|
เฉียดตาย .........1
แม่รีบมาบันทึกเรื่องนี้ ก่อนที่จะลบความทรงจำส่วนนี้ทิ้งไปให้หมด
วันเกิดเหตุ คือ คืนที่แม่ขับรถกลับจากที่ทำงาน คืนนั้น เป็นคืนแย่ๆ ลูกค้าน้อย ฝนตกอีกตะหาก แม่กะน้าน้อต ช่วยกันเก็บร้าน และเผ่นตั้งแต่สามทุ่มครึ่งเชียว ไฮเวย์ที่ขึ้น เพิ่งทำใหม่ได้ไม่นาน ยังไม่ชินนัก มีถนนมารวมกันหลายจุด กว่าเข้าถนนใหญ่ได้ แม่ขับมาพักนึง ก็คิดว่าตัวเองลงถนนใหญ่แล้ว มองไปทางซ้ายมีรถพ่วงขนน้ำมันตีคู่กับแม่ขึ้นมา แม่รู้สึกไม่ปลอดภัย กลัวคนขับรถบรรทุกจะมองไม่เห็นรถแม่ ๆ จึงตัดสินใจเร่งความเร็วหนี จะได้ชิ่งจากรถคันหลังที่ขับมาติดก้นมากไปด้วย การตัดสินใจนี้ เป็นความคิดที่แย่มากๆๆ ไอ้ที่เคยคิดมาตลอดว่า รถบรรทุกจะช้า มันไม่ใช่เลย อีกเสี้ยวนาทีต่อมา แม่ตกใจอย่างแรงส์ เพราะถนนตรงหน้าจะรวมเข้ากับเลนของรถบรรทุก !! แม่หนีตายด้วยการตัดสินใจ หักหลบเข้าไหล่ทางด้านขวา เมื่อแล่นเข้าไปเห็นน้ำเจิ่งนอง ทันใดนั้น รถแม่ก็หมุนติ้ว!!
ปึงแรก
รถชนเข้ากับที่กั้นถนนอย่างแรง แม่ใจชื้น เพราะยังรู้ตัว มองเห็นภาพข้างหน้าชัดเจน
ปึงที่สอง
เอ รถกะแทกกับที่กั้นซ้ำอีก สงสัยเพราะเข้ามาด้วยความเร็วกระมัง
ปึงสาม
ท่าจะแย่ รถไม่ได้ชนที่กั้นเสียหน่อย แล้วมันโดนอะไรละ
ปึงๆๆๆๆ
ชักไม่ไหว เจ็บขย้อน สะท้านไปทั้งตัว รีบสวดอิติปิโส ชนิดนับรอบไม่ทัน ภาวนาขอให้มันหยุดซะที เพราะแม่เจ็บมาก โดยเฉพาะที่ท้องน้อย เหมือนโดยชกซ้ำๆๆ นี่คือความรู้สึกที่หลอกหลอนแม่มาจนทุกวันนี้
พอทุกอย่างเริ่มเงียบ แม่เหลือบดูด้านคนนั่งข้าง เห็นแอร์แบคโป่งสวยงาม แต่แอร์แบคของแม่แตกไป พร้อมกับกลิ่นเคมีๆ พิกล เค้าน่าจะคิด แอร์แบคที่แตกแล้วส่งกลิ่นหอมแบบซีทรัสนะ แม่สามารถคิดได้ขนาดนี้เลยนะ
แม่มีความรู้สึกเหมือนนาน กว่าจะได้ยินเสียงผู้คนเข้ามาที่รถ แม่ได้แต่นั่งนิ่งๆ รอ เพราะเจ็บจนไม่มีแรงขยับ แม่ได้ยินเสียงคนพูดกันว่า เข้าไปไม่ได้หรอก อันตราย โหย แล้วแม่ต้องรอถึงเมื่อไหร่ละ ในที่สุด มีพลเมืองดี ซึ่งแม่ต้องขออนุโมทนา ในน้ำใจอันประเสริฐและกล้าหาญ เค้าเข้ามาคุยกับแม่ผ่านหน้าต่างด้านคนนั่งข้าง คอยปลอบใจว่า เป็นยังไงบ้าง เด๋ว 911 ก็มานะ ขยับได้ไหม
ที่บอกว่า กล้าหาญเพราะ คุณพ่อเล่าให้ฟังตอนไปรับรถแม่ออกจากสถานกักกันว่า คนลากรถแม่บ่นว่า ไปถึงตำรวจไม่ยอมให้ลาก เพราะรถพ่วงน้ำมันหลุด น้ำมันไหลทะลัก รถคันที่วิ่งตามมาและชนท้ายรถน้ำมัน ยังทิ้งรถ วิ่งหนีออกจากจุดเกิดเหตุทันที นับว่าบุญหลาย ที่ไม่มีการติดไฟในคืนนั้น!!
แป็บเดียว เจ้าหน้าที่มาถึง สิ่งแรกที่ทำ คือ บิดกุญแจดับเครื่อง!! เออเน๊อะ เป็นอะไรที่คิดไม่ได้อ่ะ จากนั้น เค้าจัดการบล็อกหัวแม่ ตรึงอยู่กะที่ ปากก็ถามว่า
เจ็บตรงไหนบ้าง ปลดเบลท์ได้ไหม
แม่ขยับมือไปที่เบลท์ทันที แต่ไม่ไวไปกว่า เจ้าหน้าที่ แผล็บเดียวแม่ก็ลอยไปลงเปลเรียบร้อย ถึงตรงนี้ แม่เริ่มมั่นใจว่า รอดตายแล้ว
| Create Date : 12 ธันวาคม 2554 |
|
9 comments |
| Last Update : 12 ธันวาคม 2554 11:16:25 น. |
| Counter : 722 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
คิดว่าฟาดเคราะห์ไปนะคะ
ขอให้หายไวไวนะคะ