Bloggang.com : Nachtigall : บันทึกที่ไม่ต้องการให้เกิด 3

บันทึกที่ไม่ต้องการให้เกิด 3


	วันที่ 26 มีนาคม เริ่มรู้สึกว่าผมเริ่มร่วง ก้อยก็ลองใช้มือสางผมดู มันติดออกมาเยอะเหมือนกัน พอวันรุ่งขึ้นนี่หนักเลย ออกมาเป็นกระจุก ใจก็แป้วสิ หัวตรู วันนั้นกะว่าหลังจากเลิกงานตอนเย็นจะกลับมาโกนผมออกให้หมด บอกสามีให้ช่วยตัดผมให้หน่อย เค้าก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แล้วบอกว่าเค้าไม่กล้า ให้ก้อยไปร้านเสริมสวย ไอ้เราก็งกค่ะ ไปทำไม แค่โกนหัวเหม่งนี่ ไม่ไปหรอก โกนเองก็ได้ ก็เลยเอากรรไกรมาตัดก้มหัวลงตัดฉับเลย แต่สุดท้ายเค้าก็ต้องตัดให้อยู่ดีแหล่ะ เพราะว่าด้านหลังก้อยมองไม่เห็น เค้าก็ตัดไปทำหน้าเศร้าไป ก็บอกกับสามีว่า โกนออกน่ะดีแล้ว ดีกว่าที่จะให้มันหลุดเป็นกระจุก แบบนั้นมันใจหาย รู้สึกไม่ดี ส่วนอาการแพ้หลังจากให้คีโมครั้งแรก ก็ไม่มีอาการอะไรเลย ก็มีแค่หน้าคล้ำลงแค่นั้นเอง วันที่ 29 มีนาคม ถึงเวลาต้องไปเจาะเลือดอีกตามเคย โชคไม่ดีที่ คลีนิคมีแต่คนป่วยเป็นไข้หวัด ก็เลยบอกหมอว่าขอไปรอข้างนอก ถึงเวลาแล้วค่อยเข้ามา ก้อยกลัวว่าจะติดไข้ ถ้าหากว่าไม่สบาย ก้อยก็ต้องไปนอนโรงพยาบาลทันที วันนั้นกลับบ้านก้อยมีอาการเพลียมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะว่า หมอเอาเลือดไป 4 หลอด หรือว่าติดเชื้อกันแน่ ตอนกลางคืนนอนสั่นเลย สักพักเหงื่อออก เลยรู้สึกดีขึ้น แต่รู้สึกว่าเจ็บคอ แล้วก็ลิ้นเป็นจุด แล้วก็เป็นแผลด้วย เหงือกก็เจ็บ ก็บอกสามีถ้าอาการไม่ดีขึ้นวันจันทร์จะไปหาหมอ เฮ้อแต่โชคดีที่อาการทุเลาลง วันที่ 5 เมษายน ก้อยไปให้คีโม ครั้งที่ 2 ครั้งนี้ไม่ไหวเลย เข้าไปก็ออกมาหมด เป็นอยู่ประมาณ 3 วัน หลังจากนั้นก็เริ่มปวดยอดอก แล้วก็ปวดหลัง ไม่สามารถกระโดดหรือเดินเร็วๆได้ แล้วก็ปวดหัว วันพุธที่ 11 เมษายน หลังจากกลับมาจากทำงาน ก้อยปวดหัวมาก มันเหมือนจะระเบิด ก็ได้แต่นอนอย่างเดียว วันรุ่งขึ้น ก็ได้เวลาไปเจาะเลือดอีกตามเคย คราวนี้หมอให้ยาแก้ปวดหัวมาด้วย หลังจากให้คีโมครั้งที่ 2 นี่ ก้อยเริ่มรู้สึกท้อแล้วนะ แต่เต้ยเพื่อนรักที่เมืองไทยโทรมาให้กำลังใจ แล้วก้อยยังมีสามีที่ดี ทำให้รู้สึกเข้มแข็งขึ้น ก้อยโทรไปหาแม่บ่อยมาก อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจ ทั้งๆที่ แม่ไม่รู้หรอกว่าก้อยป่วย ช่วงสงกรานต์ พี่ๆกลับไปหาพ่อกับแม่ ก้อยอยากกลับบ้าง แต่ทำงัยได้ การเดินทางของก้อยมันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ก้อยต้องเดินทางอีกไกล กว่าจะถึงจุดหมาย ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นการเดินทางด้วยเครื่องบิน รถยนต์ หรือเดินทางด้วยเท้าเปล่า ก้อยรู้แต่ว่าช่วงเวลานี้จะต้องเข้มแข็งเท่านั้น ห้ามอ่อนแอเด็ดขาด วันที่ 26 เมษายน ก้อยไปให้คีโมเป็นครั้งที่ 3 ครั้งนี้ ไม่มีอาการแทรกซ้อนอะไรมาก ก็มีแค่คลื่นไส้ 2-3 วัน หลังจากที่ให้คีโม ก้อยก็ภาวนาว่าอย่าให้เป็นอะไรมากมายกว่านี้เลย ก้อยเหนื่อยเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเป็นเวรกรรมอะไรที่ทำให้ก้อยต้องเป็นแบบนี้ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องโรคเท่านั้น เรื่องงานอีก เจ้านายเค้าโทรไปให้สามี บอกว่าเค้าไม่สามารถต่อสัญญาให้ก้อยทำงานต่อไปได้ ก้อยไม่โกรธเค้าหรอก ไม่มีบริษัทไหนที่อยากจะรับคนป่วยเข้าทำงานหรอก ไหนก้อยจะต้องผ่าตัดอีก เรียกได้ว่าปี 2007 ทั้งปีเลยทีเดียว แต่เค้าบอกว่า ถ้าหายแล้วให้ติดต่อเค้าทันที เค้าจะหาตำแหน่งลงให้ เออ ก็ยังไม่โหดร้ายจนเกินไป โชคดีที่ก้อยทำงานเสียภาษีถูกต้อง ที่นี่ถ้าหากว่าป่วย บริษัทประกันสุขภาพ จะจ่ายเงินให้ทุกเดือน ของก้อยเค้าให้ ปีครึ่ง แต่ก้อยอยากทำงานมากกว่า อยู่เฉยๆ มันเบื่อ แล้วก็คิดมากด้วย ค่อยมาเล่าต่อนะคะ ความซวยยังไม่หมดแค่นี้ค่ะ

Create Date : 19 ธันวาคม 2550

Last Update : 11 มกราคม 2555 4:41:43 น.

2 comments

Counter : 254 Pageviews.

ให้กำลังใจคนป่วยค่ะ สู้และเข้มแข็งนะคะ

วันนี้อากาศร้อนนะคะ เหมือนกับอยู่ในหน้าร้อนแล้วเลยค่ะ ร้อนๆ อย่างนี้ได้ไอศกรีมสวยๆ หวานๆ เย็นๆ ชื่นใจสักถ้วยจะไม่ลืมพระคุณเลยค่า หุหุ เอาไอศกรีมที่ขาวๆ หอมๆ หาทานยากขึ้นทุกทีแล้วมาฝากกันค่า (อยากกินมั้ย? อิอิ ออกแนวยั่วเล็กๆ) เครดิตภาพ อยู่ในภาพแล้วค่า

โดย: deawdai

วันที่: 19 ธันวาคม 2550 เวลา:23:11:54 น.

โฮ พี่ก้อยขา

สู้ๆๆๆๆ

สุดยอดเลยพี่

ชอบ blog พี่ทุกหน้า

สวยจนแทบอยากจะรื้อบล็อกตัวเองใหม่หมดเลยอะ

โดย: บะหมี่น้ำแสนอร่อย

วันที่: 22 มิถุนายน 2551 เวลา:21:33:14 น.