บอกเล่าเก้าสิบ : งานเลี้ยงส่งบอ.39ออกพื้นที่

บอกเล่าเก้าสิบคงจะมีโอกาสได้มาโลดแล่นฝ่าน web แล้วด้วยความอนุเคราะห์ของคุณก๊อต และคุณโบ สำหรับวันนี้เรื่องที่อยากจะเล่าให้ทราบคือรายงานย่อๆ งานเลี้ยงส่งบอ.39 ออกพื้นที่ ในวันเสาร์ที่ 21 กรกฎาคม 2550
งานปีนี้ แม้ว่าบอ.รุ่นก่อนจะมาบางตาเมื่อเปรียบเทียบกับปีแรกที่จัดแต่ความตั้งใจ ไออุ่นแห่งมิตรภาพไม่ได้น้อยกว่ากันเลย เมื่อฉันไปถึงศูนย์ฯมีเพื่อนพ้องบางส่วนอยู่ที่โรงอาหาร เมื่อเข้าไปในตัวตึกผ่านห้องบรรยายเห็นคุณธีร์ คุณเจี๊ยบกำลังสาละวนอยู่กับการแต่งหน้านักแสดง ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนหาเอาจากรุ่น 38 และ39 นั่นเอง วันนี้ฉันมาร่วมงานด้วยอาการอ่อนเพลียเพราะไปชิมปลากระป๋องของลูกสาว มันคงจะแอบอวยพรให้ฉันเป็นแน่
งานเริ่มต้นอย่างไม่เป็นทางการ แเบบเรื่อยๆ มาเรียงๆ คุณหนุ่ยนั่งรับลงทะเบียนอยู่หน้าโรงอาหาร ส่วนข้างในก็เริ่มมีการขับขานดนตรีด้วย นักร้อง-นักดนตรีจำเป็น รุ่น 39 เสียงเพลงที่ออกมาจากหัวใจฟังแล้วก็ไพเราะเสมอ แต่ไมโครโฟนซิกลับไม่เห็นด้วย แอบส่งคลื่นให้นักร้องได้สะดุ้งกันเป็นพักๆ งานน่าจะเริ่มราวๆ 19.15 น. คุณโบทำหน้าที่ดำเนินรายการบอกเล่าความเป็นมาของกลุ่มเครือข่าย วัตถุประสงค์ของการจัดงานในวันนั้น และเชิญเพื่อนพ้องออกไปเล่าประสบการณ์และให้กำลังใจกับเหล่าผีเสื้อ 39 ที่จะออกสู่สนาม ส่วนบอ.กลุ่มเล็ก กลุ่มใหญ่ก็ล้อมวงกินข้าว พูดคุยกัน พร้อมๆ ไปกับการเงี่ยหูฟังเรื่องเล่าเย็นนี้ของพองเพื่อน
การแสดงที่ทุกคนรอคอยมาเริ่มเกือบจะ 20.00 น.แล้ว เป็นการรำ 4 ภาค เมื่อการแสดงเริ่มขึ้น ทุกคนก็ต้องตาค้างและไม่แน่ใจว่า เป็นเพื่อนเราหรือเปล่า เพราะดูสวยน่ารักผิดหูผิดตาไปจากที่เคยเห็น (ว่าสวยอยู่แล้ว) ที่สะดุดตาที่สุดน่าจะเป็น “นายรำ” ที่มีอยู่คนเดียว ทุกคนทำหน้าที่ได้ดี แม้จะฝึกซ้อมเพียงไม่นาน การแสดงจบลงด้วยเสียงปรบมือและรอยยิ้ม
ฉันคิดว่า ถ้าบอ.รุ่น39 ไม่รีบออกสนามจัดดนตรีเปิดหมวกและรำแสดงให้คนที่จะมาร่วมงานกีฬามหาวิทยาลัยโลก คงจะได้เงินทุนสำหรับรุ่นไม่น้อย น่าเสียดายที่หลวงท่านไม่ให้พวกเราอยู่นะ เส้นทางหากินเลยต้องถูกระงับ
หลังการแสดงและงานพิธีการแล้ว ก็เป็นการสันทนาการแบบบอ. ในวันนั้นฉันได้เห็นความสามารถพิเศษของพวกเราหลายคน ด้วยท่าที่มาดขรึมๆ แต่พอจับไมโครโฟนแล้ว ร้องไม่เลิก ร้องได้ทุกเพลงทุก Style ไม่เชื่อถามคุณมะกับคุณกี้ดูได้ สำหรับขวัญใจของงานคนหนึ่งไม่น่าจะเป็นใครอื่น “พ่อเล็ก” ของบอ.39 (คำว่าพ่อฉันไม่ได้ตั้งเองแต่ได้ยินบอ.39 เขาเลื่อนให้จากพี่เป็นพ่อไปเสียแล้ว) เพราะเสียงเพลงสากล เพลงคู่ หรือแม้กระทั่งเป็น dancer พ่อเล็กทำได้ (อย่างนี้ต้องไปแสดงหนังคู่กับหนูกบแล้วกระมัง)
การพูดคุยสลับเสียงร้องเพลงเสียงดนตรี เริ่มลดเสียงลงตามเงื่อนไขของเวลา ฉันเองเป็นผู้สังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วมอยู่จน 03.30 น. ชักไม่ไหวเลยต้องถอยทัพเข้าตึก แต่หาที่นอนที่ถูกใจไม่ได้ เลยใช้เวลานั่งพิจารณาตัวเองแทน ราวๆ 04.30น. ออกไปที่โรงอาหารก็เห็นเหลือแต่ขาประจำแล้วและราวๆ 05.30 น. ออกไปดูอีกครั้งขาประจำ 2-3 คนยังเหนียวแน่น ส่วนพ่อเล็กก็กำลังจัดระเบียบของ จาน-ชามอยู่ ฉันออกจากศูนย์ฯ อีก 10 นาที ถัดมาพร้อมกับหนูก้อย(เล็ก) นั่งรถตู้ที่หมายอนุสาวรีย์ชัย และมีคุณปัทมาพรมาร่วมสมทบ เราแยกย้ายกับไปทำงานตามหน้าที่เมื่อรถถึงอนุสาวรีย์แล้ว
งานส่งเพื่อนพ้อง 39 ปีนี้ ได้ทุนสนับสนุนจากสำนักฯส่วนหนึ่ง ส่งผลให้มีเงินที่เพื่อนพ้องใส่กล่องไว้พอสมควรแม้จะไม่มากนัก แต่ก็น่าจะเป็นประโยชน์กับบอ.39 ได้บ้าง เมื่ออยากทำโครงการตอนอยู่สนาม ท้ายที่สุดขอรายงานเพื่อนพ้องที่มาร่วมงาน หากขาดตกบกพร่องก็ขออภัยด้วยนะ เริ่มต้นจาก รุ่น24 หนึ่ง-โจ้ รุ่น30 เจี๊ยบ รุ่น31 ก๊อต รุ่น32 โบ รุ่น 33 มีน รุ่น34 คลและปัทมาพร รุ่น35 แคน-นพดล รุ่น36 หนุ่ย –ธีร์ รุ่น37 กุ๊ก (มาแจกการ์ดงานแต่ง) แนน ธนิต และหนุ่มตี้ รุ่น38 จุ๊บ มัท หนูนา แมน และนายกี้ รุ่น39 เกือบครบมีบางรายลาไปทำธุระส่วนตัว
“สายใยของเหล่าผีเสื้อ ไม่เคยจืดจาง เมื่อมีโอกาสก็จะมาพบกันไม่ว่ามากหรือน้อยก็ตาม แต่เหตุปัจจัย หวังว่าจะได้พบกันในงานต่อไป (ไม่รู้เมื่อไหร่)” ขอส่งบทกลอนที่เขียนขึ้นในวันนี้เป็นของกำนัลกับบอ.39 เมื่อเธอกำลังจะเดินทาง

“สืบสานตำนานแห่งมิตรภาพ มวลเหล่าพิราบออกหาฝัน
ด้วยใจ ด้วยรัก ด้วยผูกพัน เป็นกำนัลของฉันมอบให้เธอ
คงจะได้พบ ในหลายสิ่ง ทั้งจริงทั้งหลอกในทั้งหลาย
โลกใบนี้ มีเรื่องมากมาย ขวนขวายเรียนรู้ได้เป็นสิ่งดี
ขอให้กำลังใจจงเต็มเปี่ยม กำลังกายยอดเยี่ยมอยู่เสมอ
ใช้สติใช้ปัญญาไม่เผลอเรอ ไปเถอะเกลอไปสานฝันให้เป็นจริง”

และอย่าลืมปณิธานของเหล่าผีเสื้อ

วิสัยบัณฑิตผู้ ทรงธรรม์
ไม่เปลี่ยน ไม่แปรผัน ไป่ค้อม
ไปขึ้น ไป่ลงหัน กลับกลอก
กายจิต วาทะพร้อม เพรียบด้วย สัตยา
29 กรกฎาคม 2550

Create Date : 06 กันยายน 2550		4 comments
Last Update : 6 กันยายน 2550 8:44:48 น.
Counter : 617 Pageviews.
Share Tweet