เรื่องย่อ
เรื่องราวของพราวพลอย หญิงสาวที่รับทำทุกงานด้วยความงกอันเกิดจากปมปัญหาในใจ และด้วยความงกบวกกับความบังเอิญถึงสามครั้งทำให้เธอได้มารู้จักกับทินาท ผู้ชายท่าทีเย็นชา ยิ้มยาก ที่ต้องการใครสักคนมาเพื่อทำให้แผนการทางธุรกิจของเขาประสบความสำเร็จ งานง่ายๆ กับการเป็นแฟนเขาสามเดือนแลกกับเงินจำนวนสามล้านและจูบ ที่ทำเอาหัวใจ ของทั้งเธอและคนอ่านต้องหวั่นไหว
ความรู้สึกหลังอ่านจบ
นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในสี่จากชุด ร้ายซ่อนรัก ที่นายน้อยเขียนด้วย อิ้ววว หยิบมาอ่านก่อนเพราะตอนที่เขียนเรื่องของตัวเอง ก็มีน้องอ้น (ภัสรสา) ที่อยู่เป็นค้างคาวเขียนยามดึกด้วยกันเสมอ เวลาที่มีฉากซึ่งตัวละครจะวิ่งเข้าฉากสลับเรื่องกันไปมา ก็จะได้ช่วยกันอ่านเป็นประจำ ทำให้ช่วงการเดินเรื่องของอิงกับอ้นค่อนข้างง่ายเป็นพิเศษ (ขอบคุณน้องอ้นมา ณ ที่นี้ด้วยนะค้า )
ตัวเรื่องดำเนินรวดเร็ว ท่วงทำนองคล้ายกับหนังมากกว่าละคร การเดินเรื่องจึงกระชับฉับไว ไม่เยิ่นเย้อ เปิดตัวละครได้น่ารัก มีคาแรกเตอร์ที่ชัดเจน โดยเฉพาะนางเอก เธอฮาได้โล่มาก มีบุคลิกเด่นชัด สดใส และงกได้สม่ำเสมออย่างที่อ่านแล้วต้องอมยิ้มตาม แต่บทจะเศร้าก็อดสงสารไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องปมกับพ่อ
อ่านไปสักครึ่งเรื่องก็มีคำถามกะตัวเองว่า เอิ่ม พี่แทนคะ พี่แทนจูบน้องพริ้งเธอไปกี่รอบแล้วคะ เดี๋ยวๆ ก็ประคองแก้ม เดี๋ยวๆ ก็จูบ บางฉากไม่ต้องจูบก็ได้ (ฮา) แต่พี่แทนก็จุ๊บจนน้องพริ้งปากช้ำนะคะ แหม ทำหน้าที่พระเอกได้ดีจริงเจียว (กร๊าก ต่อว่าไปอย่างนั้นเอง จริงๆ ก็ชอบอยู่ ฮา)
ที่สำคัญ แม้ว่าระหว่างเขียนจะได้อ่านเรื่องของอ้นเป็นระยะๆ แต่พอมาอ่านเต็มๆ แบบต่อเนื่องไปทั้งเล่มก็ทำให้รู้แล้วว่า ทำไมนักอ่านหลายๆ คนบอกว่า พี่โปรดน่ารัก อยากอ่านเรื่องของเขาต่อ เพราะพี่โปรดน่ารักจริงๆ (กริ๊ด เป็นเจ้าของตัวละครเองยังกริ๊ดเอง ฮ่าๆ) คือเขียนเรื่องนี้มาแต่ช่วงปลายๆ ปีที่แล้วใช่ม้า บางคำพูดบางประโยคของพี่โปรดที่ส่งให้น้องอ้นไปเพื่อบอกลักษณะนิสัยและจังหวะการพูดของเขา พี่อิงก็ลืมอะไรงี้ มาอ่านเจออีกที ก็แบบ เหรอ...ฮา พี่โปรดแกก็มุกฮาได้อีกนะ (เพราะในเรื่องของนายน้อย พี่โปรดจะได้ฮาน้อยกว่า) อย่างเช่นที่ส่ง SMS ไปหลอนพริ้ง อันนี้อ่านเองขำเอง (เพราะตอนคิดจำได้ว่าช่วงดึกๆ ออกแนวเสนอเล่น แต่อ้นขอจริง ฮา) น่ารักดีน้า รักพี่โปรด เข้าใจความรู้สึกที่หลายคนอยากให้มาเป็นพี่ชาย (แต่ถ้าได้อ่านเพลิงผลาญใจ อาจจะอยากได้เป็นอย่างอื่นนะค้า ฮา -- พื้นที่ขายของ )
กลับเข้าเรื่องของอ้นต่อ เล่มนี้อ่านเพลินค่ะ แป๊ปๆ อ้าวจบซะแล้ว โธ่ นึกว่าฉากคืนดีกันพี่แทนจะได้โชว์หวานอีกสักหน่อย แต่เข้าใจว่าต้องมีพื้นที่ให้พ่อลูกปรับความเข้าใจกันอะเนอะ แต่นะ เขาอ่านแล้วเขาอยากให้หวานกว่านี้นี่นา
ส่วนที่ชอบ
ชอบสำนวนการเล่าเรื่องของอ้นค่ะ ทันสมัย มีศัพท์แสงและคำบอกเล่ากิริยาที่เหมาะกับวัย(คนเขียน -- ขอใต้โต๊ะ 20 ด้วยน้า) กับการดำเนินเรื่องที่ไม่ยืดเยื้อ แต่บางช่วงบางตอนก็รักษาอารมณ์ความกินใจไว้ได้อยู่ กับชอบรอยยิ้มพระเอก ยิ้มทีไร พริ้งหวั่นไหว ไหวหวั่นทุกทีเชียว
ปล. คุณแทนกับคุณโปรดมีอะไรคล้ายๆ กันหลายอย่าง นี่ถ้าไม่ติดว่าคุณโปรดแอบหมั่นไส้คุณแทนตอนไปเที่ยวเชียงใหม่ วันไหน น่าจะนัดสองหนุ่มเข้าครัวพร้อมกัน อิอิ คงเป็นภาพที่น่าดู (กาจน์คงไม่โกรธน้า ฮา -- แซวเป็นการส่วนตัวแบบรู้กันสองคน ฮา)
ส่วนที่ไม่ชอบ
ออกตัวก่อน กลัวน้องอ้นหวั่นไหว ฮา ส่วนที่ไม่ชอบ ไม่ใช่ส่วนที่ไม่ดีนะคะ แต่เป็นส่วนที่พี่อ่านแล้วสะดุดนิดเดียว คือ การขึ้นฉากใหม่ บางครั้ง การตัดเข้าฉากใหม่จะสะดุดอารมณ์นิดนึง แบบต้องหยุดแล้วบอกตัวเองว่า อ๋อ ขึ้นฉากใหม่ เพราะหลายๆ ตอนที่จบลงด้วยความคิดของตัวละครหนึ่ง และขึ้นฉากด้วยความคิดหรือคำพูดของอีกตัวละครในทันที แต่เป็นคนละฉาก ก็เลยอาจจะสะดุดบ้าง แต่ไม่เสียอรรถรสในการอ่านค่ะ เพราะพี่อิงแสนดี เข้าใจง่าย (กร๊าก เกี่ยวอะไร)
กับอีกส่วนที่ไม่ชอบมากก็คือ อ้นค่ะ พี่ไม่ชอบที่พี่แทนแค่จูบ! (อ้นหน้ามึนไปเลย เมื่อพี่อิงประกาศกร้าว ฮา) พี่แทนน่าจะทำอะไรกว่านี้อีกนิดนะคะ (ฮาาา ) แม้จูบพี่แทนจะหวานน่ารัก และแอบเซ็กซี่ตอนนางเอกเขาเริ่มเมา แต่ก็เนอะ ถ้าได้มากกว่านี้ พี่อิงคงจะหวีดวิ้วววว ชอบใจ คิกๆ (คิดไปเรื่อย) แต่เข้าใจฮับ เพราะเราได้โจทย์เดียวกัน พระเอกสองเราก็เลยแสนดีน่ารัก คิกคักตามประสาคนสวย (55)
แต่อ่านรีวิวแล้ว ต้องรีบคว้าทั้งสี่เล่มมาอ่านโดยไว ฮ่าๆๆ