เลื่อนกิจกรรมครั้งที่ 3 ออกไปก่อนครับ เนื่องจากสถานการณ์น้ำท่วมยังไม่คลี่คลาย
สำหรับวันใหม่ ผมจะประกาศให้ทราบต่อไป

แวะมาเยี่ยมชม ขอบคุณค่ะ.....................

อนุโมทนาสาธุคะ

ขอบคุณครับ มือใหม่ครับพอเข้าใจเรื่องการเพ่งแบบ 1.2 ได้ดีขึ้น เพราะตอนนี้รู้สึกได้ว่าเพ่งแบบ 1.1 บ่อย(เพราะต้องการหยุดละความคิด เผลอ)จนรู้สึกเครียดเกร็งตึงศรีษะ

ไม่รู้นะคะคุณนมสิการ
ยอมรับว่าช่วงแรกเพ่งพองยุบแถมจิตยังไม่แข็งแรงเลยโลภตอนแผ่เมตตาอีก
ประมาณว่าจะแผ่แบบกว้าง ๆ ไปทั่ว ๆ โรมุก็ทำไปตามนั่น
แล้วไงล่ะ
ตอนนั้นเหนื่อยแทบขาดใจยิ่งกว่าวิ่งรอบสนามฟุตบอลอีกอะ
ถึงขั้นต้องวิ่งออกไปอ้วก

หลัง ๆ กลายเป็นเพ่งว่าจิตตัวเองมันเป็นยังไง
ก็กลายเป็นดู+เค้นให้ได้ว่าม้นรู้สึกไงกันแน่
จนกลายเป็นมึนหัวไปซะงั้น

ไม่รู้อะ เหมือนเวลาปฏิบัติไปจุดหนึ่งแล้วที่เขาบอกว่าจิตละเอียดขึ้น
มันก็เลยเห็นอาการที่ลึกกว่าปกติหรือเปล่าล่ะคะ
(ประมาณว่า แค่นั่งเฉย ๆ เมื่อก่อนรู้สึกแค่ชา แต่ตอนนี้กลายเป็นว่ารู้สึกร้อนไปด้วยอะ)

ตอบคุณ rommunee

ในการภาวนานั้น การเห็นลึกลงไปอย่างที่เล่ามาเรื่องชา เรื่องร้อน
มันไม่ใช่เป็นการบอกว่า ภาวนาแล้วก้าวหน้าครับ

ความก้าวหน้าในการภาวนาจะอยู่ที่ว่า รู้แล้วละได้ หรือ ไม่
ซึ่งจะตรงกับอริยสัจจ์ 4 ที่ว่า ทุกข์ให้รู้ สมุทัยให้ละ

การเห็นจิตละเอียดตามที่คนพูด ๆ กันทั่วๆ ไปก็เช่นกัน
คนที่ไม่เคยเห็นจิต ก็จะเข้าใจไปเองว่า จิตละเอียด คืออย่างนี้อย่างนี้
แต่นี่คือการคิดจินตนาการเอาเองครับ

ตัวจิตจริง ๆ มีสภาวะแห่งความว่าง ไม่มีละเอียด ไม่มีหยาบ
แต่จิตปรุงแต่งจะมีแรงมีอ่อนขึ้นกับสิ่งที่เข้ากระทบ
เช่นคนที่เขาโกรธมาก ไม่พอใจมาก เขาก็จะรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจที่เกิดขึ้น แต่ถ้าเขาเพียงหงุดหงิดนิดหน่อย เขาก็จะรู้สึกว่ามันเบากว่า แต่นี่ไม่ใช่ตัวจิต มันเป็นจิตปรุงแต่งครับ

ในความเห็นของผม อย่าได้ไปสนใจจิตละเอียดหรือจิตหยาบ แต่ควรสนใจฝึกสัมมาสติ สัมมาสมาธิที่ตรงทางเท่านั้น เมื่อเกิดสัมมาสมาธิที่ตั้งมั่น แรงตัณหาจะอ่อนแล้วการละได้หรือไม่ยึดติดจะเกิดขึ้นได้เอง

ขอบพระคุณมากคะ อ่านบทความแล้ว

ลงชื่อคะ (^/\\^)

กราบเรียนถามคะ เพื่อนดิฉัน เวลาทำงานเขาจดจ่อมากจนขนาดว่าเรียกยังไงก็ไม่ได้ยิน เขาว่าเป็นแบบนี้มานานแล้ว เขาว่าตัวเองมีสมาธิสูงแบบนี้เรียกว่าอะไรคะ
ควรแก้ไขหรือไม่
และแก้ไขยังไง
ขอบพระคุณคะ

ตอบ คุณณิชกมล

อาการเพื่อนของคุณนั้นเป็นสมาธิแบบฤาษีครับ หรือ สมาธิจดจ่อ
สมาธิแบบนี้ ไม่ใช่สัมมาสมาธิครับ เพราะการจดจ่อ คือ การยึดติด
ส่วนสัมมาสมาธินั้น เป็นสมาธิที่ไม่่ยึดติด

ควรแก้ไขหรือไม่ ?

ผมแนะนำอย่างนี้ครับ

ผู้ที่กำลังฝึกตนทียังต้องทำงานมีหน้าที่รับผิดชอบอยู่ เวลาทำงาน ก็ใช้สมาธิแบบฤาษีไปก่อนครับ เพราะถ้าไม่ใช้สมาธิแบบฤาษี ก็จะทำงานทางโลกไม่ได้ครับ

แต่ทว่า.. เวลาที่ไม่ได้ทำงาน เช่นมีเวลาว่างในตอนเช้า กลางวัน เย็น วันหยุดที่ไม่ได้ทำงาน ก็ควรฝึกฝน สัมมาสติ สัมมาสมาธิเข้าไว้ การฝึกฝนสัมมาสติ สัมมาสมาธิในเวลาไม่ทำงาน เราจะเพิ่มความเคยชินใหม่เรื่องสัมมาสติ สัมมาสมาธิขึ้นมา

ตอนนี้ เราจะมี 2 อย่างคือทั้งสมาธิฤาษี และ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ
การที่เรามีสมาธิ 2 อย่างนี้ พอสัมมาสติ สัมมาสมาธิ เริ่มคุ้นเคยมากขึ้น
เพราะเราฝึกอยู่ในเวลาไม่ทำงาน แต่ก็ต้องใช้เวลานานครับ เช่น 1 ปี หรือ มากกว่า อาการสมาธิจดจ่อจะเริ่มลดลง ถึงแม้ว่า สมาธิจดจ่อลดลงไป แต่ก็ยังคงทำงานได้เช่นเดิมอยู่

ให้เวลากับตนเอง อย่าเร่งร้อน เพราะการเป็นฆราวาสต้องทำงานหาเลี้ยงชีพ เราต้องใช้เวลามากกว่าพวกนักบวชกว่าที่สัมมาสติ สัมมาสมาธิจะคุ้นเคยมากขึ้น

อย่าใจร้อนนะครับ ค่อยเป็นค่อยไป ขอให้ฝึกสัมมาสติ สัมมาสมาฺธิได้ถูก
ละก็ สามารถเข้าถึงธรรมได้แน่ เพียงแต่ว่า อาจใช้เวลานานสักหน่อย

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน