สองวันก่อน.................

วันจันทร์

วันจันทร์เป็นอะไรที่...พิเศษ สำหรับคุณแม่ เพราะส่งมรรคณิชาไปโรงเรียนปุ๊บ คุณแม่จะไปนั่งเอ้อระเหยในสตาร์บัคส์ ...ช่วงแรกๆ แม่รู้สึกผิดเหมือนกันนะ คิดตลอดเวลาว่า ควรจะกลับบ้าน พาเอ็คโค่ไปเดิน หรือ ล้างจาน กวาดบ้านดีไหมนะ ... งานบ้านมันเยอะเหลือเกิน... แต่หลังๆ แม่คิดว่า แม่ควรจะมีเวลาให้ตัวเองบ้าง แค่นี้ คงไม่ถือเป็นการสังเวยสุขจนน่าเกลียดหรอก... ขอชาร์จไฟในตัวหน่อยนะ

พอไปรับมรรคณิชาๆ ดูร่าเริงดี ดีใจเห็นหน้าแม่ ๆ ก็ดีใจ พอได้ห่างลูกไปนาน (สองชั่วโมงเนียะนะ) ก็มีความรู้สึกคิดถึงมากมาย เอิ้กก... ลูกชวนแม่ไปดูแปลงผักที่ปลูกไว้ตั้งแต่ตอนเปิดเทอม... หนาวสั่นลมโบก นู๋ก็ต้องไปยืนดู พร้อมกะพึมพำประโยคเดิมๆ
“Nothing comes up”
และแม่ก็ต้องปลอบใจนู๋ด้วยประโยคเดิมๆ “May be next week, something will come up”

ถึงบ้านแม่รีบหุงหามื้อกลางวันให้นู๋ๆ ประเดิมด้วยการปัดนมหกกระจาย... สบายมากคะ นมใกล้หมดอายุละ กินทิ้งกินขว้างบ้างก็ดี...(แต่จริงๆ ก็เอ็ดนู๋ไปด้วยแหละ เพื่อไม่ให้เสียมาตรการ “ประหยัด” ของแม่) แม่นั่งป้อนนู๋ได้สักพักพอเห็นใกล้หมด ก็ปล่อยให้นู๋จัดการเอง แม่จะได้หม่ำบ้าง ระหว่างแม่ไปจัดการอุ่นของๆ ตัวเอง... นู๋ก็เดินมาบอกแม่ว่า
“I’m so sorry” เสียงดูสุภาพและเป็นทางการจนคุณแม่ชักหวั่น...มองไปข้างหน้า

มันคือ... มันคือ
งานศิลป์ที่นู๋ทำที่โรงเรียนแตกกระจายเต็มพื้นครัว....
ในใจแม่คิดทันที “แม่คนไหนว๊า ออกไอเดียทำงานชิ้นนี้ ฮึ่มๆๆๆ”
มันคือ บอลแก้วสำหรับแต่งต้นคริสต์มาส โรงเรียนเอาบอลแก้วมาแล้วให้เด็กๆ ใส่สีน้ำมันกลิ้งๆ ข้างในก่อนจะปิดจุคคะ
ไงละ... นึกไม่ออกว่าจะเช็คทำความสะอาดยังไง มึนจ๊ะ ก่อนอื่น สั่งอพยพมรรคณิชาออกจาพื้นที่ก่อน เด๋วโดนบาด... ระหว่างทำความสะอาด ด้วยสารพัดอุปกรณ์ ใจแม่นึกไปหลายอย่าง ล้วนแต่ห่วงเพื่อนแม่บ้านคนอื่นๆ โดยเฉพาะ กลุ่มที่มีลูกชายวัยเซียน...

ป่านนี้ เกเบรียลคงทำแตกไปแล้วมั้ง แล้วแม่เกเบรียลอาจจะกำลังเช็ดถูอยู่เหมือนคุณแม่ก็ได้ 55
อูยย ลูกใครทำแตกบนพรม คงต้องโดนถลกหนังหัวแหงๆ
ช่างเหอะ พื้นครัวนี่ ปีหน้าก็ทำใหม่ละ ตอนนี้เอาให้เละๆ ได้เต็มที่
ฯลฯ
แฮ่กๆ กว่าจะเช็ดถูหมด เกินกว่าครึ่งชั่วโมงนะ

ตอนเย็น ไปประชุมผู้ปกครอง ครูแพมเล่าว่า
"วันนี้ มรรคณิชาเศร้ามากเลย เพราะอยากโชว์ แอนด์ เทล”
คุณแม่เลยบอกว่า “ช่ายคะ เค้าตั้งใจตั้งแต่วีคเอ้นท์แล้วว่า อยากโชว์ เมื่อเช้าเลยใจอ่อนยอมให้เอาของใส่แบ็คแพคไป แต่สั่งไว้แล้วว่า โชว์ไม่ได้” ก็ตลับเมตร ของโปรดของนู๋นั่นแหละ
ครูแพมบอกว่า “เค้าเศร้ามาก มีน้ำตารื้น ฉันเลยเอามานั่งตัก ปลอบใจ”
“ว้าย กรี๊ดดด” ลูกดิฉัน เจ็ดสี ขนาดนั้นเลยเหรอคะ ... ดูไม่รู้เลยนะเค๊อะ เพราะเห็นกลับบ้านก็ปกติดี

ยังมีอีกๆ
แม่ๆ คนอื่นเค้าถามครูแพมว่า สตอรี่ไทม์เล่าเรื่องอะไร เพราะลูกๆ เค้ามีปฏิกิริยาอย่างงู้น อย่างงี้ เล่าโน่นนี่มากมาย...
หว๊า... ทำไมแม่ถามมรรคณิชาๆ ตอบแม่สั้นๆ แค่ “สโนว์แมน” ละ ลูก
เรื่องนี้ อี๊จิ๋มบอกให้ใจเย็นๆ อย่างพี่ออนนี่ สามวันให้หลัง พี่ออนถึงจะเล่าจ้อ 55
เอานะ ขนาดมรรคณิชานี่ถือว่าดีแล้วละ อย่างน้อยก็จำได้ (สงสัย นั่งส่ายไปส่ายมาตอนสตอรี่ไทม์แน่ๆ เลย)

งานประชุมผู้ปกครอง จบลงด้วยการจับของขวัญ ซึ่งไม่ได้จับฉลากธรรมดา จะมีเบอร์ซึ่งให้แต่ละคนลุกขึ้นมาเลือกของขวัญได้ตามพอใจ เลือกได้แล้วก็ต้องแกะโชว์ โดยคนที่ได้เบอร์หลังๆ มีสิทธิ์เลือกที่จะหยิบของใหม่ในกอง หรือจะขโมยจากคุณแม่ๆ ที่จับไปแล้วก็ได้ คุณแม่โชคดีตามเคย จับได้เบอร์หนึ่ง ซึ่งแม้ว่าอาจจะถูกขโมยของ แต่คนเลือกเบอร์หนึ่ง มีสิทธิ์ได้เลือกจับสองครั้ง คือ ครั้งแรก กะครั้งปิดท้าย

แม่พอใจกะของที่จับได้มาก เป็นซองเล็กๆ หน้าซองเขียนว่า
One dozen of rattlesnake eggs
ดีใจสุดๆ ของแปลกๆ แบบนี้ชอบคะ ชอบลอง เห็นคุณแม่คนอื่นๆ หน้าเบ้ พึมพำว่า ฉันไม่ขโมยของหล่อนแน่ๆ เอิ้กกก

การจับฉลากเป็นไปอย่างหนุกหนาน เพราะเน้นเอาของตลกๆ มาจับกัน... สุดท้าย มีของเหลือ ทุกคนลงมติให้คนได้เบอร์หนึ่ง ได้ไป แต่ แม่กลัวน่าเกลียด เลยบอกว่า น่าจะให้ครูแพมนะ เพราะเป็นครูของลูกๆ เราอ่ะ และแม่เลือกสิทธิ์ที่จะไม่ขโมยของๆ ใคร เราก็พอใจไข่งูแล้วละ ปลื้มๆๆๆ

ถึงบ้าน โกรธๆๆๆ สุดขีด คุณพ่อไม่ได้อาบน้ำให้มรรคณิชา ฟันก็ไม่ได้แปรง เหมือนส่งลูกขึ้นเตียงดื้อๆ ซะงั้น ... คุณแม่จับได้ว่า พ่อเอานู๋นั่งตัก เล่นเกมคอมร่วมชั่วโมง (ตรงนี้แหละ ที่มะโหสุดๆ)
โกรธยิ่งขึ้นไปอีก.. เปิดดูซอง “ไข่งู” ... มันกลายเป็นอะไรไม่รู้ ลวดขึงด้วยหนังยาง ตรงกลางมีวงแหวน... ใช้ทำไรฟระ

วันอังคาร

ลูกมาปลุกตะเช้า แม่ขี้เกียจตื่น เลยกกนู๋ให้หลับต่อ ทีนี้ แม่ลูกยาวเลยคะ เกือบสิบโมง ...มรรคณิชาหลับดีมากเลย มีการวีนเล็กๆ ตอนแม่ปลุกให้ตื่น
ยังไงก็ต้องตื่นนะลูก แม่มีนัดหาหมอตาตอนสิบเอ็ดโมงจ๊ะ
บีบบังคับให้นู๋ผูกผ้าพันคอ ด้วยความเสียดาย คุณพ่อซื้อมาออกจะแพง...ซึ่งวันนี้ ได้บทสรุปแย้วว่า ควรเอาไปคืนร้าน เนื่องจากนู๋ไม่ชอบเอามากๆ แอบถอดทิ้งที่ร้านหมอ... ยังดีนะ คุณแม่นึกได้ ย้อนกลับไปเอา

พลาดท่าคุณหมอตามเคย
คุณหมอคนนี้ เป็นสาวญี่ปุ่นที่สวยเซ็กซี่สุดๆ พูดเก่งอีกตะหาก เจอหน้ากันปุ๊บ หมอรีบชวนคุยเรื่องเที่ยวเมืองไทย แม่ก็ลืมตัวจ้อซ้า เฮ้อ... ถึงเวลาตรวจ เลยรีบๆ เพราะเวลาของหมอเป็นเงินเป็นทอง
กว่าจะเสร็จ ก็บ่ายแก่ ลูกแม่เริ่มมะโหหิว... ออกแรงดึงตัวเองออกจากคาร์ซีทเต็มที่...แม่ก็ปล่อยคะ อยากทำร้ายตัวเองก็เชิญเลยจ๊ะ
นะ...ปลอบใจหน่อย ซื้อ ไอเลิฟซูชิ ให้กินๆ แล้วจะได้หายคลั่ง

เวลาผ่านไปรวดเร็ว ไม่ได้ทำอะไรนัก ก็ใกล้เวลานอนของนู๋ แม่ปล่อยให้นู๋ออกอิทธิฤทธิ์เยอะๆ เล่นตบลูกโป่ง เล่นคุ๊กกิ้ง เล่นแกะโฟม (สมมติว่าเป็นหิมะ) แป๊บเดียว นู๋ก็ถ่านหมด
แต่คุณแม่สิ อนาถใจเลย เนียะละน๊า เพื่อส่งเสริมจินตนาการให้ลูก พื้นห้องงี้ ดูไม่จืด... ขี้เกียจเก็บกวาดจังเยยย
หาเรื่องออกไปช้อปปิ้งร้านยาดีก่า อิอิ

Create Date : 12 ธันวาคม 2550		8 comments
Last Update : 12 ธันวาคม 2550 14:13:10 น.
Counter : 675 Pageviews.
Share Tweet