ฝนซา ฟ้าใส....

ฝนเมืองนี้มันแปลกดี...มีเม็ดหลายขนาด...อย่างเมื่อเช้านี้ ตกหนักมาก แต่เป็นแบบเม็ดฝอยๆ อยู่หลังบ้าน มีต้นไม้ใหญ่ขึ้น จะไม่รู้เลยว่าฝนตก...
ผู้คนที่นี่อยู่กะฝนจนชิน เดินกันหน้าตาเฉย....รวมทั้งคุณแม่ด้วย...แต่พอมีมรรคณิชามานี่สิ...คุณแม่ไม่เสี่ยง...เมื่อเช้านี้ ตั้งท่าจะพาพี่เอ็คโค่ไปเดินเสียหน่อยเลยอด....

ยังดีที่ฝนรีบหยุดตก ฟ้าเปิด แดดออกเสียด้วย...ลูกเลยโชคดีได้ไปเดินเล่น...ขากลับ คุณแม่เห็นมีหน้าใหม่ที่สนามเด็กเล่น เลยให้มรรคณิชาแวะสักหน่อย...ในฐานะเจ้าถิ่น 555
เล่นกะเด็กโตก็ดีไปอย่าง ลูกจะไม่ทำตัวเป็นเบบี๋....แถมเด็กคู่นี้มารยาทดี...คนพี่ อิซซาเบลล่า 3 ขวบ จะคอยเอาใบไม้มาแจกมรรคณิชาอยู่เรื่อย
พอพี่น้องคู่นี้ลากลับ มรรคณิชารีบเข็นรถตาม...ตามไม่ทัน เลยได้แต่วนเวียนอยู่แถวสะพานไม้ ลูกเดินวนสักสิบรอบได้มัง...แม่กะพี่เอ็คโค่ยืนรอจนเบื่อ...กว่าจะลากนู๋กลับบ้านได้ ก็เหนื่อยเลย นู๋ร้ายนะ...รู้จังหวะไหนจะยื้อ จะตื้อ จะดื้อ....แถมพอผ่านบ้านน้าเป๊ปป้า มีการไถรถเข้าไปหน้าตาเฉยเลย...

ตอนบ่าย เราสองคนกำลังเตรียมตัวเข้าครัว...น้าเป๊ปป้าอุ้มพี่อันนามาหา...พี่อันนาร้องไห้โฮๆๆ...ซักถามได้ความว่า น้าคลาร่ารีบไปธุระ เลยเอาพี่อันนาไปแปะไว้บ้านน้าเป๊ปป้า ไม่ได้ร่ำลาเป็นเรื่องเป็นราว.... แม่เดาว่าพี่อันนาคงเสียใจมัง เพราะปกติพี่อันนาสนิทกะน้าเป๊ปป้าจะตาย
พวกเราเลยพากันอุ้มพี่อันนาไปหาคุณพ่อของพี่เค้า ที่ทำงานอาสาสมัครอยู่ในปาร์ค...ระหว่างทาง คุณแม่พยายามหามุกตลกป้อนพี่อันนา แต่ไม่ได้ผล พี่เค้าร้องตลอดเลย เห็นน้าเป๊ปป้าว่า พี่อันนาร้องมาได้ครึ่งชี่วโมงละ
เอ..หรือ จะร้อน...น้าคลาร่ามักใส่เสื้อให้พี่อันนาอย่างน้อย 3 ชั้นอ่ะ...คุณแม่เลยจัดการถอดออกเสียชั้นนึง
พอไปถึงไซต์งาน...ขนาดเจอคุณพ่อแล้ว...พี่อันนาก็ยังไม่หยุดร้องไห้...น้าเป๊ปป้าเลยอาสากลับไปเอานมมาให้....คุณแม่ก็รีบขอตัวกลับ...เดาว่า นมก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกคะ...ต้องเห็นหน้าน้าคลาร่าอย่างเดียว
อุ้ย...ที่ไซต์งานมีทีวีมาถ่ายทอดด้วย...เด๋วเราสองคนต้องแต่งตัวสวยๆ มาเดินผ่านจอนะลูก 555

ถึงบ้าน...แม่ตกใจมาก...ต้มบล๊อกโคลี่เอาไว้...เหลืองหมดเลย...ยังดีน้ำที่ใส่ไว้เยอะมาก ไม่งั้นคงมีโศกนาฎกรรม
เสียดายจัง อุตส่าห์เลือกเกือบตาย อดกินเลย

Create Date : 15 มิถุนายน 2549		0 comments
Last Update : 15 มิถุนายน 2549 10:41:28 น.
Counter : 735 Pageviews.
Share Tweet