|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
บันทึกที่ไม่ต้องการให้เกิด 5
วันศุกร์ที่ 7 กันยายน ก้อยโทรไปหาแม่ที่เมืองไทย แม่บอกว่าพ่อไปตรวจลำไส้ ตามที่หมอนัด หมอพบก้อนเนื้อในลำไส้ แล้วขูดชิ้นส่วนตรงนั้นไปตรวจ ยังไม่รู้ผลการตรวจ ตอนนั้นเครียดมาก เรากำลังจะผ่าตัดอยู่แล้ว ทำไมต้องมารับรู้เรื่องแบบนี้อีก วันเสาร์ที่ 8 กันยายน ก้อยนั่งดูรายการ ตี 10 ทางเน็ต มีผู้ร่วมรายการคนนึงร้องเพลง ค่าน้ำนม ตอนนั้นคิดถึงแม่สุดๆ ร้องไห้โฮเลย ชีวิตบัดซบ ทำไมต้องเจอเรื่องร้ายๆด้วย พอวันอาทิตย์โทรไปคุยกับแม่ พ่อ พี่สาว พี่ชาย คุยกับทุกคนเลย จริงๆแล้วอยากจะบอกว่า ก้อยเป็นมะเร็งนะ พรุ่งนี้ก้อยจะผ่าตัดแล้ว แต่ไม่กล้าบอกพี่ๆ มันติดอยู่ตรงที่ริมฝีปาก น้ำตาก็จะไหล อยากร้องไห้มากๆ แต่ใจบอกว่าต้องเข้มแข็งไว้ เดี๋ยวพี่ๆจะสงสัย แต่ก็ตั้งใจว่าหลังจากทุกอย่างโอเคแล้ว ปีหน้ากลับเมืองไทย ก็คงต้องบอกพี่ๆ แต่กับพ่อ แม่นั้น ก้อยคงไม่บอก เพราะแม่เคยพูดไว้ว่า ถ้าลูกๆเป็นอะไรไปก่อน แม่รับไม่ได้ วันที่ 10 กันยายน ก้อยไปโรงพยาบาล แต่สรุปว่าต้องกลับบ้าน เพราะว่าเจ้าหน้าที่นัดวันผิด เป็นอันว่าต้องไปวันที่ 11 กันยายน แทน วันนั้นก้อยไปตั้งแต่ 8 โมงเช้า มีหมอใหญ่เข้ามาอธิบายว่าจะผ่าตรงไหน ยังงัย ซึ่งตอนนั้นไม่อยากรับรู้หรอก จากนั้นก็มีหมอห้องผ่าตัดมาสัมภาษณ์ ว่าเราเป็นโรคอะไรบ้าง ดื่มเหล้า สูบบุหรี่มั้ย เป็นต้น หมอบอกว่าพบก้อนที่ 2 ดูแล้วไม่น่าอันตราย แต่ยังงัยก็ต้องเอาออกด้วย แล้วก็ตัดต่อมน้ำเหลืองใต้รักแร้ ก้อนเนื้ออยู่ในรูป 1 นาฬิกา แต่การผ่าตัด เป็นรูป 8 - 12 นาฬิกา โดยใช้ไหมละลาย มีท่อระบายเลือด และน้ำเหลือง รวม 2 ท่อ โดยใส่ไว้ในถุงให้เราหิ้วไปไหนๆได้ ซึ่งก้อยเรียกถุงนี้ว่า mein Luois vitton ก็กระเป๋าหลุยส์ของชั้นอะไรทำนองนั้น ตอนแรกก็กลัวนะ กลัวเจ็บ กลัวตาย กลัวสารพัด แต่มีป้าเตียงข้างๆ บอกว่า ไม่เจ็บเลย ของเค้าตัดออกทั้งเต้า ยังไม่เจ็บ ไอ้เราแค่นิดเดียวไม่เป็นไรหรอก เออ ไม่เจ็บหรอกว่ะ วันพุธ เวลา 6.20 น. ป้าเตียงข้างๆ ปลุกให้ตื่น บอกให้อาบน้ำ เตียมตัวใส่ชุดของโรงพยาบาล ก็มีถุงน่องซึ่งรัดมากๆ เพื่อกัน เลือดอุดตัน แล้วก็ กกน. เวลา 8.00 น. พยาบาลมารับไปที่ Mamma Zentrum เพื่อที่จะฉีดสีเข้าไปตรงจุดที่จะผ่าตัด ซึ่งก้อยเจอหมอคนเดียวกับทึ่ตรวจเจอก้อนเนื้อก้อนที่ 2 หมอบอกก้อยว่า ก้อนเนื้อเล็กลงไปอีก มันดีสำหรับเธอ แต่ว่ามันยากสำหรับเค้าที่จะหา แต่เค้าก็หาเจอ ก้อยไม่ได้ดูหรอกว่า หมอทำยังงัย รู้แต่ว่าครั้งแรกต้องเป็นยาชา แล้วก็มีฉีดอีกสองครั้ง แล้วรู้สึกเหมือนมีสายสอดเข้าไป ในเต้านม แค่นั้นแหล่ะ แล้วก้อยก็กลับมารอที่ห้องพัก มาถึงก็กินยาให้สะลึมสะลือ เวลา 9.15 น. พยาบาลก็มาเข็นเตียง ไปห้องผ่าตัด ตอนนั้นรู้สึกตัวตลอด จากเตียงก็ขยับขึ้นไปนอนบนกระดาน แล้วเค้าก็กดปุ่มเลื่อน ซึ่งข้างใต้จะมีเตียงของฝั่งห้องผ่าตัดรองรับไว้ โดยเราไม่ต้องขยับเขยื้อนตัวเลย เค้าก็เข็นก้อยไปที่ห้องแคบๆ ก้อยได้ยินเค้าพูดกันว่าห้องผ่าตัดยังไม่พร้อม สักพัก ก็มีคนมาเข็นไปห้องผ่าตัด มีหมอมาเตรียมการผ่าตัด เอาอะไรก็ไม่รู้มาแปะ ตามตัว แล้วก็ฉีดยาเข้าที่ข้อมือ เจ็บอย่างแรง แล้วอีกคนนึงก็บอกให้สูดหายใจเข้าลึกๆ เค้ามีหน้ากากมาให้เราดม สักพักสลบเลยค่ะ
ตอนต่อไปหลังจากฟื้นขึ้นมาค่ะ
Create Date : 22 ธันวาคม 2550 |
Last Update : 11 มกราคม 2555 4:43:08 น. |
|
0 comments
|
Counter : 330 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|