~♥~...เ ว ที แ ห่ ง นี้...~♥~
ครั้งหนึ่งฉันเคยยืนอยู่บนเวทีแห่งนี้ ทุกครั้งที่ฉันได้ขึ้นไปยืน ฉันภูมิใจ และ ตั้งใจอย่างที่สุด ที่จะเป็นหนึ่งในผู้ได้รับรางวัล แม้นรางวัลมันไม่ได้มีค่าอะไรมากมาย แต่ฉันก็ดีใจที่ได้มันมา
กรรมการคือคนคุ้นหน้าคุ้นตา จะใครหากไม่ใช่โต๊ะครู ฉันไม่รู้จะตื่นเต้นไปทำไม ฉันควรจะตั้งใจฟังคำถาม - ตั้งใจตอบมากกว่า ความสำเร็จคือสิ่งที่ฉันปรารถนา ไม่ใช่ความตื่นเต้น ตื่นกลัว มันคือความจริงที่ฉันค้นพบ ฉันไม่เคยกลัวหากจะขึ้นเวทีเพื่อแข่งขันตอบปัญหา ไม่ว่าที่ไหน เมื่อไหร่ แต่หากให้ฉันขึ้นไปร้องเพลง ฉันคงได้แต่ยิ้มและปฏิเสธออกไป เพราะมันไม่ใช่ฉันนี่นา
วันนี้เวทีแห่งนี้ มีรุ่นน้อง(บางคนก็รุ่นลูก) ทำหน้าที่แทนฉัน โต๊ะครูวันนี้ ก็เพื่อนฉันที่เคยเล่าเรียนด้วยกันมา รุ่นหนึ่งจากไป รุ่นต่อไปก็แทนที่ ไม่มีอะไรตายจากไปโดยไร้คุณค่า กาลเวลาแค่พ้นผ่าน จากรุ่นหนึ่งไปสู่อีกรุ่นหนึ่ง ของเวทีแห่งนี้
และซันนี่ย์ก็คงเป็นรุ่นต่อไป ที่จะได้ยินบนเวทีแห่งนี้ ในวันข้างหน้า
นานาห์เรื่องเล่า :สองสามวันมานี้อาจไปทักทายใครได้ไม่ทั่วถึง นาห์ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าเครื่องคอมพ์มันไม่ค่อยปกติ เหมือนจะมีไวรัสแอบแฝงอยู่ ทำให้ใช้งานไม่ค่อยได้ ไม่ได้ลืมหรือไม่คิดถึงนะคะ แต่มีเหตุจริงๆ
Create Date : 13 สิงหาคม 2552 |
|
24 comments |
Last Update : 13 สิงหาคม 2552 15:01:47 น. |
Counter : 1063 Pageviews. |
|
|
|
จากรุ่นหนึ่งผ่านไปสู่อีกรุ่นหนึ่ง
ว๊ายยยยยย มาดีนัยห์
อ่านแล้วรู้สึกแก่ยังไงไม่รู้นะเนี่ย
แต่ดี.ยืนยันล่ะ...
ต่อให้ซันนี่ย์เป็นสาวแล้ว
ไปยืนตรงนั้นแล้ว
พี่ดีดีของน้องซันนี่ย์ก็ยังสวยเหมือนเดิม
เอิ๊กกกก เอิ๊กกกกก
เห็นเวทีแล้วนึกถึงตอนเด็กๆ
จำได้ๆๆๆๆๆ
ตอนม.1 เคยถูกส่งประกวดประมาณนางงามฟันสวย ยิ้มสวยอะไรเนี่ยแหละ
แล้วกองเชียร์ดีดีน่ะเยอะ
เพราะชอบไปเจ๊าะแจ๊าะๆกับพวกพี่ๆๆๆๆ
เสียงเชียร์ให้ตรึม
ดีดีติดรอบ 10 คนสุดท้ายแค่นั้น
เหตุเพราะไม่กล้ายิ้ม
คนที่ได้ที่ 1 นะ
สวยน้อยกว่าเราอีก55+
แต่ยิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆละมัย
ดีดีอายยยยยยย
กลายเป็นหน้าหงิกอยู่บนเวที
ลงมาจากเวทีพี่ๆโวยวาย เสียแรงเชียร์ ป๊าดดดดโธ่ !!!!