สวัสดีค่ะคุณนมสิการ

เมื่อวานนี้มันเริ่มจะเห็นคำตอบตรงรู้กับเห็นแล้วค่ะ พอมาอ่านเจอที่คุณนมสิการบอกว่า ไม่ต้องไปใส่ใจกับตรงนี้มาก ก็โอเค.ค่ะ เราสร้างสติด้วยการเคลื่อนไหวให้ต่อเนื่องต่อไปดีกว่า... ตรงที่เราหัดด้วยการเคลื่อนไหวนี้ได้ผลดีตรงที่สามารถทำอะไรไปด้วย แล้วก็ภาวนาไปด้วย เพราะว่ามาอยู่วัด พระอาจารย์ก็ใช้ให้ทำงานโน่นงานนี่ตลอดเลยค่ะ จะมีเวลาทำตามรูปแบบจริงๆ ก็หลังทุ่มนึงไปแล้ว เลยมีความรู้สึกว่า เราได้ภาวนาทั้งวัน ซึ่งก็ถูกตามหลักของพระอาจารย์เหมือนกันว่า ท่านบอกว่า ให้ทำงานไปพร้อมกับภาวนาไปด้วย

ตอนนี้ก็กำลังสะสมที่มันเห็นสิ่งที่เกิด และดับไปอยู่ค่ะ

มีโอกาสจะเข้ามารายงานภาวนาให้ทราบเป็นระยะๆค่ะ

อนุโมทนา

ถ้าเราจะภาวนาไปด้วยในระหว่างทำงานที่ไม่ได้ใช้ความคิด เช่น การกวาดวัด การซักผ้า การถูศาลา ให้ทำได้ แต่ให้ทำช้าลงกว่าปรกติเล็กน้อย การทำช้าลงกว่าปรกติเล็กน้อย จะเป็นการฝึกฝนการปฏิบัติพร้อมไปกับการทำงานดังกล่าวได้เป็นอย่างดี ในขณะทำงาน อย่าได้ใจลอย ทำไปช้า ๆ กว่าปรกติ ทำไปสบาย ๆ ไม่เร่งรีบ

นี่เป็นการภาวนาอย่างหนึ่งเหมือนกัน

กำลังต้องการข้อมูล
แบบนี้อยู่มากทีเดียวคะ
แค่ สมาธิ ยังไม่เป็น สมาธิเลยคะ
วิปัสนา คงอีกไกล ทีเดียว

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ
เมื่อช่วงเข้าพรรษาได้มีโอกาสไปเยี่ยมเพื่อนที่บวชอยู่วัดป่าแถวๆป่าละอู ปฎิบัติตามคำสอนของหลวงปู่ฉลวย เมื่อก่อนก็ดูจิตคิดอะไร กายทำอะไร ก็เหมือนปกติที่ชอบทำกัน และชอบนั่งไม่ชอบเดิน แต่พอมาที่นี้เน้นเดินช่วงละสองชั่วโมง ทำให้มีสมาธิมากขึ้น แต่เวลาปกติท่านสอนให้ตัดกิเลส ไม่ตามใจ อยากได้ อยากกินอะไร ต้องไม่ให้ แต่ตอนนี้เพิ่งทำได้อย่างเดียวคือ ไม่ตามใจในการกินมื้อเย็นแต่กิเลสตัวอื่นตัดยากมาก ถ้าพัฒนาไปได้แล้วจะมาเล่าให้ฟังค่ะ อยากให้ลองมาหัดไม่ตามใจกิเลสกันดูค่ะ สนุกเหมือนกันนะค่ะ

ตอบคุณ บุปผาลีลาวดี
คุณเคยหัดขี่จักรยานไหมครับ ผมเชื่อว่าคงเคยนะครับ
การหัดขี่จักรยานจะเหมือนกับการฝึกจิตทุกประการ
ใหม่ ๆ ย่อมล้มลุกคลุกคลานเป็นธรรมดา ล้มก็ลองใหม่ ให้เป็นแบบนี้ ให้ล้มจนรู้ว่าการไม่ล้มคืออย่างไร มีเทคนิคอย่างไร แล้วต่อไปก็จะไม่ล้มอีก แต่ถ้าเราล้มแล้วไม่หาเหตุแห่งการล้ม หรือ เลิกหัดขี่ไปเลย ก็จะไม่สามารถขี่จักรยานได้เลยตลอดชีวิต

ตอบ คุณ นุ่มณอ่อนนุช
กิเลสตัดยากมากครับ ต้องใช้ความเพียร ความถูกต้องในการตัด จึงจะตัดได้ถาวร

การเดินจงกรมที่ถูกต้อง เป็นการฝึกสติที่ดีครับ
เพราะการเดินเป็นธรรมชาติของคนอยู่แล้ว

มีอะไร ก็นำมาเล่าให้ฟังกันได้ครับ เป็นประสบการณ์สำหรับท่านอื่น ๆ ได้ การกระจายประสบการณ์ทั้งด้านผิดและด้านถูก จะทำให้มีการพัฒนาการปฏิบัติในประเทศให้เจริญมากขึ้นได้

เมื่อก่อนสนใจเรื่องบ้านเพราะกำลังสร้าง แต่ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มลงตัวก็หันมาตั้งใจปฎิบัติมากขึ้น วันพระก็ไปค้างที่วัดจนที่บ้านคิดว่าจะไปอยู่วัดแล้วค่ะ วัดป่าตามต่างจังหวัดที่ยังไม่ดังแนะนำว่าให้ลองไปดูค่ะ สำหรับท่านที่สนใจ เพราะคนน้อยพอติดขัดท่านสามารถชี้แนะได้เลย

ตอนเดินจงกรมเกิดเห็นเป็นโครงกระดูก แต่ในใจมีแต่ความสงสัยว่าเห็นจริงหรือเปล่า พอเดินเสร็จจะเป็นการมานั่งรวมเพื่อสนทนากันตอนแรกก็ไม่กล้าบอกใคร สุดท้ายก็ตัดสินใจเล่าให้ทุกคนฟัง ก็เลยได้รับการชี้แนะจากท่านอาจารย์และยังต่อยอดให้จิตเราไปได้ไกลกว่าที่คิดมาก จึงได้คิดว่าการได้ปฎิบัติกับบุคคลที่เก่งอย่างใกล้ชิดเป็นวาสนาของเราจริงๆ เพราะถ้าให้เราปฎิบัติเองก็เหมือนการงมที่เจออะไรแต่ละทีช้ามาก

การเห็นโครงกระดูก มีได้ 2 ลักษณะกล่าวคือ
เป็นนิมิตที่เกิดขึ้นในขณะปฏิบัติ หรือ ไม่ก็เป็นทิพยจักษุ
ซึ่งผู้ปฏิบัติจะรู้ได้ด้วยตัวเองว่าเป็นแบบไหน

การเกิดนิมิตนั้นไม่จำเป็นต้องหลับตา ลืมตาก็เห็นได้เช่นกัน ผมกล้ายืนยันนิมิตในขณะปฏิบัติที่ลืมตาว่าเป็นไปได้จริง

ครูบาอารจารย์มักกล่าวไว้ว่า ผู้เห็นนิมิต เห็นจริง แต่นิมิต ไม่ใช่ของจริง มันเป็นเพียง จิตตสังขารอย่างหนึ่งที่ปรากฏออกมาให้เห็นเป็นภาพได้

ถ้าคุณ นุ่มณอ่อนนุช มีครูอาจารย์อยู่แล้ว ก็ขอให้ครูอาจารย์แนะนำทางที่ถูกที่ควรในการปฏิบัติต่อไปครับ
การเล่นกับนิมิต ต้องมีครูอาจารย์ที่ชำนาญและเข้าใจแนะนำจึงจะไปได้ดี

สำหรับผู้ไร้ครูอาจารย์แนะนำ ถ้านิมิตเกิด ผมแนะนำให้อย่าได้สนใจ เอาใส่ใจ ให้ขว้างทิ้งไปเลย เพราะถ้าไปปฏิบัติอะไรกับนิมิตเข้า ถ้าเราไม่เข้าใจดีพอ จะเป็นผลเสียแก่ตนเอง ในความก้าวหน้าแห่งการปฏิบัติ

ผมเป็นน้ำพร่องแก้วที่เจือสี เข้ามาเจอน้ำใสเลยขอเติมสักนิดเพื่อสีจะได้จางลง
ลุงเษม(ปล่อยวาง...อย่างรู้เท่าทัน)

สวัสดียามดึกครับ ลุงเษม

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน