ดูผู้รู้ มีคำสอนในบางสำนักที่สอนให้นักภาวนา.ดูผู้รู้. เพราะในคำสอนมีบอกไว้ว่าการ.ดูผู้รู้. ใช้ได้ทุกอย่าง แล้วดูผู้รู้ เขามีวิธีการดูกันอย่างไร บทความนี้ ผมจะเขียนตามมุมมองของผม ซึ่งไม่จำเป็นต้องไปเหมือนกับสำนักที่เขาสอนดูผู้รู้กัน มาอ่านมุมมองของผมกันครับ ******************************** ในการภาวนานั้น ถ้านักภาวนาที่ฝึกฝนยังไม่ชำนาญพอ มีกำลังสติสัมปชัญญะไม่ตั้งมั่นพอ จะไม่มีทางเห็น.ตัวผู้รู้.ได้เลย ดังนั้น นักภาวนาที่จะดูผู้รู้ก็จะพยายามเข้าไปจ้องหา เข้าไปเพ่งย้อนเข้าหาตัวเอง เกิดอาการผู้รู้ซ้อนกันเป็นชั้น ๆ ไป กล่าวคือ ผู้รู้ตัวแรก จะไปดูผู้รู้ตัวที่สอง ผู้รู้ตัวที่สอง จะไปดูผู้รู้ตัวที่สาม และ ต่อไปเรื่อย ๆ ผลที่ตามมาก็คือ เกิดการปวดหัวอย่างหนักของนักภาวนา การภาวนาแบบอยากจะได้ อยากจะเป็นแบบนี้ ไม่สามารถทำให้นักภาวนาเกิดการปล่อยวางจนเข้าสู่ในโลกแห่งโลกุตระได้ แล้วนักภาวนาจะดูผู้รู้ได้อย่างไร เพื่อให้เกิดการปล่อยวางเพื่อเข้าสู่โลกแห่งโลกุตระ.... ในการฝึกฝนภาวนาเพื่อเข้าสู่โลกุตระนั้น นักภาวนาจะต้องหัดฝึกฝนด้วยความรู้สึกตัวที่ปล่อยวาง ไม่เอาอะไร ไม่จ้องอะไร จิตใจผ่อนคลาย สบาย ๆ ในสภาวะแบบนี้ จะเป็นการปล่อยวางแล้ว แต่จิตยังไม่มีกำลังความตั้งมั่นแห่งสติสัมปชัญญะ จึงต้องอาศัยฝึกไปเรื่อยๆ ในลักษณะปล่อยวางอย่างนี้ เมื่อนักภาวนาฝึกฝนด้วยอาการปล่อยวางที่ถึงพร้อมด้วยสติสัมปชัญญะไปเรื่อย ๆ จิตจะมีกำลังเพิ่มมากขึ้นทีละน้อย ทีละน้อยเอง เมื่อจิตมีกำลังถึงระดับหนึ่ง จะเกิดการแยกตัวออกของ .ตัวผู้รู้. ที่หลุดออกมาจาก .มโนทวาร. เมื่อ ตัวผู้รู้ มีการแยกตัวออกมาได้ นักภาวนาจะเห็นได้ว่า มีสภาวะ.ของคู่.เกิดขึ้น กล่าวคือ มีตัวผู้รู้ และสิ่งที่.ตัวผู้รู้.ไปรู้เข้า (หมายเหตุ สิ่งที่ตัวผู้รู้ไปรู้เข้าที่นักภาวนาจะเห็นได้ก่อน เห็นได้ง่าย ๆ ก็คือ อาการทางกาย เช่นเวทนา และ อาการทางใจ เช่น โกรธ ดีใจ เสียใจ เป็นต้น ส่วนการเห็นอายตนะ นั้นจะเห็นได้ยากกว่า และจะเห็นได้ในภายหลัง) เมื่อใดที่นักภาวนาเกิดอาการทางกาย หรือ อาการทางใจ ขึ้นในนักภาวนา นักภาวนาจะเห็นตัวผู้รู้และสิ่งที่ตัวผู้รู้ไปรู้เข้า อันเป็นสภาวะของ.ของคู่. ซึ่งในแง่การปฏิบัติแล้ว นักภาวนาไม่จำเป็นต้องไปดูตัวผู้รู้เลย แต่นักภาวนาจะเห็นตัวผู้รู้ได้เอง เพราะกำลังแห่งการมีสติสัมปชัญญะที่ตั้งมั่นและมีกำลังพอแล้ว และ ผู้ตัวรู้ เขาจะไปดูสิ่งทีถูกรู้เองเช่นกัน โดยที่นักภาวนาก็ไม่ต้องไปทำอะไรด้วย นักภาวนาเพียงแต่มีสติสัมปชัญญะและเฉย ๆ อยู่ตามเดิมเท่านั้น นักภาวนาเพียงปล่อยให้ตัวผู้รู้ดำเนินการดูสิ่งที่ถูกรู้ของเขาเอง จนกระทั้งสิ่งที่ถูกรู้ได้สลายไปตามกฏแห่งธรรมชาติอันเป็นไตรลักษณ์ แล้วตัวผู้รู้ เขาก็จะสลายตัวพร้อมกันไปด้วย นักภาวนาเพียงฝึกฝนเหมือนเดิมไปเรื่อย ๆ กล่าวคือ รู้สึกตัวที่ผ่อนคลาย สบาย ๆ อย่าเครียด อย่าได้อยากรู้อะไร แล้วกำลังจิตจะยิ่งเพิ่มมากขึ้น ตัวผู้รู้ก็จะยิ่งตั้งมั่นมากขึ้นได้เอง เมื่อตั้งมากขึ้นอีก นักภาวนาจะเห็นตัวผู้รู้ เกิดเด่นตระหง่าน ไม่ยอมหายไปง่าย ๆ เหมือนเดิมอีก แต่ก็ยังมีการหายไปบ้างเป็นครั้งคราวไป แต่จะเกิดตัวผู้รู้ได้นานขึ้น ได้ถึ่ขึ้น ซึ่งถ้านักภาวนาเดินมาได้ถึงจุดนี้ ก็ขอให้ภาวนาเหมือนเดิมกล่าวคือ รู้สึกตัวที่ผ่อนคลาย สบาย ๆ อย่าเครียด อย่าได้อยากรู้อะไร แล้วก็อย่าไปจ้องดูตัวผู้รู้ด้วย เพราะนักภาวนาจะเห็นตัวผู้รู้ได้เองโดยไม่ต้องจ้องแล้วเพราะมีกำลังแห่งสติสัมปชัญญะที่ดีมากพอแล้ว การฝึกฝนแบบเดิมต่อไปเรื่อย ๆ อีก กำลังจิตยิ่งตั้งมั่นมากขึ้น ต่อไป นักภาวนาจะเกิดขบวนการทางจิตที่ยากจะอธิบายได้เป็นคำพูด นักภาวนาจะเห็นได้ว่า ตัวผู้รู้ ที่เคยเกิดมีอยู่นั้น บัดนี้จะไม่เหมือนเดิม แต่จะกลายเป็นความว่างเปล่า แต่คงไว้เพียงสภาพแห่งการรู้ปรากฏอยู่เท่านั้น นี่คือขบวนการทางจิตที่เขาดำเนินเอง นักภาวนาไม่ต้องไปทำอะไร อาการนี้ นักภาวนาก็จะเห็นได้เองเช่นกัน โดยไม่ต้องไปจ้องดูตัวผู้รู้เลย ท่านจะเห็นว่า ขบวนการเข้าสู่โลกแห่งโลกุตระเพื่อการปล่อยวางนั้น นักภาวนาเพียงเห็นทุกข์ อันเป็นสภาวะแห่งอาการทางกาย อาการทางใจ ซึ่งก็ืคือ อริยสัจจ์ข้อที่ 1 แล้ว.ละ.แล้วซึ่งอาการอยากรู้ อยากเห็น โดยการพยายามเข้าไปกระทำใด ๆ การพยายามเข้าไปจ้องเพ่งควานหา อันเป็น อริยสัจจ์ข้อที่ 2 เมื่อเกิดความเพียรในการสร้างสติสัมปชัญญะอยู่เสมอ อันเป็น อริยสัจจ์ข้อที่ 4 ผลที่ออกมาคือ นิโรธ เกิดการปล่อยวาง อันเป็น อริยสัจจ์ข้อที่ 3 นี่คือการสร้างเหตุ เพื่อผลทางโลกกุตระ ที่สอดคล้องและตรงตามคำสอนแห่งพระบรมศาสนาในอริยสัจจ์ 4 ความเข้าใจในโลกได้เกิดขึ้นที่ว่า โลกคือหมู่สัตว์ โลกคืออายตนะ แล้วการปล่อยวางก็เกิดขึ้น ซึ่งก็คืออาการพ้นไปจากโลก ไม่ยึดมั่นถือมั่นในโลกอีกต่อไป ด้วยการสร้างเหตุที่ตรงกับคำสอนเท่านั้น จึงจะเป็นอย่างนี้ได้ ไม่มีอะไรจะดีไปกว่า การกล่าวคำบูชาถึงพระพุทธเจ้าที่ว่า ข้าพเจ้า ขอนอบน้อมแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น *************** สวัสดีปีใหม่ 2554 ขอให้ท่านผู้อ่านมีความเพียรในองค์มรรคยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถึงพร้อมด้วยการมีสุขภาพทางกาย ใจ ที่ดี สมบูรณ์ ****************   Create Date : 26 ธันวาคม 2553 9 comments Last Update : 29 มกราคม 2555 15:10:13 น. Counter : 1729 Pageviews. Share Tweet

ดูผู้รู้น่าจะใช้ "ใจ" เป็นประธานกระมั้งครับ   โดย: Mr.Chanpanakrit 26 ธันวาคม 2553 9:59:54 น.

สวัสดีจร้า ชื่อหนิงน่ะจ๊ะ   โดย: ning.ple 26 ธันวาคม 2553 11:16:19 น.

แวะมาทักทายค่ะ   โดย: deeplove 26 ธันวาคม 2553 15:32:28 น.

โมทนาสาธุอย่างที่สุดค่ะ เขียนได้ชัดเจนมากๆ   โดย: ธัมมทีโป IP: 182.53.87.26 26 ธันวาคม 2553 22:04:33 น.

อนุโมทนาสาธุครับ สวัสดีปีใหม่ครับ   โดย: ทำไม่เป็น IP: 115.87.143.217 27 ธันวาคม 2553 21:11:29 น.

สาธุค่ะ... สวัสดีปีใหม่ค่ะ   โดย: ตั้งไข่ IP: 223.205.27.74 29 ธันวาคม 2553 7:39:33 น.

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน มนาปทายีสูตร ว่า "มนาปทายี ลภเต มนาปํ อคฺคสฺส ทาตา ลภเต ปุนคฺคํ วรสฺส ทาตา วรลาภี จ โหติ เสฏฺฐนฺทโท เสฏฺฐมุเปติ ฐานํ ผู้ให้ของชอบใจ ย่อมได้ของชอบใจ, ผู้ให้ของเลิศ ย่อมได้ของเลิศ, ผู้ให้ของดี ย่อมได้ของดี, ผู้ให้สิ่งที่ ประเสริฐ ย่อมเข้าถึงฐานะอันประเสริฐ" ----------------------------------- อนุโมทนาสาธุครับ   โดย: ลุง 'บุรีราช' IP: 113.53.196.9 30 ธันวาคม 2553 7:02:55 น.

ในวารดิถีขึ้นปีใหม่ พระพุทธศักราช ๒๕๕๔ ขออาราธนาคุณพระรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ได้โปรดบันดาลประทานพร ให้คุณนมสิการ จงประสบแต่ความสุข สดชื่น เกษมสำราญ มีพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ สมปรารถนาตลอดปีใหม่ และตลอดไป   โดย: Dingtech 30 ธันวาคม 2553 18:19:20 น.

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่ asknamasikarn@gmail.com หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน   โดย: นมสิการ 29 มกราคม 2555 15:25:48 น.