บันทึกการเดินทางอิสาน 54>。◕‿◕。<คี่หูลั้ลลา ๑๓ @ ตลาดหลักสาม เมืองท่าแขก แขวงคำม่วน ประเทศลาว...^♥^
หลังจากที่สมบุกสมบันกับถนนหนทางนอกเมือง เราก็กลับเข้าสู่ตัวเมืองท่าแขกกันอีกครั้ง ภายในตัวเมืองท่าแขกมีทั้งบ้านเรือนสมัยใหม่ และตัวอาคารเก่าที่สร้างสมัยฝรั่งเศสมาครองเมือง เห็นแล้วอยากจะลงไปถ่ายรูปมากๆเลย...ชอบอ่ะ
แต่ก็ไม่ได้ถ่าย บางแห่งดูเหมือนเป็นโรงเรียน...มีนักเรียนนั่งเรียนกันอยู่ด้วย แต่ก็แอบสงสัยว่าภายในอาคารจะร้อนไหม...หลังคาตึกต่ำมาก บางแห่งก็เป็นโรงพยาบาล...หรือสถานพยาบาล บางแห่งก็ถูกปล่อยทิ้งร้าง...เสียดายสถปัตยกรรมเก่าๆจัง แต่เมื่อไม่ได้ถ่ายรูปในส่วนนั้น ก็ถ่ายรูปมุมมองใหม่ๆของเมืองท่าแขกก็แล้วกัน ที่นี่มีวงเวียนด้วย...แต่ของเค้าเวียนซ้าย...มึนดี ป้ายโฆษณามีหลากหลาย แต่ที่แน่ๆไม่ว่าไปเส้นทางสายไหนก็เจอป้ายสามจีเต็มไปหมด อายลาวเค้าไหมล่ะ...พี่ไทย
ถนนหนทางเค้ากำลังปรับปรุง แต่ที่สุดยอดของเค้าคือ...ปรับปรุงตลอดสาย ไม่มีแบ่งทำเลนขวาก่อน...หรือซ้ายก่อน ไม่มีแบ่งทำเป็นช่วงๆเหมือนบ้านเรา...กินฝุ่นกันถ้วนหน้า จะได้ยุติธรรมไง ไม่ต้องหน้าบ้านฉันต้องเสร็จก่อน...บ้านคนอื่นรอไป พี่ซิบสันนิษฐานได้โดนใจจริงๆ และแล้วเราก็เดินทางมาถึงตลาดสุขสมบูรณ์ หรือตลาดหลักสาม ตลาดแห่งนี้เป็นตลาดสร้างใหม่ซึ่งอยู่ห่างจากตลาดหลักสองไปราวๆ 2 กิโลเมตร แต่คราวนี้กิโลเมตรธรรมดาไม่สาหัสมากเหมือนตอนไปวัดปาผา ลักษณะเป็นอาคารขนาดใหญ่ มีล็อกแบ่งขายของเป็นร้านๆไปอย่างมีระเบียบ สินค้ามีเยอะมาก ทั้งเสื้อผ้า เครื่องใช้ไฟฟ้า กิ๊ฟช็อฟ แต่ฝุ่นก็เยอะมากด้วย...เดินไปต้องเอามือปิดจมูกไปเพราะฝุ่น แต่กำลังเดินอยู่ดีๆ...ไฟก็ดับ จากที่อากาศร้อนอยู่แล้ว...ยิ่งร้อนมากกว่าเดิม
หิว...ไปหาอะไรกินกันดีกว่า พี่สุออกปาก...เราก็เดินตามไปยังอาคารด้านฟากขายของสดและอาหารตามสั่ง กลิ่นคาวเนื้อลอยมาแต่ไกล...ไม่รู้เนื้อวัวหรือเนื้อหมู แต่ที่รู้ๆ...คาวมาก พื้นอาคาร...เปียกแฉะ ร้านอาหารมีมากมายหลายร้าน...แต่ความสะอาดไม่ผ่านแม้แต่ร้านเดียว น้ำบนพื้นดำๆ...กะละมังล้านจานวางอยู่... หม้อต้มน้ำบนเตาถ่านบางร้านก็เตาแก๊สอยู่ถัดไปไว้ลวกเส้น...หม้อน้ำซุป เส้นก๋วยเตี๋ยว...ส่วนผสมวางเรียงรายอยู่ใกล้ๆกัน ร้านขนมจีน...ร้านส้มตำ...ร้านขนมหวาน ไม่มีร้านไหนสะอาด มีตู้แก้วใส่เก็บมิดชิดกันแมลงวันกันฝุ่น...แม้แต่ร้านเดียว เราเดินเวียนทั่วอาคารท่ามกลางสายตาของชาวตลาดที่มองมา ประมาณว่าสามสาวนี่เดินหาอะไร...ฉันกินออกจะอร่อยนะจะบอกให้ แบบว่าเค้านั่งคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวใส่ปากได้...กินขนมหวานชามโตได้...สบาย แต่พวกเราสามสาวคี่หูทนไม่ไหวแล้ว...รีบพากันเดินออกมาจากตัวอาคาร โล่ง...หายใจคล่องขึ้นเยอะเลย พี่ซิบว่า นั่นสิ อยู่ในนั้นทั้งร้อนทั้งเหม็นคาว...เราจะอ๊วก พี่สุว่า นาห์คิดในใจถ้าพี่สุกล้ากินนาห์ขอบายออกมารอข้างนอก นาห์บอกออกไป ให้หิวตายก็ไม่เอาหรอก...ยอมอด แล้วเราสามสาวคี่หูก็อดจริงๆ เพราะเมื่อเดินไปอีกฟากหนึ่งของลานจอดรถซึ่งมีร้านอาหารตามสั่งที่ดูสะอาดตา เราก็ได้แต่ด้อมๆมองๆไม่กล้าเข้าไปนั่ง เมนูที่เห็นโชว์หน้าร้านนอกจากภาษาลาวก็มีภาษาเวียดนาม เพราะเมืองนี้อยู่ใกล้กับเวียดนามคนเวียดนามเข้ามาจับจ่ายซื้อของเยอะ ไม่มีภาษาอังกฤษให้เราได้แปลออกบ้างเลย เราเดินกลับมายังรถที่จอดรออยู่...ไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือเช่นเคย พี่เล็กและลุงทั้งสามได้ของนิดๆหน่อยๆ แต่ที่เหมือนกันก็คือ...อดข้าวกลางวัน กลับไปกินกันฝั่งไทยเนอะ เราสรุปออกมาตรงกัน
แล้วเราก็นั่งรถกลับจากตลาดหลักสามมายังสถานีขนส่งเมืองท่าแขก ซื้อตั๋วกลับเข้าเมืองไทย...ในราคาเดิมคนละ 75 บาท รถออกตอนสี่โมงครึ่ง...เราก็รอ เมื่อรถมาเราก็ขึ้นรถ...แต่พระเจ้าช่วย คนแย่งกันขึ้น...อัดซะแน่นเลย...แอร์เย็นๆหายไปในบัดดล แล้วรถบัสก็พาเรากลับสู่เมืองไทย แต่ก่อนจะถึงด่านลาวสาวเวียดนามรายหนึ่งก็อาเจียนออกมา คนก็แน่นทั้งนั่งทั้งยืน...แอร์ที่ไม่เย็นอยู่แล้ว...กลิ่นอาเจียน คิดเอาเองก็แล้วกันว่ามันทรมานขนาดไหน
เมื่อรถจอดให้ลงไปจ็อบผ่านแดนเข้าไทยเท่านั้นแหละ ก็รีบลงจากรถเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์...รอดตายหายใจคล่องขึ้น จ็อบผ่านแดนเสร็จก็เดินไปรอรถคันเดิมคราวนี้ดีหน่อย พวกที่จะเข้าฝั่งไทยใช้พาสปอตต์กันเยอะ...ก็เลยช้า เรามาก่อนได้ขึ้นรถก่อน...มีที่นั่งเลือกได้สบาย แต่สาวเวียดนามคนนั้นก็มายืนอยู่ข้างเบาะพี่ซิบ แล้วเธอก็บอกขอนั่งด้วยคน...พี่ซิบก็ขยับให้ แล้วเราก็กลับเข้าเมืองไทยโดยสวัสดิภาพ
ดีใจเว้ยได้กลับมาเมืองไทยแล้ว พวกเราสามสาวคี่หูเริงร่าในขณะที่พี่เล็กและลุงทั้งสามก็พอกัน เหนื่อย...หิว...ร้อนมาก เป็นการเดินทางที่แสนเหนื่อย แต่วิวสวยให้อภัย นั่นสิ...แต่ในตลาดสุดยอด...ทำเอาแทบอ๊วก แล้วก็ลุ้นด้วยว่าสาวเวียดนามคนนั้นจะอ๊วกใส่พี่ซิบไหม พี่ก็ลุ้นแทบตาย พวกเราคุยกันได้สนุกสนานเมื่อได้กลับมาบ้านเกิดเมืองนอน เหมือนไปผจญภัยอยู่ต่างแดนมาเป็นปียังไงยังงั้น กินอะไรกันดี พี่เล็กถามเมื่อขับรถออกจากด่าน อะไรก็ได้ที่สะอาดร้านน่านั่ง โลตัส สามสาวคี่หูและพี่เล็กเห็นพ้องต้องกัน เราเลยนั่งรถจากด่านไปโลตัสนครพนมเพื่อ กินข้าว หลังจากอิ่มเราก็เดินทางกันต่อเพื่อกลับร้อยเอ็ด ไปทางมุกดาหารนะใกล้ เอาเลย...วันนี้เหนื่อยมากทางไหนก็ได้ที่ไปถึงร้อยเอ็ดเร็วๆ
แล้วเราก็นั่งรถกลับถึงเมืองร้อยเอ็ด พี่เล็กจอดให้เราลงที่ร้อยเอ็ดพลาซ่า แล้วพาลุงทั้งสามไปนั่งที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง...ที่หมายตาไว้แต่เราสามสาวคี่หูขอบาย หลังจากเดินช็อป(ยังมีแรงเมื่อเจอแอร์เย็นฉ่ำ)...เราก็รอๆๆๆ...แล้วเราก็รอไม่ไหว เราเลยเดินไปบึงพลาญชัย...ถ่ายรูปเล่นกัน แต่พี่เล็กกับลุงทั้งสามก็ยังไม่มา...พี่สุโทรหา...แล้วเราก็นั่งรอ เกือบสองทุ่มพี่เล็กก็วนรถมารับเราสามสาวคี่หู นั่งรถออกไปผ่านโรงเรียนร้อยเอ็ดวิทยาลัย พี่เล็กก็เอ่ยขึ้น ถ้านอนในเมืองก็ดีเนอะ...เหนื่อยแล้วกว่าจะถึงเมืองสรวงอีกตั้งชั่วโมง พี่เล็กทำไมไม่พูดแต่แรก เอาไหมล่ะกลับรถยังทันนะ พี่เล็กว่างั้น...เราก็ว่าตาม เปิดหนังสือหาโรงแรมที่พัก แล้วคืนนั้นเราก็นอนกันในเมืองร้อยเอ็ด ด้วยอาการหมดแรง...เป็นอันสลบ...กับทริปลาวหนึ่งวัน
Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2555 |
|
10 comments |
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2555 9:40:37 น. |
Counter : 2621 Pageviews. |
|
|
|
แค่ชมป้ายต่างๆ ด้วยตัวหนังสือที่เราไม่คุ้นตา
เพลินไม่รู้จะเพลินยังไงแล้วเนอะ