แก๊งค์ ลูกเจี๊ยบเสียงใส
ลูกตื่นมาตอนเย็น...คุณแม่รีบแจ้งข่าวดี "ลูกจ๋า คุณพ่อพาพี่เอ็คโค่กลับมาแล้ว พี่เอ็คโค่สวยจังเลย หอมๆ ด้วย ไม่เหม็นๆ แล้ว" ลูกดีใจสุดๆ รีบลุกจากเตียง จะให้คุณแม่พาไปดูให้เห็นกะตา...ได้เห็นพี่เค้าแล้ว ลูกก็กรี๊ดชื่อพี่เค้าไม่หยุด...อ่า..อะไรจะขนาดนั้น... ขนาดคุณแม่จับนู๋ขึ้นรถไปซื้อของที่คอสโค...ลูกนั่งอยู่ในคาร์ซีท ก็ยังทำตาเยิ้มเคลิ้มฝันเลย...ปากก็พูดชื่อพี่เอ็คโค่ตลอด 555
เด๋วนี้ ลูกไม่ยอมนั่งรถเข็นซะแล้ว...ยืนยันจะลงมาช่วยคุณพ่อผลักรถ....แต่รถหนักมาก นู๋ผลักไม่เขยื้อนเลย ๆ เปลี่ยนมาเป็นเด็กเกาะข้างรถเหมือน เด็กสองแถวเปี๊ยบ...แม่กัวๆ นู๋จะหล่น...ที่ไหนได้...เกาะแน่นเป็นตุ๊กแก...แถมเวลาคุณพ่อหยิบอะไรมา.. ลูกก็โดดตุ๊บจากสองแถว..เอ้ย..จากรถเข็นมาช่วยคุณพ่อเก็บของเข้ารถเข็นด้วย...ชาวบ้านเดินผ่านนู๋ฮากันตรึม
กลับบ้าน คุณแม่ฉุนคุณพ่อเล็กๆ เล่นโกยซื้อซ้า..คุณแม่ไม่มีที่เก็บในตู้เย็น...เลยจิกให้คุณพ่อนั่งกินซุป กินไก่ เพื่อจะได้มีที่ใส่ของใหม่ลงไป เฮ้อ ส่วนลูกแม่ก็ต้องช่วยคุณพ่อแทะไก่ด้วย...(คุณแม่เกลียดไก่คอสโคมากกกก....เพราะมีเยอะจนเกินอร่อย) ...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ... ลูกซัดน่องปีกบนไปซ้า 5 ชิ้น...ผสมกะข้าวและโอลีฟอีก...อ่า..ม่ายป้อนต่อละนะลูก เด๋วพุงแตก
เย็นนี้ดีจัง น้าคลาร่าพาพี่อันนา กะลูกของเพื่อนมาร่วมแจม...ทำให้เกิด แก๊งค์ ลูกเจี๊ยบเสียงใส ขึ้นมา ประกอบด้วย ลูกแม่ พี่อันนา พี่เบียทริกซ์ ...นู๋ๆ สามคนอายุไล่ๆ กัน และมีเบบี๋ น้องของพี่เบียทริกซ์อีกหนึ่งคน...การตามล่า ตามตัวพวกนู๋นั้น ค่อนข้างยาก...แต่ละนาง ว่องไวกันเหลือเกิน... พี่เบียทริกซ์ยังไม่ค่อยเท่าไหร่ เพราะท่าทางจะขี้กลัว จะทำอะไรก็คอยรอผู้ใหญ่มาช่วย....แถม พี่เบียทริกซ์เกลียดคุณแม่เสียด้วย เพราะคุณแม่ซุ่มซ่าม เดิมเบียดพี่เค้ากะราวบันได...แถมอีกที พี่เค้าซุ่มซ่ามเอง หกล้ม พอพี่เค้าลุกขึ้นมา ดันเจอหน้าคุณแม่เสียอีก สงสัยจะฝังใจนึกว่าโดนคุณแม่แกล้งอีกละ เอิ้กกก มรรคณิชาสับสนเล็กๆ เพราะหน้าพี่เบียทริกซ์คล้ายพี่อันนามากกก... เพียงแค่สูงผอมกว่าเท่านั้น....เอ หรือ คนโปตุกีสจะหน้าตางี้หมดหว่า...ลูกแม่เลยเรียกทั้งสองคน เหมือนกันว่า "อันนาๆๆ".... แม่สังเกตุว่า ลูกคิดถึงพี่อันนามากจริงๆ เพราะลูกพยายามเข้าไปแตะตัว และทำท่าจะกอดพี่เค้าหลายหน แต่พี่เค้ารำคาญนะลูก เพราะพี่เค้าเซย์โน หลายหนเลย แต่ลูกแม่ไม่เก็ท...พี่เค้าคงรู้สึกเหมือนถูกรุนหลังนะจ๊ะลูก.... อ้อ น้าคลาร่าคอยช่วยรับมรรคณิชาจากไม้ลื่นอันสูงๆ สามชั้น...มรรคณิชามีความสุขมาก เห็นคุณน้าบอกว่า ลูกยิ้มปากกว้างเชียว....แถมพอลงมาปุ๊บ ลูกยังวิ่งออกไปหัวเราะเอามือกุมท้องอีกตะหาก...ท่าทางจะจั๊กกะจี๋แฮะ...กุมเสร็จก็ชูมือขึ้นฟ้า เหมือนจะคาราวะบุชายัญอีกแน่ะ...เอ๋อ...ลูกฉาน เด็กแค่ขวบครึ่ง แต่กรี๊ดสนั่นจริงๆ เห็นแล้วก็อดหนุกหนานแทนไม่ได้...ที่จริง คุณแม่ไม่อยากเลิก แต่ฉุกเฉินจิงๆ ลูกฉี่จนกางเกงเริ่มซึมๆ คุณแม่เลยรีบขอตัวกลับ...น้าคลาร่าเลยฉวยโอกาสเดินกลับด้วย เพราะเบบี๋ตื่นมาพอดี....ท่าทางจะเอาไม่อยู่แล้ว ตื่นมาป่วนอีกคน คงอ่วม.... นึกออกไหมคะ ...แค่วิ่งตามพวกนู๋สามคน ที่วิ่งกันกระเจิดกระเจิงเหมือนต้อนลูกเจี๊ยบยังไงยังงั้น... ...โอ๊ะ คุณน้าคลาร่าแข็งแรงจิงๆ คว้าพี่อันนา กะพี่เบียทริกซ์เข้าสะเอวเดินหน้าตาเฉยเลย...นับถือๆๆ ลูกเจี๊ยบพากันเดินบ้าง วิ่งบ้าง...เร็วจนผู้ใหญ่ตามไม่ค่อยจะทัน...ลูกแม่ก็เพลินซะจน ไม่สนใจว่า เวลานี้ กางเกงนู๋บานฉ่ำไปหมด...แม่อายผู้คนจังเลย แหม๋ จังหวะมื้อเย็นนู๋กินน้ำไป 2 แก้วเท่านั้นแหละคะ... ลูกเดินกลับบ้านเองตลอดทาง ลืมออดอ้อนขอขึ้นรถเข็นเหมือนทุกที...อิอิ เหนื่อยขนาดนี้ คุณแม่เอานู๋นอนไม่ยากเลย....เอ่อ...ต้องดุหนึ่งหนตอนนู๋ทำท่าจะเริ่มร้องกวนโยเย....แต่ก็ถือว่าดีขึ้นแล้วใช่ม๊ะ
Create Date : 13 สิงหาคม 2549 |
|
2 comments |
Last Update : 13 สิงหาคม 2549 13:41:42 น. |
Counter : 1291 Pageviews. |
|
|
|