อัพเดทคะ ยาวนะคะ

สวัสดีคะ คุณน้าทุกๆ คน
นู๋มรรคสบายดีค๊า ... ถึงแม้เช้านี้ จะตื่นมาพร้อมกะน้ำมูกไหลโกรกเหอะ นู๋ก้อออดอ้อนคุณแม่ไปเรื่อยๆ คะ บ่นว่า
“เหนื่อย” งี้
“ปวดหลัง” งี้
“ปวดหู กุ้มใจจัง” เออ... มันถึงขนาดนั้นเลยเหรอลูก
“ไม่กิน ไม่ชอบ” ถือโอกาสไดเอทเสียเลย
แม่คงต้องทนๆ นู๋หน่อยนะ ให้อภัยจ้า ในฐานะที่นู๋น้ำหนักขึ้น (มั้ง เพราะแม่อุ้มไม่ค่อยไหว) ที่สำคัญคือ หลังจากที่นู๋หยุดสูงมาสองเดือน ๆ นี้ ได้มาอีก 1 ซม. เย้

มาเฟีย
แม่อยากงดไม่พานู๋ไปห้องสมุด แต่มรรคณิชาไม่ยอม ท่าทางจะติดห้องสมุดงอมแงม..
คนเยอะมาก ไม่รู้เพราะเป็นวันศุกร์หรือไง มากันแน่นห้อง แถมแม่ๆ ก็เม้าส์กันกระจาย ขนาดมรรคณิชายังออกปากเลยว่า
“หนวกหูจัง”
วันนี้ ลูกนั่งฟังนิทานคุณครูเรียบร้อยดี ไม่รู้เพราะพิษไข้หรือเปล่า ทำให้ไม่มีแรงออกเดิน (แต่ยังแดนซ์กระจายนะเค๊อะ) หรือ เพราะคนในห้องเยอะจน ไม่รู้จะเดินไปทางไหน
จี้ดี ลูกแม่ฝังใจจากตอนหัด Potty Training เผอิญ คุณครูเอาหนังสือเกี่ยวกับพ็อตตี้มา พอมรรคณิชาเห็นหนังสือเท่านั้น ร้องเสียงหลง
“ปวดฉี่ๆๆ”
ร้องดังจนครูต้องหันมาปราม... แหะ แหะ ครูฟังไทยไม่เข้าใจอ่ะลูกว่า นู๋ฉุกเฉิน... แม่รีบพานู๋ออกไปทำธุระ... ว้าว ได้ธุระก้อนใหญ่ๆ เสียด้วย ...
แหะ แหะ ลูกยังบอกไม่ได้ว่า เป็น “หนัก หรือ เบา” เน๊อะ
ตอนเลิก คุณครูมีเครื่องทำบับเบิ้ล มรรคณิชากัดฟันมาเพราะเครื่องนี้แหละคะ นู๋ชอบคะ... เฉพาะดันมา เจอหนุ่มเม็กคนนึง เขม่นนู๋มาตั้งแต่ตอนเริ่มคลาสละ พอถึงเวลาเล่นบับเบิ้ล แกตรงปรี่มาผลักอกมรรคณิชาทันที ลูกแม่ได้แต่ยืนคลำหน้าอก ทำหน้าประหลาดๆ แบบ ทำอะไรไม่ถูก มองมาทางแม่ ๆ ก็มองนู๋ พยายามทำสีหน้าเรียบเฉยที่สุด เพราะแม่อยากรู้ มรรคณิชาจะทำยังไง สักพัก ลูกก็กลับไปเล่นต่อได้ ส่วนพ่อหนุ่ม ถูกคุณแม่ลากออกจากวงทันทีที่ก่อเรื่อง โดนอบรมพักนึง ก่อนปล่อยตัวกลับมา ..
แม่ขำนะ ตอนอบรมหนุ่มเม็กรับปากคุณแม่ดิบดีว่าจะไม่ทำ the girl กลับเข้าวงได้ แกเลยไปผลักอกเด็กผู้ชายแทน 555

เรื่องของหนุ่มเม็ก ทำให้แม่นึกถึง “ยัยเอลีน่า” มาเฟียสาว หน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตาคิตตี้ แต่เธอร้ายสุดๆ เคยบันทึกเรื่องของยัยนู๋ไว้ก่อนแล้วว่า เธอมีพฤติกรรมก้าวร้าว เห็นใครเป็นไม่ได้ ตบตีวุ่นวาย ฉวยของจากมือสดๆ ปกติ คุณแม่พยายามนั่งให้ห่างจากเธอเข้าไว้ เพราะสังเกตว่าคุณแม่ของยัยนู๋เอาเธอไม่เคยอยู่...
ไม่วาย สองวันก่อน ลูกแม่ก็เกิดเรื่องกะยัยนู๋จนได้
ช่วงที่เด็กๆ ล้อมวงจับผ้าเป็นวงกลม ยัยเอลีน่าดันมายืนข้างๆ มรรคณิชาพอดี ... ซวยเจงๆ... ตามคาด เธอเล่นรุนแรง ดึงผ้า และพยายามทำผิดกติกาทุกข้อที่มี ไม่มีใครสามารถดึงเธอออกมาจากจุดกลางของวงกลมได้ ในที่สุด คุณครูเบรกเกม เพราะเล่นต่อไม่ได้ ให้เด็กๆ จัดที่เรียบร้อยก่อน ยัยเอลีน่าเลยฆ่าเวลาด้วยการหันมามองหน้ามรรคณิชา (ที่ยืมเจี๋ยมเจี้ยม) แล้วก็กางกรงเล็บตีแสกหน้านู่อ่ะ
ลูกเอ๋ยยยย... คุณแม่ต้องยืนสะกดอารมณ์อย่างมาก ในวินาทีนั้น ที่จะไม่ไปขยุ้มคอยัยนู๋
ตามเคย คุณแม่ยัยนู๋เข้ามาห้าม...แบบ... จะว่าไงอ่ะ เหมือนทุกทีอ่ะ ห้ามแบบนี้ ยัยเอลีน่าฟังซะที่ไหนละ ไม่งั้นเจ๊คงไม่มีพฤติกรรมตบตีงี้หรอก
ลูกหันมาหาคุณแม่ทำตาแดงๆ คุณแม่เลยถามมรรคณิชาด้วยเสียงที่ดังเกินปกติ เพราะหวังจะให้คุณแม่ของยัยนู๋ได้ยิน
“are you ok?”
มรรคณิชาก็แสนจะนางเอก หยุดคิดนิดนึง ก่อนจะตอบด้วยเสียงเครือๆ
“โอเคคะ”
แล้วหันกลับไปร่วมวงต่อ... น่านละ คุณแม่ยัยนู๋ถึงได้คิดว่า ต้องสอนลูกให้ขอโทษ ... แต่... อย่างเคยคะ บอกไปก็เท่านั้น เธอไม่พูดหรอกคะ ต่อให้พูด เธอก็คงพูดแบบไม่เข้าใจความหมาย (แหะ แหะ ยิ่งพิมพ์ยิ่งแค้นฟระ)

ยอมรับนะคะว่า เรื่องของเด็กตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักอย่างเอลีน่า เล่นเอาคุณแม่คิดมากนานเป็นชั่วโมง ความก้าวร้าวเป็นส่วนหนึ่งของการเข้าสังคมที่ลูกต้องเจอ และแม่อยากเห็นลูกรับมือกะมันได้ ถึงขนาดแม่พยายามหลบเลี่ยง แต่ก็ไม่วายต้องเจอ
คุณแม่ไม่คิดจะสอนให้นู๋ผลักอกชาวบ้านกลับ แม้จะมั่นใจว่า ลูกแม่ชนะขาดลอย เพราะมรรคณิชาเป็นมวยรุ่นเฮฟวี่เวท.. แม่เลยพยายามสอนนู๋ให้บอกอีกฝ่ายแทนว่า
“No I don’t like it”
คุณแม่ให้นู๋ซ้อมพูดตอนโดนคุณพ่อแกล้ง คุณพ่อโวยวายใหญ่เลยว่า เธอสอนแบบนี้ ไม่ถูก เพราะหมายถึงว่า มรรคณิชาจะใช้คำนี้เป็นอำนาจ จัดการกะคุณพ่อ แม้ในเวลาที่มรรคณิชาไม่เป็นฝ่ายถูก
เออ... แล้วจะให้สอนยังไงละเฟ้ย
ไม่รู้ละ แม่จะสอนนู๋หยั่งงี้แหละ... สอนพูดกันอยู่นาน ลูกพูดได้ แต่พอถึงเวลาจริงๆ กลายเป็นว่า ลูกจะพยายามหันหาคุณแม่ แถมพูดไทยเสียอีกนี่

โรงเรียน
มะวาน นู๋มรรคไปแอบดูโรงเรียนมาคะ เป็นโรงเรียนที่จัดตั้งโดยโบสถ์คริสเตียน อยู่ใกล้ๆ คอสโคแค่คืบเอ๊ง.. ตัวโรงเรียนไปอยู่เบสเม้นท์ของโบสถ์ ทางลงคดเคี้ยวเหมือนสถานกักขังแรงงานเยาวชน แต่ห้องเรียนแจ่มคะ ถึงแม้ห้องจะเก่าๆ เพราะโรงเรียนก่อตั้งมาแล้วยี่สิบปีเศษๆ อุปกรณ์การเรียนมีครบ และเยอะดีกว่าพวกเดย์แคร์ใหม่ๆ ซึ่งคุณแม่เคยไปดูมาแล้ว
ก่อนเดินเข้าห้องเรียน คุณครูบอกให้พวกเราเช็ดมือด้วยกระดาษเปียกก่อน ครูบอกว่า เด็กๆ ที่นี่แพ้โน่นนี่หลายอย่าง ... เหว๋อ มันจะติดมาถึงลูกฉานไหมเนียะ ...
สังเกตุเห็นเด็กๆ ส่วนใหญ่มารยาทงามๆ ทั้งนั้น และหนิทหนมกะคุณครูดี เด็กๆ จะเดินมาหาครูใหญ่เป็นระยะๆ ซึ่งครูใหญ่ก็คุยตอบโต้กะเด็กดี ทั้งๆ ที่คุยกะเราอยู่
โรงเรียนมีอุปกรณ์ศิลปะเยอะ นะ...อดไม่ได้ ตาไว เห็นคุณครูเขียนชื่อเด็กๆ ลงบนกระดาษวาดรูปให้ด้วยสีสวยสดใส... ไม่ค่อยดีแหะ.. เหมือนการบอกให้เด็กเห็นความสำคัญของการสื่อด้วยอักษร มากกว่าสื่อด้วยภาพในจินตนาการของเด็กเอง... ปากคัน ยิบๆ เลยแหะ
เล่าสรุปสั้นๆ ละกันว่า จากการดู โรงเรียนแรก.. คุณแม่ถามตัวเองว่า ต้องการให้นู๋ได้อะไรจากพรีสกูล

พรีสกูล ชื่อมันก็บอกอยู่แล้วนิ เป็นการเตรียมตัวนู๋ก่อนเจอโรงเรียนของจริง คุณแม่คิดแบบโลภๆ อยากได้การศึกษาให้นู๋ด้วย พร้อมกะให้นู๋ได้โซเชียล
แต่
แกรนด์มาย้ำตลอดเลยว่า “อย่าไปเน้นให้มรรคณิชาอ่านเอบีซี หรือเขียนให้ได้นะ” ในฐานะที่แกรนด์มาเป็นครูอนุบาลมืออาชีพ แกรนด์มาบอกว่า แค่เตรียมให้นู๋ไม่ตื่นเวทีก็พอ เพราะพอเข้าโรงเรียนอนุบาล ครูจะเริ่มสอนวิชาการให้ (แกรนด์มาเน้นว่า สอนหลักสูตร ก็จะแย่แย้ว) ครูอนุบาลถึงไม่มีเวลามาลงรายละเอียดการปรับตัวเข้ากะโรงเรียนให้เด็กแต่ละคนได้

คุณแม่ถือโอกาสถามความเห็นเกี่ยวกับระบบการสอนแบบ Montessori แกรนด์มาทำเสียงเย้ยหยัน ปามาน ก็ไม่ได้ดีเด่...แกรนด์มาโม้ได้ เพราะเคยทำรีเสริชระบบการสอนแบบนี้ไว้ เมื่อตอนสาวๆ ไงคะ แต่นะ... ม่ายช่าย คุณแม่จะดื้อนะ ... เด๋วขอไปแอบดูระบบนี้ จากคุณแม่น้องเนต เพื่อให้มั่นใจอีกทีดีก่า

ถึงตอนนี้ คุณแม่ไม่ค่อยเครียดกะเรื่องโรงเรียนของนู๋เท่าไหร่ละ เพราะดูๆ แล้ว คุณแม่ว่า คุณแม่สามารถสอนเสริมให้นู๋ได้สบายๆ ...

วันนี้ พอมีเวลา เลยแอบขับรถไปดูโรงเรียนที่จะไปเซอร์เวย์อาทิตย์หน้า
ว้าว...ใหญ่โตจัง จังหวะเด็กๆ เลิกเรียนออกมา หน้าตาแจ่มใส... อูยๆๆ อยากไปเห็นข้างในเร็วๆ

Create Date : 24 มีนาคม 2550		6 comments
Last Update : 24 มีนาคม 2550 12:03:46 น.
Counter : 673 Pageviews.
Share Tweet