คุณนมสิการ วันนี้มีเรื่องขอคำแนะนำอีกแล้ว

เจอคนที่คิดว่าบุญสูงสุดคือทำทานกะวัดเค้าวัดเดียวดีมาก ดีที่สุด แล้วเค้าก็พยายามให้เราทำ เราทำเต็มที่ 20 บาท เค้าว่าทำแค่นี้เหรอ เราก็บอกว่า เราซื้อซีดี 350 ค่าสังฆทานเวียน 50 แล้ว เมื่อวานก็ไปทำบุญซื้อหนังสือธรรมะมา 500 เราชอบให้หนังสือซีดี ถวายพระ ไม่ถวายปัจจัยเท่าไหร่...คนนี้เค้าบอกเราทำถูก แต่เราจะได้ปัญญาแต่ เคยได้ยินไหม ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด เพราะไม่มีเงิน ต้องทำบุญด้วยเงิน เงินจะได้มีกลับ ยิ่งทำเยอะก็ได้เยอะ....จะรบกวนถามว่า คนพวกนี้ ถ้าเราจึงให้เขาเข้าใจการทำบุญที่ถูกต้องจะพอไหวไหม...หรือจะบอกอย่างไรดี รบกวนแนะนำด้วย...ขอบพระคุณมา ณ ที่นี้

...ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..

..HappY BrightDaY To You..

ลูกโป่ง 1 ส่วนเริ่มต้น ถูกมัดแบ่งออกเป็น 4 ส่วน
จะเท่ากับหัวใจ 4 ห้องและเท่ากับ อริยบุคคล 4 ขั้น
เสนอให้นำไปพิจารณา(ความคิดส่วนตัว)

ตอบคุณ ต้นกล้าของหัวใจ

การที่จะบอกใครนี่เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก เพราะต้องดูก่อนว่า
เขารับฟังเราหรือไม่ ถ้าเขาไม่รับฟัง พูดไปก็ไร้ประโยชน์ครับ

ถ้าเขารับฟังเรา เพราะมีเหตุอะไรอยู่ใหัรับฟัง เราพูดอย่างไร เขาก็จะฟังเสมอ

ในเรื่องบุญ ในพระพุทธศาสนาจะมี 3 ระดับ คือ
บุญจากการทำทาน บุญจากการรักษาศีล บุญจากการภาวนา
ซึ่งขึ้นอยู่กับว่า ใครมีความสามารถแค่ไหนก็ทำไปอย่างนั้น

เป็นความจริงที่ บุญจากการทำทาน ต้องมีปัจจัยเสริมคือเงิน และทรัพย์สิน เราศรัทธาแค่ไหน มีความสามารถแค่ไหน ก็ทำไปตามความสามารถ ถ้าทำเกินความสามารถ ก็จะเกิดทุกข์ตามมามากกว่าการสุขใจ

ขอบคุณครับ คุณพันธสัญญา

เมื่อรู้ทันแล้ว ต้องสลายตัวรู้ เพราะว่ามัน ก็อยู่ในกฏไตรลักษณ์ ด้วย คือ มันจะไม่สามารถคงเป็นผู้รู้ได้ตลอดเหมือนกันใช่หรือไม่ครับ แล้วมาคงไว้ที่ ที่ไม่มีผู้รู้หรืออะไรเกาะเกี่ยวเลย

สรุปแล้ว การเวียนว่ายตายเกิด คือวงจรอธิบายกลไกของความคิดของจิตเท่านั้นหรือไม่ครับ ไม่ได้เกี่ยวกับชีวิตเลย
ขอความเห็นหน่อยครับ แต่ที่ให้มันดูมีปาฏิหาร์เพื่อให้คนศรัทธารึปล่าว

แวะเข้ามาอ่านค่ะ
ขอแอดไว้เข้ามาอ่านบ่อยๆ นะคะ
^^

ขอบคุณ คุณนมสิการ คุณตามพันธสัญญา

ก็เข้าใจคำตอบ...
แต่..คนที่หลงให้บ้าบุญแลกสวรรค์แล้ว มันกู่ไม่กลับนี่ มันน่ากัวจริง ๆ เห็นแล้วก็น่าสงสาร...ว่ามันอะไรจะขนาดนี้

ไม่มีก็ทำ ทำจนไม่มีเห็นให้พ่อแม่ แต่มีเงินทำบุญทีเป็นพันเป็นแสน ถอดสร้อย ถอดแหวน แล้วบอกนี่แหละบุญอันสูงสุด.....

เราคงได้แต่...วางเขาไว้ ในฐานที่เข้าใจ

ใจจริง ไม่อยากให้ใครไปหลงบุญแบบนี้อีก....ทำใจๆๆๆ

ตอบคุณ being

Blog นี้มีจุดประสงค์เพื่อแบ่งปันประสบการณ์การปฏิบัติธรรม

1.เมื่อรู้ทันแล้ว ต้องสลายตัวรู้ เพราะว่ามัน ก็อยู่ในกฏไตรลักษณ์ ด้วย คือ มันจะไม่สามารถคงเป็นผู้รู้ได้ตลอดเหมือนกันใช่หรือไม่ครับ แล้วมาคงไว้ที่ ที่ไม่มีผู้รู้หรืออะไรเกาะเกี่ยวเลย

>> ก่อนอื่น ผมจะอธิบายเพิ่มเติมดังนี้
สภาวะผู้รู้ คือ สภาวะแห่งจิตที่ตั้งมั่นเป็นสัมมาสมาธิ ถ้าจิตยังไม่ตั้งมั่น
ไม่มีสภาวะของผู้รู้ เพราะสภาวะผู้รู้จะต้องเห็นสภาวะธรรมด้วย ถ้าคนที่ปฏิบัติยังไม่เห็นสภาวะธรรม นั้นเป็นเพียงรู้ แต่จิตไม่ตั้งมั่น จึงไม่เรียกว่าผู้
รู้ ดังนั้นจะว่า สภาวะแห่งผู้รู้ว่าอยู่ในกฏของไตรลักษณ์หรือไม่
เรื่องนี้ไม่สามารถฟันธงได้เด็ดขาดว่าอยู่หรือไม่อยูึ่ แต่ขอให้พิจารณาจาก
ว่า จิตตั้งมัี่่นหรือไม่จะดีกว่า ถ้่าจิตไม่ตั้งมั่น ผู้รู้ไม่ปรากฏ ถ้าจิตตั้งมั่น ผุ้ีรู้จะปรากฏ

ธรรมชาติแท้ที่เรียกว่าจิตเดิมแท้จะไม่มีวันถูกทำลาย มีเพียงแต่อวิชชาที่ถูกทำลาย เมื่ออวิชชาถูกทำลาย จิตเดิมแท้ที่บริสุทธิ์จะปรากฏให้นักภาวนาได้สัมผัสได้เอง

2. เื่รื่องเวียนว่านตายเกิด
คนคนตา่ยแล้วมาเกิดใหม่ หรือไม่ ผมไม่ทราบ เพราะผมไม่เคยเห็นสภาวะคนตายมาเกิดใหม่ว่าเป็นอย่างนั้นหรือไม่
แต่ในตำรามีกล่าวว่า พระพุทธองค์สอนว่า มาจากเหตุและปัจจัย
ถ้ายังมีเหตุ ก็ต้องเกิด ถ้าหมดเหตุ ก็ไม่เกิด

ผมพยายามเฝ้าดูความคิดตัวเองอยู่เนืองๆ และกลับมาอยู่ที่ กาย ตลอดเวลาจนรู้ซึ้งถึงการเกิดดับ และความบังคับไม่ได้ของความคิดของตัวเอง แต่วันหนึ่งอ่าน ไปเจอว่า ให้เข้าไปทำลายที่ตัวผู้รู้ ก็ไม่รู้ว่าทำลายอย่างไร เหมือนกัน จนมาย้อนได้ว่า เอ แม้แต่ สติที่กลับมาที่กาย ก็ยังไม่สามารถควบคุมได้ตลอดเวลา เผลอเป็นหลุดไม่มีสติ ก็เลยคิดว่า เออแหะตัวผู้ดูนี้ มันก็คุมไม่ได้อีกนั่นแหละ ตอนนั้นวูบเลย รู้สึกสลดสังเวชมากว่า ตัวเองนั้นมันคืออะไรกันแน่ มันไม่มีความหมายใดๆเลยในโลกนี้หรือนี่ ตัวจิตมันก็ยังไม่แน่นอนอีก

ในตำรามีกล่าวว่า พระพุทธองค์สอนว่า มาจากเหตุและปัจจัย
ถ้ายังมีเหตุ ก็ต้องเกิด ถ้าหมดเหตุ ก็ไม่เกิด

ปล. สรุปแล้ว ประโยคนี้ พูดถึง ความคิด ที่เกิดดับ
หรือ ชีวิตที่ เกิดดับครับ

แต่ ผมว่า เป็น ความคิดที่ เกิดและดับ ครับ

ขออนุญาตแสดงความเห็น...

ขณะที่รู้กาย ..
ขณะที่รู้ความคิด..

คือ สภาวะธรรมชนิดหนึ่ง
แต่ด้วยความไม่รู้ในสภาพธรรมนั้น จึงหลงเข้าไปยึดว่า ..
สภาวะรู้นั้น เ็ป็นเรารู้ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า จิตผู้รู้

การทำลายจิตผู้รู้นั้น คือการที่เห็นว่า จิตผู้รู้นั้นก็เป็นสภาวะธรรมชนิดหนึ่ง ไม่ใช่เรา เกิดดับตามเหตุปัจจัย มีสภาวะเหมือนกับสิ่งที่ถูกรู้ (กาย ใจ)

เมื่อรู้ชัดเช่นนี้ จิตก็จะไม่ยึดมั่นถือมั่นในสภาวะรู้นั้น ว่าเ็็ป็นตัวตน ..

ผู้รู้ และสิ่งที่ถูกรู้ ก็จะไม่มี

จะมีก็เพียง...รู้

ขออนุโมทนาครับ
ขออนุญาติเรียก "ท่านอาจารย์"
ได้เริ่มอ่านบล๊อกมา 2 วัน ได้ความรู้นำไปปฏิบัติ ขอบคุณครับ

อนุโมทนา คุณ palmgang ครับ

ตอบคุณ being

ผมพยายามเฝ้าดูความคิดตัวเองอยู่เนืองๆ และกลับมาอยู่ที่ กาย ตลอดเวลาจนรู้ซึ้งถึงการเกิดดับ และความบังคับไม่ได้ของความคิดของตัวเอง แต่วันหนึ่งอ่าน ไปเจอว่า ให้เข้าไปทำลายที่ตัวผู้รู้ ก็ไม่รู้ว่าทำลายอย่างไร เหมือนกัน จนมาย้อนได้ว่า เอ แม้แต่ สติที่กลับมาที่กาย ก็ยังไม่สามารถควบคุมได้ตลอดเวลา เผลอเป็นหลุดไม่มีสติ ก็เลยคิดว่า เออแหะตัวผู้ดูนี้ มันก็คุมไม่ได้อีกนั่นแหละ ตอนนั้นวูบเลย รู้สึกสลดสังเวชมากว่า ตัวเองนั้นมันคืออะไรกันแน่ มันไม่มีความหมายใดๆเลยในโลกนี้หรือนี่ ตัวจิตมันก็ยังไม่แน่นอนอีก

***
เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ
1. คำที่ว่า เฝ้าดูความคิด แล้วย้อนกลับมาอยู่ที่กายตลอดเวลานั้น
ในแง่การปฏิบัติจริง ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ
แต่ถ้าเป็นการฝึกจิตให้ตั้งมั่น จิตตั้งมั่นอยู่ที่ฐานของจิต ซึ่งจะอยู่ที่ไหนก็แล้วแต่ซึ่งเป็นไปเอง จิตจะเห็นสภาวะธรรมตามความเป็นจริงเสมอ
ถ้าความคิดเกิด ก็จะเห็นความคิด แล้วความคิดก็ดับลงไปเอง อันเป็นธรรมชาติของความคิดทีมันจะเป็นอย่างนั้นเสมอ

2.ถ้าสติตั้งมั่นสุด ๆ ถึงแม้จะมีหลุด ก็หลุดแบบฟ้าแลบคือเพียงเสี้ยววินาที แล้วก็จะกลับมามีสติตั้งมั่นใหม่อีก ซึ่งต้องอาศัยการฝึกฝนที่ถูกวิธี
และมีความเพียรอย่างต่อเนื่อง จึงจะได้สติตั้งมั่นแบบนี้ได้

3.คำว่าทำลายตัวผู้รุ้ คือ การทำลายเปลือกอวิชชา ครับ ถ้าทำลายเปลือกอวิชชาได้ ความรู้สึกความเป็นตัวตนจะจบลงทันที
และที่เปลืออวิชชาถูกทำลาย ก็เพราะ จิตทีตั้งมั่นอยู่ที่ฐานเห็นจุดที่ความคิดมันหลุดออกมา พอเห็นจุดนั้นได้ เปลือกอวิชชาก็แตกทันที

ตอบคุณ being
ในตำรามีกล่าวว่า พระพุทธองค์สอนว่า มาจากเหตุและปัจจัย
ถ้ายังมีเหตุ ก็ต้องเกิด ถ้าหมดเหตุ ก็ไม่เกิด

ปล. สรุปแล้ว ประโยคนี้ พูดถึง ความคิด ที่เกิดดับ
หรือ ชีวิตที่ เกิดดับครับ

แต่ ผมว่า เป็น ความคิดที่ เกิดและดับ ครับ

*****
ในความเห็นของผม

ความคิดที่แปรเปลี่ยน เกิดขึ้นและหยุดลง ไม่ใช่เป็นตัวการให้คนมีการตายแล้วไปเกิดใหม่หรือไม่

แต่เพราะเปลือกอวิชชาที่หุ้มห่อธรรมชาติที่บริสุทธินี้แหละ ที่เป็นตัวการ
ให้คนมีการตายแล้วไปเิกิดใหม่

ในคนที่ปฏิบัตจนจิตตั้งมั่นอย่างสุด ๆ เขาจะเห็นความคิดทีมันเกิดและหยุด อยู่เสมอ เขาจะเห็นได้และรู้ว่า อันว่าความคิดนี่ไม่ใช่เขา ไม่ใช่ตัวเขา แต่เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งทีมันแปรเปลียนได้

แต่ในพระอรหันต์ ก็ยังมีความคิดอยู่เสมอ แต่ความคิดนี้ไม่มีการปรุงแต่งต่อไปที่ให้เกิดอาการพอใจ หรือ ไม่พอใจ ที่ไม่เกิดอาการพอใจ หรือ ไม่พอใจ เพราะความรู้สึกความเป็นตัวตนได้ถูกทำลายลงพร้อมกับเปลือกอวิชชานั้นเอง

ขอบคุณครับ คุณ palmgang

ขอวิเคราะห์ปัญหาของการปฏิบัติของคนส่วนใหญ่ครับ ประโยคคุณ palmgang ที่ว่า

การทำลายจิตผู้รู้นั้น คือการที่เห็นว่า จิตผู้รู้นั้นก็เป็นสภาวะธรรมชนิดหนึ่ง ไม่ใช่เรา

เกิดดับตามเหตุปัจจัย มีสภาวะเหมือนกับสิ่งที่ถูกรู้ (กาย ใจ)

สิ่งที่ยากที่สุดของการปฏิบัติของคนส่วนใหญ่คือ เมื่อมีผู้บอกแล้ว จะเชื่อตามและ

ทำให้เป็นไปตามนั้น แต่ ทำด้วยความคิด จินตนาการ เช่น

ท่องไว้ ไม่ใช่เรา เกิดดับตามปัจจัย

ท่องไว้ ไม่ใช่เรา

ท่องไว้ ไม่ใช่เรา เกิดดับตามปัจจัย

จึงไม่ใช่ จากปัญญาที่ เห็นได้เอง พิสูจน์เอง จึงทำให้มีการแทรกแซงจากความคิด

ถ้าผมไม่ได้เกิดเหตุการมาก่อนหน้า ก็จะปฏิบัติแล้วพยายาม ใช้ความคิดเพื่อสร้าง เหตุการณ์

ที่ถูกบอกมา มันก็จะไม่ เกิดเหตุการณ์ ดังกล่าว ดังนั้นแนวที่ควรทำคือ

ไม่เชื่อแต่ต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง ดั่ง กาลามสูตร จริงๆครับ

การเฝ้าดูความคิด แล้วย้อนกลับมาอยู่ที่กายตลอดเวลานั้น

มันคือกลับมาอยู่กับปัจจุบันครับ
มันเป็นของจริงแท้แน่นอน รู้สึกได้
ขยับได้แน่นอนพิสูจน์ได้แน่นอนครับ

แล้วเมื่อใดที่ สติปลุกกลับมาอยู่กับปัจจุบัน
เราจะเห็นความคิดที่ได้คิดมาแล้ว แวบนึง

เป็นความคิดที่อยู่ระหว่าง อยู่กับปัจจุบันครั้งหลังสุด
กับ การอยู่กับปัจจุบันครั้งปัจจุบัน

และผมมีความเห็นว่า ยิ่งฝึกไป

อยู่กับปัจจุบันครั้งหลังสุด
กับ การอยู่กับปัจจุบันครั้งปัจจุบัน
จะใกล้เข้ามาทันกัน เรื่อยๆ

ในระหว่างนี้ เราจะเห็นไอ้ความคิดระหว่าง สองปัจจุบัน
สามารถจำแนกได้ เพียบ ตามขันธ์ 5 ครับ

ขออนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่จะพยายามให้ดีที่สุด

เรื่องนี้อ่านหลายรอบแล้ว..แต่ก็ยังเวียนมาอ่านอีก

โมทนาสาธุค่า

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน