ขอแสดงความเห็นหน่อยนะครับ...
หากเราพิจารณาแบบที่ว่า..."นี่คือกายในโลกของคน หรือ โลกภายนอก ที่เรา ๆ ท่าน ๆ ก็เห็นได้ด้วยตาเนื้อว่า มีคนเดิน มีสัตว์เดิน แต่ในโลกปรมัตถ์ จะไม่มีคน ไม่มีสัตว์ ในอิริยาบทเดินนั้น จะมีแต่การสั่นไหวเกิดขึ้นในโลกปรมัตถ์ การรู้การสั่นไหว นี่คือรู้กายในกาย ส่วนการรู้ว่ามีการเดิน นั้นคือรู้กายนอกกาย"...
แล้วการฆ่าสัตว์...การทำร้ายกันมันก็คือ...จะไม่มีคน..ไม่มีสัตว์..ในอริยาบทของการฆ่า...จะมีแต่การสั่นไหวของร่างกายเราไปกระทบร่างกายคนอื่น...
ซึ่งผมคิดว่าไม่น่าจะเป็นการพิจารณากายในกายในสติปัฎฐาน ๔ ครับ
ผมคิดว่าการพิจาณากายในกาย....เวทนาในเวทนา...จิตในจิต...ธรรมในธรรม...นั้นจะต้องอยู่ในเส้นทางของ มรรค ๘ ด้วยครับ...พิจารณาเท่านั้นไม่พอครับ
เหมือนตัวอย่างที่ผมยกขึ้นมาข้างต้น...หากในจิตไม่ได้ปฎิบัติมรรค..ข้อสัมมาสังกัปปะแล้วเมื่อเราพิจารณาแบบที่กล่าวมาอาจทำให้ทำร้ายคนอื่น...หรือฆ่าคนอื่นได้ครับ

อ๋อ เข้าใจมากขึ้น ขอบคุณครับ สาธุ อนุโมทนา ครับ

ขอเสนอความเห็นครับ

++คุณ โกวิทย์ IP+++
++เมื่อเราพิจารณาแบบที่กล่าวมาอาจทำให้ทำร้ายคนอื่น...
หรือฆ่าคนอื่นได้ครับ++
====
ขอโทษครับ การเกิดขึ้นในโลกปรมัตถ์
ถ้าทำกรรม มันจะ วนเวียน มา ไม่รู้จบสิ้น
ในตอนไม่มีสติหรือผู้ที่ไม่ปฏิบัติ มันคือ
การหลอน repeatedly forever ในหัว
จนก่อนตาย

แต่ในโลกแห่งความเป็นจริง การทำกรรม
ครั้งนั้นมันจบไปแล้วครั้งเดียวนั้นครับ

คิดดูว่า ทำกรรมครั้งเดียวแต่ มันจะวนเวียน
หลอนกันไป เรื่อยๆไม่หยุด แล้ว คิดว่า
เราควรจะเริ่มทำกรรมนั้นหรือไม่หละครับ

ธรรมวินัยอันพระตถาคตเจ้าประกาศแล้วเปิดเผยไม่กำบังจึงรุ่งเรือง (เล่ม ๑๐ หน้า ๔๖๕_ปกน้ำเงิน)
''รูปเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นเสนียดจัญไร เป็นอุบาทว์ เป็นภัยพิบัติ เป็นอุปสรรค เป็นความฉิบหาย เป็นของมีโทษ เป็นที่พึ่งไม่ได้ เป็นเหยื่อแห่งมาร เป็นดังเพชฌฆาต เป็นของไร้สาระ เป็นดั่งหัวฝี เป็นเหตุแห่งความลำบาก เป็นของไม่ยั่งยืน เป็นของมีความตาย'' เล่ม 66 หน้า 153 สีน้ำเงิน มหาภูตรูป 4 จากพระไตรปิฎกและอรรถกถาแปลไทยฉบับมหามกุฎราชวิทยาลัย 91 เล่ม

แล้วท่าน shada
คิดว่า

รูปที่ว่า เป็น รูป ในโลกแห่งความเป็นจริง
หรือ รูป ในโลกปรมัตถ์ ครับ

ในความเห็นของของผมคิดว่า
รูปที่ท่านเขียน นั้นเป็น รูปในโลกปรมัตถ์ ครับ

พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสสอนในปฏิจจสมุปบาทว่า เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้ด้บ สิ่งนี้จึงดับ

การที่นักภาวนาได้ภาวนาจนเกิดญาณปัญญาขึ้น จนเห็นแจ้งในปรมัตถ์ธรรมในโลกปรมัตถ์ได้แจ่มแจ้ง สิ่งที่ดับไปเพราะญาณปัญญานี้ คือ อวิชชาและตัณหา
เมื่อ อวิชชาและตัณหาดับ จิตอกุศลย่อมไม่เกิดขึ้น เมื่อไม่มีจิตอกุุศลเกิด แล้ว จะมีเหตุการณ์การฆ่า การทำร้ายผู้อื่นได้อย่างไรกัน

สำหรับปุุถุชนผู้ไม่ได้ปฏิบัติ ย่อมไม่อาจมีปัญญาเห็นแจ้งในโลกปรมัตถ์ได้ เมื่อไม่เห็นแจ้งในโลกปรมัตถ์ จิตย่อมชุ่มอาบด้วยอวิชชาและกิเลสตัณหาอันเร่าร้อน ในขณะที่ลงมือทำร้ายกัน ฆ่ากัน ในขณะนั้น จิตใจของผู้ลงมือกระทำย่อมขาดซึ่งสติด้วยเหตุแห่งอำนาจแห่งอวิชชาและกิเลสตัณหา
เมื่อขาดสติอยู่
มันเป็นไปไม่ได้เลย ที่กล่าวว่า ในขณะที่ทำการลงมือฆ่า ทำร้ายผู้อื่น ผู้ที่ลงมือกระทำชั่วนั้นจะเห็นเพียงการสั่นไหวของอิริยาบทที่เกิดขึ้น เพราะจิตใจเขาถูกกิเลสตัณหาครอบงำแล้ว เขาจะไม่มีทางรู้สภาวะแห่งปรมัตถ์ธรรมได้เลย แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาก็คือ การขาดสติ การหลงลืมทุกอย่าง แต่ลงมือกระทำกรรมชั่วไปด้วยแรงของกิเลสตัณหาที่เข้าครอบงำจิตใจเขาแล้ว

***********************
เมื่อสิ่งที่่ขาวสะอาดอยู่ ย่อมไม่มีสิ่งสกปรกอยู่ในความขาวสะอาดนั้น
ในทำนองเดียวกัน จิตใจที่ขาวสะอาดด้วยอำนาจของสัมมาสมาธิและปัญญาญาณ ย่อมไม่่สิ่งชั่วร้ายของอวิชขา กิเลส ตัณหาได้เลย
***********************

นักภาวนาที่เข้าใจหลักการภาวนาของกายานุปัสสนา ในการระลึกถึงความเป็นปรมัตถ์ของกายนั้น แต่ยังไม่แจ้งในปรมัตถ์ของจิต ยังไม่อาจกล่าวว่า นักภาวนานั้นได้เข้าถึงความรู้แจ้งแห่งโลกปรมัตถ์ เพราะอวิชชา ตัณหา ยังไม่ถูกทำลายให้สิ้นลงนั้นเอง

แต่นักภาวนาที่เข้าใจในปรมัตถ์ธรรมของกาย สัมผัสปรมัตถ์ธรรมของกายได้ ก็ยังดีกว่านักภาวนาที่ยังไม่รู้จักปรมัตถ์ธรรมของกาย

การรู้ปรมัตถ์ของกาย จะนำไปสู่การรู้ปรมัตถ์ของจิต เมื่อรู้แจ้งสภาวะแห่งปรมัตถ์ของทั้งกายและทั้งจิตเมื่อไร ความรู้แจ้งในโลกปรมัตถ์จึงจะเกิดขึ้นได้

การภาวนาไม่ไม่ลงลึกเข้าสู่สภาวะแห่งปรมัตถ์ ไม่มีทางดับทุกข์ได้อย่างแท้จริง

สวัสดีค่ะ...คุณนมสิการ ตั้งไข่ขอนุญาติ print บทความบางตอนไปให้ผู้ที่สนใจการปฏิบัติแนวทางนี้ ให้ไปศึกษานะคะ โดยส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องการปฏิบัติของคนมือใหม่ค่ะ มีคนสนใจค่ะ แต่เขาไม่สามารถเข้าถึงสื่อ computer ได้ และในอนาคตอันใกล้นี้ คิดว่าจะอ่านแล้วจัดทำเป็นแผ่นสำหรับผู้สูงอายุ ที่ไม่สามารถอ่านหนังสือได้ค่ะ (กำลังหาทางอยู่ค่ะ) เลยต้องขออนุญาติคุณนมสิการก่อนในการกระทำทั้ง 2 อย่างค่ะ ขอบคุณค่ะ

สาธุค่ะ เราคงต้องเดินทางอีกยาวไกลเลย กว่าจะถึงแค่ต้นทาง

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน