ว้าเหว่ อ้างว้าง พอกัน

ตกลงอ่อนไหวทุกเวลา
หวัดดีจ๊ะนู๋น้อย
คิดถึงที่สุดemoemoemo


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:02:26 น.  

 
ฟอร์มเทพ แอบหนีนายมานะนู๋น้อย

งานรัดตัวรึจ๊ะ


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:39:31 น.  

 


emoสวัสดีครับ

มีความสุข นะครับemo


โดย: เซียน_กีตาร์ วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:04:53 น.  

 
ได้อ่านเรื่องนี้เมื่อสี่วันก่อนคะ
พอดีพี่ที่รู้จักคนหนึ่งฟอร์เวิร์ดมาให้ค่ะ
อ่านแล้วอึ้งเลยค่ะ ...อยากมีน้องชายหรือพี่ชายที่รักเราแบบนี้จังเลยค่ะ



ขอให้คุณน้ำฝนมีความสุขมาก ๆ
ในวันขอบคุณพระเจ้าค่ะ


โดย: roslita วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:16:05 น.  

 
เข้ามาซึ้ง


โดย: ซาเล้งสีแดง วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:01:57 น.  

 


โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:26:27 น.  

 
น้ำตาจะไหลอ่ะ ซึ้งจังเลย


โดย: ผลส้ม (ผลส้ม ) วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:49:22 น.  

 
งัยจ๊ะนู๋น้อยงัยเงียบเชียบผิดปกติ

รึว่าเน็ตตราเต่ามันทำเหตุ

คิดถึงจึงมาหา


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:20:35 น.  

 
emoส่งสุขวันลอยกระทงไว้ให้ชาวประชา

เพราะพรุ่งนี้ปาต้าต้องทำงานค้าบบบบ...emo

เราอยู่ไหนประชาอุ่นใจทั่วกัน...เอิง เอย (ปาต้าเป็นยามน่ะเอง)

บ้าไปแว้ว เพราะปาตี้ล้มเลิก เอิ้กกกกก...
emoemoemo


โดย: pataramin วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:48:52 น.  

 


โดย: กุ๊กกิ วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:56:31 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับคุณ มณีไตรรงค์ วันนี้ผมขอเชิญแวะเข้ามาดื่ม mocktail ที่ blog หวังว่าคุณ มณีไตรรงค์ น่าจะชอบนะครับ (สุขสันต์วันลอยกระทง)


โดย: veerar วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:10:08 น.  

 
ต้องขอขอบคุณที่แวะเข้าไปอวยพรวันเกิดผมนะครับ

สุขสันต์วันลอยกระทงครับ


โดย: winter love song วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:09:22 น.  

 
ขอบคุณสำหรับข้อมูล ของเจ้าของเรื่องนี้ สบายดีรึป่าวครับฝน แวะมาเยี่ยมครับ


โดย: แสนพลพ่าย วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:37:33 น.  

 
หวัดดีทุกคนค่ะ

ช่วงนี้งานเยอะมากเลยค่ะ

วัน ๆ แทบจะปลีกตัวไปไหนมะได้

ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่แวะมาเยี่ยมนะคะ

อากาศเย็นแล้วดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

emoemoemoemoemo


โดย: มณีไตรรงค์ วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:04:13 น.  

 
โอ๊ะ โอ๋ สงสารคนเจ็บฟัน ให้หายเร็ววันนะจ๊ะ

วิ่งรอกเลยรึนี่เก่งที่สุด งานหนักไม่เคยฆ่าใครชื่นชมในความเพียร
เอาใจช่วยทุกกิจกรรมค่ะ
อากาศเย็นมากเลย
ดูแลสุขภาพนะจ๊ะ อย่าหักโหมจนลืมใส่ใจสุขภาพ
ห่วงใยค่ะ


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:58:18 น.  

 
เย็นนี้ไปกินโจ๊กกันดีก่านู๋น้อย
ฉงฉานคนเจ็บฟันจัง
ดูแลตัวเองนะจ๊ะ


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:31:20 น.  

 
ไม่ได้ไปลอยกระทงไหนเลย
กลัวประทัด

หายปวดฟันหรือยัง กินยาระงับปวดไว้ก่อนแล้วไปหาหมอให้จัดการดีกว่า พูดถึงหมอฟันแล้วกลัวเหมือนกัน


โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:03:18 น.  

 
แงแงแง

อ่านไปร้องไห้ไปอ่ะค่ะ

โห เรื่องนี้เจ๋งมากค่ะ

ขอเอาไปอ่านให้ นป แม่ พี่เอ กะพ่อบูฟังหน่อยนะคะ

ซึ้งจริงๆ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีจริงๆค่ะ

เป็ดจังซ่าส์แต่เช้า มาเจอเรื่องนี้ซึ้งค่ะ

อากาศหนาวแล้วนะคะ

รักษาสุขภาพนะคะ อย่าให้ป่วยเป็นหวัดไปนะคะ

คิดถึงจ้า


โดย: be (be-oct4 ) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:23:32 น.  

 
emoแวะมาส่งความคิดถึง+ห่วงใยให้น้ำฝนจ้ะemo


โดย: pataramin วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:28:48 น.  

 

emoจากห้องอบรม แวบแอบมาซึ๊งครับ

มีความสุขนะครับ คุณน้ำฝนemo


โดย: เซียน_กีตาร์ วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:14:58 น.  

 
ZWANI.com - The place for myspace comments, glitters, graphics, backgrounds and codes
Myspace Hello Comments & Graphics



สวัสดี จ๊ะน้องฝน ที่แสนดี
เอาอะไรมาให้อ่านก๊อไม่รู้...พาลน้ำหูน้ำตาไหลไปด้วย.. ทำไมครอบครัวนี้ช่างน่ารักอบอุ่นจริงใจกัน..และน้องชายผู้มีจิตใจแสนประเสริฐนั้น...น่านับถือมากๆ
.. เมื่อไรทำออกมาเป็นภาพยนต์...รับรองไม่พลาดชมแน่ๆเลย.
ขอให้มีสุขภาพฟันดีๆน๊ะ...พี่เองยังไปพบหมอฟันทุก 6 เดือนเลย..รักฟันมากๆเลย...เพราะว่าเค้าจะอยู่กะเราตลอดไป....นุ่มนิ่มฝันดี...take care.จ๊ะ


โดย: พี่ป๊อด วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:51:18 น.  

 
ทะเลาะกับเพื่อนสนิทค่ะ
ไม่รู้จะทำยังไงดี


โดย: freedom (ยัยลิงน้อย ) วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:55:55 น.  

 
มาทำงานรึยังจ๊ะ หายเจ็บฟันยังจ๊ะ

กินโจ๊กอยู่เป่า มา มา กินข้าวต้มร้อนๆ กันเช้านี้
รักห่วงใยค่ะ


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:17:30 น.  

 
น่าสนใจมาก ไม่ทราบหนังชื่ออะไรจะคอยตามดุ ขอบคุณค่ะ
pee Nong


โดย: pee nong IP: 61.19.199.143 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:06:38 น.  

 
คิดถึง


โดย: ซาเล้งสีแดง วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:02:33 น.  

 
อากาศเย็นๆแบบนี้รู้สึกถึงความอบอุ่น
ของครอบครัว พี่น้องพ่อแม่ จริงๆ


โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:06:01 น.  

 


โดย: หัวหยิกหน้ากร้อคอสั้นฟันเหยิน วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:04:42 น.  

 
emoemoemoemoemo
อ่านแล้วประทับใจจัง
แหมหลงนึกว่าเป็นเรื่องราวของคุณฝนเสียอีก


โดย: หอมกร วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:18:15 น.  

 



โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:46:37 น.  

 
เเวะมาเติมความสุขของวันที่สดใสครับ......สวัสดีตอนเช้าครับemo


โดย: ฟ้าสีส้ม วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:32:50 น.  

 
emoemoemoemoemoemoemo


โดย: ฟ้าสีส้ม วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:35:40 น.  

 
ดูแลตัวเองนะจ้ะน้ำฝน คิดถึงนะ


โดย: pataramin วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:36:16 น.  

 
หวัดดีค่ะ ยุ่งจริงด้วยค่ะนู๋น้อย เมื่อวานไปทำคลอดเด็ก ตื่นเต้นน่าดูเลย ไปตั้งแต่บ่ายเพิ่งมีโอกาสเข้าบล๊อกค่ะ

คิดถึงค่ะ


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:59:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มณีไตรรงค์
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




มีถ้อยคำตั้งมากมาย
ที่จะสื่อความหมายว่า..คิดถึง
แต่ไม่มีแม้สักคำหนึ่ง
ที่จะบอกแทนความรู้สึกลึกซึ้ง..ทั้งหมดในใจ
มันมากกว่าความห่วงหา
ในหัวใจคนไกลตา ยังคงใกล้
อยากบอกเธอถึงทุกถ้อยคำในหัวใจ
แต่ไม่อาจบอกอะไร มากไปกว่าถ้อยคำง่าย-ง่าย
----- คิดถึงเธอ -----
แบ็คกราว์น กล่องคอมเม็นท์ ดอกไม้ร่วง แต่งกรอบคอมเม็นท์ เคอร์เซอร์
กรอบชมพู
....Life is first gift, .....Love is the second, .....and understanding the third.>>* <<..ชีวิต คือ ของขวัญชิ้นแรก .....ความรัก เป็น ของขวัญชิ้นที่สอง .....ความเข้าใจ เป็น ของขวัญชิ้นที่สาม...^_^..
EMO
น้องลิงจ๊าก ๆ
หัวหอม จอมซ่าส์
เหลืองดุ๊กดิ๊ก
X
X
X
Friends' blogs
[Add มณีไตรรงค์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.