หยุดตามหลอกหลอนฉันเสียทีเถิด....

นู๋ปรับเวลาปรับตัวได้ดีมาก จนกระทั่ง ถึงคืนวันอาทิตย์ แม่ออกไปทำงาน กลับมาสักพัก นู๋ก็ตื่น แล้วก็ตื่นยาววววววว ไม่หลับเลย แม่ออกจะแปลกใจว่า จะเกิดมาเจ็ทแล็คเอาวันที่สามเนียะนะ

นู๋ทำเก๋มาก ลากผ้าห่มขึ้นไปแขวนบนบังเกอร์บน ทำเหมือนเป็นเต้นท์ แม่เห็นแล้วยังอยากเข้าไปแจมเลย แต่ ไม่ได้ๆ กลางคืนนู๋ต้องนอนนี่นา ไม่ใช่มาเล่นแค้มป์ปิ้ง ล่าสัตว์(พี่แคลลี่)

แม่ทำสารพัดวิธีก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายอ่อนใจ โทรปรับทุกข์กะอี๊สา เพราะแม่เกิดอาการ "ตาค้าง" ตั้งแต่พุธที่แล้ว มาถึงคืนนี้ ร่างกายชักเริ่มไม่ไหว

คุณพ่อซึ่งกำลังปรับตัวฟื้นจากอาการไม่สบาย อ้าว พอได้ยินเสียงโทรสับ ก็ลุกมาซักไซร์ คุยไปคุยมา แทนที่จะปลอบใจกัน ดันทะเลาะกันเสียนี่

เอ้า ก็ดี ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนกันละ
ลุกไปทำกับข้าวดีกว่า

ยังไม่ทันเสร็จดี นู๋ก็ตื่น เอ๊ะ หรือ ไม่ตื่นสิ ไม่ได้นอนนี่นา หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส แม่ถึงบางอ้อ ลูกคงตื่นเต้นกะการไปโรงเรียนวันแรกนั่นเอง ถึงกะไม่หลับไม่นอน ปีนี้ นู๋ได้เป็นตั่วเจ๊แล้วนิ

ทุกคนพร้อมจะออกจากบ้าน แต่รถไม่พร้อม รถแม่นั้น สตาร์ทไม่ติดตั้งแต่เราไปเมืองไทย คุณพ่อไม่จัดการอะไร เช้านี้ เอารถพ่อมาจัมพ์สาย ไปๆ มาๆ กลายเป็นรถสองคัน สตาร์ทไม่ติด ซวยสุดๆ
แม่ต้องโทรไปปลุก "แม่พระประจำซอย" ให้เอารถมาเทียบหน่อย ขอให้สักคันติดก็ยังดีน่า

ขณะที่รอแม่พระมา คุณพ่อก็ "บงการ" การเข็นรถออกจากซองเพื่อให้เทียบกะรถน้าเป๊ปป้าได้... แม่หน่ะ พยายามค้านว่าไม่สามารถถือพวงมาลัยได้ มันแข็ง และแม่งงทิศด้วย คุณพ่อก็เชื่อมั่นตัวเองสุง ตะคอกอยู่น่านแหละว่า แม่ไม่มีแรงเข็นหร็อก... รู้ได้ง่ายฟระ สมัยแม่เด็กๆ ต้องเข็นรถกาแลนท์ของอากงบ่อยๆ นะเฟ้ย

ได้ฟัง "พร" แต่เช้า ... แม่ชักเริ่ม... ยังไงละ... ไม่อยากมองโลกในแง่ดีแล้วนะเฟ้ย.... กรูจะหน้าหงิกแล้วนะ
พอส่งพ่อลงจากรถ พ่อทำเป็นสำนึกผิด กวักมือเรียกให้เข้าไปหา
เธ่อ... ไม่ใช่หมานะเฟ้ย ถึงจะกะดิกเข้าไปง่ายๆ โดนซะงั้นตั้งแต่ตีห้า ถึงเจ็ดโมง ขืนแม่เดินเข้าไปหา แม่หน่ะเฟคน่าดู
ยังดี แม่ระงับปาก ไม่เจริญพรกลับ ก็บุญแค่ไหนละ

เสร็จจากส่งทุกคนเสร็จ ว่าจะหลบไปเข้าสปาเสียหน่อย ขอความสงบให้กะดวงจิตน้อยๆ นี้ทีเถอะ
เอ้า น้านกเกิดเดือดร้อน ไม่มีใครดูน้องทู อายุสามขวบ
แม่เหนื่อยมากกกก แต่ไม่รู้รับปากไปทำไม ก็เห็นคนเดือดร้อนนินะ
น้านกให้ขับรถไปรับน้องทูที่ร้าน เพราะไม่สามารถขับมาส่งที่บ้านเราได้ ด้วยความที่แม่กลัวว่า หากดับเครื่องรถ ๆ จะสตาร์ทไม่ติด ประกอบกับ น้ำมันเหลือน้อยเต็มทน เลยต้องรีบไล่ให้น้านกพาน้องทูมาที่ร้านไวๆ จริงๆ ก็พยาย๊ามบอกน้านกแล้วนะ ช่วยเอามาส่งที่บ้านเราได้ไหม เพราะแม่จะขาดใจอยู่แร้น แต่ความรักในอาชีพของน้านกสูงจนทำให้หูหนวก ม่ายล่ายยินเสียงจะขาดใจของแม่ 55

รับตัวน้องทูเข้าบ้านเราเรียบร้อย แม่ก็เลยนั่งเล่นกะน้องทูๆ เป็นเด็กน่ารักสุดๆ ฉลาดจริงๆ เลย ชอบวาดรูปและเต้นรำมาก
เล่นด้วยกันไม่ทันไร น้านกโทรมาอีก บอกว่า ขอให้เอาตัวน้องทูไปส่งคุณพ่อกุ้งๆ กลับจากขับรถบรรทุกแล้ว
ส่งที่ไหนละ ออฟฟิศแม็ค ใกล้บ้านเราเหรอ ...เออ ได้ สบายมาก
แต่
เด๋วก่อน ม่ายช่ายแค่นั้น
"พี่ต้องขับรถมาที่ร้านก่อน เอากับข้าวให้เพื่อนพ่อกุ้งกิน แล้วถึงค่อยไปที่ออฟฟิศแม็ค"
บ้าป่าว มันย้อนไปย้อนมานี่นะ
สมองแม่ตื้อไปหม้ดแล้ว.... ดูท่าทางจะมั่นใจกันจริงนะ ว่า อีรถนรกของแม่มันจะสตาร์ทติดทุกครั้ง... เอ้าเธอมั่นใจ ฉันก็มั่นใจ

ขับไปสิ... ตอนนั้น ตาค้างถึงขีดสุด
พอส่งน้องทูให้คุณพ่อกุ้งเรียบร้อย คุณพ่อกุ้งดูตื่นเต้น และรักน้องทูมาก ขอให้แม่ช่วยถ่ายรูปคู่กะรถบรรทุกด้วย... เอ๋อ...แม่รับกล้องมาอย่างงงๆ เอิ้กกก ใครให้ทำอารายตรูทำหม้ด... ใครจะหลอกไปขายยาบ้าก็จังหวะนี้แหละเฟ้ยย

นึกว่า ชีวิตจะเรียบร้อย ได้กลับบ้านซ้ากกะที
ยังคะ
พ่อกุ้งไม่มีรถ... แม่ต้องย้อนขับไปส่งพ่อลูกที่ร้านอีกที... แงๆๆๆ สติแม่จะแตกแล้ววว ใครก็ได้ช่วยที

นะ
ไปถึงร้านก็บ่าย หิวก็หิว... แต่ ม่ายมีอะไรให้กินอ่ะ รู้งี้ อี๊ข้าวกล่องของเพื่อนพ่อกุ้งขึ้นมาก็ดี หุหุ
ซมซานกลับบ้าน ล่อก๋วยเตี๋ยวเก่าๆ แล้วก็รีบไปสปา ได้งีบในห้องซาวน่าสิบนาทีก็ยังดี รู้สึกเฟรชขึ้น

ออกมาปุ๊บ ก็เตรียมขับไปรับนู๋ ปรากฏว่า มีคอลจากน้านกอีกสิบหน...
ผวาคะ
ในที่สุด น้านกก็โทรเข้ามาติด น้านกเกรงใจมากๆ โทรมาเรียกให้ไปร้าน มาเอาอะไรไปให้นู๋กินหน่ะ
แม่ได้แต่บอกไปว่า
"เฮ้ย ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ต้องคิดมากอะไรทั้งสิ้น พี่เหนื่อยมากๆ นะ แต่ตอนนี้พอมาคิดๆ ดูแล้ว ก็ดีใจที่ได้มีโอกาสให้ความช่วยเหลือ... ตอนนี้ ขอร้องนะ นก... อย่ามาหลอกมาหลอนพี่อีกเลย ขอพี่อยู่สงบๆ นะ วางหูนะ บายจ้า"

Create Date : 14 กันยายน 2553		2 comments
Last Update : 14 กันยายน 2553 9:43:37 น.
Counter : 828 Pageviews.
Share Tweet