วันที่ยาววว นานนนนน

แม่ต้องขอบคุณนู๋ม๊ากมาก ที่มาปลุกแม่แต่เช้า...ทำให้แม่ได้เริ่มต้นชีวิตก่อนสมาชิกคนอื่นๆ ในบ้านเน๊อะ
แม่ฉวยโอกาสทอง ป้อนซุปให้นู๋เสร็จ แม่ก็รีบไปยิมทันที ... นู๋น่ารักมากถามแม่ว่า "ไปไหน" พอฟังแล้ว นู๋ก็ทำหน้าประมาณว่า เข้าใจ (แม่บ่นบ่อยๆ นิว่า แม่อ้วน) มีขอฮักกี้แบบคิดถึงสุดซึ้งสองสามหน ก่าจะยอมปล่อยแม่เดินผ่านประตู

นี่เป็นการออกกำลังแบบจริงจัง ในรอบสามปี...แม่ลองไปเต้นเสต็ปดู...แหะ แหะ หนุกดีคะ แต่สงสารคนรอบๆ ตัวจัง เค้าจะรำคาญคุณแม่ไหมน๊อ เพราะแม่เป็นคนไม่มีเซ้นส์เรื่องไดเร็คชั่น ซ้ายขวา เอาเสียเลย ... ใจสู้อย่างเดียว เต้นเอามันส์อีกตะหาก...
อือม์ คนอื่นๆ เหงื่อออกพลั่กๆ ของคุณแม่แค่ซึมๆ นิดส์ๆ
จบจากเสต็ปรีบเข้าไปนั่งสมาธิในห้องอบไอน้ำ (บ้าม่ะ) ...คุณแม่รู้สึกดีนะ นั่งได้นานนนน ออกมาแล้วก็รู้สึกตัวเบาโหย๋ง ... เหมือนพุงลดไปครึ่ง แต่จริงๆ พุงมันยังอยู่เหมียนเดิมแหละคะ พิสูจน์ได้ เพราะพอหยิบขาสั้นมาสวม ซิปมันทำท่าจะไหลลงเสียเรื่อย เอิ้กกก

แปลกใจสุดขีด กลับถึงบ้าน คุณพ่อตื่นแระ เพิ่งจะสิบโมงอ่ะนะ... แบบคุณพ่อฮึดมั้ง.. จะชวนไปฟาร์มตามที่ลั่นวาจาไว้ นานนนแระ

เย้ ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง การไปเป็นครอบครัวครบทุกคนไม่เกิดมานานมากกก ตะละคนล้วนมีกิจกรรม ธุรกิจ เรื่องของตัวเองมากมาย คุณพ่อคุณแม่ก็ต้องแยกร่าง ช่วยลูกๆ ทุกคน... ยิ่งตะละคน ยิ่งโตเป็นสาว แหม๋ม อาชีพ Taxi Driver เกือบจะกลายเป็นงานหลักของแม่แย้ว...

ก่อนไปฟาร์ม คุณพ่อแวะกินกาแฟที่ทัลลี่ก่อน ดีจัง คุณแม่ลองกาแฟรสใหม่ มีมะพร้าวป่นใส่ลงไปด้วยละ กลิ่นหอมของมะพร้าวกะกาแฟผสมกัน... แต่ขอโทษ ให้คุณพ่อลอง คุณพ่อทำหน้าเหมือนถูกไมค์ ไทสันน็อค
จากนั้น คุณพ่อมีแถม แวะให้ชมสวนของไมโครซอฟท์ ซึ่งทุกคนเคยมากันแล้วทั้งนั้น ยกเว้นนู๋... งานนี้ นู๋เลยเอ็นจอยที่สุด ตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นน้ำตก... นะ...
คุณพ่อแวะแคนทีนก่อนกลับ นอกเรื่องนิดส์... แคนทีนของไมโครซอฟท์ดีมาก (ไม่พูดเรื่องรสชาดอาหารนะคะ เพราะคุณพ่อบ่นบ่อย) มีน้ำอัดลม นม น้ำให้หยิบกินฟรีๆ ... คุณพ่อจะมีตู้ประจำอยู่ตู้ ซึ่งจะใส่น้ำอัดลมยี่ห้อใหม่ๆ แปลกๆ ... คุณแม่เห็นยังอดไม่ได้ หยิบมาซะ 4 ขวด...จนคุณพ่อกัดว่า เด๋วใครเห็นก็นึกว่า ฉันมากะหมู... ง่า....แหม๋ม ไม่ได้สิเธอ... ที่หยิบนะ เพราะนิสัยคนเป็นแม่บ้าน แม่เรือนยะ เห็นลูกๆ กะเธอไม่หยิบกันเลย ฉันก็ต้องหยิบมาเผื่อ พูดมาก เด๋วไปถึงฟาร์มหิวน้ำ แล้วอย่ามาง้อนะ

มรรคณิชาตื่นเต้นมาก ขนาดถึงเวลาจะต้องนอน นู๋ก็ยังพยายามข่มตาตื่น เอ่ยปากแต่ว่า ไปฟาร์มๆๆ
เอ่อ... ยอมรับนะคะ ไปถึงจริงๆ นู๋ผิดหวังสุดๆ เพราะนิยามของ "ฟาร์ม" ในหัวของนู๋ คือ ต้องมีสัตว์ต่างๆ มากมาย...
คือ ฟาร์มนี้ เป็นแปลงทดลองปลูกพืชสวนครัวและสมุนไพร ไม้ดอกไงจ๊ะ คุณพ่อคิดว่า นู๋น่าจะตื่นเต้น เห็นพืชผักที่หม่ำๆ อยู่ทุกวันๆ...คุณพ่อคงลืมไปว่า เรียกนู๋กินผัก ผลไม้นะ ต้องจุดธูปอัญเชิญ ไม่ใช่ง่ายๆ คะ หุหุ
มรรคณิชามองผักตะละอย่างแล้ว ทำหน้าเมินๆ อย่างน่าหมั่นไส้
คนที่ตื่นเต้นนะ คุณแม่เองคะ เพราะไม่เคยเห็นต้นเป็นๆ มาก่อน 555
ขากลับ มีเรียกคะแนนจากนู๋ได้อีกนิด ด้วยการแวะ ร้านค้าขายพืชผล โดยอาหารของร้านสร้างลักษณะ Barn สีแดง เหมือนที่มรรคณิชามีเลยเน๊อะ

จบจากทัวร์ธรรมชาติ ก็เป็นการพาสาวๆ ไปห้าง ซื้อเสื้อผ้าต้อนรับเปิดเทอม คุณพ่อมีหลงนิดโหน่ย โดยเครื่องนำทางในรถ ไม่รับว๊อยซ์ของคุณพ่อ หุหุ แล้วเอ๊กเซ่นท์อย่างแม่จะไปเหลือเร๊อะ
แต่จริงๆ แล้ว คุณพ่อกระแดะไปเองแหละ แถวนั้นนะ ถิ่นของพ่อแท้ๆ แต่พ่อเค้าอยากลองเส้นทางใหม่ๆ ให้เครื่องแนะนำไงคะ
จี้มรรคณิชาอ่ะ พอคุณพ่อหลงปุ๊บนี่ นู๋รู้เลยนะ พยายามพูดบอกออกมา คุณแม่ต้องทำปากจุ๊ๆ ซิกนัลให้นู๋เงียบๆ ไว้ก่อน เด๋วฝรั่งจะยิ่งมะโห

โชคดี ก่อนออกจากบ้าน คุณแม่จับนู๋ใส่ "เจ้าหญิง" ก่อน (ผ้าอ้อมแบบกุงเกงใน) เพราะแม่เห็นว่า ไปฟาร์ม ห้องน้ำอาจจะไม่สะดวกอ่ะเน๊อะ... แล้วก็จิงๆ ครึ่งเช้านู๋ไม่ได้เข้าเลย ถึงเวลา นู๋รีบบอกแม่ ๆ เลยให้จัดการใส่ใน "เจ้าหญิง" อะแหละ... ความที่นู๋คงโตมากมั้ง ปริมาณเลยมากเป็นพิเศษ ล้นทะลักออกมาเลอะเทอะไปหมด เฮ้อ

นับเป็นการคิดผิดมากที่ไม่แยกรถมาตั้งแต่ต้น และตามมาช่วยสาวๆ ซื้อเสื้อผ้า
พี่โทๆ ตื่นเต้นกะการเปิดเทอมมาก เพราะเป็นการย้ายไปโรงเรียนเด็กโตของพี่มากิเอะ พี่โทๆ เค้าเลยเกิดอยากสวยขึ้นมา แต่ความที่เพิ่งหัดเป็นสาวครั้งแรก เลยเลือกอะไรไม่ได้ ไม่เป็นสักอย่าง คุณพ่อต้องไล่ให้ไปคุยกะพนักงาน เพราะที่นอร์ธสตอร์ม เค้าจะมีพนักงานคอยแนะนำแฟชั่นให้
สงครามระหว่างคุณพ่อกะพี่โทๆ ยืดเยื้ออยู่นานกว่าจะจบ ไปห้างตั้งแต่ บ่ายครึ่ง กว่าจะถึงบ้านก็หกโมง... โหดร้ายกะแม่นะ เพราะแม่หมดวัยช้อปปิ้ง ด้วยเหตุที่
1. แม่อ้วน ไว้แม่ผอมเมื่อไหร่ แม่จะซื้อให้เข็ด ตั้งความหวังเลิศเลอเข้าไว้ ซื้อไปตอนนี้ เด๋วใส่ไม่ได้ เพราะแม่จะผอมๆๆๆๆ 555
2. แม่เป็นแม่บ้าน ไม่รู้จะแต่งสวยๆ ให้หนุ่มๆ หล่อๆ ที่ไหนดู พูดง่ายๆ ตายด้าน และหมดกำลังใจไง อิอิ

ยังดีนะ ตลอดเวลาที่ยาวๆ เนียะ มรรคณิชาเอ็นจอย กับการช่วยพี่ๆ หยิบเสื้อผ้า วิ่งเข้าห้องลองเสื้อ จะได้ไปหมุนตัวหน้ากระจก และช่วยคุณพ่ออ่านหนังสือแฟชั่น คริคริ

โค้งสุดท้ายของการช้อป คุณแม่ขอจับมรรคณิชาแยกออกมาหาอะไรหม่ำก่อน เพราะถึงเวลาของนู๋แล้ว... แม่ซื้อ เทมปุระ ซูชิ และ เพริทเซิลฮ๊อดด๊อกให้นู๋... นู๋หม่ำได้ดีเชียว และพี่ๆ ก็ช้อปไว มาทันเห็นอาหารของนู๋ ต่างแย่งกันขอชิมใหญ่ แต่แม่หวง ไม่ยอมแบ่ง กลัวนู๋ไม่อิ่ม
ปรากฏว่า พี่ๆ ต้องรีบกลับบ้านโน้น เลยหิ้วอาหารไปกินบนรถ แม่ป้อนนู๋แค่คำแรก นู๋ก็ป๊อกไปเลย แม่ต้องเขย่าให้ตื่น เพื่อคายอาหารออกมา เหอ เหอ กลัวติดคอคะ

แม่ลูกอ่อนทุกคนคงรู้ดี เวลาเด็กเลือกจะหลับตอนโพล้เพล้นี่น่ากัวๆๆ ขนาดไหน... หนึ่ง เธอจะตื่นมาด้วยความหงุดหงิด สอง เธอจะเข้านอนอีกทีก็ดึกมากกก
อ่า วันนี้ คุณแม่ได้ครบเลย
จบดื้อๆ งี้แหละ เพราะเบื่อเครื่องรีสตาร์ทจัง

Create Date : 04 กันยายน 2550		7 comments
Last Update : 4 กันยายน 2550 15:08:23 น.
Counter : 841 Pageviews.
Share Tweet