^♥^...ไ ด อ า รี่ ที่ รั ก ... ^♥^
ไดอารี่ ฉันเริ่มต้นรู้จักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ มันหลายปีมาแล้ว หลายปีมากๆ แต่เธอก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน
พ.ศ.2535 ฉันเริ่มจริงจังที่จะคบหากับไดอารี่ มันคือความทรงจำดีๆ ที่ตอนนี้เมื่อฉันย้อนกลับไปอ่านเรื่องราวในตอนนั้น ฉันยิ้มในบางหน้าของไดอารี่ ฉันมีน้ำตากับบางหน้าของไดอารี่ แต่มันคือความสุขที่ฉันสามารถย้อนคืนกลับไปได้ในวันนี้
ไดอารี่ ไม่ใช่วิชาใดวิชาหนึ่งในการเรียนของฉัน แต่มันคือวิชาหนึ่งที่อาจารย์ได้สอนฉันให้รู้จักประมวลความคิด กลั่นกรอง(แต่บางครั้งก็เป็นอารมณ์ดิบ)ออกมาเป็นตัวหนังสือ ถ้อยคำแสดงความคิดเห็นจากอาจารย์ทำให้ฉันมีความสุข มันคือกำลังใจตัวโตที่ทำให้ฉัน เขียน และ เขียน ไดอารี่ต่อไป
แม้บางช่วงเวลา ฉันหลงลืมไดอารี่ไปบ้าง แต่สุดท้ายฉันก็หวนกลับมาหามัน จากเขียนเรื่องราวชีวิตประจำวันธรรมดาๆ กลับมาเป็นเล่าเรื่องราวความรู้สึกนึกคิดที่ฉันได้ไปเจอ มากกว่าการบันทึกว่าฉันตื่นกี่โมงเข้านอนกี่โมง
วันนี้ไดอารี่ของฉัน มีทั้งไดอารี่ออนไลน์และสมุดบันทึก แม้มันจะแตกต่างในรูปแบบ แต่มันก็มีความสำคัญกับฉันไม่ต่างกันเลย ไดอารี่ออนไลน์ บล็อกแก็งค์ ทำให้ฉันมีเพื่อน มีคนห่วงใย และอาจมีใครสักคนคอยหมั่นไส้ฉัน ส่วนสมุดบันทึกนั้น แม้จะไม่มีความรู้สึกของคนอื่นมาร่วมด้วย แต่มันจะอยู่กับฉันไปอย่างถาวรหากฉันไม่ทำลายมันไปเอง มันคือความต่างที่ฉันยอมรับและพอใจที่จะเขียนไดอารี่ต่อ
สุข ก็จดก็จำ ทุกข์ ก็จดก็จำ ฉันเขียนมันไว้ในไดอารี่ ร้องไห้ เสียใจ เศร้าใจ ดีใจ ปลาบปลื้ม ฉันก็ยังจดยังบันทึกไว้ในไดอารี่ เพราะมันคือพื้นที่ที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้ตัวเองมากที่สุด
ไดอารี่ เป็นพื้นฐานสำคัญทำให้ฉันมีวันนี้ รักการเขียน รักการอ่าน และกล้าที่จะเดินตามฝันถนนสายนักเขียน และคงไม่มีคำใดที่จะเอ่ยได้มากไปกว่า "ขอบคุณ ขอบคุณไดอารี่ที่รัก" ที่ทำให้ฉันรักการเขียน
นานาห์เรื่องเล่า :-) บล็อกวันนี้ขอร่วมโคงการถนนสายนี้...มีมิตรภาพ กับสามสาว น้องแจง คุณปอย และคุณอ้อน ด้วยคนค่ะ เพราะความรู้สึกที่รักไดอารี่มากมาย จนไม่อาจเก็บไว้คนเดียวได้(เว่อร์ซะไม่มี ) เลยต้องมาแบ่งปันความรู้สึกนี้ไว้ด้วยคน
Create Date : 21 ธันวาคม 2552 |
|
28 comments |
Last Update : 21 ธันวาคม 2552 12:30:34 น. |
Counter : 3273 Pageviews. |
|
|
|