โมหะจะถูกลดทอนอำนาจลงไป แต่ยังมีเหลืออยู่บ้าง 
เมื่อ โมหะถูกลดทอนอำนาจลงไป  นีคือ ผลของ สมาธิ ปัญญา ทีมีการพัฒนาตัวเองขึ้นและเกิดขึ้นในจิตในระดับหนี่ง
.
สติ ทีเกิดอยู่ทีเป็นธรรมชาติ  ตราบเท่าทีสติ ยังเกิดอยู่ โมหะจะเกิดไม่ได้
แต่ถ้า เมื่อใด ทีสติ เกิดอ่อนแอลง  อำนาจของโมหะก็จะเกิดขึ้นมาได้อีกครั้ง 
ถ้า สติเกิดอ่อนแอ มากขึ้น จนสติได้สลายตัวลงไป โมหะจะเกิดและมีอำนาจเต็มที  ผลก็จะกลับเข้าสู่การไม่ตั้งมั่นแบบระดับที 1 อีกครั้ง
.
แต่ถ้า สติมีแต่เกิดอ่อนแอลงไป โมหะมีอำนาจเพิ่มขึ้น แต่เพิ่มยังไม่เต็มที่ 
จะเกิดผลเป็นการเคลื่อนตัวของตัวจิตขึ้น   
เมื่อจิตเคลื่อนตัวขึ้น ก็คือ เกิดอาการของจิตไม่ตั้งมั่น
.
เมื่อจิตเกิดการเคลื่อนตัว ถ้า สติ จับอาการไม่ทัน ก็จะเกิดอาการไม่ตั้งมั่นแบบทีเขียนไว้ในแบบที 1 ชี้น 
แต่ถ้า จิตเกิดการเคลื่อนตัว แล้ว สติ จับอาการเคลื่อนตัวนี้ ทัน  ถ้านักปฏิบัติ มี สมาธิ และ ปัญญา เป็นทุนเดิมอยู่ และ มากพอเพียง นักภาวนาจะเห็นการเคลื่อนตัวของจิตนี้ได้ แล้ว การเคลื่อนตัวจะหยุดลงแล้วจิตจะสลายตัวไปเป็นไตรลักษณ์   นักภาวนาทีเห็นอาการไตรลักษณ์ของจิตที่เคลื่อนตัวนี้ได้  จะเกิดภาวนามยปัญญาขึ้น 1 ครั้งต่อการเห็นไตรลักษณ์ 1 ครั้ง
.
จิตตั้งมั่นเกิดขึ้นได้อย่างไร  
เมื่อนักภาวนาเมื่อเห็นไตรลักษณ์ของจิตที่เคลื่อนตัวได้ 1 ครั้ง จะเกิดภาวนามยปัญญาขึ้น 1 ครั้ง เมื่อนักภาวนาเห็นไตรลักษณ์ของจิตได้หลาย ๆ ครั้งมากขึ้น  จิตจะเกิดความตั้งมั่นมากขึ้นได้เอง อันเป็นผลจากการเพิ่มขึ้นของ สมาธิ และปัญญา ทีเกิดขึ้นในจิต
.
นักภาวนาทีเห็นไตรลักษณ์ของจิตนี้ ได้ ยังไม่สามารถทำให้เกิดอาการจิตตั้งมั่นได้อย่างถึงทีสุด
ต่อเมื่อ นักภาวนา สามารถผ่าน นิพพิทา ทีเกิดขึ้นในจิตได้  หลาย ๆ ครั้ง จิตจะยิ่งมีความตั้งมั่นมากขึ้น ซี่งทีว่า หลายครั้ง นั่นคือ กี่ครั้ง เรื่องนี้ ไม่สามารถระบุได้ 
แต่นักภาวนาทีผ่าน นิพพิทา แล้วรู้ตัวเองว่า บัดนี้ อาการจิตตั้งมั่นของตนได้ปรากฏขึ้นแล้ว
นั่นแหละ นักภาวนาทีฝีกฝนจนได้จิตตั้งมั่น จะรู้ได้ด้วยตนเอง
.
เมื่อจิตตั้งมั่น นักภาวนาจะพบอะไร 
จิตทีตั้งมั่นอยู่ได้เองโดยธรรมชาติ ไม่ได้สร้างขึ้นมา จะเกิดจากการทีนักภาวนาได้ผ่าน นิพพิทา ได้หลาย ๆ ครั้ง จนเกิดอาการจิตตั้งมั่นขึ้น
.
เมื่อจิตตั้งมั่น เกิดขึ้น จะเกิดปรากฏการณ์ของจิตประภัสสรผ่องใสขึ้นทีตัวจิต นักภาวนาจะเห็นได้ด้วย ตาใน หรือ ตาปัญญา ของตนเอง
จิตจะเงียบสงบ ถึงแม้ว่า โลกภายนอก จะวุ่นวายแค่ไหนก็ตาม
ทุกขเวทนา ทางกาย และทางใจ จะไม่มี
การปรุงแต่งที่เกิดเองจะไม่มี  กล่าวคือ ไม่มี โมหะ โลภะ โทสะ
สติปัฏฐาน จะสมบูรณ์พร้อมด้วย อาณาปานสติ