|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ไปแข่งกอล์ฟมาครับ
ไปแข่งกอล์ฟมาครับ รายการแรกในชีวิตเลย
ออกตัวก่อนเลยว่าไม่ได้หวังรางวัลอะไร ไปเพราะอยากได้ถุงกอล์ฟ เสื้อ หมวก ร่ม โดยเฉพาะถุงกอล์ฟนั้นสวยถูกใจที่สุดเลย แต่ลึกๆนั้นก็แอบลุ้นรางวัล Hole in one ของเขาเหมือนกันรถคันละตั้งล้านกว่าไม่หวังได้ไง ^^ หลุมนั้นเป็นพาร์ 3 ระยะ แค่ 151 หลาเอง ซ้อมไดร์ฟก็ตีชนป้าย 150 อยู่บ่อยๆ แต่ตอนแข่งจริงนั้นเกิดอะไรขึ้นเดี๋ยวผมจะมาเล่าให้ฟังทีหลัง มันฝังใจจริงๆหลุมนี้
รายการนี้จัดที่สนาม เชียงใหม่อัลไพน์ สนามสุดหรูริมภูเขา ที่ผมอยากไปตีหลายทีแล้วแต่หาชวนใครไปไม่ได้ ทั้งๆที่ช่วงหน้าฝนนี้มันลดเหลือแค่ 800 เองจากปกติ 2-3พัน สุดท้ายก็เลยอดทดสอบสนามเลย พอถามคนที่เคยไปตีมาใครก็บอกว่าสนามนี้โหดทั้งนั้น แค่ฟังก็กลัวแล้วปกติตีสนามสั้นสกอร์ก็เกือบๆร้อยแล้วนี่มาตีสนามภูเขายาวๆจะเหลือเหรอ สุดท้ายเลยตั้งเป้ากับตัวเองว่า ห้ามบุกเด็ดขาด พาร์ 4 ให้เล็ง 3 ออน พาร์ 5 ให้เล็ง 4 ออน แล้วไปบุกพาร์ 3 สั้นแทน
เป้าหมายที่ผมตั้งไว้นี้สุดท้ายมันกลับพลิกซะจนตั้งตัวไม่ทันเลยครับ
ไปถึงสนามตอน 11 โมง รับถุงกอล์ฟใหม่ เสื้อ หมวก ร่ม แถมกินข้าวเที่ยงฟรี ตามที่ตั้งใจไว้เรียบร้อย (กลับเลยดีไหมหว่าคุ้มแล้วเนี่ย ^^ ) แวะถ่ายรูปหมู่ซะหน่อย ก็ไม่รู้นึกยังไงไปยืนระหว่าง พี่มอส โด่ง แพทพัทสน นึกภาพออกเลยว่าแกะดำ ,กาในฝูงหงษ์ เป็นยังไง ยืนดำเด่นเป็นสง่ากลางดงพระเอก ช่างมันเถอะเราดำก็แค่ภายนอกแค่นั้น ใครจะรู้ว่าบ้างว่าจิตใจของเราไม่ดำ แต่มันเป็นสีม่วงต่างหาก อึ๊ยยยยยย........
ได้ทีออฟที่หลุม 13 เป็นกลุ่มที่ 2 พอเดินไปถึงรถกอล์ฟของเราก็เจอพี่ร่วมก๊วนนั่งรออยู่ที่รถแล้วรอให้เราขับ ไอ้เราจะบอกว่าไม่เคยขับก็จะเสียฟอร์มหมดรถจริงใช้ยกสูงคันเบ้อเริ่มจะขับรถกอล์ฟคันนิดเดียวไม่ได้ได้ไง ขับก็ขับวะ....................เอ่อ ไม่ยากอย่างที่คิดนี่หว่า อิอิ กลัวทำไมเนี่ย ป๊อดจริงเรา ขับไปถึงหลุมปุ๊บชักสงสัย เอ๊ะทำไมเขาไปยืนกันหลังนู้นนนนน ไกลลิบๆเลย ผ่านหมุดแดง หมุดขาว ไปจนถึงหมุดน้ำเงิน โอ๊วแม่เจ้า.........นี่ผมสมัครเล่นนะครับจะให้ตีหมุดน้ำเงินได้ไง ยังๆแค่นี้ยังไม่เสียขวัญเท่ากับหันไปหลุมข้างๆ หมุดดำครับ พาร์ 5 หลุมนั้นใช้หมุดดำ ตายๆ ใจผมเหลือเท่ามดไปแล้วครับ จะไม่ให้กลัวได้ไง ปกติตีแฟร์เวย์ หรือ ไม้ตุ๊ด ได้ซะที่ไหนกัน ตี 10 ลูก โดนดีซักลูกไปตรงอีก 2-3 ลูกแค่นั้นเอง แล้วแผนประคองที่ผมวางไว้ล่ะ พาร์ 5 สี่ออนไม่พังหมดเหรอ ลองมาวางแผนคำนวณใหม่ดูซิว่าแล้วก็ควักสกอร์การ์ดมาดูซิ พาร์ 4 ระยะต่ำกว่า 420 หลา มี 3 หลุม พาร์ 5 ระยะ 652 มีอยู่หลุมนึงทีเหลือก็ใกล้ๆ 600 ............................55555 หัวเราะให้กับโชคชะตา
หลังจากแนะนำตัวพร้อมกับอวดสรรพคุณกับเพื่อนร่วมก๊วนเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็พร้อมใจให้ผมออกทีหลังสุด ตอนแรกก็นึกว่าจัดเรียงตามฝีมือเพราะผมโม้ไปเยอะ แต่พี่เขากลับบอกว่ากลัวผมตื่นเต้นทีออฟแป็กแล้วจะเสียขวัญกันทั้งก๊วนเลยให้ไปตีหลังสุด.........555 จริงของเขาแหะ
มันมาถึงตาผมแล้ว ทำไงดีเนี่ยมือยังสั่นอยู่เลย อยู่ดีไม่ว่าดีเล่นได้ไม่ถึงปี จะมาแข่งอะไรกับเขาเนี่ย ค่อยเดินเข้าไปตั้งลูกรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหุ่นยนต์เลยครับ ทำตามเสต็บทุกอย่างตั้งแต่เล็งแนว วางหน้าไม้สแควร์ ยืนเท้าชิด เปิดเท้าซ้าย แยกเท้าขวา เอียงตัวมาทางขวานิดนึง ลากไม้ขึ้นตามแพลน.........แต่ทุกอย่างนี่ผมทำแบบไร้สตินะตัวแข็งโป๊กเลย
ผ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงตีกะละมัง Nike Sumo5900 ของผมดังขึ้น
ไปดีแหะ บานปลายนิดๆตามที่คิดไว้แต่ได้เผื่อไว้แล้ว ลูกแรกผ่านไปแล้วค่อยยังชั่วหน่อยครับ หายกดดันไปเยอะเลย ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าเกิดผมวืดขึ้นมาลูกกลิ้งไปแค่ 5-6 หลา ผมจะมีชีวิตต่อไปยังไง ป๊อดๆอย่างผมถ้าจะพังทั้งวันแน่เลย สุดท้ายหลุมแรกก็เก็บโบกี้ตามแผนประคองไปได้สำเร็จตามคาด ^^
ข่าวร้ายก็มาถึงจนได้ขณะที่นั่งรถกอล์ฟอยู่ก็ได้ยินเสียง ครืดดดดดด โครมมมมมมม โอ้วถุงกอล์ฟใหม่เอี่ยมสีขาวของผมนั้นเองลงไปนอนกลิ้งกับพื้นซะแล้ว ผมได้แต่อึ้งยังดีได้ลุงร่วมก๊วนท่านได้กรุณาสวดให้แทนว่าทำไมไม่มัดให้แน่น ด้านล่างก็ไม่ยอมมัด แต่แคดดี้ก็ได้แก้ตัวอย่างน่ารักว่า "มันเสียเวลามัดน่ะค่ะ" แล้วแผนประคองก็ดำเนินจุดสิ้นสุดลง หมดอารมณ์แล้วครับ เป้าหมายสำคัญของผมคือถุงกอล์ฟใหม่ถูกทำลายไปแล้ว
แล้วก็มาจนถึงหลุมเจ้าปัญหาจนได้ หลุม 15 พาร์ 3 วัน รางวัลโฮลอินวันรถ อีซูซุ มิว-เซเว่น แพลททินั่ม ผมไม่เคยหวังว่าจะได้หรอกนะครับยิ่งในอารมณ์ขุ่นมัวอย่างนี้ แต่ไหนก็มีโอกาศได้ลุ้นแล้วก็เอาซักหน่อย ระยะ 151 หลา นี่ผมก็หวังผลได้เลยทีเดียวที่สนามประจำระยะนี้ตีใกล้ธงบ่อยๆ ปัญหาคือวันนี้ธงดันไปปักซะขอบชิดน้ำกับทรายนี่ซิ หมดหวังเรื่องตีให้กลิ้งลงหลุมไปได้เลย ชิดขอบซะขนาดนั้น งั้นต้องตีให้โด่งๆหน่อยละกันจะได้ตกลงหลุมไปเลย อิอิ
ปั๊กกกกกกกกกกกก เสียงตีท๊อปลูกอย่างน่าเกลียดที่สุดดังขึ้น ลูกพุ่งไปเหมือนกระสุนไม่มีวี่แววจะโด่งเหมือนที่หวังไว้เลย ส่วนระยะก็คงไม่เกิน 80 หลานี่เอง ลงจริงๆครับ ลงน้ำเต็มๆ ไม่ได้ลุ้นอะไรเลยซักนิดเดียว ท๊อปได้ยังไงเนี่ยปักทีสูงซะขนาดนั้น OK ช่างมันเราไม่มีดวงเอง แล้วผมก็ไปดรอปตีใหม่
ปั๊กกกกกกก ท๊อปอีกครั้งแล้วก็กลิ้งตกน้ำอย่างสวยงาม ยังไม่พอครั้งที่สามโยนไปตกกลางกรีนแต่ลูกไม่หยุดดันวิ่งทะลุไปตกน้ำจนได้
หลังจากตั้งสติใหม่ดีๆหลุมนี้ผมก็ผ่านไปได้ด้วยสกอร์เกินมา 6 T^T จบกันการแข่งวันนี้
พูดถึงกรีนสนามนี้โหดแค่ไหนก็คิดดูละกันครับ มีอยู่หลุมนึงผมชิพด้วย SW ระยะ 5 ฟุตลูกตกหน้าธงซัก 2 ฟุต แต่ผ่ากลิ้งไม่หยุดเลยไปอีก 20 ฟุต จนทะลุกรีน ทะลุฟริ้น จนไปตกอยู่หญ้าฟูจนได้ตอนนั้นแทบร้องไห้ ผมไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนนี้ครับ
ยังดีที่หลุมสุดท้ายยังมีอะไรดีๆให้ผมได้ยิ้มบ้าง เป็นหลุม 12 พาร์ 3 ระยะ 210 หลา ขึ้นเขา ที่สำคัญถ้าตีตรงไปยังหลุมต้องแครี่อย่างน้อย180 โดยประมาณถึงจะไม่ตกน้ำ เนื่องจากเป็นหลุมสุดท้ายก๊วนผมเลยรวมกับก๊วนหน้าไปพร้อมกันเลย และ แน่นอน ผมออกเป็นคนสุดท้าย เขาไม่เรียงตามฝีมือแต่เขาเรียงตามอายุครับ อิอิ ทุกคนหยิบแฟร์เวย์ออกมากันหมดเลยครับ ทั้งๆที่เห็นก๊วนก่อนหน้าเราไม่มีใครตีถึงเลย ผลก็คือ 4 คนก๊วนหน้า + ก๊วนผสมของผม 8 คน มีคนตีตกน้ำซะ 7 คนไม่มีใครออนเลยสุดท้ายก็มาถึงตาผมละ แคดดี้หยิบแฟร์เวย์ 3 ให้ตามสูตรสำเร็จ
"เอาไปเก็บซะ! แล้วเอาไดรเว่อมา" ผมพูดเสียงนุ่มๆ "แต่ไม่มีใครเขาใช้ไดรเว่อกันนะคะ" แคดดี้ตอบแบบงงๆ "มันถึงไม่มีใครตีถึงไง" ผมสังเกตุเห็นด้านหลังกับด้านขวามันโล่งอยู่ถ้าทะลุหรือบานขวาก็ไม่น่าเป็นอะไร ที่สำคัญ 210 หลาแต่ขึ้นเขาแบบนี้ผมเดาว่าคงกลายเป็น 230 กว่าแน่ๆเลย
ผ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงตีกะละมัง Nike Sumo5900 ของผมดังขึ้นอีกครั้ง ท่ามกลางสายตาที่มองแบบแปลกๆของทุกคน
ไปดีกว่าที่คิดครับ พุ่งไปชนเนินที่ขอบฟริ้นแล้วตกลงไปกลิ้งอ่อยๆบนกรีน ออนครับ!! ที่สำคัญออนอยู่คนเดียวในกลุ่ม 12 คน แหม่ๆมันเท่เป็นบ้าเลย 555 พอดเนไปถึงกรีนก็เกิดความเสียดายขึ้นมาเลยครับ เพราะรางวัลใกล้ธงนั้นคนหน้าทำไว้ได้ที่ 1.58 เมตร แต่ของผมห่างประมาณ 2 เมตร ได้ลุ้นที่สุดของวันแล้วครับอันนี้
จบลงแล้วครับวันที่น่าตื่นเต้นของผม หลุมที่ตั้งใจทำสกอร์กลับเละ ส่วนหลุมยากระยะไกลกลับเก็บพาร์ได้ สำหรับสกอร์จากหมุดน้ำเงินและดำ กับอารมณ์บูดนิดๆ ได้ขนาดนี้ผมก็ปลื้มแล้วครับ
2 พาร์ 8 โบกี้ 4 ดับเบิ้ล 2 ทริปเปิ้ล เกิน 6 อีก 2 หลุมที่พาร์ 3 สั้น <----น่าเจ็บใจที่สุดเลย
ถ้าไม่นับที่ถุงกอล์ฟตกแล้วผมถือว่าสนุกมากเลยครับ เลิกกลัวการแข่งละ จากนี้จะฝึกซ้อมมาใหม่ดีๆแล้วแข่งบ่อยๆเลย 555
งาน กระดาษสา จากเชียงใหม่ นภากุล
Create Date : 17 กรกฎาคม 2552 |
|
0 comments |
Last Update : 20 กรกฎาคม 2552 12:28:42 น. |
Counter : 1498 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
|
|