|
ตอนที่ 127 - มิชชั่นร้อนๆมาเสิรฟ์
***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย****
ช่วงดึกหลังจากงานคอนเสิร์ต
คู่ ผักกาดหอมจูงมือกันเดินเล่นไปตามถนนที่มีแสงไฟเจิดจ้าในใจกลางโตเกียว ร้านค้าต่างๆบริเวณนั้นตกแต่งเครื่องประดับเทศกาลคริสต์มาสหลากสีสวยงามและ ยังเปิดเพลงคริสต์มาสคลอเบาๆไปด้วย
ฮวางโบสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ “ฮืมมม...บรรยากาศดีจริงๆเลยนะ”
ฮยอนจุงก้มลงมองภรรยาด้วยแววตาที่เปี่ยมสุขพร้อมกับถามว่า “มันเป็นเรื่องดีที่พวกเราตัดสินใจออกมาเดินเล่นกันที่นี่ ใช่มั้ยฮะ?”
“ใช่จ้ะ...ถ้าอยู่ที่โซลล่ะก็ เราคงทำแบบนั้นไม่ได้แน่ๆ”...
“แล้วคุณประดับต้นคริสต์มาสที่บ้านรึเปล่าฮะ?”
“ชั้นรู้สึกว่าบ้านมันอาจจะดูโล่งและว่างเปล่าจนเกินไปถ้าไม่มีน่ะจ้ะ...ดังนั้นชั้นก็เลยซื้อต้นคริสต์มาสเล็กๆมาต้นนึงหน่ะ...”
“คุณตกแต่งมันเองคนเดียวเลยหรือฮะ?”
“เปล่าจ้ะ พี่อึนยีมาช่วยหน่ะ”
“พี่อึนยีหรือฮะ?”
“ช่ายจ้ะ”เธอตอบพร้อมกันมองหน้าคุณสามีแล้วถามกลับไปว่า “ว้าว เธอเรียกพี่เขาว่า “นูน่า -ได้อย่างไม่ขัดเขินเลยน่ะ?”
“อันที่จริง ผมอยากจะเรียกพี่เขาว่า “เชอฮอง-พี่ภรรยา” มากกว่า...แต่ผมยังรู้สึกอึดอัดเขินๆเกินกว่าที่จะทำได้ในตอนนี้อ่ะ”
“พี่เขาคงดีใจจนเนื้อเต้นแน่ๆเลย ถ้าได้ยินเธอเรียกแบบนั้นหน่ะ..หุหุ”
เขาเปลี่ยนเรื่องกลับมาพูดเรื่องเดิม“เอาไว้ปีหน้า เรามาประดับต้นคริสต์มาสด้วยกันนะฮะ”
เธอพยักหน้าตอบ “โอเคจ้ะ”<อย่าแอบหนีไปฉลองอยู่บ้านเพื่อนก็แล้วกัน>
ท่ามกลางฝูงชนที่คราคร่ำอยู่ทั่วบริเวณนั้น ทั้งสองคนต่างเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกที่เป็นอิสระอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน...
ระหว่าง นั้นเธอก็ถามขึ้นมาว่า “ที่ญี่ปุ่นนี่ เธอยังไม่ค่อยป็อบเท่าไหร่เหรอ? ทำไมตั้งแต่ที่เราเดินเล่นกันมาเนี่ย.ดูเหมือนจะไม่มีใครจำเธอได้เลยอ่ะ”..
“ก็ เพราะผมดูแตกต่างไปจากตอนที่แสดงอยู่บนเวทีไงฮะ...ทำไมฮะ? หรือว่าคุณอยากจะให้มีคนจำพวกเราได้น่ะ? นี่คุณกำลังรู้สึกผิดหวังที่ไม่มีคนรู้จักว่าพวกเราเป็นใครหรือฮะ?”เขาหันมา ถาม
เธอหัวเราะร่วนรีบปฏิเสธทันที”ไม่ใช่อย่างนั้นเลยน่ะ เพียงแต่ว่าชั้นแค่สงสัยว่า เธอน่ะมีชื่อเสียงโด่งดังในญี่ปุ่นจริงๆรึเปล่าน่ะ...”
“ฮาาา...รู้ตัวมั้ยว่า ตอนนี้คุณมากระตุ้นต่อมความอยากเอาชนะของผมให้มันทำงานขึ้นมาอีกแล้วอ่ะ”
เธอชักแหยงๆเมื่อได้ยิน “โอ พระเจ้า ชั้นรู้อยู่แล้วว่าเธอน่ะดังที่ญี่ปุ่นจะตายไป...ชั้นก็แค่ล้อเล่น ขำๆเท่านั้นหน่ะ”
คุณสามีไม่ฟังเสียงแต่กลับเหลียวมองไปรอบๆ
ฮวางโบเริ่มกังวลเมื่อเห็นอาการคุณสามี “นี่ เธอกำลังคิดจะทำอะไรนั่น”
จู่ๆชายหนุ่มก็ทำหน้าซีเรียสขึ้นมาและต่อว่าทันที “นี่? คุณเรียกผมว่า “นี่” อีกแล้วนะ? “
<หา! วิญญาณสามีตัวพ่อเข้าสิงอีกแล้วเหรอเนี่ย>”ไม่นะ ไม่ใช่อย่างนั้นอ่ะ”
“ใช่เลยฮะ คุณเพิ่งเรียกไปหยกๆ...เต็มสองหูผมเลยเนี่ย ยังจะกล้ามาปฏิเสธอีก”
เธอพยายามส่ายหน้าปฏิเสธเนียนๆไปว่า “เหรอ ชั้นจำไม่ได้อ่ะ”
“หึ..โกหกแล้วยังแกล้งทำเป็นสูญเสียความทรงจำอีก? ลิสต์รายการของคุณมันชักจะเริ่มยาวขึ้นมาแล้วน่ะฮะ...”
“ลิสต์อะไรของเธอหน่ะ?”
“ก็จุดอ่อนของคุณไงฮะ”
เธอพึมพำว่า“ยังไงเรื่องพวกนั้นชั้นก็มีเยอะอยู่แล้วอ่ะ.”..
“แล้วคุณยังอยากจะเพิ่มมันเข้าไปอีกเหรอฮ่ะ? ไม่รู้หล่ะ ยอมรับมาซะดีๆว่าคุณทำมันลงไป ใช่มั้ย?”
“ชั้นทำอะไรลงไปเหรอ?”เธอส่งสายตาวิ้งส์เป็นประกาย
“อย่ามาส่งสายตาวิงวอนขอความเห็นใจอย่างนั้นอีกนะ..มันไม่ได้ผลหรอกฮะ นาทีนี้”
เธอทำหน้าหดหู่พูดสียงอ้อนๆว่า “เธอก็ยอมหยวนๆให้ครั้งนึงไม่ได้เลยเหรอ...?”
“ไม่ได้ฮะ”เขาปฏิเสธน้ำเสียงหนักแน่น
เธอยังพยายามอ้อนวอนต่อไป “น่า นะ แค่ครั้งเดียวเอง ได้โปรดเถอะน้า?”
แต่คุณสามีตอบกลับมาอย่างเด็ดขาด “ไม่ก็แปลว่าไม่ เข้าใจ๋”
ฮวาง โบยังอ้อนต่อไปว่า “อูววว ไม่เอาน่า จริงๆนะขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นน่า เธอไม่เคยได้ยินกฎที่ว่า “ทำพลาด 3 ครั้งถึงถูกเตะออกจากเกม” บ้างเลยเหรอ?”
ฮยอนจุงโต้กลับทันที “แล้วไงฮะ? คุณกำลังบอกว่า ผมต้องรอให้คุณทำมันครบ 3 ครั้งก่อนอย่างนั้นหรือฮ่ะ?”
“เปล่านะ ชั้นก็ขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเอง น่าน่ะ”
“ผมไม่อนุมัติฮะ.
“เธอนี่ ชักเขี้ยวเกินไปแล้วน่ะ”
“เขี้ยว อะไรกันฮะ? ผมไม่เคยว่าคุณเรื่องนี้มาก่อนเลยนะ...นี่ถ้าอัดเทปไว้ทุกๆครั้งที่คุณเรียก ผมว่า “นี่” แล้วล่ะก้อ.. ผมว่าป่านนี้คงอัดเทปได้ซัก 5 ม้วนแล้วมั้งฮะ”
ฮวาง โบเบะปากก่อนจะเถียงกลับไปว่า “ฮ้า เธอไม่มีทางจะทำให้เทปมันเต็มได้มากขนาดนั้นหรอกนะ ถึงแม้ชั้นจะเรียกเธอว่า “นี่” ทุกครั้งสามเวลาหลังอาหารน่ะ เวอร์ซ่ะจริง”
“ยังไงก็แล้วแต่ มันไม่ใช่ครั้งแรกอย่างแน่นอน ดังนั้น..ยังไงผมกฌไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปง่ายหรอกฮะ”
“แต่มันเป็นครั้งแรกจริงๆน่ะ ?”
“คุณจำได้มั้ยฮะ ว่าผมเคยพูดอะไรกับคุณตอนที่อยู่มาเก๊า? ผมบอกคุณว่า คุณต้องทำท่าน่ารัก ถ้าคุณเรียกผมว่า “นี่.” อีกอ่ะ”..
เธอทำหน้างง “ทำท่าน่ารักเนี่ยน่ะ?”
“ใช่ ฮะ แล้วมันจะต้องเป็นท่าน่ารักที่ดูแล้ว น่ารักระเบิดระเบ้อ และ บ้าสุดๆแบบว่าหลุดโลกไปเลย ประมาณว่าเห็นแล้วต้องพูดว่า “โอว พระเจ้า ผมกำลังจะตายเพราะท่าน่ารักของคุณมันเกินห้ามใจ เพราะว่าคุณกั๊กเอาไว้ไม่ยอมทำให้ผมดูตั้งนาน”
<หา !! อะไรกันเนี่ย>“เธอนี่ชักจะเลี่ยนมากขึ้นทุกวันแล้วน่ะ”
ฮยอนจุงยักไหล่ก่อนตอบไปว่า “ช่วยไม่ได้ฮะ ผมเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิดเลยแล้วล่ะ”
“เธอไม่ต้องมาตั้งความหวังสูงกับชั้นหรอกนะ เพราะว่าชั้นทำท่าน่ารักเป็นอยู่ท่าเดียวเท่านั้น”
“งั้นคุณก็ต้องอัพเกรดให้มันน่ารักขึ้นอีกนิดส์สิฮะ”
“ชั้นไม่รู้วิธีที่จะทำแบบนั้นหรอกนะ”...
“โอ๊ย..คุณนี่ทำไมถึงได้เล่นตัวสุดๆแบบนี้ล่ะฮะ”
“งั้น เธอกำลังจะบอกชั้นว่า เธอชอบผู้หญิงที่ง่ายๆใช่มั๊ย?”
...ชายหนุ่มหันมามองเธอด้วยสายตาที่ดูเหม่อลอยเหมือนครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่างแล้วพูดพึมพำว่า “ง่ายๆ...?”
หญิงสาวเริ่มกังวลเมื่อเห็นสีหน้าของคุณสามี...”อย่าบอกนะว่า...เธอเพิ่งจะได้แรงบันดาลใจที่มันเพี้ยนๆขึ้นมาใหม่อีกน่ะ?”
ชายหนุ่มส่ายศีรษะเหมือนพยายามจะเรียกสติคืนกลับ “อ้ากกส์ นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย?”
“เกิดอะไรขึ้น?”เธอถามด้วยความตื่นตระหนก
“ผมต้องเป็นพวกโรคจิตแน่ๆเลยอ่ะ”เขาบอกกับตัวเอง
“ว่าไงนะ??” <เมื่อกี้เธอนึกถึงอะไรอยู่ บอกมาน่ะ>
“ช่างมันเถอะฮะ “คุณสามีรีบตัดบทและเปลี่ยนเรื่องทันที “อ๊า...มิชชั่น ผมนึกออกแล้ว!!!”
หญิงสาวสะดุ้งโหยงก่อนบ่นพึมพำว่า<ชั้นเกือบจะหัวใจวายไปอยู่แล้วนะเนี่ย...T_T>
ที่ด้านหน้าร้านขายซีดีแห่งหนึ่ง
ฮยอนจุงกำลังซักซ้อมทำความเข้าใจเรื่องมิชชั่นที่มอบหมาย “เข้าใจมั้ยฮะ? ก่อนอื่น คุณต้องเข้าไปหาซีดีของวง SS501จากนั้นก็...”
ฮวางโบทำหน้ามุ่ยก่อนจะพูดแทรกขึ้นมาว่า “แล้วชั้นก็ต้องจุ๊บมัน 501 ครั้งใช่มั้ย?”
“หุหุ ถ้าทำแบบนั้นคุณคงต้องจุ๊บมันจนถึงเช้าล่ะมั้งฮะ”
“ถ้างั้น ชั้นต้องทำอะไรหล่ะ?”
“ก็แค่....เซ็นชื่อคุณลงไปบนนั้นฮะ...”
“ลายเซ็นของชั้นอ่ะนะ?”
“เสร็จแล้วคุณก็เอาไปมอบให้ใครก็ได้ที่อยู่ในร้าน!”
“อะไรน้า?”
“เอ...ซีดีแผ่นเดียวมันน้อยไปอ่ะ ผมว่า 5 แผ่นดีกว่านะ เลขกำลังสวยเชียว”
“นี่ชั้นต้องซื้อซีดีแพงๆตั้ง 5 แผ่นเชียวหรือเนี่ย?”
“แพงเหรอ?พูดอย่างงี้ได้ไงฮะ คุณแน่ใจหรือว่า คุณเป็นนักร้องจริงๆอ่ะ?”
เธอทำหน้าเศร้าเพราะเถียงไม่ออก...”แล้วทำไมชั้นต้องเซ็นชื่อในนั้นด้วยเล่า?”
คุณสามีไม่ตอบแต่ยังสั่งต่อไปว่า “ตอนที่คุณแจกซีดี...คุณต้องพูดแบบนี้ด้วยนะฮะ”
“พูดอะไร?”
“วาตาชิวะ ลีดดาโนะ ไวฟเดส-ดิฉันคือภรรยาของลีดเดอร์ค่ะ”
“อะไรนะ?”
“วาตาชิวะ ลีดดาโนะ ไวฟเดส.”
“อะไรกันเนี่ย?”
เขาขะยั้นขะยอ“พูดตามผมสิฮะ”
เธอถึงกับอึ้งกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกกับมิชชั่นครั้งนี้..
“เร็วเข้าฮะ พูดตามผมสิ- วาตาชิวะ ลีดดาโนะ ไวฟเดส”.
หญิงสาวหันหลังกลับแล้วเริ่มเดินหนีไปพร้อมกับบอกว่า “ไม่มีทางอ่ะ”
คุณสามีรีบเดินตามมาแล้วถามว่า“ทำไมคุณถึงไม่ยอมทำล่ะฮ่ะ?”
“................”
“ทำไมฮะ?”
เธอหยุดเดินแต่ยังนิ่งไม่ยอมพูดอะไร
“ทำไมคุณถึงไม่ทำล่ะฮะ?”
ฮวางโบเหวี่ยงสายตาใส่คุณสามีแล้วถามกลับไปว่า “.แล้วคนอื่นเขาจะคิดยังไง”<เขาคงว่าชั้นเสียสติไปแล้ว ?>
“ถ้า มันเป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายๆ ผมจะเรียกมันว่า ”มิชชั่น” ได้ยังไงล่ะฮะ? ที่ผมอยากให้คุณทำก็เพราะว่ามันยากไงฮะ”ฮยอนจุงอธิบายหน้าตาเฉย
“นี่ มันไม่ใช่มิชชั่นที่ยากหรอกนะ แต่มันบ้าและเพี้ยนสุดๆต่างหาก! ถ้าอยู่ดีๆมีผู้หญิงแปลกหน้ามายืนแจกซีดีของวง SS501 โดยที่มีลายเซ็นของเธออยู่ในนั้นด้วย แถมยังพูดว่า “ดิฉันคือภรรยาของลีดเดอร์ค่ะ” ทุกคนคงจะต้องคิดว่ายายคนนี้เสียสติไปแล้วแน่ๆ!”เธอปฏิเสธ
“ทำไมล่ะฮะ? คนอื่นเขาอาจจะคิดว่า คุณก็แค่อยากจะช่วยโปรโมทอัลบั้มของสามีก็ได้น่ะฮะ”
“ทำไมเธอไม่ขอให้ชั้นออกไปเต้นแร้งเต้นการเพลง A song calling for you ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยล่ะ?”
“แล้วผมจะทำแบบนั้นเพื่ออะไรฮะ?”
“อ้าว ก็ไหนๆจะบ้าแล้ว ก็ควรจะทำให้สุดๆไปเลยไง!!”
“………………………”
หญิงสาวค้อนอีกวงใหญ่ก่อนถามว่า “นี่เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกรึไง?”
“อะไรนะฮะ?”เขาอดแปลกใจกับเธอไม่ได้
“การแต่งงานของเรามันเรื่องตลกใช่มั๊ย ฮึ?”
“ทำไมคุณถึงคิดว่าการแต่งงานของเราถึงเป็นเรื่องตลกไปได้ล่ะฮะ?”
“งั้น ทำไมเธอถึงให้ชั้นต้องคอยทำเรื่อง(ติ๊งต๊อง) อะไรแบบนี้อยู่เรื่อยเลยน่ะ? เธออยากจะเห็นคนอื่นมองภรรยาของตัวเองว่าเป็นยายบ้าเสียสติจริงๆเหรอ?”
.”..ไม่ใช่ฮะ ผมไม่ได้คิดแบบนั้นซ่ะหน่อย”
“ถึง แม้ชั้นจะยอมทำมิชชั่น เธอคิดหรือว่าคนอื่นจะพูดว่า “อา...คุณเป็นภรรยาของเขาเองน่ะหรือ...? “ ไม่มีทาง พวกเขาจะต้องคิดว่าชั้นเป็นคนบ้าเสียสติที่กำลังหลอนว่าตัวเองเป็นคู่รักกับ ไอดอล”
“ยายบ้าเสียสติ ฟังดูมันอาจจะแรงไปหน่อยมั้งฮะ ผมว่า...”
หญิง สาวยิ่งปรี๊ดแตกมากขึ้นเมื่อได้ยิน “นี่เธอไม่คิดอย่างนั้นเหรอ? ลองคิดดูดิ เมื่อชั้นพูดว่า “ดิฉันคือภรรยาของลีดเดอร์ค่ะ” ในขณะที่คนอื่นเขาคิดว่า เธอยังเป็นโสดไร้คู่อยู่...มันแน่นอนอยู่แล้วที่เขาต้องคิดว่าชั้นเป็นยาย บ้าสติหลอน อยู่ดีดีมาตีฆ้องร้องป่าวว่าเป็นเมียของเธอ ไม่เรียกว่าเสียสติจะให้เรียกว่าอารัย ฮึ”
ฮยอนจุงเริ่มแหยงเมื่อเห็นท่าท่าเหวี่ยงของภรรยา...ในขณะที่เธอยืนฟึดฟัดหายใจแรงๆด้วยความโมโห...
คุณสามีแอบชำเลืองมองดูเธออย่างระมัดระวังก่อนจะค่อยๆพูดออกมาว่า “ผมไม่ได้ตั้งใจให้เป็นอย่างนั้นเลยนะฮะ...”
ฮวางโบยังคงยืนนิ่งไม่พูดไม่จาแต่ส่งสายตาเพชรฆาตไปให้แทน....
ชายหนุ่มผงะด้วยความตกใจ. “ผมรู้มาว่า ผีญี่ปุ่นนี่ก็น่ากลัวเหมือนกันนะฮะ”<แต่ผมว่าตอนนี้คุณน่ากลัวกว่าอ่ะ>
เธอเหลือบตาลงต่ำและพยายามสูดลมหายใจเข้าไปช้าๆเพื่อสงบสติอารมณ์...
“โอเคฮะ...งั้นเราลืมเรื่องนั้นไปล่ะกัน ตอนนี้ผมว่า คุณเปลี่ยนไปทำมิชชั่นอื่นแทนแล้วกันฮะ”
เธอ ได้ยินพลันคิดในใจอยูว่า <.นี่เธอจะยอมล้มเลิกมันไปเลยไม่ได้รึไงกัน? ยังไงเธอต้องให้ชั้นทำอะไรให้ได้ใช่มั้ย?>ก่อนจะกลั้นใจถามไปว่า “เธออยากจะให้ชั้นทำอะไร รีบว่ามา...?”
ที่ร้านค้าแห่งหนึ่งซึ่งตกแต่งดูน่ารักแต่ก็เต็มไปด้วยสัญลักษณ์ที่ดูลึกลับแปลกประหลาด
ทั้งสองยืนมองมาที่ร้านนี้จากอีกฝั่งหนึ่งของถนน
ฮวางโบถามขึ้นมาด้วยความสงสัยว่า “เธอจะให้ช้นทำอะไร?”
คุณ สามีเริ่มออกคำสั่งว่า “คุณก็เข้าไปในร้านนั้น.”เขายิ้มมุมปากด้วยความเจ้าเล่ห์ก่อนจะพูดต่อไปว่า “แล้วก็เลือกชุดที่มันดูราคาถูกที่สุดเท่าที่คุณจะหาได้...”
<หา! >“นี่เธอบ้าไปแล้วรึเปล่า??”
“ผมบอกว่า ชุดที่มันดูราคาถูก โลว์ๆนะฮะ ไม่ได้หมายถึงอันที่ราคาถูกที่สุดน่ะ”.
หญิงสาวรู้สึกช็อคกับคำสั่งของคุณสามี....”โรคจิต ลามก”.
“ใช่เลยฮะ ถูกเผงเลย”
ฮวางโบฟาดไหล่คุณสามีไปหนึ่งอั๊กพร้อมกับโวยว่า “นี่เธอบ้าไปแล้วรึไง? เธอกำลังจะให้ชั้นทำอะไรกันเนี่ย?”
ชายหนุ่มรีบหดตัวหนีก่อนจะถูกต่อยซ้ำอีกรอบและส่งเสียงเร่งเร้าว่า “เร็วเข้าสิฮะ ไปได้แล้ว!”
หญิงสาวพยายามจะยกมือไปปิดปากคุณสามีตัวดี “หุบปากเลยนะ!!!”
ชาย หนุ่มรีบโยกตัวหลบพร้อมกับหัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่า...หุหุ “และเมื่อหันกลับไปมองเห็นว่าภรรยาสุดสวยยืนหน้าแดงแจ๋ก็หัวเราะออกมาอย่าง ดัง “ฮ่าฮ่าฮ่า”แล้วส่งสายตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์....^^
“นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่ บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ?”
“โอย...นี่มันบ้าสุดๆเลยฮะ หุหุ “ชายหนุ่มยกมือขึ้นมากุมท้องพร้อมกับหัวเราะไม่หยุด “ฮ่าฮ่าฮ่า...ขำกลิ้งเลยอ่ะ!”
“อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ !!! “ <นี่เธอกำลังจิ้นว่า ชั้นอยู่ในชุดอะไรกันเนี่ย?>
คุณสามียังคงขำแตกไม่หยุด “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า~~~~~~~~>
ฮวางโบทรุดตัวลงนั่งข้างๆคุณสามีซึ่งลงไปกองอยู่พื้นก่อนหน้าแล้วโวยออกมาว่า “อ้ากกกกกส์ เธอกำลังจะทำให้ชั้นเป็นบ้าอยู่แล้วนะ !!”
แต่ คุณสามียังคงหัวเราะต่อไปราวกับคนเสียสติจนเกือบจะลงไปนอนกลิ้งอยู่ที่พื้น ในขณะที่ฮวางโบกลับนั่งหน้ามึนท่าทางเหนื่อยอ่อนอยู่ข้างๆ ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็ชำเลืองมองดูคู่ผักกาดหอมด้วยความสนอกสนใจ ท่ามกลางหิมะที่เริ่มโปรยปรายลงมาทั่วบริเวณนั้น
โปรดติดตาม คู่รักผักกาดหอม รีมิกซ์ ตอนต่อไป
น่า สงสัยจังว่าสองคนนี้กำลังทำอารัยกันอยู่น่ะ หวังว่าทั้งสองคนกำลังสาละวนกับการฉลองคริสตมาส์ด้วยกันอย่างมีความสุข เพราะนั่นก็จะทำให้พวกเรามีความสุขไปด้วยเน้อ
ยาย(นาจา)
| Create Date : 16 ธันวาคม 2553 |
|
11 comments |
| Last Update : 16 ธันวาคม 2553 16:53:00 น. |
| Counter : 928 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [