|
ตอนที่ 65 ~ ผมไม่อยากไปเลยฮ่ะ จริงๆน่ะ
***ฟิค <แปล> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนแต่งขึ้น เพื่อความรักของคนทั้งสองเท่านั้น หาได้มีเจตนาอื่นหรือไม่ จึงขอให้อ่านด้วยความบันเทิง และเชื่อมั่นในรักของพวกเขาด้วย ****
เช้าตรู่ของวันจันทร์
ฮวางโบจอดพักรถของเธออยู่ที่หน้าลานจอดรถแห่งหนึ่งเพื่อรอให้ฮยอนจุงมาสมทบ
เธอหันไปพูดกับสไตล์ลิสต์ซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้าคู่กับเธอ “ วันนี้เธอแยกมาคนเดียวเหรอ?”
อินจุง (สไตล์ลิสต์) ตอบ “ ใช่ค่ะ เดี๋ยวผู้จัดการกับชั้นจะนั่งรถแวนของบริษัทตามคุณไป...พี่ค่ะ พี่ไม่ได้นอนพักเลยน่ะค่ะเนี่ย...”
”ไม่เป็นไรหรอก ชั้นชินแล้วล่ะ...เธอเองก็ไม่ได้นอนเหมือนกันนี่นา”
อินจุงยิ้มกว้าง “ก็จริงน่ะค่ะ...อ๊า! นั่นไงเขามาโน่นแล้วค่ะ!”
ฮวางโบหันไปมอง ก็เห็นฮยอนจุงซึ่งมีท่าทางอ่อนเพลียกำลังค่อยๆเดินมุ่งหน้ามาที่รถ
”ท่าทางเขาก็ไม่ได้นอนมาเหมือนกัน” เธอหันไปบอกอินจุง “ ชั้นจะเอารถไปจอดน่ะ ตอนนี้เธอไปรอที่รถได้แล้วล่ะ”
อินจุงพยักหน้า “โอเคค่ะ” แล้วก็ลงจากรถไป
ฮวางโบลงมาจากรถแล้วมายืนมองดูฮยอนจุงที่กำลังเดินเข้ามาใกล้
”เฮ้” เธอยกมือโบกทักทาย
เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ “เฮ้...”
ฮยอนจุงมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ หน้าตาที่ดูเหนื่อยอ่อนและอิดโรยเนื่องจากพักผ่อนไม่เพียงพอของเขาทำให้ฮวางโบรู้สึกปวดใจ
เธอก้มลงดูนาฬิกาข้อมือ “เรายังมีเวลาเหลือน่ะ..ไปนั่งพักกันสักครู่ดีกว่า”
”ไปนั่งตรงไหนดีฮะ?”
”ก็ในรถชั้นไง เข้าไปสิ”
ฮยอนจุงเข้าไปนั่งที่เบาะคู่กับคนขับ แล้วจัดแจงเลื่อนมันออกไปจนสุดก่อนจะยืดแขนยืดขาของเขาแบบตามสบาย
”นี่เธอทำงานทั้งคืนไม่ได้นอนเลยล่ะสิ?”
”ใช่ฮะ ผมต้องถ่ายไปออกรายการทีวีน่ะฮะ”
”เธอก็เลยไม่ได้นอนพักเลยเหรอ?”
”ก็ได้นอนประมาณชั่วโมงนึงมั้งฮะ?
”งั้นตอนนี้เธอก็งีบเอาแรงซัก 20 นาทีก็แล้วกันน่ะ”
ฮยอนจุงหลับตาลงแล้วสูดลมหายใจลึกๆ ในขณะเดียวกับที่ฮวางโบก็ตั้งเวลาปลุกแล้วก็เอนตัวหลับตาลงเช่นกัน
“วันนี้เรา...ต้องไปที่ไหนกันเหรอฮะ?”
”ชั้นคิดว่าน่าจะเป็นชายหาดซักที่นึงน่ะ”
”เรากำลังจะไปที่นั่นกับคู่อื่นๆด้วยหรือฮะ...?”
”ใช่จ้ะ ว่าแต่..เธอกำลังกังวลเรื่องนี้อยู่ล่ะสิ?”
เขาถอนหายใจ “ ผมไม่อยากไปเลยฮะ..เราต้องไปจริงๆเหรอ...?”
"ได้รับค่าจ้างให้ทำในสิ่งที่เราต้องการ...มันมีงานแบบนี้ในโลกด้วยเหรอ?
”เราก็ถ่ายเจาะจงเฉพาะแค่เราสองคนไม่ได้หรือฮะ..เสร็จแล้วค่อยเอาไปแปะรวมกับคู่อื่นๆที่เหลือน่ะ..?”
เธอถึงกับหัวเราะกับไอเดีย 4-D ของเขา “.อืมม..ชั้นหวังว่าเทคโนโลยีมันจะพัฒนาได้เร็วทันใจจนทำแบบที่เธอบอกได้ในไม่ช้านี้น่ะ ตอนนี้ชั้นว่ามันคงทำแบบนั้นเฉพาะกับภาพถ่ายเท่านั้น แล้วก็ค่าใช้จ่ายมันคงจะสูงกว่ามากเลย ถ้าไปทำแบบนั้นกับการถ่ายทำด้วยวิดีโอใช่มั้ย?”
เขาลืมตาขึ้นมาแล้วจ้องดูเธอ “ยังไงก็ตาม...”
เธอลืมตาและหันไปมองเขา “ว่าไงเหรอ?”
เขามองเธอด้วยสายตาดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่
“มีอะไรเหรอ?”
เขาถอนหายใจ”..............”
”เป็นอะไรน่ะ~~?”
”ชุดที่คุณกำลังใส่อยู่นี่...”
เธอก้มลงมองชุดที่ตัวเองใส่อยู่คือไมโคร-มินิสเกิร์ตตัวสั้นจู๋ซึ่งเผยให้เห็นท่อนขาเรียวงามของเธอเกือบทั้งหมดตัวเองทันที “ โอ๊ะ “
”จริงๆน่ะ.ทำไมคุณถึงต้องแต่งตัวแบบนี้ด้วยล่ะ..?”
ฮวางโบรีบอธิบายทันทีว่า “ไม่ใช่น่ะ คือวันนี้ชั้นเพิ่งทำอีกงานนึงเสร็จแล้วก็ตรงมาที่นี่...เลยไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะ...”
“แต่ผมก็ยังเปลี่ยนเลยน่ะฮะ” <จะดูสิว่าคุณจะพยายามหาเหตุผลไหนมาบอกกับผมอีก คุณรู้มั๊ย เหตุผลของคุณมันฟังไม่ขึ้นเลยน่ะ>
เธอหน้าเสียและรู้สึกหดหู่ “แต่...มีคนบอกว่า...ชั้นใส่ชุดนี้แล้วดูน่ารักดี...”
”คุณต้องการที่จะดูน่ารักเพื่อใครกันเหรอฮะ?” เขาเริ่มหึงทั้งๆที่ยังง่วงอยู่
เธอพูดอย่างประหลาดใจ “เพื่อใครน่ะเหรอ? แล้วเธอคิดว่าเป็นใครกันล่ะที่ชั้นอยากจะทำให้เขาประทับใจน่ะ?”
”ผมเหรอฮะ?”
เธอเริ่มมีอารมณ์ “จะมีใครที่ไหนได้อีกล่ะ?” <ไม่รู้จริงๆหรือเนี่ย >
เขาค้อนเธอนิดๆ แล้วพูดต่อไปว่า “ แต่ว่าคุณก็ไม่สามารถจะรับมือกับผลลัพธ์ที่มันจะตามมาได้...”
เธอยิ้มแบบรู้สึกผิด “คริคริ”
“เห็นมั้ยฮะ คุณนะชอบแกล้งยั่วผม...”
เธอก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตา
“………………...”
เธอหันไปชำเลืองดูฮยอนจุง ในขณะที่เขารู้สึกขัดแย้งในตัวเอง
หลังจากนั่งเงียบไปครู่นึง จู่ๆเขาก็ถามขึ้นมาว่า “กระจกรถของคุณนี่....ติดฟิลม์มาอย่างดีเลยใช่มั้ยฮะ?”
” ก็เอ่อ.. ก็น่าจะใช่น่ะ...?”
ฮยอนจุงลุกขึ้นนั่งตัวตรง จากนั้นก็เอื้อมมือไปดึงหน้าของฮวางโบให้เข้ามาใกล้และก้มลงจูบเธอ ฮวางโบยิ้มอายๆก่อนที่จะรับการประทับจูบของเขาอย่างเต็มใจ...หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็นั่งส่งยิ้มหวานให้กัน
ฮวางโบพูดขึ้นมาว่า “บางที...”
เขามองหน้าเธออย่างรู้สึกเสียดายนิดๆ
”มันอาจจะเป็นการดีกว่าที่มีคนอื่นๆอยู่ใกล้ๆพวกเราด้วย...”
เขาถอนหายใจออกมา “ ถึงแม้จะไม่มีพวกเขา...แต่มันก็ไม่ใช่ว่าพวกเราจะอยู่กันตามลำพังซักหน่อยนี่ฮะ ตอนที่ถ่ายทำ...”
”พวกทีมงานน่ะ...ชั้นรู้สึกคุ้นเคยกับพวกเขาไปแล้ว ตอนที่ถ่ายทำ บางครั้งชั้นยังลืมไปเลยว่ายังมีพวกเขาอยู่ตรงนั้นเลยน่ะ”
ไม่นานเสียงนาฬิกาที่ตั้งเวลาไว้ก็ดังขึ้น
”เราควรจะไปกันได้แล้วล่ะ เดี๋ยวขอชั้นเอารถไปจอดก่อนน่ะ” เธอค่อยๆเลื่อนรถเพื่อไปจอด
เขาหันไปมองดูการขับรถของเธอ “ เมื่อคุณมีโอกาส...”
”ว่าไงน่ะ?”
”คุณจะขับรถให้ผมนั่งแบบของจริงเลยได้มั้ยฮะ?”
”แบบของจริงเหรอ?”
”ก็แบบรถแข่งไงฮะ~”
”อ๊า แบบนั้นเอง ^^”
”ใช่ฮะ”
”ชั้นก็อยากจะทำน่ะ แต่ว่าเธอจะมีเวลาเหรอ?”
เขาถอนหายใจพร้อมกับมองออกไปนอกหน้ากระจกรถ “เฮ้อ ทำไมชีวิตของผมมันช่าง...?”
”ชีวิตของเธอมันแย่ยังไงเหรอ?”
”ผมไม่สามารถจะมีเวลานอนหลับพักผ่อน..หรือว่าไปเดทกับแฟนเหมือนคนอื่นๆ..”
เธอรู้สึกเสียใจไปกับเขาด้วย...
”ผมต้องเดินทางไปถ่ายทำที่ต่างประเทศด้วย ประมาณกลางเดือนตุลานี้ฮะ”
”ชั้นรู้จ้ะ...เธอต้องไปถ่ายละคร “F4” ใช่มั้ย? “ ไม่นานเธอก็ดับเครื่องยนต์
”ใช่ฮะ”
จ้องหน้าเขาแล้วถามว่า “แล้วไงเหรอ?”
ยิ้มเจ้าเล่ห์
งงกับท่าทางของเขา “มีอะไรรึเปล่า?”
”ผมคิดว่ามันน่าจะใช้เวลาประมาณเดือนนึง...”
”แล้วไง? เราจะไม่ได้เจอกันตลอดทั้งเดือน...แต่ทำไมเธอยังทำหน้ายิ้มอยู่ได้ล่ะ?”
เขายักไหล่ “มันก็จริงฮะ...แต่ว่า..”
”...??”
”คุณจะ...ไปหาผมที่โน่นได้มั้ยฮะ?”
”ชั้นเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย
”ฮะ เพราะว่าผมไม่สามารถจะมาหาคุณได้...”
”ให้ชั้นไปหาเธอที่โน่นเลยน่ะเหรอ?”
”ฮะ” เขายิ้มกว้างออกมาก่อนจะพูดต่อไปว่า “ ผมคิดว่าเราน่าจะหาเวลาออกไปเดทด้วยกันที่โน่นได้...เหมือนที่เคยทำตอนที่อยู่ญี่ปุ่นไงฮะ...”
”ชั้นว่า เธอคงจะยุ่งมากๆเลย...แล้วจะมีเวลาไปเดทแบบนั้นได้หรือ? “
”ผมก็ยังไม่รู้เลยฮะว่ามันจะเป็นยังไงเพราะว่ามันเป็นการถ่ายทำนอกสถานที่ครั้งแรกของผม...แต่ผมคิดว่าผมน่าจะมีเวลาว่างได้อย่างน้อยซักวันนึง...”
”ชั้นเองก็ไม่แน่ใจว่าตารางงานของชั้นมันจะว่างช่วงนั้นรึเปล่าน่ะ”
เขาเริ่มหดหู่ “การที่เราจะพบกัน มันยุ่งยากขนาดนั้นเลยหรือฮะ...?”
”ถ้าชั้นสามารถทำได้..ต่อให้ต้องไปจนสุดขอบโลกชั้นก็จะไปหาเธอ”
เริ่มยิ้มท่าทางพอใจ “ คุณไปได้ใช่มั้ยฮะ?”
”ชั้นยังไม่สามารถรับปากชัวร์ๆได้ในตอนนี้น่ะ” เธอยิ้มให้อีกครั้ง “เราไปกันได้แล้วล่ะ ชั้นไม่อยากให้พวกเขาคอยนาน”
ฮวางโบเอื้อมมือจะไปเปิดประตูรถ แต่ฮยอนจุงกลับฉุดมือเธอเอาไว้และดึงตัวเข้ามาหาจนเธอแทบจะไปทับอยู่บนตัวเขาตามแรงฉุด เขากอดเธอเอาไว้อย่างแน่นและจูบเธออีกครั้งก่อนปล่อยเธอให้ลงจากรถไป <ผมคิดถึงคุณน่ะ>
สองชั่วโมงต่อมา ภายในรถบัสที่กำลังมุ่งหน้าไปยังหาด Kkotjee ที่เกาะอันมยอนโด
คู่มดและคู่ผักกาดหอมกลังนั่งอยู่ที่เบาะหลังสุดของรถ และมีคู่แต่งงานใหม่อีกสองคู่ที่เพิ่งเข้ามาร่วมรายการ ซึ่งก็คือคู่มาร์โคกับดัมบิ และคู่ฮวานฮีกับฮวาโยบิ นั่งอยู่ในนั่งแถวถัดไปด้านหน้า หลังจากที่แนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อย หลังจากนั้นภายในรถก็เงียบสงัดเพราะมีหลายคนที่พยายามจะงีบหลับระหว่างทาง
ฮวาโยบิยืดแขนบิดขี้เกียจแล้วถอนหายใจออกมาดังๆ “ ฮาา ชั้นไม่ชอบทริปท่องเที่ยวแบบนี้เลยจริงๆน่ะ”
คราวน์เจได้ยินก็ถามว่า “คุณว่าไงน่ะ?
”การเดินทางที่มันดูเงียบๆแล้วก็น่าอึดอัดแบบนี้ ชั้นไม่ชอบเลยจริงๆ...” ฮวาโยบิตอบ
ฮวานฮีเสริมขึ้นว่า “ผมก็ไม่ชอบ...อะไรแบบนี้เหมือนกัน”
ฮวาโยบิตื่นเต้นที่มีคนเห็นด้วย “ใช่มั้ยคะ นัม-พยอน (คุณสามี)?”
”ใช่เลย การเดินทางไปกับผู้หญิงที่แต่งตัวเหมือนกำลังจะไปงานปาร์ตี้น่ะ...ชั้นไม่ชอบเอาเลยจริงๆ”
ฮวาโยบิรู้สึกผิดหวังสุดๆ พูดเสียงดังว่า “คุณสามี!!!”
ฮวานฮียกมือขึ้นมาปิดหู “ โอ๊ย เสียงคุณนี่ดังจริงๆเลยน่ะ!”
ฮวางโบทำเสียงฟืดฟาดเหมือนแอบหัวเราะเมื่อได้ยิน “นี่ฟังแล้วดูคุ้นๆมั้ย?”
ฮยอนจุงพูดเบาๆว่า “ ผมไม่ได้แย่ขนาดนั้นซักหน่อย”
ฮวางโบถามต่อไปว่า เธอคิดว่ายังไง? เธอว่าฮวานฮีเขาแค่เป็นคนตรงๆทื่อๆแบบนั้นรึเปล่า?
”ผมรู้สึก..เสียใจกับฮวาโยบินูน่านิดหน่อยน่ะฮะ...” ฮยอนจุงตอบ
”ในความคิดของชั้น...พวกเขาอาจจะมีอะไรบางอย่าง...”
”จริงหรือฮะ?”
”นี่ ฮวานฮี~”
ฮวานฮีหันมาเมื่อได้ยินเสียงฮวางโบ “ว่าไงครับ?”
”เธอเลือดกรุ๊ป บี ใช่มั้ย?”
”โอ๊ะ กรุ๊ปเลือดเหรอ? ใช่ มีรัยเหรอ”
ฮวางโบแอบหัวเราะเบาๆ “เห็นมั้ย? มันทำให้ชั้นนึกถึงใครบางคนที่ชั้นรู้จัก....”
”แต่ถึงยังไง...ผมก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นน่ะฮะ”
”ผู้ที่รุกรานน่ะจะไม่รู้ตัวหรอกว่าเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายได้รับบาดเจ็บแล้วก็ฟกช้ำ...” ฮวางโบพูดพร้อมกับหันไปหาฮยอนจุง
”ผมไม่ได้ทำให้คุณฟกช้ำน่ะฮะ.”
”เธอรู้มั้ยว่าในบรรดาสิ่งที่เธอเคยพูดกับชั้น ประโยคไหนของเธอที่ทำให้ชั้นรู้สึกเจ็บปวดมากที่สุด?”
เขามองเธออย่างจริงจัง “...................”
ส่วนเธอเองก็นั่งรอฟังคำตอบโดยไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะรู้
”บางที..น่าจะเป็นตอนที่คุณไปญี่ปุ่น...?”
เธอสะดุ้งโหยง “ ตอนไหนเหรอ...?”
”ตอนที่พวกเมมเบอร์บอกคุณว่าผมพูดถึงคุณบ่อยมากๆ..แล้วผมก็บอกว่า..ผมไม่เคยพูดแบบนั้น....”
ทันทีที่ได้ยินเธอก็รู้สึกหดหู่ทันที
”นี่ผมเล็งถูกตรงกลางเป้าเลยใช่มั้ยฮะ?”
”เธอรู้ได้ยังไง?”
(ถอนหายใจ) มันอาจจะเป็นภาพลวงตาของผมเอง...แต่นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นน้ำตาของคุณ...
เธอเห็น..ด้วยเหรอ?
“ฮะ”
ฮวางโบยิ้มกว้างขึ้น “เธอเห็นเหรอ...?”
ฮยอนจุงค่อยๆจับมือของฮวางโบอย่างทะนุถนอมแล้วประสานมือของเขาไว้ด้วยกันกับเธอ..ฮวางโบรีบหันไปดูรอบๆ แต่ไม่มีใครมองมา...ทั้งสองคนจึงนั่งคุยกับเงียบๆต่อไปโดยที่จับมือกันเอาไว้ตลอด....
30 นาทีผ่านไป
ฮยอนจุงลืมตาขึ้นมาหลังจากงีบไปพักนึง แล้วหันไปมองรอบๆรถบัส ฮวางโบทำท่าบิดขี้เกียจ ยืดเอวและแขนของเธอแล้วร้อง “ฮาาา~~”
ฮยอนจุงเอามือท้าวคางแล้วจ้องมองดูเธอ...
เธอเห็นท่าทางของเขาก็หัวเราะออกมา “หุหุ”
แต่เขากลับจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หา
เธอขยิบตาให้เขา “นี่มัน...ออกจะเสี่ยงเกินไปน่ะ”
เขาถอนหายใจแล้วก็ทำท่าบิดเอวแบบเธอบ้าง “ฮาา~~”
”นี่เรายังไม่ถึงอีกเหรอเนี่ย…?”
แล้วจู่ๆฮยอนจุงก็พูดขึ้นมาว่า “อืมม..พี่ๆทุกคนฮะ ในเมื่อพวกเรารู้สึกอึดอัดกัน...แล้วทำไมเราไม่มาเล่นเกม 3 6 9 กันล่ะฮะ?”
”เกม 3 6 9 เหรอ? โอเค แล้วคนแพ้ต้องทำอะไรดีล่ะ?” คราวน์เจถาม
อินยองเสริม “นั่นสิ เราจะลงโทษคนแพ้ยังงกันดี?”
เขายิ้มอายๆแล้วตอบไปว่า “ ให้คู่ที่แพ้ต้องจุ๊บแก้มกันดีมั้ยฮะ?” <รับรองงานนี้ผมจะแพ้แล้วจุ๊บโชว์โดยที่ไม่ต้องมีใครมาว่าได้ เพราะมันคือเกมส์ ฮา ฮา ฮา>
คราวน์เจได้ยินก็ทำหน้าประหลาดใจและงงๆไปพร้อมกัน “อะไรน่ะ?”
อินยองก็เช่นกันพูดเสียงดังว่า “เธอว่าอะไรน่ะ หอมแก้มกันเนี่ยน่ะ?”
ฮวางโบรู้สึกสับสนและอายสุดๆ ได้แต่หัวเราะออกมาแก้เขิน “หุหุ ฮ่าฮ่าฮ่า..T_T” <ฮยอนจุง ชั้นหวังว่าเธอคงจะไม่ยอมแพ้เพื่อการลงโทษแบบนี้น่ะ>
อินยองต่อว่าทันที “เด็กคนนี้...พอเขาได้ลองก็ชักจะติดใจแล้วล่ะสิ...พี่คะ..พี่ไปสอนอะไรเขาเอาไว้เนี่ย?”
”ฮ่าฮ่า...ได้ลองงั้นเหรอ...อ้ากกก ชั้นอยากจะบ้าตาย!” ใบหน้าของฮวางโบเริ่มแดงระเรื่อ
ฮวานฮีหันมาแซวว่า “ผมได้ยินมาว่าพวกคุณเป็นคู่ที่ดูอึดอัดมากที่สุด..แต่ที่จริงแล้ว...คุณกลายเป็นคู่ที่ร้อนแรงที่สุดนะเนี่ย!!”
ฮยอนจุงรีบพูดแก้ตัวแบบเขินๆว่า “ไม่ใช่ฮะ ที่ผมตั้งใจก็คือ....ถ้าให้บทลงโทษเป็นการจุ๊บแก้มแล้ว ทุกๆคนก็จะตั้งใจแข่งขันกันไม่ให้ถูกจับได้ไงฮะ.”<มันยากจริงๆนะเนี่ย กว่าจะชั้นจะคิดข้อแก้ตัวที่ดีขึ้นมาได้น่ะ^^>
ส่วนมาร์โคท่าทางตื่นเต้นรีบถามว่า “บทลงโทษคือการจุ๊บแก้ม? จริงๆน่ะเหรอ?”
แต่คราวน์เจรีบแย้งขึ้นมาว่า “ชั้นว่า..มันคงจะถูกตัดออกแน่ๆเลย..เพราะดูไม่เหมาะที่จะไปออกในทีวี...”
อินยองเสริมว่า “การลงโทษแบบนี้มันจะไม่ค่อยได้ผลอย่างที่เธอคิดหรอก...ถ้ามันมี...แต่ผลที่ตามมามันจะไม่แรงจนเกินไปเหรอ?”
ฮยอนจุงได้ยินก็นึกในใจ <หา! นี่ถูกเธอจับได้แล้วสิ!>
ฮวาโยบิพูดแทรกขึ้นมาว่า “แต่ชั้นชอบน่ะ!”
ส่วนฮวานฮีรีบโบกมือวุ่นวายแล้วพูดว่า “แต่ผมไม่ชอบเลย! ทำแบบนั้น..มันเสี่ยงเกินไป~~”
แต่แล้วมาร์โคก็ปล่อยหมัดเด็ดออกมา “ว่าแต่ว่า เกม 3 6 9 มันเป็นยังไงเหรอ? พวกคุณเล่นกันยังไงน่ะ?”
คราวน์เจได้ยินถึงกับอึ้ง “เอ่อ คือ....”
ดัมบิหลับตาลงทำท่าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ “โอ พระเจ้า” <เขามาจากไหนเขาลูกไหนกันเนี่ย>
ฮวางโบหัวเราะแล้วรีบสรุปทันที “ชั้นว่าเราอย่าเล่นเกมนี้กันเลยนะเพื่อเห็นแก่ดัมบิ” แล้วก็หันไปพูดกับฮยอนจุง “แย่หน่อยน่ะ...เพราะว่าปกติมันเป็นเรื่องยากที่เธอจะพูดเสนออะไรขึ้นมาแบบนี้น่ะ”
อินยองพูดยิ้มๆว่า “ใช่แล้วล่ะ ชั้นก็รู้สึกไม่ดีที่ไม่ทำตามข้อเสนอของหนุ่มเอ๊าะ..แต่ชั้นคิดว่ามันอาจทำให้เราแสดงความรู้สึกออกมามากเกินไป...”
คราวน์เจว่า “แต่ยังไง...ฮยอนจุง วันนี้นายปล่อยมุขเด็ดจริงๆเลยน่ะ!”
ฮยอนจุงอายเมื่อถูกรุ่นพี่แซว..
ฮวางโบยิ้มแล้วถามว่า “ทำไม จู่ๆเธอถึงได้...?”
”จริงๆแล้ว...ผมกำลังคิดอยู่ว่าผมควรจะพูดอะไรดีถ้ามีคนมาพูดกับผมน่ะฮะ...ผมคิดอยู่ตั้งนานแล้วก็...”
”แต่ไม่มีใครมาพูดกับเธอเลย?” ฮวางโบตอบแทน
”ใช่ฮะ เพราะว่า..มันเงียบมาก...ผมก็เลยลองพูดมันขึ้นมา.” <และผมก็อยากจะดูว่าผมจะสามารถหาข้อแก้ตัวที่ดีที่จะจุ๊บคุณได้มั้ย...^^>
ฮวางโบยกมือขึ้นปิดปากแล้วหัวเราะออกมา <นี่ชั้นควรจะขอบคุณใช่มั้ยเนี่ยที่เกมมันถูกโหวตออกไปน่ะ? ^^”
ฮยอนจุงได้แต่นั่งมองริมฝีปากของฮวางโบด้วยความรู้สึกเสียดาย
คำอธิบายท้ายบท
1. 남편 นัม-พยอน: คำในภาษาเกาหลีแปลว่า สามี
2. เลือดกรุ๊ปบี : ในขณะที่ชาวตะวันตกมีความเชื่อในการจับคู่บุคลิคของคนเข้ากับจักรราศี ชาวเกาหลีก็มีความเชื่อว่าบุคลิคของคนมีความเกี่ยวข้องกับกรุ๊ปเลือด สำหรับกรุ๊ป บีมักจะอธิบายลักษณะไว้ว่าเป็นคนที่ขี้หงุดหงิด นิสัยตรงๆทื่อๆ ชอบทำอะไรที่คาดเดาได้ยาก และ เอาแต่ใจตนเอง พวกเขาเป็นคนที่ชอบการแข่งขันและชอบแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของแต่จะเป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อคู่ของตัวเอง ฮยอนจุงก็เป็นคนเลือดกรุ๊ป บีด้วยเช่นกัน ^^<ถูกต้องคร้าบ..บบ>
3. เกม 3 6 9 เกมการละเล่นของเด็กซึ่งเป็นที่นิยมในเกาหลี แต่ละคนจะตะโกนตัวเลขออกมาตามลำดับแต่สำหรับเลข 3 6 และ 9 ต้องใช้เป็นการตบมือแทนการพูดตัวเลขออกมา
| Create Date : 07 กรกฎาคม 2553 |
|
4 comments |
| Last Update : 7 กรกฎาคม 2553 18:40:20 น. |
| Counter : 1131 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [