อยู่กะย่า
ลูกตื่นสายโด่ง ตื่นมาถึงก็เจอหน้าแกรนด์มา...แล้วนู๋ก็ยิ้มๆ ทักทายแกรนด์มาเป็นอย่างดี...แกรนด์มาก็งกๆเงิ่นๆ เปลี่ยนผ้าอ้อมให้...รายงานข่าวกล่าวว่า...ลูกเปียกหนักถึงหนักมาก...อิอิ มิแปลกใจ หยั่งงี้ทุกเช้าแหละฮ่า...อาจจะต้องเปลี่ยนผ้าอ้อมเบอร์ใหญ่ขึ้นสำหรับกลางคืนแล้วมั้ง
เปลี่ยนเรียบร้อย...แกรนด์มาไม่รู้จะเอาผ้า เอาผ้าอ้อมไปทิ้งไหน...นู๋จัดการให้เรียบร้อย.... วันนี้อยู่กะแกรนด์มาได้อย่างน่ารัก เล่น คุย กะคนแก่ได้...เสียอย่างเดียว นู๋ถือโอกาสไม่กินอะไรเลย ไม่ว่านมตอนเช้า ไข่นึ่ง ...ฉวยโอกาสกินหนมปังปลาทองกรอบเกลี้ยงกะปุกอีกตะหาก
พอคุณแม่กลับจากธุระ...เปิดประตูเข้าไป เห็นนู๋นั่งคุยกะแกรนด์มาพอดี...อือม์ ประจบเอามรดกป่าวฮึ....ทำตัวดีหยั่งงี้ อีกหน่อย เรียกใช้บริการของแกรนด์มาได้อีกเน๊อะ ดีมั่กๆๆ
ตอนบ่าย คุณแม่คิดว่าน่าจะได้ง่านที่ไมโครซอพท์ เพราะสัมพาดเจ๋ง หุหุ...คุณแม่เลยชักเดือดร้อนเรื่องที่อยู่ของนู๋.....รีบพานู๋ขึ้นรถไปดูเดย์แคร์หน้าปากซอย...ก็ไม่เลวร้ายนัก ชอบที่เด็กๆที่นั่น ดูจะรักเจ้าของ พอเดินเข้าคลาสปุ๊บ กรูกันเข้ามากอด แสดงว่า เค้าดูแล รู้จัก และรักเด็กจริงๆ ....เสียอย่างเดียว (เฮ้อ ทุกที่ มีเสียอย่างเดียวหมดเลย) เค้าจับเด็กขวบถึงสามขวบรวมในคลาสเดียวกัน... เผอิญว่ามิกซ์ของคลาสนี้ มีแต่เด็กที่อ่อนกว่ามรรคณิชาซะเยอะ...คุณแม่เลยไม่ค่อยชอบ.... แรกๆ ตอนนู๋เข้าไป นู๋ก็ยังร่าเริงดี แต่สักพักเริ่มอ้อน ตอนที่เห็นน้องเค้าอ้อนครูให้อุ้ม...ผสมกะนู๋คงง่วงมาก ยังไม่ได้นอนเลย...คุณแม่เลยรีบอุ้มนู๋กลับบ้าน....อุตส่าห์รีบชงนมให้กิน ๆ แล้วเกิดเบี้ยวไม่นอนเสียอีก แน่ะ เด็กคนนี้
ไหนๆ ก็ไหนๆ พยายามรั้งลูกให้ตื่นนานที่สุด ด้วยการพาไปสนามเด็กเล่น...ได้เจอเพื่อนเก่าของลูกด้วย หายไปนาน โธ่เอ๋ย...ที่แท้ โดนน้ำร้อนลวกที่คอ เป็นแผลน่ากัวมั่กๆ แถมจากเด็กที่ร่าเริง ตอนนี้ กลายเป็นกัวหงอ คอหด...น่าฉงฉานมั่กๆ เลยอ่า...(คุณแม่แอบอคติในใจ ไม่รู้ฝีมืออีพ่อเด็กหรือเป่า อีตานี่ ไม่ถูกชะตาเลย)
ถึงบ้าน คุณแม่รีบทำกับข้าว ให้มรรคณิชาช่วยเจียวไข่...เจียวไม่ทันเสร็จ คุณพ่อกลับมา นู๋ก็แจ้นไปเล่นสวนหลังบ้านกะคุณพ่อเสียนี่ ...ฮึ่ม คอยดูนะ กลับมาจะไม่ให้เจียวไข่ต่อ
มื้อเย็น นู๋ขอตักข้าวทานเอง แม่ป้อนยังไงก็ไม่ยอม...เอ้าไม่เป็นไร ดีๆๆ หัดช่วยตัวเอง...ตักเข้าปากได้ไม่กี่คำ...เอ้า ...เฮ้ย ป็อก...หน้าจะหล่นลงไปในจานแล้วจ้า คุณแม่กัวนู๋ไม่อิ่ม รีบบอกพ่อให้อุ้มนู๋ไว้ แม่จะไปอุ่นนม ก้าวยังไม่ทันเข้าเขตครัว(พูดเหมือนบ้านหย่ายยมั่ก) ทั้งพ่อทั้งลูก "หลับ" "เอ้านี่ๆ เอาลูกขึ้นไปไว้ที่เตียงสิ อย่านอนงี้ เด๋วลูกตื่น" พูดไปก็ไม่มีผล...จะหลับซะอย่าง...
แล้วก็จริงอย่างว่าไหมละ... พอเอาลูกขึ้นปุ๊บ...มรรคณิชาก็นอนตาค้าง....หุหุ คราวนี้ยาวคะ เกือบ ห้าทุ่มแน่ะ ครายละ คราย ที่ต้องเฝ้านู๋อ่ะ ทายจิๆๆ
Create Date : 23 กันยายน 2549 |
|
2 comments |
Last Update : 23 กันยายน 2549 12:45:04 น. |
Counter : 688 Pageviews. |
|
|
|