ทำไมการเจริญอริยมรรค จึงเป็นบุญกุศลขั้นสูงสุด
บทความนี้ขอเอาใจคนไทยสักหน่อย ที่มักสนใจในเรื่องบุญ เื่รื่องบาป
ลักษณะอาการของบาป คือ อาการที่จิตใจมืดมิดถูกปรกคลุมด้วยอกุศล ซึ่งจะมี 3 ตัวหลักใหญ่คือ โมหะ โลภะ โทสะ เมื่อใดก็ตามที่ท่านทำกิจอะไรก็ตามด้วยจิตใจแบบนี้ นี่คือจิตใจที่เป็นบาป เป็นกรรมชั่้ว
ส่วนลักษณะอาการของบุญ จะตรงกันข้ามกับบาป คือการทำกิจอะไรก็ตามด้วยที่จิตใจที่เป็น อโมหะุ อโลภะ อโทสะ
เรื่องของจิตใจบุญ ยังแบ่งเป็น 2 ประเภทอีก คือ ประเภทที่ประกอบด้วยปัญญา และไม่ประกอบด้วยปัญญา
ที่ว่าประกอบด้วยปัญญานั้น หมายความว่า เมื่อทำบุญประเภทนี้ จะมีความสามารถในการรักษาจิตใจ ให้สามารถคงอยู่ ในสภาวะแห่ง อโมหะ อโลภะ อโทสะ ได้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งก็คือ การทำบุญด้วยการเจริญอริยมรรคนั้นเอง การทีมีความสามารถรักษาจิตใจเป็นบุญแบบมีปัญญานี้ได้เสมอ ๆ จะทำให้เกิดวิปัสสนาปัญญา รู้แจ้งเห็นจริงของสภาวะธรรม จนเกิดการปล่อยวางและทำให้เบาบางจากกิเลสลง ตามลำดับจนสามารถตัดขาดจากกิเลสได้ ดังนั้น การเจริญอริยมรรค จึงเป็นบุญกุศลขั้นสูงสุดด้วยเหตุนี้
ซึ่งถ้าใครก็ตามที่หมั่นทำบุญด้วยวิธีนี้จนเป็นนิสัย บางอาจารย์จะเรียกว่า ความเป็นคนที่ปรกติเจริญสติปัฏฐาน จิตใจของเขาจะเปี่ยมบุญที่เป็นกุศลยิ่ง เมื่อถึงกาลที่กายแตกดับ สุขคติภูมิหรือนิพพานย่อมเป็นที่หมายได้อย่างแน่นอน
ส่วนบุญที่ไม่ประกอบด้วยปัญญา ผมคงไม่กล่่าวถึงนะครับ เพราะหลายท่านอ่านแล้ัวอาจสะเทือนใจ โกรธผมขึ้นมาก็ได้ อย่่าลืมนะครับ ความโกรธเป็นอกุศล เป็นบาป อย่าโกรธเลยครับท่าน
Create Date : 14 สิงหาคม 2553 |
|
6 comments |
Last Update : 29 มกราคม 2555 16:03:19 น. |
Counter : 1168 Pageviews. |
|
|
|