ลองดู มะวานบ่นน้อยอกน้อยใจพันติ๊ป ปิ๊ปเดียวชาวบ้านหลงคลิกเข้ามากันตรึม แหะ แหะ รู้สึกผิดจัง วันนี้ แม่ได้ไอเดีย ลองรีไซส์รูปแบบไม่สนใจ ลดขนาดแบบเหมาโหล คลิกเดียวอยู่ มาลองดูกันว่าเป็นยังไง รูปแรกแม่ตัดผมให้นู๋ เพราะเบื่อคำสัญญากลวงๆ ของนู๋ บอกว่า อยากติดกิ๊บๆ แม่เห็นนู๋ติดเองยังไม่เป็นเลย แปลกจริง พี่ออนเค้าคล่องมากเลยนะ เรื่องนี้อ่ะ ผมสวยทู้กวัน ส่วนนู๋ กระเซอะ กระเซิงประจำ ตอนนี้ แม่ต้องโยนหวีไว้ทั่วบ้าน และในรถ ตัดเสร็จ นู๋อ่านหนังสือให้แม่ฟัง ลีลาการอ่าน เล่นเอาแม่รู้สึกตัวเหมือนเป็นเด็ก พรีสกูลไปทันที เพราะนู๋อ่านแบบมีเมตตา คอยยกหนังสือให้แม่ดูรูปชัดๆ บางช่วงกลัวแม่ฟังไม่ทัน เล่นลากเสียงช้าๆ ชัดๆ อีกตะหาก อะมาต่อกันที่กิจกรรมวานนี้ ที่ศูนย์วิทยาศาสตร์ Pacific Science Center ใครที่มาเที่ยวซีแอ๊ตเติ้ล จะต้องแวะเยี่ยมชมหอ สเปซนีดเดิ้ล ซึ่งตั้งอยู่ในบริเวณที่เรียกว่า ซีแอ็ตเติ้ล เซ็นเตอร์ มีทุกอย่าง ทั้งโรงละครเด็ก พาร์ค สวนดนตรี มิวเซี่ยมเด็ก ฯลฯ แม่กะนู๋มาศูนย์วิทย์ฯ บ่อย เพราะคุณพ่อมีบัตรพนักงาน ลดราคาจนใจหาย อย่างค่าเข้าชมวันนี้ ปกติ ราคาเกือบ 30 บาท แม่จ่ายไปแค่ 11 บาทเอง อยู่เล่นตั้งแต่เช้ายันเย็นแน่ะ อันนี้ นู๋ปีนปลาวาฬเล่น ระหว่างรอเวลาซื้อตั๋วเข้าชม ไปถึงก็ไปเข้าแถวรอชม Planetarium หรือ ท้องฟ้าจำลอง ก่อนเลย เพราะแม่จำได้ว่า ปกติคิวยาวมากกก หารู้ไม่ ทางศูนย์งกขึ้น ตัดรายการโชว์ฟรีอันนี้ลง เหลือแค่ 10 นาที แถมเป็น 10 นาทีสำหรับเด็กพรีสกูลอีกตะหาก นู๋ออกมาบ่นพึมเลย แม่ก็รู้สึกแค้นๆ เหมือนกัน ได้แต่หวังว่า รอบโชว์ที่ต้องจ่ายตังค์เพิ่มตอนเที่ยง คงจะดีกว่านี้ เพราะความตั้งใจที่มาวันนี้ ก็หวังจะเสริมความรู้ให้นู๋เรื่องดวงดาว หลังจากที่ไปแคมป์มาไง นี่ แม่ให้นู๋เลือกเองเลยว่าจะเกร็ดเกร่ที่ไหนฆ่าเวลาดี นู๋เลือกไปชมผีเสื้อ หน้าร้อนนี้ ตรงช่วงผีเสื้อเยอะพอดี พอเดินเข้าไป ได้เจอเพื่อนรัก ผีเสื้อสีฟ้า ออกมากันมากมาย แม่คงเนื้อหอมนะ ผีเสื้อมารุมตอมเยอะเชียว ส่วนอันนี้ ผีเสื้อดำ คู่นี้ ตั้งใจเป็นนางแบบ ให้ช่างภาพกดถ่ายง่ายเชียว แต่ละตึกในศูนย์ จะแบ่งตามสาขาวิทย์เลยนะ อย่างพอพ้นจากพวกดาราศาสตร์ และ กีฏวิทยา ก็มาเป็นพวก เมคคานิค ทำให้แม่รู้สึกฉลาดขึ้น ไงไม่รู้ 55 เล่นสนุกมากมาย ดันลึมถ่ายรูปซะนี่ กลับไปท้องฟ้าจำลองอีกรอบ ก็รู้สึกผิดหวัง นู๋ถึงกะประกาศว่า จะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว ก่อนที่นู๋จะลมเสียไปกว่านี้ แม่เลยชวนกินข้าวซึ่งทางศูนย์จัดสถานที่ให้นั่งปิดนิคสบายๆ ปรากฏว่า นู๋ไม่ค่อยกิน อ้างว่า ไม่หิว แต่แม่ว่า เป็นเพราะนู๋ห่วงอยากจะเล่นมากกว่า อย่างรูปข้างบนนี้ ไม่รู้จะเห็นแบ็คกราวน์รางด้านหลัง ซึ่งเป็นรางวงกลมสีฟ้าๆ ที่ยกสูงเท่ากันตึกชั้นสองหรือเปล่า รางนั้นเป็นรางสำหรับให้ถีบจักรยานสองล้อ เหมือนพวกละครสัตว์ เป็นส่วนหนึ่งของ Exhibition เรื่องความกลัว แม่กะจะให้นู๋ได้เรียนรู้ เผื่อจะลดความกลัวได้บ้าง ในงานแสดงส่วนนี้ จะมีให้ได้ทดสอบเรื่องความกลัวหลายๆ ด้าน ความรู้ใหม่ของวันนี้ คือ มีความกลัวสองสิ่งที่มีอยู่ในทุกคน คือ Falling และ Loud noise โดยร่างกายจะมีปฏิกิริยาตอบรับเสมอ เพื่อความอยู่รอด แม่เห็นจักรยานแล้วก็อยากอวดให้นู๋ดูว่า ถึงจะกลัว แต่เราต้องสู้ ก็เลยซ่าส์ไปขอลองถีบ ปรากฏว่า ไม่ง่าย เพราะจักรยานนี้ ต้องใช้แรงควายถีบจ๊ะ แม่เป็นแค่แม่หมูตัวน้อย "ขาสั้น" เหยียบแพดเดิ้ลไม่ค่อยจะถึงอีกตะหาก ตอนที่เวิ้งว้างในอากาศและมองลงไป มันใจหายน่าดู กลัวจะไม่ได้อยู่เลี้ยงนู๋จนโตเป็นสาว (ว่าไปโน่น 55) คิดไป ก็ออกแรงถีบไป ฮุยเลฮุย เอ้า กระดึ๊บไปอีกสองนิ้ว ฮุยเลฮุย อีกติดส์ คิดๆ อยากปลดเซฟตี้เบลล์แล้วกระโดดลงไปในตาข่ายที่รองรับข้างล่าง แต่ก็เกรงใจเฮียที่เฝ้าเครื่อง เพราะเค้าส่งเสียงเชียร์แม่น่าดู55 ในที่สุด กลับเข้าฝั่งได้ เฮียคนเฝ้าเครื่องถึงกะปิดทำการ ไม่รับลูกค้ารายต่อไป 55 นู๋ชมแม่ใหญ่เลยว่า แม่เก่งจัง แม่ก็นึกว่า แม่คงจะสอนนู่ให้เลิกกลัวนู๋นนี่เสียที ที่ไหนได้ นู๋ยืนยันหนักหน่วงว่า จะกลัวแมงมุมเหมือนเดิม ทีนี้ ต้องจัดหนัก ให้นู๋ไปลองปีนเขาดู ปรากฏว่า นู๋เป็นเด็กขี้เกรงใจสุดๆ พอหล่นลงปุ๊บ เลิกเลย ที่บอกขี้เกรงใจ เพราะมีเด็กรอแถวเล่นเยอะ นู๋คงเขินๆ คนมองมั้ง อีกอย่าง พอไปต่ออีกหน่อย มันจะถึงช่วงหักมุมซึ่งยาก ต้องแก้ปัญหา แม่ตื้อให้นู๋ลองใหม่ก็ไม่สำเร็จ ตอนหลังเลยต้องให้ผ่อนคลายบ้าง ไปจับสัตว์น้ำเล่นดีก่า เย็นมากละ ต้องล่อให้นู๋เดินกลับ แต่ก็ไม่วาย แวะกลางทาง กว่าจะถึงประตูทางออก ก็ร่วมชั่วโมง อย่างอันนี้ เก้าอี้ยักษ์ ตะแรกขึ้นไป นู๋ก็ยังเจี๋ยมเจี้ยม อยู่ไปสักพัก เริ่มเกรียน ปีนป่ายเป็นลิงเลย แอบโชว์เปียโน เพราะนู๋เห็นไม่มีคนแถวนั้นเลย ถ้ามี นู๋คงไม่กล้าเล่น ทั้งๆ ที่นู๋เล่นได้ดี เล่นเพลง The Entertainer ได้โดยไม่ต้องมีโน้ต อันนี้ เล่นกะกระจกโค้ง คะ ไม่ใช่คอมพิวเตอร์เอ็ฟเฟ็กนะก่ะ เล่นไปสักพัก ชักกลัวหน้าตัวเองในกระจก 55 เอามือปิด ก่อนเผ่นหนี ปิดท้ายวัน ด้วย รถโมโนเรล เพราะรู้ใจนู๋ ทันทีที่ก้าวขาออกจากประตูทางออก นู๋ก็บ่นทันที "เมื่อยๆๆ นู๋เดินไม่ได้แล้ว" ค่าตั๋วแพง แต่ก็คุ้ม ไม่ต้องทนฟังนู๋บ่น และนู๋ก็ชอบโมโนเรลด้วยแหละ ได้ชมวิวสวยๆ ของซีแอ็ตเติ้ล แป๊บเดียวก็ถึง สถานนี้ เวสต์เลค ซึ่งเป็นแหล่งช้อปปิ้ง นู๋ฉลาดขึ้นมาทันที ชวนแม่ไปลงสถานนีไชน่าทาวน์ เพราะอยากไปซื้อกระดาษออริกามิ ที่ร้านไดโซะที่นั่น โชคเข้าข้าง ร้านไดโซะที่เวสต์เลคที่ปิดซ่อมไปนั้น เปิดใหม่แล้ว เลยไม่ต้องเดินทางไปอีกให้เมื่อย นู๋ซื้อกระดาษกลับมามากมาย แม่ต้องเติมพลังให้นู๋ด้วยซูชิ ขากลับ เฟอะฟะ ขึ้นรถ ก็ลืมไปว่า จ่ายตังค์ตอนลง คนขับเตือนแบบยิ้มๆ คนขับคนนี้ น่ารักสุดๆ เป็นห่วงเป็นใยผู้โดยสารมาก อากาศร้อน พยายามเปิดแอร์เอาใจ เวลาที่เรากลับ ปกติ รถต้องคนแน่นเอี๊ยด แต่นี้ แทบไม่มีเลย นู๋เดินลิ่ว พาแม่ไปนั่งท้ายรถท่อนที่สอง สักพัก คนขับขอแรงช่วยปิดหน้าต่างให้หน่อย แอร์จะได้เย็น แม่เลยต้องลุกมาปิดทุกบาน ดันซวยมาคุมท่อนสองเอง 55 รถติดมากกกก นู๋หยุดบ่น เข้าใจว่า คงจะเหนื่อย คงจะบ่นอีกที ตอนเตรียมตัวเข้านอน อิอิ   Create Date : 05 สิงหาคม 2554 12 comments Last Update : 5 สิงหาคม 2554 12:25:31 น. Counter : 718 Pageviews. Share Tweet

ตัดผมม้าแล้วน่ารักครับ   โดย: สมัชชาความรักแห่งชาติ 5 สิงหาคม 2554 21:45:27 น.

อื้อหือ อยากลงทุนนั่งเครื่องบินไปให้คุณตาตัดให้นะเนี่ย มาอยู่เมืองนอกนี่ไม่เคยเสียตังค์ตัดผมเลย ตัดเองบ้าง ให้เพื่อนตัดบ้าง ให้แฟนตัดบ้าง คือไม่ชอบเป็นเด็กแนวทำสี ตัดซิกแซกไรทำนองนั้น แล้วทำใจไม่ได้ที่แค่ตัดเล็มๆของที่นี่ก็ปาไป 20-30 บาท ไม่มีสระไดร์ อ่านเอนทรี่ที่แล้วใจหายนึกว่าคุณตาจะเลิกเขียนบล๊อค แหมดียะที่ยังมีคนเข้ามาช่วย ไม่งั้นอ๋อยไม่รู้จะไปสิงสถิตอยู่ที่ไหนล่ะ คุณตานี่พลังงานมหาศาลู๋มรรคไปโน่นมานี่ สังเกตเด็กฝาหรั่งทั่วไปก็ไฮเปอร์มากๆ ยิ่งปิดเทอมหน้าร้อนงี้ กิจกรรมเพียบ   โดย: มารน้อย IP: 91.125.90.179 6 สิงหาคม 2554 4:42:32 น.

น้าจุงโกะกับแฟนเพิ่งเชิญน้านุ้ยกกะยาซูชิไปทานฟองดูกันที่บ้าน ก็เลยได้รื้อบรรยากาศตอนที่เจ๊กะมรรคไปร่วมวงทานอาหารด้วยเมื่อปีก่อน เวลาไวมาก วันที่ ๑๑ ถึง ๒๒ สค.ปีที่แล้วนี่เองที่เจ๊กะมรรคมาหาพวกเราที่นี่ อืมม..พอทานเสร็จยาซูชิก็ชวนน้านุ้ยใช้เส้นทางที่หนูเคยใช้วิ่งกะยาซูชิกลับบ้าน (เป็นอุบายเหมือนกันที่หนูเกือบจะไม่ยอมเดิน เฮ่อ..รอดตัวไปคราวนั้น) โดยมีน้านุ้ยกะแม่ ค่อยๆเดินย่อยอาหารกลับบ้าน   โดย: นาริจัง IP: 180.146.59.79 6 สิงหาคม 2554 9:27:04 น.

นุ้ย คิดถึงเหมือนกัน อาหารมื้อนั้น นอกจากจะอร่อย (กว่าร้านอาหารดังๆ ) ยังได้บรรยากาศที่อบอุ่นน่ารัก จุงโกะกะสามี อัธยาศัยดีมั่กๆ อ่า พี่หาเรื่องไปญี่ปุ่นไปขอจุงโกะกินข้าวดีม่ะ ตอนนี้ พี่เลิกกินเต้าหู้โดยเด็ดขาดแล้วนะ เพราะจุงโกะ กะนุ้ยทำพี่นิสัยเสีย กินเต้าหู้อื่นๆ ม่ายล่ายแล้ว บาดปาก 55 มรรคได้แรงบันดาลใจจากเด็กๆ ข้างบ้านนุ้ยนะ ตั้งแต่กลับมา ตั้งหน้าตั้งตาพับ เค้าตื้อให้พี่ส่งไปให้เพื่อนๆ นะ แต่พี่กลัว เด๋วคนที่โน่น จะนึกว่า พี่ส่งขยะไปให้ (จุ๊ ๆ อย่าไปบอกมรรคนะ เด๋วชีเสียใจ) เด๋วนี้ ไม่เจอนุ้ยออนไลน์เลย เพราะพี่เองก็ไม่ค่อยออนเหมียนกัน   โดย: มรรคณิชา 8 สิงหาคม 2554 13:41:04 น.

ตามมาเที่ยวคะ น่้องน่ารักจัง ดูแลวมีความเป็นตัวของตัวเองสูงเหมือนกันนะเนี่ย น้องอิ๊กช่วงนี้เธอเริมซ่าส์เหมือนกันพึ่งเขียนเรื่องวีรกรรมของเธอไว้ //www.pantip.com/cafe/family/topic/N10913140/N10913140.html   โดย: JanE & IK 9 สิงหาคม 2554 11:54:08 น.

แวะมาส่งข่าวว่าสบายดี ปลอดภัยจาก riots ที่ลอนดอนทั้งปวงนะคะ   โดย: มารน้อย IP: 87.113.51.66 10 สิงหาคม 2554 1:44:47 น.

อรุณสวัสดิ์วันแม่ค่ะ วันนี้คุณบอกรักคุณแม่หรือยัง แต่ทุกวันในใจของเราก็มี "แม่" เสมอมา ไม่ใช่แค่วันนี้ คุณว่าจริงไหมค่ะ   โดย: KeRiDa 12 สิงหาคม 2554 7:27:08 น.

นุ้ยเคยเมลล์ไปบอกเจ๊ไม่รู้ว่าเจ๊ได้รับหรือเปล่าอ่านุ้ยได้งานเป็นครูสอนภาษาไทยคนญี่ปุ่นที่รร.สอนภาษา ก็เลยไม่ค่อยได้ออน แต่เล่นเฟสบุ๊คกับติดตาม(ให้ทัน) อ่านบล็อคของเจ๊เสมอๆ เจ๊ให้มรรคส่งมาก็ได้ แต่อยากบอกว่าเด็กแถวนี้ก็เริมกระจายละ หนึ่งในสามคนเริ่มโตเป็นสาว ส่วนอีกคนย้ายบ้านไปแล้ว และอีกคนก็ไม่ค่อยออกมาเล่น บรรยากาศหน้าร้อนปีนี้ไม่เหมือนทุกปีและไม่เหมือนคราวที่มรรคมา ดีใจมากๆที่ตอนที่มรรคกะเจ๊มามีบรรยากาศดีๆสร้างความประทับใจกลับไป นุ้ยกับจุงโกะยังคงเหนียวหนึบกันเหมือนเดิม เพราะเพื่อนสนิทก็ไม่เหมือนเพื่อบ้านอ่าเพราะ   โดย: นาริจัง IP: 180.146.67.117 12 สิงหาคม 2554 21:39:48 น.

เฮ้ย กลับมาเขียนต่อให้จ๊บ ดีใจด้วยนะ ได้งานดีนิ นุ้ยเก่งมั่กๆ อ่า เจ๊สิ เริ่มเห็นแนวใหม่ของชีวิต เกาะปั๋วกิน สบ๊าย สบาย สงสัยจังนุ้ยวางแผนการสอนยังไงอ่ะ เผื่อเจ๊จะก๊อปปี้มาสอนมรรคบ้าง ตอนนี้ ครูที่วัดงดสอน และรู้สึกว่า ไม่คืบหน้าไปถึงไหนเลย   โดย: มรรคณิชา 13 สิงหาคม 2554 11:59:37 น.

ฮ่าๆ เอ้าต่อๆ เพราะเพื่อนบ้านก็เหมือนต่างคนต่างอยู่ถึงแม้จะอยู่ใกล้กัน แต่จุงโกะแม้ว่าอยู่ห่างออกไปแต่คุยมันได้ทุกเรื่องจริงๆ ทางรร.บังคับใช้หนังสือบทสนทนา เพื่อเป็นแนวในการสอน ในหนึ่งบทประกอบด้วยศัพท์ บทสนทนา และไวยากรณ์ ก่อนสอนพยายามทำให้เค้าเข้าใจศัพท์ก่อนเพื่อนจะโยงไปบทสนาแล้วก็พยายามให้พวกเค้ารู้สึกเป็นธธรมชาติและสนุกกับไวยากรณ์ที่แทรกเข้ามา อธิบายด้วยภาษาญี่ปุ่นแต่พอเค้าได้ความก็ให้หัดพูดเป็นภาษาไทย ตอนนี้มีนักเรียนที่ต้องสอนประจำมีอยู่สี่คน ต่างคนต่างวันเวลา ส่วนใหญ่เคยไปเมืองไทยแล้วชอบก็เลยมาเรียนกัน เชื่อมั้ยเจ๊เป็นครั้งแรกที่นุ้ยใช้วุฒิตรงกับที่เรียน อิอิ ตอนมรรคเรียนกกะนุ้ยก็โอนะเค้าทำได้ดีนะ ได้งานนี้ก็มีความสุขดี เพราะเพิ่งรู้ตัวว่าชอบถ่ายทอดวิชาทั้งเรื่องเรียนและเรื่องสนุกจากเมืองไทย ได้งานนี้แบบฟลุ้คเพราะเพื่อนคนไทยไปหาที่เรียนภาษาญี่ปุ่น แต่ทางรร.กลับอยากได้ครูสอนภาษาไทย เพื่อนก็เลยมาตามไปลองงาน เจ้าของเห็นหน่วยก้านของนุ้ยแล้วชอบ ก็เลยได้งาน ได้เงินนิดหน่อยพอเลี้ยงเจ๊กะมรรคมาเที่ยงคราวหน้าซำบายมากๆ มาเรยๆๆ   โดย: นาริจัง IP: 182.164.32.162 14 สิงหาคม 2554 17:51:34 น.

โยว์ รวยแล้วนะนุ้ย ว่างั้นเหอะ ตอนนี้ ไม่ค่อยเขียนบล็อก เพราะมัวแต่ไปติดกระทู้ และติดนิยาย ใช้ชีวิตไร้แก่นสารมั่กๆ ลองร่อนใบสมัครใหม่อีกรอบ แต่ในใจก็บอกตัวเองว่า "ไม่อยากได้งาน" ซะงั้น ติดสุข กะการเกาะปั๋วกิน คริคริ   โดย: มรรคณิชา 18 สิงหาคม 2554 11:50:44 น.

ไม่รวยหรอกเจ๊ ได้มายังไม่ถึงสิบเปอร์เซนต์ของเงินเดือนยาซูชิเรยยอ่า เอ๊ะ หรือกลับไปอยู่เกาะเหมือนเดิม ดีหว่าาา ทำไมเจ๊ไม่ลองสมัครเป็นครูาอนภาษาไทยให้ฝรั่งล่ะ มีป่าว อ้อ ลืมรายงานว่าจะกลับไทยวันที่ ๒๔ สค. ถึง ๑ กันยา ครับ   โดย: นาริจัง IP: 180.146.71.157 18 สิงหาคม 2554 15:36:30 น.