|
สิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้คุณแม่ยิ้มอยู่ข้างในทุกที ที่นึกถึงคะ
ใครเคยอ่านเรื่อง Alexander and the horrible, terrible, no good and very bad day ม่าง ถ้าเคยอ่าน คงพอจะเข้าใจอารมณ์ช่วงที่อะไรๆ ก็ ม่ายล่ายดั่งใจ... ระยะนี้ คุณแม่ก็เป็นแบบนั้น แม้แต่อะไรเล็กๆ น้อยๆ ก็ดูไม่เป็นใจ ไปด้วยเสียหมด
ทำไมบล็อกแก็งค์หน้าหลัก ปรับปรุงใหม่ ก็สวยดีนะ แต่แม่มองม่ายเห็น อ่านยาก หงุดหงิด ขอพื้นขาวเหมือนเดิมได้ไหม ทำไมต้องเป็นเฉพาะเครื่องคอมเครื่องนี้น๊า แอบไปใช้เครื่องพ่อ ก็ยังได้แบ็คกราวน์ขาวๆ เหมือนเดิม
แอบใช้เครื่องของพ่อ ไม่มีฟ้อนท์ไทย ฮ่วย
เมื่อไหร่จะได้เอ็มคืนมาหว่า ไม่ได้เม้าท์ ไม่ได้แชทกะเมืองไทยเลย จะบ้าอยู่แร้น
ใครเนียะ ใช้มีดทาหนมปังทู้กๆๆ วัน แล้วต้องทิ้งศพไว้หน้าไม่โครเวฟ จะบิดก้นอีกสัก 45 องศา ก็ทิ้งมีดลงซิงค์เตรียมล้างได้แย้ว
มรรคณิชาเลิกพูด โนๆ ได้ไหมคะ แม่จะบ้าแย้ว
พ่อก็รู้ว่านู๋เจ็บคอ นี่ยังแอบส่งพีนัทให้นู๋อีก ... ฝรั่งมานไม่เชื่อเลยจิงๆ นะ ว่าพีนัทอ่ะ มันบาดคอเฟ้ย
โทรไปจองคิวทำ Mammogram... โอ๊ย ไม่อยากเชื่อ ได้คิว นู่น เดือนพย. โลดด
ฯลฯ
ตั้งแต่นู๋ไปโรงเรียน นู๋หัดตื่นเช้าได้ดีเกินคาด... ช่วยลดระดับลงมาหน่อยก็จะดี... เล่นตื่นตั้งกะตีสี่ เดินมาปลุกแม่...แม่ก็ต้องพยายามงัดนู๋ลงนอนใหม่... กว่าจะหลับได้ ตีห้า หรือ หกโมง... ทีนี้ ก็หลับยาวอะดิ...
จังหวะเรียกมรรคณิชาจัดแบ็คแพ็ค และเตรียมใส่รองเท้า ไปโรงเรียน ... เป็นช่วงเวลาที่แสนพิเศษของนู๋ๆ จะร่าเริง สดใส สุดๆๆๆ ขนาดกำลังงอนๆ อยู่ ก็ลืมตัวไปเลยเชียวแหละ
วันนี้ คุณแม่ทำหน้าที่ ครูผู้ช่วยห้องอาร์ตเต็มตัว... ไม่รู้เปิดเทอมไปอีกนานๆ ผู้ปกครองจะยังยั้วเยี้ยเต็มห้อง เหมือนอย่างนี้หรือเปล่าน๊า... ก็ดี เบาแรง เพราะห้องอาร์ตเป็นอะไรที่เลอะเทอะ ได้ ทุกๆ ห้านาที... กิจกรรมวันนี้ เป็น ฟิงเกอร์เพ้นท์... ทั้งคลาส เห็นมีลูกแม่คนเดียะ เอาสีไปเพ้นท์ที่หน้า...เหอ เหอ...
เด็กบางคนจั๊กกะดึ๋ย เวลาให้เอานิ้วจุ่มสี นั่งอึ้ง ตะลึง ตัวแข็ง
คุณแม่อยู่ประจำการในห้องอาร์ตนาน จนมรรคณิชาวิ่งมาเรียกให้ไปเล่นด้วยหลายหน... เด็กคนไหนที่มีพ่อแม่เป็นเวรครูผู้ช่วย มักจะมีปฏิกิริยาเป็นเจ้าเข้า เจ้าของคุณครูผู้ช่วย กันถ้วนหน้า
แม่เองยังไม่ค่อยคล่องนัก ในการรับมือเด็กๆ ... วันนี้ เกือบจะเบิร์ดกะโหลก นู๋เมแกน เข้าให้ โทษฐานพูดจาไม่เพราะ และใช้กริยาไม่เหมาะสม.. ขัดกะใบหน้าน่ารักๆ เหมือนตุ๊กตาของเธอมาก... แต่ คิดไปคิดมา เด็กแบบนี้ ถ้าเหินห่าง ไม่ยุ่งด้วย ก็จะไม่ปวดหัว แต่แม่คิดว่า เด็กแบบนี้สิ ท้าทายดี ชวนให้คิดหาวิธีเข้าถึง
ช่วง โชว์แอนด์เทล... มรรคณิชาเอาพัพเพ็ทเมี้ยวๆ ไปแสดง... ดูนู๋แสนจะภูมิใจ อยากโชว์คะ อยากโชว์นานๆ แต่ไหง ครูแพมไม่เปิดโอกาสให้นู๋ได้แสดงออกบ้างเลย... แม่คิดมากป่าวน๊อ
อ้าวก็วันจันทร์นะ ครูลืมแนะนำมรรคณิชาไปเลย เผอิญแม่อยู่ในห้อง เลยรีบยกมือบอกครู
และสังเกตว่า ครูไม่ค่อยจะจุ๋งจิ๋ง กะนู๋เสียเท่าไหร่... โดยเฉพาะ ช่วง โชว์แอนด์เทล ที่นู๋อุตส่าห์ตั้งใจ อยากมีส่วนร่วมอย่างแรงเนียะนะ... เศร้าเว้ย เศร้าแทนลูก ไม่รู้ลูกจะรู้สึกป่าวว๊า
เอาหน่ะ... โชว์ครั้งหน้า แม่ลูกจะเตรียมให้พร้อม เอาให้เริ่ดไปเลย ดูสิจะเกิดมั๊ย
ในมุมหนึ่งของห้องกิจกรรมจะมีคอสตูมแขวนไว้ให้เด็กๆ ได้เล่นอิมเมจินมากมาย ดูจากภายนอก แม่นึกห่วงว่า ชุดจะสกปรกหรือเปล่า... ม่ายเลย กลิ่นลอนดรี้งี้หอมฉุย น่าฟัดมั่กๆ ตะแรกแม่หยิบอลิเกเตอร์ เหมือนของลอร่าให้นู๋ๆ ทำท่าผวาๆ ไม่ยอมใส่ เอิ้กกก... แม่ว่า ใส่แล้วนู๋จะดูแมนมากเลยนะ...... ในที่สุด นู๋ได้สวมชุดเจ้าหญิง... งามคะ งาม
ปล. ระยะนี้ มรรคณิชารบเร้าให้ถึงวันฮาโลวีนเร็วๆ ... เพราะนู๋อยากเป็นนางฟ้ามีปีก... ทุกครั้ง แม่ต้องบอกนู๋ว่า เรายังไม่ได้ไปซื้อปีกนางฟ้ากันเลยจ๊ะ... แปลกดี ปีที่แล้ว นู๋ยังไม่เก็ทคอนเซ็ปท์สักเท่าไหร่ มาปีนี้ รู้หม้ด ฮาโลวีนต้องมีอะไรบ้าง
สแนควันนี้ดูน่ากิน มีเบเกิ้ลบลูเบอร์รี่ โกลด์ฟิช กะแอ็ปเปิ้ล... มรรคณิชาหม่ำแบบน่ารำคาญ แม่เห็นแล้วทนไม่ไหว แอบจิ๊กกินเสียหน่อย... เหอ เหอ มิน่า ทำไมลูกค่อยๆ ละเลียดๆ รสชาดไม่เอาอ่าวไหนๆ เลย
ช่วงรีเซส แม่ชวนมรรคณิชาไปเล่นจักรยาน ซึ่งส่วนใหญ่ชายหนุ่มจะลงมากัน มรรคณิชาเลือกรถดับเพลิง มีปุ่มหวอๆ ด้วย... แต่.. อนิจจา... ทำไมรถเล็กหยั่งงี้ นู๋พยายามยัดก้นเข้าไปก่อนก็ไม่เป็นผล ยัดหัวเข้าก่อนก็บิดตัวไม่ได้... กว่าอวัยวะทุกส่วนจะสมุจลงไปในรถได้ นู๋ก็บ่นใหญ่ แถมเอาขาไถไม่ถนัดอีก... เกือบจะเลิกเล่น...ถ้าไม่ใช่เพราะเหลือบเห็นหนุ่มๆ จ้องรถดับเพลิงนี้อยู่ นู๋เลยหาทางเล่นใหม่ ใช้วิธีเข็นเอาละกัน... เข็นแล้วก็ชวนหนุ่มๆ มาซ้อนท้าย เด๋วฉานเข็นให้พวกเธอนั่งสบายๆ นะ
เรียบร้อย ทุกคนเข้าไปนั่งเก้าอี้ยาว ร้องเพลงกู๊ดบาย... รอครูแพมเรียกชื่อ... ระหว่างรอ เฮียวิลเลี่ยมมาเบียดๆ พร้อมกะจิ้มๆ หน้าอกมรรคณิชาอีกแล้ว... หุหุ อย่าเพิ่งคิดมาก... วันนี้ มรรคณิชาใส่เอี๊ยมมีลายปัก ร็อคเก็ต ของการ์ตูน ลิตเติ้ลไอน์สไตน์จ้า.. เอี๊ยมตัวนี้ เรียกเสียงฮือฮาได้ตั้งแต่ช่วงสตอรี่ไทม์ เพราะเด็กๆ ทุกคนชอบร็อกเก็ต กันทั้งนั้น โดยเฉพาะเฮียวิลเลี่ยม ลงทุนมาแหมะข้างๆ มรรคณิชาเลยเชียว
คุณแม่เฟอะฟะจัง ช่วงรีเซส เห็นมีแดด เลยถอดแจ็คเก็ตให้ผิวมรรคณิชาได้หายใจ ถือไปถือมา แม่ทำแจ็คเก็ตนู๋หล่นหายไปตั้งกะเมื่อไหร่ไม่รู้...แหะ แหะ ไม่ใช่เข็มมุดนะเนียะ หล่นไม่รู้เรื่องเลย ... ขี้เกียจขับรถกลับไปหา เปลืองน้ำมัน ไว้รอวันจันทร์ดีกั่ว จะจำได้ไหมไม่รุ
อือม์ ลืมเล่าเลย สิ่งดีๆ ที่เกิดวันนี้ คือ ช่วงที่แม่ทำหน้าที่ครูผู้ช่วย แม่ได้สัมผัสเพื่อนของนู๋หลายๆ คน ทั้งเด็กออ กะเด็กพูดช้า... ปรากฏว่า เพื่อนๆ นู๋ ทำให้แม่ประทับใจมากเลย ช่วงแรกๆ เหมือนดูเชิงกัน แต่ต่อมา เพื่อนๆ ของนู๋ยอมรับแม่ ส่งมือให้แม่จูง เข้ามาขอความช่วยเหลือจากแม่ ทำให้แม่ดีใจมาก โดยเฉพาะ เวลาเห็นรอยยิ้มของเพื่อนๆ นู๋... เป็นรอยยิ้มที่แสนหวาน... แม่ไม่คาดคิดเลยว่า แม่จะได้ความรู้สึกดีๆ แบบนี้ จากเด็กคนอื่นๆ นอกเหนือจากมรรคณิชา... ทำให้หัวใจแม่รู้สึกเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูกจ๊ะ
| Create Date : 27 กันยายน 2550 |
|
12 comments |
| Last Update : 27 กันยายน 2550 12:29:33 น. |
| Counter : 745 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ลูกสาวน่ารักดีนะ น่าแอบหยิกแก้ม จัง
สาวน้อยแก้มป่อง น่ารักดีครับ
แค่เขาเกิดมา เราได้เห็นก็ซึ้งใจแล้วล่ะครับ