สอบแล้ว Mid Term ตัวแรกแถมมันคิดเกรดด้วย เราต้องบอกไว้ก่อนว่า คืนวันเสาร์ต่อวันอาทิตย์นั้นเรานอนไม่หลับ โรคเก่าตอนที่เรียนปริญญาตรีมันกลับมาอีกแล้ว คืออาการเครียดก่อนสอบ อาการของมันคือ ปวดท้อง (ท้องบีบตัวอย่างแรง เหมือนโรคกระเพาะ) นอนไม่หลัีบ (อันนี้หายขาดไปนอนกลับมาอีกแล้ว) ตอนที่เราออกจากนิด้าเราก็บอกเพื่อนทุกคนว่า เรากลับไปนอนเพราะไม่ไหวจริงๆ สิ่งนั้นคือสิ่งที่เราต้องการแต่กลับได้อีกอย่างหนีึ่งคือนอนไม่หลับ กว่าเราหลับได้ก็ปาเข้าไปตีสองกว่าๆ โดยที่เราต้องย้ายที่นอนจากห้องที่เรานอนประจำ มานอนห้องพี่ชาย ถึงนอนหลับได้ เราตีนอนประมาณ ตีห้าครึ่ง ดูอะไรนิดหน่อยจาก PC ในห้องจากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัว สวดมนต์ออกจากบ้านไปนิด้า ไปถึงประมาณ 08.15 น. ก็นั่งกินข้าวกับเพื่อนๆ ในโรงอาหารอาคารจอดรถ ก็คุยเรื่องจิปาถะระหว่างกิน จากนั้นก็ถามเรื่องห้องว่าสอบห้องไหนกัน (มีการติวกันหน้าห้องเล็กน้อย) ก่อนเวลาห้องเปิดมีข่าวร้ายนิดหน่อย เพื่อน MFE รุ่น 2 คนหนึ่งเตรียมตัวอย่างดีเลยล่ะ แต่ด้วยเหตุอันใดไม่ทราบได้ เครียดจังไมเกรนขึ้นปวดหัวอย่างแรง เข้าโรงพยาบาลเลยล่ะ ซึ่งแบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นเลยล่ะเนี่ย ถ้าหากไม่กดดันตัวเอง แต่เรื่องมันเกิดไปแล้ว เราและเพื่อนก็เริ่มปรึกษาหารือว่า ควรเดินเข้าหาอาจารย์ว่า เพื่อนคนหนึ่งปวดและไม่สามารถสอบได้ ขอให้อาจารย์ออกข้อสอบใหม่ได้หรือเปล่า เรื่องออกข้อสอบใหม่นี้ เป็นเรื่องที่ยากมากพอควรเลยล่ะ แต่มันก็มีโอกาสเป็นไปได้ อย่างไรก็ตามผู้สอนก็มีสิทธิ์ให้เพื่อนคนนี้ของเราได้ I ทันทีเลย จบเรื่องนี้พวกเราก็เข้าห้องสอบ วิชานี้ให้ open book ได้ ใครใคร่เอาอะไรเข้าห้องสอบเอาเข้าเลย พอเราเห็นข้อสอบเรายิ้มในส่วนที่กากบาท เพราะ เมื่อคืนเพื่อนผู้ใจดีของเราติวให้ พวกเราสามารถทำกันได้เกือบทั้งหมด ต้องขอบคุณเพื่อนคนนี้มากๆครับ แต่มีบ้างข้อที่เราต้องออกแรงเองนิดหน่อยล่ะ แต่ไม่เหนือบ่าผ่าแรงของเราล่ะ มาถึงแสดงวิธีทำ อันนี้ยากจริง ข้อแรกมีปัญหาเรื่องงวด ว่างวดมันเป็นปีหรือเป็นเดือนเพราะโจทย์อ่านแล้วต้องใช้สมองคิด อันนี้ถ้าเราไม่เคยไป จ่ายงวดซื้อสินค้าอะไรเลยก็ไม่รู้ว่า มันใช้งวดต่อเดือนล่ะ ข้อสองอันนี้เกือบต้องยกมือบายๆ เพราะ ทำได้แต่ข้อ ก เท่านั้นข้อ ข และ ค นั้นวัดดวงว่าใช่ตามที่่เราคิดไว้หรือเปล่าล่ะ ข้อสุดท้ายในส่วนนี้ แถมยากสุดยาวสุด ให้คิด Beta หาค่าตอบแทบของหุ้นสามัญ และ หาราคาของหุ้นตัวนี้ ณ เวลาข้างหน้า ข้อนี้เราเห็นชื่อหุ้นทำให้นึกถึงบริษัีทแห่งหนึ่งในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ในหมวดกลุ่มประกันภัย (บริษัทนี้ทำธุรกิจประักันวินาศภัย) ลักษณะข้อมูลคล้ายที่มีในสมองของเรามากด้วยล่ะ น่าจะใช่ตัวเดียวที่คิดในใจ ก. มีปัญหานิดหน่อยว่า ถ้าหากใครคิดลีึก ต้องคิดค่าตอบแทนของปันผลเข้าไปด้วย จากที่ให้มาเป็น % ของผลตอบของหุ้นสามัญ และ % ของผลตอบแทนของตลาด แต่เราคิดว่าในเืมื่อโจทย์ให้มาเป็น % ของผลตอบแทนของตลาด ไม่ได้บอกว่ารวมปันผลของบริษัทจดทะเบียนด้วย ก็เลยขอไม่คิด ปันผลของหุ้นเข้าไปด้วยเลย ส่วนของ ข นี้ เรานั่งงงอยู่นิดหน่อยว่า Market Risk Premium ในภาษาไทยใช้คำว่าอะไร ผลตอบแทนของตลาดมันคือ Km หรือเปล่าหนอ กว่าที่เราจับคู่มันได้ใช้เวลานานอยู่เหมือนกันล่ะ ข้อนี้น่าผ่านได้ ค.นี้มีปัญหาเรื่องของค่า g เพราะต้องคิดหา g ของผลปันให้ได้ และคิดที่คงที่ด้วย ถึงใช้สูตรได้ ไม่ให้งบการเงินมาก็ทำไม่ได้ แต่เพิ่งรู้ว่า g หาจากค่าเฉลี่ยของปันผลได้ด้วย แล้วไปคิดหามูลค่าของปันผลที่โต โดย PV= ค่าเฉลี่ยปันผล FV คือปันผลปีสุดท้าย Nคือจำนวนปี PMT คือ 0 แล้วคำนวณหาค่า I/Y ออกมาได้ จากนั้นก็สามารถหาปันผลในปีที่ต้องการได้แล้วล่ะ รวมถึงสามารถหาราคาหุ้นสามัญที่ถามได้ เรานั่งเต็มเวลาเลยล่ะ แต่นั่งไปทรมานจริงๆ เพราะปวดห้องน้ำมากๆๆ แม้นไม่ปวดได้ไง ดื่มบิตตี้ดิงค์ไปขวด และ น้ำชาไปอีกสองขวด ปริมาณน้ำที่ดื่มก็ลิตรกว่าๆแล้วล่ะ ไม่ปวดห้องน้ำไม่ได้หรอก ออกจากห้องสอบเพื่อนๆหลายคนก็บ่นกันในโจทย์ข้อสุดท้ายอย่างมากๆ บ้างคนก็บ่นว่า อาจารย์ผู้สอนก็เตือนทุกครั้งที่เจอให้ทำแบบฝึกหัดท้ายบท (เราเองก็ทำไม่ครบเหมือนกันแต่เราก็ใช้วิธีอ่านให้หมดแล้วทำที่เดียว แล้วลิงค์ข้อมูลเข้าด้วยกัน และถามเพื่อนผู้ใจดีครับทำให้ออกมาแบบนี้ได้) รู้แบบนี้ทำมาก่อน นั้นคือประมาทไปหน่อยล่ะ คราวหน้ามีโอกาสแก้ตัวน่า บ้างคนบ่นเรื่องว่ามาตัวเองคิดถูกหรือเปล่ามาเรียนที่ MFE เราเองก็อยากบอกเพื่อนคนนี้ไปว่า เมื่อหัวรถจักรออกจากสถานีแล้ว มันไม่มีทางหันหัวกลับมาได้ ต้องเดินหน้าอย่างเดียวเลย ในเืมื่อคุณเลือกมาเรียนที่นี้แล้ว ต้องเดินหน้าใส่เกียร์ต่างๆ เพื่อได้บรรลุวัตถุประสงค์ที่วางไว้ซิ บ้างคนขอบคุณเื่พื่อนผู้ใจดีที่ช่วยเหลือในการติวเพื่อนเมื่อวานนี้ตอนหัวค่ำ เราลงไปเอกสารให้เพื่อน เพื่อให้เข้าทำความเข้าใจเรื่องเลข ถ้าไม่ช่วยเหลืองานนี้เพื่อนรอดยากครับ ตอนนี้พวกเขาต้องพึงตัวเองในการทำความเข้าใจเนื้อหาที่เราให้ล่ะ เพราะเราเองลงทุนนั่งอธิบายว่าเอกสารที่ให้นั้นใช้อย่างไงด้วยตัวเองเลยล่ะ แต่เราเองก็ทำตัวไม่ค่อยดีเท่าไรล่ะ เพราะให้เพื่อนรอเราสำเนาหนังสือเสร็จก่อนล่ะ เราอาศัยรถเพื่อนกลับแต่ทำให้เพื่อนต้องเสียเวลากับเราด้วย อันนี้เดี๋ยวเรามีโอาสต้องขออภัยเพื่อนคนนี้ และสิ่งที่เราอยากบอกว่าทำไมเราต้องจ่ายเงินค่าสำเนาที่เพื่อนเอามาให้เพราะว่า เมื่อวานนี้เพื่อนคนนี้ออกค่าถ่ายเอกสารให้เราเยอะมากเหมือนกัน เราเลยเกียงใจเหมือนกัน เราเหมือนดุแต่จริงๆใจดีน่ะ ส่วนเรื่องส่งท้ายคือ ตอนเข้าลิฟต์โดยสาร พวกเราเข้ามาจำนวหนึ่ง มีคนเข้ามาอีกคน แต่ดูผิด เขาต้องขึ้นแต่ลิฟต์ลง เขาก็อุทานขึ้นมา เราเองดันมือไวมากๆ กดเปิดลิฟต์ให้เขาออก ซีึ่งถ้าหากเขาไม่ออกก็ไม่ได้ เพื่อนประณามกันใหญ่เลยว่า ทำไมทำแบบนี้โหดไปหรือเปล่า แต่ในใจเราทำเพื่อที่ว่าเขาไม่ต้องเสียเวลาลงไปเป็นเพื่อนกับพวกเราล่ะ เรื่องทุกเรื่องมันยากที่เริ่มต้นและสิ้นสุด :) Create Date : 25 เมษายน 2553 Last Update : 25 เมษายน 2553 22:30:32 น. 0 comments Counter : 369 Pageviews. Share Tweet