ผลไม้ ... สักผลมั้ย

บ้านเราเป็นแหล่งผลิตผลไม้เมืองร้อนตัวเอ้ของโลก เราเป็นผู้นำการผลิตทั้งทางด้านปริมาณและคุณภาพ จนเป็นต้นแบบให้หลายประเทศพยายามนำเทคโนโลยีของเราไปปรับใช้ในบ้านเขา

แต่ก็ทุกปีอีกเหมือนกันที่เราจะได้ข่าวการรณรงค์ให้มีการบริโภคผลไม้ โดยเฉพาะช่วงกลางปีแบบนี้ที่ผลไม้หลายชนิดโหมประดังกันออกสู่ตลาด ด้วยลักษณะของผลผลิตผลไม้มีข้อจำกัดว่า “สุกแล้วต้องเก็บ เก็บแล้วต้องกิน” นั่นหมายความว่าการจะเร่งหรือยืดการสุกแก่นั่นคือต้นทุนทั้งนั้น และเมื่อเก็บเกี่ยวแล้วต้องรีบถึงมือผู้บริโภคหรือไม่ก็ต้องแปรรูป การจะเก็บในห้องเย็นเพื่อยืดระยะเวลาออกไปก็ต้นทุนอีกนั่นแหละ

ลองดูกรณีตัวอย่างสัก 2 เรื่อง

ฤดูการเก็บเกี่ยวลิ้นจี่ทางอัมพวาและบางคนทีอยู่ในเดือนกุมภาพันธ์ถึงมีนาคม ผมชอบลิ้นจี่ที่นี่เพราะหวานไม่แหลมและไม่แฉะเหมือนพันธุ์ฮงฮวยหรือจักรพรรดิ์ของทางเหนือ หลังจากนั้นในเดือนพฤษภาคมที่คนกำลังเบื่อลิ้นจี่ ของทางเหนือซึ่งเป็นผลผลิตส่วนใหญ่เก็บเกี่ยวออกสู่ตลาดก็เทออกมา ของที่เหลือจากแรงซื้อของโรงงานผลไม้กระป๋องแทบไม่มีราคา กรรมของผู้ปลูกลิ้นจี่ภาคเหนือ

เหตุการณ์คล้ายกันเกิดขึ้นกับทุเรียน มังคุดและเงาะของทางภาคตะวันออกบ้านเราที่เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการในเดือนพฤษภาคม ด้วยสภาพภูมิอากาศทำให้ทุเรียน มังคุดและเงาะของภาคใต้จะออกในเดือนมิถุนายน ถึงตอนนั้นคนก็เริ่มเบื่อ ราคาจึงมักสู้ของต้นฤดูไม่ได้ กรรมของผู้ปลูกผลไม้ภาคใต้

ถ้าดูถึงความเดือดร้อนของเกษตรกรต้องบอกว่าเดือดร้อนจริง และไม่ว่ารัฐบาลไหนก็ไม่มีทางป้องกันปัญหานี้ได้ นอกเสียจากการแก้ไขในการนำเงินออกมาบริหารตลาด แก้ไขปัญหากันไปปีต่อปี ได้หน้า ได้เสียงกันไปตามระเบียบ

Create Date : 10 มิถุนายน 2552		2 comments
Last Update : 10 มิถุนายน 2552 13:30:52 น.
Counter : 1373 Pageviews.
Share Tweet