คำสัญญา...ฉบับที่ 34 ฮวางโบมองลอดผ่านกระจกของโรงแรม เธอมองแสงไฟที่แต่ละอาคารประดับประดาด้วยไฟหลากหลายสีอยู่มากมาย เธอเฝ้าสงสัยว่าบางทีแสงไฟของแต่ละตึกอาจต้องการจะบอกความในใจของตัวเองผ่านแสงที่ปรากฎออกบ้างหรือเปล่า เหมือนเช่นกับเธอตอนนี้ ที่ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้เลย เธอจะหลับได้อย่างไรในเมื่อตอนนี้เธอยังไม่สามารถหาคำตอบให้แก่ตัวเองได้ การเดินทางมาอเมริกาในครั้งนี้ เธอมาเพื่อทำกิจกรรมและหาเงินให้กับการกุศล โดยมีคุณชาอินเพียว และคุณชินเอราได้ร่วมเดินทางมาในครั้งนี้ด้วย เธอเพียงต้องการทำตามความต้องการของตัวเองและมีความสุขไปกับกิจกรรมอของการกุศลครั้งนี้ ซึ่งก็เป็นนิสัยของเธออยู่แล้ว นอกจากการเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาเพื่องานนี้แล้ว เธอยังจะได้หยุดพักเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในวงการบันเทิง ที่สุดแสนจะวุ่นวายอีกด้วย บางทีเธออาจจะใช้ช่วงเวลาที่สงบเงียบครั้งนี้คิดและตัดสินใจบางอย่างให้ได้ เธอรื้อกระเป๋าเดินทางและหยิบกล่องของขวัญเปิดออกมาดู วัน white day ใกล้จะมาถึง และละครของฮยอนจุงก็ใกล้จะปิดกล้องแล้ว แต่เหตุใดหัวใจของเธอยังคงสับสนหวั่นไหวและยังหาคำตอบไม่ได้สักที เธอเคยคิดว่า ช่วงที่ฮยอนจุงอยู่กับละครของเขาที่มีแทบทุกวัน เขาอาจจะยุ่งจนไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนี้ และในที่สุดก็อาจจะลืมเรื่องที่เคยคุยและสัญญากันไว้ไปเลยก็ได้ แต่เปล่าเลย 2-3 เดือนที่ผ่านมา เขากลับทำสิ่งที่ตรงกันข้ามและดูเหมือนจะยิ่งผูกพันและยุ่งเหยิงเพิ่มขึ้นไปทุกที เธออดเป็นห่วงสุขภาพของเขาไม่ได้เลย เมื่อไรก็ตามที่เธอได้ทราบข่าวการเจ็บปวดของเขา เธอจะยิ่งรู้สึกเจ็บปวดและหวาดกลัวทุกครั้งไป ถึงแม้ว่า เขายุ่งกับงานมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่เคยล้มเลิกความคิดที่จะติดต่อหรือส่งข่าวคราวให้เธอเลยสักครั้ง เธอจำได้ว่าหลังงานประกาศ PaekSang Art Awards เสร็จสิ้น เขารีบขับรถมาหาเธอถึงอพารท์เม็นท์ในคืนนั้น เพียงหวังแค่จะได้เจอหน้าเธอและต้องการให้เธอแสดงความยินดีไปกับด้วย แต่ทั้งหมดเธอรับรู้ได้ว่า เขาอ่อนล้าและเพลียมากเพียงใด ร่างกายของเขาเหนื่อยจนเผลอหลับไปอย่างง่ายดาย ทั้งหมดนี้เธอไม่เคยลืมความพยายามของเขาที่มีให้กับเธอเลย ช่องว่างและความแตกต่างระหว่างพวกเขาดูเหมือนจะเป็นเรื่องสำคัญ ในสายตาของเธอ ไม่มีหนทางใดที่เอาชนะความแตกต่างหรือช่องว่างนี้ไปได้ เพราะพวกเขาถูกกำหนดไว้เป็นแค่การแสดงเท่านั้น เส้นทางที่ทั้งคู่จะได้มาเจอกันอีกนั้น ดูเหมือนจะเป็นเส้นขนานที่ไม่มีวันจะได้มาบรรจบกันได้ เธอไม่เข้าใจว่าเหตุใดเขาถึงไม่เคยนึกถึงหรือมองข้ามสิ่งเหล่านี้ อันที่จริงแล้ว มันคือช่องว่างและความแตกต่างที่ค่อนข้างจะหนักหน่วงและเรื่องใหญ่เสียด้วยซ้ำ แต่เหตุใด...เขายังคงมีความคิดและฝังใจกับเรื่องนี้โดยไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจเลย เธอคิดเข้าข้างตัวเองว่า อาจเป็นเพราะฮยอนจุงยังเด็กเกินไป เขาคงยังไม่รู้หรอกว่า ในอนาคตวันข้างหน้า ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่รอให้เขาเรียนรู้ และในอนาคตเขาเอง...ก็ยังต้องเจอใครต่อใครอีกมากมาย แต่เมื่อมาถึงตอนนี้แล้ว...เธอเองก็เริ่มชักไม่แน่ใจเช่นกัน ก่อนที่จะเจอเขา เธอเชื่ออย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่า เธอช่างโชคดีและมีความสุข เพราะเธอได้พบกับสิ่งที่เธอต้องการทำ เพียงแค่เธอพยายามและทุ่มเทให้กับงานของเธอ นั้นก็ถือว่ามีความสุข ซึ่งเธอปฏิบัติมาตั้งแต่วันแรกจนถึงกระทั่งเดี๋ยวนี้ เธอทุ่มเทความพยายามและเวลาให้กับงานของเธอ จนบางครั้งลืมนึกไปว่า จริงๆ แล้วเธอต้องการอะไร และจุดมุ่งหมายที่เธอต้องการมันอยู่ตรงไหนกัน เธอรู้สึกชื่นชมเขา เพราะเขามีจุดมุ่งหมายที่แน่นอนมาตั้งแต่เริ่มต้นเข้าวงการ เขาให้ความสำคัญกับงานเพื่อให้ตัวเขาประสบความสำเร็จเหมือนที่เขาตั้งใจไว้ ถึงแม้ว่าหนทางของเขานั้นยังอีกยาวไกลและไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แต่เขาก็ไม่เคยท้อถอยหรือล้มเลิกความคิดนี้เลย จนเมื่อเธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเขา คำถามที่เธอเคยตั้งไว้หายไปและแทนที่ด้วยคำถามที่เธอเองก็ไม่คาดคิดว่าจะมาเกิดขึ้นกับเธอ คำถามนี้ผุดขึ้นมาในความคิดของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า “นอกจากฮยอนจุงแล้ว จะมีใครที่สามารถทำให้หัวใจเต้นแรงได้อีก” เธอไม่ใช่คนที่ตกหลุมรักใครง่ายๆ แต่นั่นเป็นเพราะผู้ชายที่ชื่อ “คิมฮยอนจุง” คนที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงทุกครั้งที่ได้เจอ คนที่ทำให้เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังทำให้เธอมีความสุขโดยไม่ต้องมีวาระพิเศษอะไรแอบแฝงหรือซ่อนเร้น ที่เป็นเหตุผลเพียงพอหรือเปล่านะ ความมั่นใจของเธอเพียงพอที่จะเอาชนะอุปสรรคที่รออยู่วันข้างหน้าได้หรือเปล่า หากว่า..มันไม่ได้เป็นเหมือนอย่างที่คิดไว้ เธอยังจะลุกขึ้นยิ้มรับความล้มเหลวและเจ็บปวดได้หรือเปล่า คำถามเหล่านี้วนกลับเข้ามาในใจของเธออีกแล้ว แต่เธอไม่สามารถหาคำตอบได้เลย เมื่อวานนี้ เธอได้คุยกับชินเอรา โดยที่เธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะหยิบยกเรื่องของฮยอนจุงขึ้นมาคุยด้วยซ้ำ แต่ชินเอราเล่าว่า เธอประทับใจกับคำพูดของฮยอนจุงและยิ่งทำให้เธอเข้าใจความคิดความรู้สึกของเขามากขึ้น ฮวางโบได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับฮยอนจุงให้ชินเอราฟัง เธอต้องการขอคำปรึกษาจากชินเอรา และชินเอราดูเหมือนจะยิ่งเข้าใจความรู้สึกของเธอก่อนจะพูดออกไป “มันยากนะ ที่ผู้หญิงในวัยนี้จะต้องมาตัดสินใจกับเรื่องที่ไม่มีใครรู้ได้ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น” เธอบอกความในใจแก่ชินเอรา ชินเอรามองหน้าเธอ ก่อนจะใช้ความคิดและตอบออกไปอย่างช้าๆ “ฮวางโบ เธอใช้ชีวิตมาจนถึงป่านนี้โดยที่ไม่ต้องเสี่ยงกับอะไรเลยได้ยังไง มีใครในโลกนี้บ้าง ที่ใช้ชีวิตอยู่โดยล่วงรู้เหตุการณ์วันข้างหน้าที่จะเกิดขึ้น แม้แต่คนที่อายุเท่ากันหรือนิสัยเหมือนกัน เมื่อพวกเขาคบกับ ก็ไม่มีใครตอบได้หรอกว่า พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันจนวันตายหรือไม่ เรื่องพวกนี้มันขึ้นอยู่กับพรหมลิขิตทั้งนั้น แต่....หากเธอคบกับใครและเธอก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้า เธอยังจะคบอยู่กับเขาหรือเปล่า ถ้ายังจะกล้าเสี่ยงหรือเปล่า หรือเธอจะปล่อยให้มันเป็นไปในสิ่งที่มันควรจะเป็น โดยไม่คำนึงว่าวันข้างหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ชินเอราพูดต่อ “ไม่มีใครบอกได้หรอกนะว่าสิ่งที่ตัดสินใจมันคือ ถูก หรือ ผิด แต่มันขึ้นอยู่กับตัวเธอ เธอต้องถามความรู้สึกในใจของตัวเองว่าเธอรู้สึกยังไง เมื่อเธอได้ทำตามที่หัวใจเธอสั่งแล้ว วันข้างหน้าหากเกิดอะไรขึ้น เธอก็จะไม่รู้สึกเสียใจหรือโทษตัวเองเลย เพราะวันนี้เธอได้ทำตามสิ่งที่หัวใจต้องการแล้ว” “แต่เธออย่าลืมว่า...ยังมีอะไรหลายอย่างในโลกของความเป็นจริงรอเธออยู่ข้างหน้า และเธอเองก็ไม่อาจจะมองข้ามหรือปฏิเสธมันได้เลย เธอเองก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจรอรับให้ดี” ชินเอรามองหน้าเธอก่อนพูดต่อ “ยังไม่สายหรอก จำไว้นะ ความสุขมักจะมาโดยที่เราไม่ได้เชื้อเชิญหรือคาดคิด เราไม่รู้ว่า มันจะมาเมื่อไรและจากไปเมื่อไร ความรู้สึกที่เธอมีให้ฮยอนจุงก็เช่นเดียวกัน ฮวางโบ ลองคิดแล้วถามใจตัวเองดูว่าเธอคิดยังไง เมื่อเธอคิดได้...เธอเองจะได้คำตอบ” คำพูดของชินเอราดูเหมือนจะมีพลังพิเศษบางอย่าง ที่ทำให้ผู้ฟังอย่างเธอถึงกับอึ้งไปทีเดียว แต่เธอยังคงนิ่ง แต่ตอนนี้...เธอต้องการเวลาคิดในสิ่งตามในสิ่งที่ชินเอราแนะนำ “ตั้งแต่ที่ได้รู้จักกับเขา ได้ใกล้ชิดเขา มันเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อนในชีวิต บางครั้ง...ดูสับสน บางครั้ง...เป็นทุกข์ บางครั้ง....กังวลใจ และ บางครั้งก็...ทุกข์ใจ แต่ท่ามกลางสิ่งเหล่านั้น ยังมีความสุขและความสบายใจรวมอยู่ ซึ่งเธอเองไม่อาจจะปฏิเสธได้เลย” ชินเอราพูดถูก มีใครในโลกนี้ที่มีชีวิตอยู่โดยที่ไม่เคยเผชิญหน้ากับอนาคตที่ไม่มีใครรู้ได้บ้าง เธอย้อนกลับไปคิดถึงคนรักเก่าของเธอ คนที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดใจเข้ามาในใจของเธอ เธอเคยถามตัวเอง ถ้าเธอรู้ว่าหากผลจะต้องออกมาเป็นเช่นนี้ เธอยังคงจะรักคนๆ นั้น อยู่หรือเปล่า เธอปฏิเสธไม่ได้ว่า เธอเคยรักเขา เธอเคยทุ่มเทให้เขา เธอไม่เคยเสียใจ แต่เธอเพียงแค่รู้สึกเจ็บปวดก็แค่นั้น ก่อนที่จะเลิกรากัน เธอเชื่อมั่นในความรักว่าเธอและเขาจะประคับประคองให้นานที่สุดได้ จนมาวันหนึ่งเมื่อผลลัพธ์ออกมาเป็นเช่นนี้ ใช่.... ไม่มีใครคาดคิดหรือล่วงรู้อนาคตวันข้างหน้าได้จริงๆ ฮวางโบมองดูเจ้าสิ่งนี้อีกครั้งก่อนเก็บใส่กล่องพร้อมตัดสินใจบางอย่างได้แล้ว... โปรดติดตามคำสัญญาฉบับต่อไป ฉบับที่ 35 ตัวอย่างคำสัญญาฉบับที่ 35 ระหว่างถ่ายทำละครที่เกาะเชจู ณ ที่แห่งนี้ ที่ที่พวกเขาเคยสร้างตำนานด้วยกัน ที่ที่พวกเขามีความหลังที่ไม่อาจจะลบเลือนไปได้ แต่ตอนนี้ เขาต้องกลับมาที่เกาะเชจูอีกครั้งเพียงลำพัง ทุกอย่างยังคงดูเหมือนเดิม เพิ่มเติมเพียงแค่เธอคนนั้น........หายไป   Create Date : 02 มีนาคม 2553 9 comments Last Update : 3 มีนาคม 2553 10:02:59 น. Counter : 818 Pageviews. Share Tweet

ความสุขมักจะมาโดยที่เราไม่ได้เชื้อเชิญหรือคาดคิด เราไม่รู้ว่า มันจะมาเมื่อไรและจากไปเมื่อไร ไม่มีคำบรรยายกะคำพุดนี้โดนใจอย่างแรงเพราะว่าหนุกำลังเป้นแบบนี้อยุ่   โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.49.47 2 มีนาคม 2553 21:13:30 น.

ฟิคตอนนี้ สุด ๆ ค่ะ ประโยคกินใจมาก เข้ากะชีวิต นู๋เลย 5555++ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากกกกกก ปล.คนข้างบน รวดเร็วมาก   โดย: bying 2 มีนาคม 2553 21:32:09 น.

โดย: นนนี่มาแล้ว 2 มีนาคม 2553 22:03:29 น.

อาไรหยิงแอบกัดหรอนิ...ก้ตัวเองไม่เม้นท์เองอ่ะ เค้าทำไรก้ต้องรวดเร้วอยุ่แล้วน่ะ ชอบอีกประดยคนุงชีวิตคือการเสี่ยง....มันตรงประโยคนี้ป่าวหยิง..5555555555555555+   โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.49.47 2 มีนาคม 2553 23:27:26 น.

ทุกอย่างยังคงดูเหมือนเดิม เพิ่มเติมเพียงแค่เธอคนนั้น........หายไป เส้า ขอไปทำใจก่อนอ่านได้มัยเนี้ย...ปุ้ยไปดุกี่ทีก้เส้าอ่ะ...มันให้อารมที่บีบเค้นหัวใจจริงๆๆ   โดย: pUmPui1985 IP: 125.25.49.47 2 มีนาคม 2553 23:29:21 น.

ขอบคุณคนแปล อีกครั้ง วันที่เราต้องห่างไกล ขอเพียงเธอรู้ว่าฉันยังอยู่ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ   โดย: kimjang IP: 203.144.144.164 3 มีนาคม 2553 10:05:49 น.

ขอบคุณ คุณนาจานะคะ ที่ช่วย link ให้ น่ารักกันจริงๆ คำสัญญาฉบับที่ 34 ประโยคโดนใจเยอะมากเลยนะคะ ใช้กับการชีวิตได้เลย อยากรู้จัง...ชีวิตจริงๆของโบกับ จุงตอนนี้เป็นยังไงหนอ... แต่จิ้นกับนิยายเรื่องนี้จะแฮปปี้ กว่ามั้ง คริ คริ ขอบคุณ นาจาอีกครั้งนะคะ   โดย: สายลับ IP: 203.144.144.164 3 มีนาคม 2553 17:47:49 น.

ยายขา ปุ้ย หญิง พี่ปี๊ดรู้สึกเจ็บปวดใจไปกับฮวางโบในตอนนี้มากเลยค่ะ(แต่น้ำตายังไม่ไหลนะค่ะยาย) แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านนะค่ะ   โดย: speedy IP: 203.144.144.164 6 มีนาคม 2553 22:26:00 น.

“นอกจากฮยอนจุงแล้ว จะมีใครที่สามารถทำให้หัวใจเต้นแรงได้อีก” ก็แปลว่าสาวโบขาดจุงไม่ได้แล้วไง ว่าแล้วก็ใจเต้นแรงตามโบ   โดย: nonnie~ IP: 10.1.1.152, 58.137.199.116 8 มีนาคม 2553 11:57:56 น.