เปิดบล็อกมาเพื่อเจ้าตัวน้อยของคุณแม่ อยากจะเล่าเรื่องราวที่ประทับใจที่สุดในชีวิตไว้ให้เจ้าได้อ่านเมื่อยามเจ้าเติบโตขึ้น...

ปกติแล้วฉันเป็นcaffeine addict ต้องกินกาแฟทุกวัน (กาแฟสดเย็นเท่านั้น และต้องร้านที่ทำอร่อย ไม่อร่อยไม่กิน 555) กินมาตั้งแต่สมัยเรียน ถ้าไม่กิน มีอันปวดหัวไมเกรน ทรมานไปหลายวันเลยทีเดียว แต่พอแต่งงาน (หลังเรียนจบ) ก็ตั้งใจว่าอยากจะมีเจ้าตัวเล็กมาให้ชื่นใจ เลยพยายามลดกาแฟ กินห่างขึ้น กินแบบdecafบ้าง จนเลิกได้ภายใน 1 เดือน ปวดหัวต้องนอนกินยาอยู่หลายวัน แต่ด้วยความที่ตั้งใจจะเลิกให้ได้ เพื่อเตรียมตัวตั้งครรภ์ เลยเลิกได้ในที่สุด ไม่น่าเชื่อว่าสามารถตัดขาดสิ่งที่เคยทำเป็นประจำทุกวันมาเป็นสิบๆปีได้ในเดือนเดียวได้ ภูมิใจจริงๆ 555

หลังจากเลิกกาแฟได้ ฉันก็ตั้งใจจะมีน้อง และในความตั้งใจเพียงครั้งเดียว (จริงๆ) ก็ตรวจเจอ 2 ขีดในเดือนถัดมา (รวดเร็วมาก) จริงๆแล้วultrasoundเจอ sacก่อนจะไปตรวจ UPT (เพราะฉันเป็นหมอรังสี การตรวจUSมันง่ายแค่เดินมาที่ทำงาน ไม่ต้องลำบากออกไปซื้อแท่งตรวจครรภ์) ตอนนั้นดีใจมาก รีบupdate ใน whatsappให้เพื่อนแกงค์ไหลได้รับรู้ ก่อนจะบอกกับโน๊ต (คุณสามี)ซะอีก 555 (แกงค์ไหล คือสาวๆชาวรังสีทีเรียนมาพร้อมกับฉัน เป็นกลุ่มคนที่ไหลไปได้เรื่อยๆ ไม่รีบไม่ร้อน คอยช่วยเหลือกันและกันเสมอ) ตอนนั้น (ตค. 54) ทำงานที่รพ.หัวหิน แต่โน๊ตไปทำงานที่ภูเก็ต โชคดีมากที่สัปดาห์นั้นโน๊ตกลับมาหัวหินเพื่อมาเอารถไปใช้ เลยได้อยู่ใน moment of happiness  ร่วมกัน :)

ultrasound เจอ sac หลังปจด.ขาด 2 วัน รวดเร็วมาก

2 ขีดชัวร์ๆจ้า

แต่เรื่องนี้ก็ทำให้ชีวิตพลิกผันครั้งใหญ่ การที่ฉันตั้งท้อง แต่สามีทำงานไม่เป็นหลักแหล่ง ต้องย้ายไปทำจังหวัดนั้นที จังหวัดโน้นที เราจะลำบากแน่ถ้าท้องแก่ หรือแม้แต่ตอนคลอดและหลังคลอด คิดไปต่างๆนานา เลยต้องมาช่วยกันหาทางออก เดือนนั้นโน๊ตทำงานที่ภูเก็ต และมีเพื่อนที่เรียนด้วยกันทำอยู่ที่นั่น พอดีรพ.นั้นไม่ต้องย้ายที่ทำงานไปตามจังหวัดต่างๆ และฉันก็มีเพื่อนทำงานที่รพ.แห่งหนึ่งในภูเก็ต และรพ.นั้นยังต้องการหมอรังสีอีก 1 ตำแหน่งพอดี ฉันเลยหาเวลามาเยี่ยมโน๊ต และมาดูรพ.ที่เพื่อนทำอยู่ ตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไรจริงจังเรื่องย้าย พอมาดูรพ. ก็รู้สึกชอบ บรรยากาศดี พี่หัวหน้าแผนกก็ใจดี แถมได้อยู่กับเพื่อนด้วยจึตัดสินใจได้ไม่ยาก คิดว่าที่นี่แหล่ะลงตัวสุดๆ เลยกลับไปหัวหิน ทำเรื่องลาออก แล้วก็ย้ายมาทำงานที่ภูเก็ตเดือน ธค. 54

ระหว่างที่รอมาทำงานที่ภูเก็ต ก็ท้องอ่อนๆ ยังไม่ได้ไปฝากท้องที่ไหน เพราะต้องย้ายอยู่แล้ว ก็อาศัยถามเพื่อนที่เป็นหมอสูติว่าต้องดูแลตัวเองยังไง กินยาอะไรบ้าง ลูกทุ่งสุดๆ ตอนนั้นแพ้ท้องไม่มาก แค่เวียนหัว คลื่นไส้ ไม่ถึงกับอาเจียนอะไร กินข้าวได้แต่น้อยลง น้ำหนักเลยไม่ขึ้น ตอนนั้นก็บอกลูกตลอดว่าอย่างอแงนะ เดี๋ยวหนูตัวเล็ก ถ้าแม่กินไม่ได้ :)

เดือนพย. 54 ตอนนั้นว่างหลายวัน เลยชวนโน๊ตไปสวัสดีพ่อตาแม่ยายที่ขอนแก่น และไปเที่ยวจังหวัดเลย (ภูเรือ เชียงคาน) สนุกมากมาย ขากลับไปขึ้นเครื่องที่อุดร มาลง กทม. แล้วต่อรถตู้มาหัวหิน นั่งแถวหลังสุด ขับก็ซิ่ง ตอนนั้นตัวกระเด้งขึ้นๆลงๆตลอดทาง เป็นห่วงลูกมาก ว่าจะกระเทือนลูกรึเปล่า พอกลับมาถึงหัวหินไม่กี่วันก็ได้เรื่อง วันนั้นโน๊ตไปอยู่เวรกลางคืน ฉันนอนที่แฟลต เดินไปเข้าห้องน้ำ ก็เจอเลือดออกเยอะ เหมือนประจำเดือนมา แต่ไม่ปวดท้อง ตอนนั้นตกใจมาก รีบโทรบอกโน๊ต มืดแปดด้าน เพราะอยู่คนเดียวด้วย นอนร้องไห้ โน๊ตรีบกลับมาหา พร้องเบิกยากันแท้งมาให้ด้วย แล้วก็กลับไปทำงานต่อ สรุปคืนนั้นนอนนิ่งๆทั้งคืน นอนก็ไม่หลับ เพราะอยู่คนเดียว ยอมรับว่ากลัวมาก กลัวลูกจะไม่อยู่กับเรา เเต่ด้วยความที่กังวลมาก เลยเดินจากแฟลตมาห้องUS ดูว่าลูกยังอยู่รึเปล่า ก็พบว่าลูกยังอยู่ดี หัวใจยังกระพริบๆอยู่ เลยโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง งั้นครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นแท้งคุกคามไป ตอนเช้า เลยไปหาหมอสูติที่รพ.หัวหิน ให้ตรวจconfirm ก็ USดู หมอบอกว่าลูกปกติดี รกยังคลุมปากมดลูกอยุ่เพราะครรภ์ยังอ่อน ช่วงนี้ให้งดเดิน งดทำกิจกรรมต่างๆไปก่อน ให้นอนนิ่งๆสัก2-3วัน และให้ลางานสักอาทิตย์นึง เลยได้นอนพักยาวเลย ตอนนั้นเลือดก็ออกน้อยลงๆ จนหยุดไป ดีใจมาก แต่....

ความวัวยังหายไม่สนิท ความควายก็เข้ามาแทรก ถึงเวลาต้องย้ายที่ทำงานมาภูเก็ต ต้องนั่งรถนานอีกแล้ว (หัวหิน-ภูเก็ต) ขนาดนั่งเฉยๆนะ พอมาถึงภูเก็ตก็เลือดออกอีก เศร้าจัง เลยไปตรวจ พร้อมเริ่มฝากครรภ์จริงจังที่รพ.กรุงเทพภูเก็ต เพราะรพ.ที่ฉันทำอยู่ไม่มีหมอสูติผู้หญิง อิอิ แอบเขิน เลยต้องไปฝากรพ.ที่โน๊ตทำงาน ตรวจแล้วก็พบว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง

คราวนี้ฉันก็ได้ตั้งตารอเจอตัวน้อยของแม่อย่างใจจดจ่อ...