ธรรมปฏิบัติจากฆราวาสเขียนเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ยากในสังคมไทย ผมรู้ได้จากที่เขียนใน blog ผมได้พบกับการก่อกวนใน blog การเขียนเหน็บแนม กระแหนะกระแหน ตำหนิการการปฏิบัติที่ผมเขียนใน blog ว่าผิดทาง เขียนแบบคาดเดาเอา ไม่รู้จริง ให้ผมหยุดเขียนแนวนี้ได้แล้ว และไปโมทนาสาธุแนะนำการปฏิบัติสมาธิแบบฤาษีให้กับผมอีกว่านี่คือทางที่ถูกต้อง ...
บทความใน blog จึงเกิดขึ้นมา เพื่อแบ่งปันประสบการณ์ในการภาวนา แก่ผู้อื่นที่กำลังเดินทางในสายแห่งอริยมรรคนี้
เมื่อท่านได้เข้ามาอ่านข้อเขียนใน blog กรุณาอย่าได้เชื่อผมจนกว่า ท่านได้ทดลองปฏิบัติแล้วและพิสูจน์ด้วยตัวท่านเอง
**กรุณา .อย่า.ได้บริจาคเงินให้ blog ผมทาง e-wallet ครับ **
เจ้า(มโนทวาร)ที่ว่าอยู่ข้างหน้านี่อาการที่ว่าเป็นอย่างไรครับ
1. ผมนั่งภาวนาพอสงบว่าง ๆ ไม่เครียด(ปวดไหล่ หัว ตึง)ความรู้สึกตัวทั้งหมดอาการประมาณว่าเลือดลมเดินวิงค์ ๆ ชาร้าวตามผิวใบหน้าบางทีก็ย้ายมาเด่น ๆ ที่หน้าผากวิ่งขึ้นไปกลางหัวคล้ายขนหัวลุกชัน เจ้าอาการรู้สึกตัวทางกาย(ใจเต้น กายเอนไหว ร้อนเย็น)เมื่อรู้สึกได้ที่ต้นกำเนิดแล้วราวกับว่ามันวิ่งมารู้สึกได้แถวใบหน้าด้วยเป็นบางครั้ง บางครั้งมีหลงไปตามความคิดบ้างซึ่งมักไม่รู้สึกตัว แต่พอระลึกได้ละได้ก็กลับมามีอาการแบบนี้ต่อไป ไม่ทราบว่ากรณีนี้มาถูกทางไหมครับ
2. ตอนนี้รู้สึกพะวงนิด ๆ ระหว่างอาการด้านบนกับอาการที่บ่งว่าเราเครียดอยากรู้ ด้วยเหตุที่ว่าถ้าผมรู้สึกเพ่งจับเมื่อไหร่ส่วนใหญ่้มักจะมีอาการปวดตุ๊บ ๆ แุถวท้ายทอยและหัวไหล่ ถ้าแรง ๆ ก็จะร้าวไปทั้งหัวเลย ถ้าเจ้ามโนทวารแบบข้อ 1 เป็นจริงผมจะคลายการพะวงสงสัยระหว่างอาการเพ่งและอาการที่เห็นมโนทวารได้อย่างไรครับ
ขอบคุณครับ