|
|
อย่าลืมฉัน อย่าลืม คำสัญญา ตอนที่ 10
ความรักของเราอาจมีบางครั้งต้องห่างกันบ้าง แต่..ความผูกพัน ความเข้าใจจะทำให้เราได้กลับมารักกัน...ฉันสัญญา...
“เชอะ หยิ่งซ่ะให้พอน่ะ พวกแกสองแม่ลูกรอดูฝีมือชั้นให้ดี งานนี้ชั้นเนี่ยละ คือเจ้าของคิมฮยอนจุงตัวจริง” ว่าแล้วจัยอึนก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์เพื่อโทรหาใครบางคนทันที
“สวัสดีฮะ โทรมาหาผมตอนนี้มีอะไรหรือเปล่า”
“ชั้นก็แค่คิดถึงเธอ แล้วก็” ระหว่างที่พูดเธอพยายามบีบน้ำตา
“ถ้าโทรมาแค่นี้ผมคงต้องวางแล้วล่ะ พอดีผมมีธุระด่วน แค่นี้น่ะ”
“เดี๋ยวสิค่ะ คือว่า มะรืนนี้ เป็นวันเกิดชั้น ชั้นจึงอยากจะนัดเจอเธอเพื่อฉลองวันเกิดกับชั้นน่ะ ได้โปรดอย่าปฏิเสธชั้นน่ะค่ะ”
“คือว่า...”
“เธอก็รู้นี่ ว่าตอนนี้ชั้นไม่มีใคร ชั้นไม่เหลือใครเลย ยกเว้นเธอ เธอคนเดียวน่ะ”
ฮยอนจุงลังเลสักครู่ อันที่จริงแล้วเขาไม่อยากจะติดต่อกับเธออีกแล้วเพราะเดาว่าผู้หญิงคนที่เขาเคยรักคนนี้ กำลังพยายามที่จะทำให้ครอบครัวของเขาต้องร้าวฉาน แต่อีกใจด้วยความที่เขาไม่ต้องการทำลายน้ำใจจึงตอบไปอย่างครึ่งๆกลางๆ
“ถ้าผมไม่มีคิวที่ไหนผมจะไปน่ะฮะ ยังไงไกล้ๆผมจะแจ้งอีกครั้งแล้วกันน่ะฮะ แค่นี้น่ะฮะ”
เขาตัดสายทิ้งทันทีเพราะขนาดนี้เขาอยู่หน้าที่พักของเขาและสมาชิก ซึ่งเหล่าบรรดาน้องเขยโทรให้เขากลับมาบ้านด่วน ซึงเขาเองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขากดรหัสและรีบเปิดประตูทันที
“เกิดอะไรขึ้น พวกนายโทรตามให้ชั้นรีบกลับมา มันเกิดอะไรขึ้น”
น้องเขยทุกคนตอนนี้มีสีหน้าเคร่งขรึมไม่ตอบ
“บอกชั้นมาสิ มีเรื่องอะไร”
ในที่สุดน้องเล็กอดขำแตกไม่ได้รีบเฉลยทันที “แจ๊น ทายสิว่าใครมา” น้องเล็กทำท่าพรีเซ้นต์สุดฤทธิ์
ฮยอนจุงเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นพร้อมสอดสายตามองหาของเซอร์ไพรส์ แล้วเสียงใสๆที่คุ้นหูก็ดังขึ้นทันที
“คุณพ่ออออออ” หนูน้อยอึนฮีวิ่งพร้อมกับกล่องเลโก้โผเข้ากอด
ฮยอนจุงคุกเข่าลงโผกอดลูกสาวที่เขารักสุดหัวใจ
“โอ้ว นางฟ้าของพ่อ หายโกรษพ่อแล้วหรือ หืม” เขาระดมหอมไปที่แก้มของลูกสาวด้วยความคิดถึง
“หนูเกลียดพ่อค่ะ แต่หนูคิดถึงพ่อ”
“เอ แล้วเมื่อไรจะหายโกรษพ่อน่ะ”
“เด็กที่เกลียดพ่อเป็นเด็กไม่ดี เด็กไม่ดีพระเจ้าไม่รับไปอยู่ด้วย อึนฮีอยากเป็นเด็กไม่ดี จะได้อยู่ดู่กับพ่อและแม่นานๆ”
“ใครบอกกันลูก หืม” เขาอดยิ้มกับความไร้เดียงสาของนางฟ้าตัวน้อยไม่ได้
“อาจองมินบอกหนูค่ะ”
ฮยอนจุงเหวี่ยงสายตาไปหาจองมินในขณะที่จองมินเองทำหน้าไขสือไม่รู้ไม่เห็น
“อึนฮี คืนนี้มานอนกับพ่อน่ะ”
“ค่ะ แต่คุณพ่อต้องเล่นตัวต่อกับหนูด้วยนะคะ”
“แน่นอน พ่อไม่เล่นกับลูกพ่อจะไปเล่นกับใครล่ะ”
“ให้อาเล่นด้วยคนได้มั๊ย” น้องเล็กเบบี้ยกมือขึ้นทันที
“ข้างกล่องเขาเขียนว่า สำหรับอายุ 4-7 ปีเท่านั้น นายอยู่ประเภทไหนไม่ทราบ” จองมินหันไปถามเบบี้ทันที
“แต่หน้ากล่องมันก็เขียนว่า ผู้ปกครองควรดูแลเด็กอย่างใกล้ชิด นั่นก็หมายความว่า ไม่ควรเล่นตามลำพังน่ะ นายนี่มันซื่อบื้อจริงๆเล้ย”
“เอาล่ะ พวกนายไปพักผ่อนกันได้แล้ว ชั้นจะพาลูกไปอาบน้ำแล้วค่อยว่ากัน ไปลูก วันนี้พ่อจะอาบน้ำถูหลังให้ลูกน่ะ”
อึนฮีลูกขึ้นยึนและเดินตามพ่อไปอย่างง่ายดาย ทิ้งไว้ให้เหล่าอาๆนั่งจุมปุ๊กอยู่ตรงนั้น
“นายคิดแผนการได้หรือยัง หา คยูจง”
“ยังอ่ะ ชั้นคิดไม่ออกว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี”
“บอกพี่เขาไปเลยตรงๆสิ ว่าพี่สะไภ้ท้องน่ะ เขาจะได้เข้าใจไงว่า คนท้องขี้หงุดหงิดแล้วก็ขี้น้อยใจด้วย”
“เราต้องมีประเด็นก่อนสิ นายจู่ๆไปพูดน่ะ มันแด่วๆน่ะ แล้วไหนจะเรื่องของยัยมือที่สามอีกล่ะ ชั้นว่า เราควรจะจัดการทีละเรื่องน่ะ”
“สำหรับจัยอึนปล่อยให้เป็นหน้าที่ชั้น ส่วนนายไปคิดวิธีสมานฉันท์แล้วกันน่ะ” จองมินกระจายหน้าที่ให้เหล่าเมมเบอร์เสร็จสรรพ
“ว่าแต่ทำไมไม่มีใครบอกให้ฮยอนจุงโทรไปบอกพี่สะไภ้เรื่องที่อึนฮีมานอนที่นี่ล่ะ”
“แต่พี่สะไภ้เขารู้แล้วนี่นา ทำไมต้องโทรไปบอกอีกด้วยเล่า”
ยองแซงเบิ๊ดกระโหลกเบบี้ทันที “นี่แน่ นายนี้มันซื่อบื้อจริงๆเลยน่ะ นี่ก็เป็นหนึ่งในวิธีสมานฉันท์กันในครอบครัวไง”
“อ้าวเหรอ ใครจะไปรู้เล่า ว่าแต่ใครจะเป็นคนบอกฮยอนจุงดีล่ะ”
โปรดติดตาม อย่าลืมฉัน อย่าลืม คำสัญญาตอนที่ 11 ต่อไป
ป.ล. อย่าได้แปลกใจค่ะ พอดีเปนวันเสาร์ไม่มีฟิค เลยมาลงกัวบ้านเงียบน่ะค่ะ
| Create Date : 09 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 9 ตุลาคม 2553 20:36:55 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 555 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: hunny IP: 124.120.42.236 วันที่: 9 ตุลาคม 2553 เวลา:20:48:48 น. |
|
|
|
|
|
|
|
"ห้ามนำไปเผยแพร่ต่อที่อื่น นอกจากจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล๊อคก่อนเท่านั้น"
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [