31 ตุลาคม 2547

กุฎิพานิชย์วิทย์
วัดธารน้ำไหล สวนโมกขพลาราม
ต.เลม็ด อ.ไชยา
จ.สุราษฎร์ธานี 84110

31 ตุลาคม 2547

นำพรแด่…..น้องโอ๋

ออกพรรษาแล้ว นับแต่นี้ก็สามารถออกจาริกหรือออกเดินทางไปสู่สถานที่ที่ต้องการจะไปได้หรือเพื่อที่จะไออกไปทำกิจกรรมที่ตั้งใจไว้ แต่มันก็ไม่แน่ไม่นอนเหตุการณ์ในวันข้างหน้าสามารถเปลี่ยนแปลงได้แล้วแต่เหตุปัจจัยในขณะนั้น ๆ จะเป็นเช่นไร เหมือนกับที่หลายสัปดาห์ก่อน หลวงพี่ส่งหนังสือไปให้โอ๋แต่ก็ถูกตีกลับ คงเพราะโอ๋ไม่อยู่บ้านหรือกลับไปเตรียมตัวเปิดภาคเรียนที่ 2 ที่สารคามแล้ว

หลวงพี่เลยใช้โอกาสในครั้งนี้ส่งกลับมาให้โอ๋ใหม่ พร้อมด้วยจดหมายข่าวบัณฑิตอาสาสมัคร เผื่อว่าสักวันโอ๋อาจสนใจเรียนประกาศนียบัตรบัณฑิต (บัณฑิตอาสาสมัคร) ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ก็ลองพิจารณาดูแล้วกันนะ

ระยะเวลาจากนี้ในเดือนพฤศจิกายน หลวงพี่คงไปอยู่ที่ตโปทาวันธรรมสถาน บ้าคลองมุย กิ่ง อ. วิภาวดี จ.สุราษฏร์ธานี จากนั้นเดือนธันวาคมคงต้องไปอยู่ที่วัดบ้านหนองหิ้ง ต.อำนาจ อ.ลืออำนาจ จ.อำนาจเจริญ แล้วจากนั้นก็ลาสิขา แต่ก็ไม่แน่นอนเพราะยังไม่ได้โทรคุยกับโยมพ่อโยมแม่เลย ว่าเหตุการณ์ทางบ้านตอนนี้เป็นอย่างไร ถ้าทางบ้านไม่มีปัญหาอะไรก็อาจได้ทำตามที่ต้องการแต่ถ้าาติดขัดก็จะมีการเปลี่ยนแปลง โอ๋เห็นมั้ยอะไร ๆ ก็อาจไม่แน่นอน ขณะเราคิดวางแผนการณ์เอาไว้แล้วนะโดยแท้จริงต้องไปแก้ไขเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้านั้นให้ผ่านไปด้วยดี

ตอนนี้ที่วัดดูเงียบเหงาเราเพราะเพื่อนพระนวกะลาสิขาไปกันมากมายเหลือพระอยู่ไม่ถึงครึ่งของพระนวกะในพรรษาทั้งหมด ที่สนิท ๆกันก็สึกแล้ววันนี้ที่วัดชลประทานฯ ส่วนองค์อื่นก็จะทยอยกันสึกจากลาไปเป็นความรู้สึกที่ว่างโหวงเหวงเหมือนกัน ไม่รู้มันจะคล้ายๆที่หลวงพี่จากร้อยเอ็ดกลับบ้านที่ จ.นนทบุรีหรือที่โอ๋คิดกับหลวงพี่ตอนที่เราจากลากันหรือเปล่า มันอาจคล้ายแต่ก็อาจไม่เหมือน สำคัญอยู่นะความสัมพันธ์ที่ก่อร่างเป็นความผูกพันธ์ทางจิตใจ เมื่อมีพบก็มีการลาจาก และการลาจากนั้นก็เพื่อการกลับมาพบกันใหม่อีกครั้งอาจในภาวะเดิมหรือสถานะใหม่เพื่อกลับไปจากกันอีกเป็นวงจรอยู่อย่างนี้เอง

หลวงพี่คิดว่าอีกไม่น่าจะเกินสามเดือนนับจากนี้ เราคงได้พบเจอกันแน่ มีอะไรในใจหลาย ๆ อย่างอยากจะบอกแต่กับสถานะการตอนนี้ดูไม่สมควรเท่าไหร่ ลาสิกขาออกไปค่อยว่ากัน และเป็นการดูจิตดูใจตนเองด้วยว่าที่คิดที่รู้สวึกนั้นมันใช่หรือเปล่า อืม…อ่านแล้วก็อย่าเก็บไปคิดมากนะเดี๋ยวแก่ไว เอาแหละ สุดท้ายขอให้โอ๋สอบผ่านทุกวิชานะ และสำหรับภาคเรียนใหม่นี้ในเทอมนี้ก็เช่นกันสอบผ่าตลอดทุกวิชา คะแนนไม่ใช่สิ่งสำคัญมันอยุ่ที่รายละเอียดการใช้ชีวิตในขณะเป็นนักศึกษา รักษาสุขภาพด้วยนะ

ธรรมะสวัสดี
จิรสก.โกภิกขุ

(ปล.ใช้ชีวิตอย่างถูกต้อง;รู้จักความพอดี;และรู้จักการรอคอย)



จากใจ…..
วันนี้จดหมายก็มาถึง…ตอนนี้หลวงพี่ก็คงรู้สึกโดดเดี่ยวอยู่ไม่น้อย ความรู้สึกตอนนั้นที่หลวงพี่จากที่ทำงานเก่าไปมันก็คงคล้าย ๆ ที่หลวงพี่ได้สัมผัสอยู่ขณะนี้คะโอ๋ไม่อยากให้หลวงพี่รู้สึกเหมือนที่โอ๋รู้สึก เพราะโอ๋รู้ดีว่ามันเป็นอย่างไร …..โอ๋ดีใจที่หลวงพี่บอกว่าจะได้เจอกันโอ๋ก็คงได้แต่รอให้วันนั้นมาถึง….การรอนั้นหนึ่งวันเหมือนกับหนึ่งเดือน….หนึ่งเดือนเหมือนกับหนึ่งปีแต่โอ๋จะรอคะ
7 พฤศจิกายน 2547
โอ๋

Create Date : 30 กรกฎาคม 2548		2 comments
Last Update : 21 สิงหาคม 2548 10:40:40 น.
Counter : 575 Pageviews.
Share Tweet