ไม่เป็น ไม่รู้ ขนาดเป็น ยังไม่รู้เร้ย
แกรนด์มาใจดี มาช่วยดูแลมรรคณิชาในวันวุ่นๆ แบบนี้
ปิดเทอมสำหรับสาวๆ สองคนโตเต็มไปด้วยคิวไปนู่นมานี่ พี่มากิเอะชะล่าใจ กลับเข้าบ้านตอนหมดแดด ซึ่งหมดแดดของที่นี่ก็สามทุ่มก่าๆ ... คราวนี้เลยเจอดี โดยจำกัดบริเวณ เพราะพี่มากิเอะทำคดีไว้หลายคดีแล้ว เช้านี้ของ พี่มากิเอะเลยบูดๆๆ ส่วนพี่โทโมเอะก็ไปฝึกขี่ม้า และเป็นอาสาสมัครที่ฟาร์ม พร้อมกะที่คุณพ่อลองนั่งรถเมล์ไปทำงานวันแรก ตกเย็น สองสาวกระเง้ากระงอด ทำทุกวิถีทางที่จะล่อให้คุณพ่อขับรถไปรับกลับบ้าน ต่อรองกันสุดฤทธิ์.... ม่ายสำเร็จ เพราะพ่อกำลังหิว และเล่นเกมอยู่ กลับมาถึงบ้านแล้ว พี่มากิเอะยังพยายามต่อ อ้างว่าหิว ให้พ่อช่วยขับรถไปซื้อของที่โกรเซอร์รี่มาทำกิน.... ม่ายสำเร็จอีก เพราะของในบ้านมีเยอะแยะอ่า
แม่เองก็วุ่นไม่น้อย เช้ามีคลาสโยคะ บ่ายมีคลาสทำศิลปะด้วยดอกไม้อัดแห้ง... แม่ชอบมากเลย วันนี้ เลยทำการ์ดให้กะสมาคม Cancer Lifeline ไปขายหาทุนตั้งหลายใบ... แอบทำใบใหญ่ยักษ์สำหรับวันเกิดแกรนด์มาเดือนหน้า กะทำให้ตัวเอง อีกหนึ่งใบ อิอิ อ้อ เพื่อนร่วมคลาสคนนึง จู่ๆ ก็รู้สึกใกล้วูบขึ้นมา เดือดร้อนต้องช่วยกันพยาบาลกันใหญ่
ความเข้าใจเดิมของแม่นั้น คือ คีโมเสร็จแล้วก็จบ ค่อยๆ รักษาตัวให้กลับมาฟื้นแข็งแรง ใช่ม่า
ง่า...ทำไม แม่ยังคงติดเชื้อโรค เชื้อหวัดจากชาวบ้านได้ง่ายมาก ... อาการเสลด ไอ และคอแห้ง ผิวแห้งนั้น ไม่ดีขึ้นเลย ทั้งๆ ที่พยายามดื้มน้ำวันละลิตร อาการวูบวาบ เป็นตลอด... น่าเบื่อมาก ... เหมือนคนติ๊งต๊อง เด๋วใส่แจ็คเก็ต เด๋วถอด เด๋วสวมหมวก เด๋วถอด... กลางคืนไม่ต้องพูดถึง เปลี่ยนผ้าห่มจนหายง่วงเลยแหละ
สิ่งที่เป็นทุกวัน คือ อาการปวดเมื่อย ล้า และเหนื่อยอ่อน บางเช้าก็มีแถม อาการชาด้านเข้าไป ซึ่งตรงนี้ ทำให้บางครั้งแม่เกิดความกลัวและไม่เข้าใจ สงสัยว่าโรคร้ายยังไม่หายหรือไง ยิ่งผสมกะอาการเจ็บหน้าอกแปลบๆ ..เอ้า..เอาเข้าปาย
แต่
วันนี้ ดีใจ ที่ได้รู้ความจริง
คือ ช่วงเข้าคลาสโยคะเช้า ครูจะถามว่า ใครต้องการให้ทำท่าไหนเพื่อรักษาอาการไหนเป็นพิเศษบ้าง... แม่เลยเล่าอาการของแม่ให้ฟัง เพื่อนๆ ในคลาสเลยเฉลยให้ฟังว่า อาการของแม่นั้นเป็นปกติ สำหรับคนที่ทำฮอร์โมน เธอราพี... Don't worry you will learn to live with it for years.
ที่จริงมันน่ากลัว ที่จะต้องใช้ชีวิต ปวดๆ เมื่อยๆ เจ็บๆ ชิมิก่ะ... แต่ตอนนี้ ดีใจ ที่ได้รู้ว่า มันเป็นอาการซึ่งเพื่อนๆ เค้าก็เป็นกัน... อือม์ นะ เด๋วจะได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอยู่กะมัน...
มีเพื่อนคนนึงแนะนำให้ไปหาหมอด้าน เนเชอร์โรแพทดิก... รักษาระบบธรรมชาติ ซึ่งน่าสนใจมาก แต่ไม่รู้ว่าประกันจะจ่ายให้ปล่าวเซ่
กลับเข้าบ้าน ก็ฮาตึง แกรนด์มาบอกว่า มรรคณิชาขอให้แกรนด์มาเขียนโน้ต เตือนคุณแม่ว่า วันพฤหัสให้ขับรถพามรรคณิชาไปเรียนหนังสือกะแกรนด์มาที่บ้านแกรนด์มา พอนู๋ตื่นจากนอนตอนบ่าย นู๋จำเรื่องโน้ตนี้ได้ จัดแจงวิ่งไปหยิบมาชี้แจงให้คุณแม่... แต่ ชี้แจงได้ไม่ครบ รู้แค่ว่า จะไปหาแกรนด์มา
ลูกมาขอผ้ากันเปื้อนจากแม่ สำหรับไประบายสี... แม่คุ้ยหาส่งให้แบบงงๆ ... เพราะปกตินู๋ก็ระบายได้ไม่เห็นต้องใช้นิ พอโผล่ไปดู เห็นนู๋เอาพู่กันลากสีเหลืองเป็นก้อนๆ "นี่อะไรเหรอ มรรคณิชา" "ก๋าก้า" หุหุ... เข้าใจละ
ปล. ก๋าก้า เป็นศัพท์ของมาตา เวลามีอึอยู่ในผ้าอ้อมคะ
Create Date : 23 กรกฎาคม 2551 |
|
6 comments |
Last Update : 23 กรกฎาคม 2551 12:09:22 น. |
Counter : 974 Pageviews. |
|
|
|