|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
คึกจริ๊งงงง...ลูกแม่
8 ตุลาคม 2548
วันนี้เราอยู่บ้านกัน 2 คน เพราะพ่อไปทำธุระ หนูดูไม่ค่อยคึกคักเลย เฉา ๆ ล่ะสิ อยู่กันสองคนเนี่ย แม่ก็ทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย แล้วก็เกิดสงสารพ่อหนูขึ้นมาม๊าก...มาก ก็ช่วงที่แม่้มีหนูมานี่ แม่ก็กิน ๆ นอน ๆ ดูพ่อทำความสะอาดบ้านไป วันนี้พ่อไม่อยู่ กลับเย็น น้าพัชก็จะมาค้างด้วย ก็เลยต้องถูบ้านซะหน่อย เล่นเอาแม่หอบแฮ่กเลยจ้า ถูบ้านไม่พอ เห็นรถตัวเองเขรอะ ทนไม่ด้ายย วิญญาณแม่บ้านเข้าสิง ลุกมา่เช็ดรถอีกคัน เอาให้เรี่ยมไปเร้ย ตาก็มองดูฟ้า เห็นเมฆครึ้ม ๆ ก็ใจไม่ดี อย่าตกนะ นาน ๆ จะเช็ดรถทีนึง...
เสร็จเรียบร้อยก็กะจะนอนเอาแีรงซะหน่อย หนูก็ไม่ค่อยให้ความร่วมมือ ดิ้นไปดิ้นมา แม่ก็เริ่มหิว ๆ เลยลงมาหาอะไรทานตอนบ่าย ได้เวลาน้าพัชจะขึ้นเครื่องมาหาพอดี ก็เลยอดนอนละ มีเวลานิดหน่อย รีดผ้าดีกว่า โอ..ไม่น่าเชื่อเลย ทำไปได้ไงตั้งหลายงานเนี่ย (นึกในใจ ก็พรุ่งนี้จะไปหาหมอนี่นา เผาผลาญพลังงานให้ได้มากที่สุดละกัน เดี๋ยวน้ำหนักกระฉูดอีก) รีดผ้ายังไม่เสร็จ ดูนาฬิกา ไม่ทันแล้ว น้ำก็ยังไม่ได้อาบ รีบจัดการธุระออกจากบ้านก็ 15.30 น แล้ว น้าพัชจะมาถึง 16.00 น. ไม่ทันแหง ๆ ก็พยายามตั้งสติขับรถ แล้วก็พยายามโทร. หาน้าพัช บอกให้รอไปก่อน ปรากฎว่าเครื่องดีเลย์จ้า เลยรอดตัวไป ไป ๆ มา ๆ แม่ต้องไปวนรถอยู่ใน airport ตั้งหลายรอบแน่ะ หนูก็ดิ้นไปดิ้นมา อยา่กทักทายน้าเต็มแก่ล่ะสิ คราวนี้อย่าให้เหมือนคราวก่อนนะ น้าจับพุงทักหนูทีไร หนูก็ทำตัวนิ่งซะงั้น เหอ เหอ แกล้งน้าซะ
16.30 น. รับน้าพัชขึ้นรถปุ๊บ เธอก็ไม่สนใจอะไรเลย วางมือบนพุงแม่ทักหนูเลย ขำมาก หนูดิ้นทักน้าพัชเป็นชุดเลย เล่นเอาน้าพัช ที่กลัว ๆ คนท้องสะดุ้งไปเลย แหม เราไม่ได้เจอกันตั้ง 2 เดือนแล้วนะค้าบ ผมก็ตัวโต แรงเยอะอย่างนี้น่ะสิ ว่าแล้วเราสามคนก็ไปช้อปปิ้งที่เจ๊เล้ง น้าพัชได้ขนมมาเพียบ ส่วนแม่ได้นิดหน่อย ได้แต่มองตาละห้อยซะมากกว่า ยังมีเวลา เพราะพ่อยังไม่เสร็จธุระ เราก็เลยไปเดินเซ็นทรัลลาดพร้าวกันต่อ แม่สังเกตุนะว่าจากที่หนูหงอย ๆ ตอนอยู่บ้านนี้ ตั้งแต่ได้มาช้อปปิ้ง หนูก็กระดี๊กระด๊า ดิ้นมากขึ้น เอานิสัยแม่มาเลยนะเนี่ย เจ้าตัวน้อยเอ๊ยย แม่มาได้ชุดหมีพูห์ให้หนู 1 ชุดด้วย เลือกกะน้าพัช น่ารักมา่ก ๆ เลือกไว้เผื่อโตเลย พ่อหนูเห็นแล้วก็ขำ ถามว่าชัวร์ฺแล้วเหรอว่าลูกเราเป็นผู้ชาย ถ้าเป็นผู้หญิงคงใส่ชุดนี้ไม่ได้แน่นอน 555
ไชโย พ่อตามมาแจมที่เซ็นทรัลแล้ว เราก็ไปแวะทานก๋วยเตี๋ยวเรือก่อนกลับบ้าน ให้สาวบ้านนอกอย่างน้าพัชได้ช้อปปิ้งพอหอมปากหอมคอ อิ อิ เดี๋ยวอีก 2 วันเธอก็ต้องไปเก็บตัวเพื่อสอบ TOEFL แล้ว
กว่าจะกลับถึงบ้านก็ 3 ทุ่มกว่าแล้ว รู้สึกว่าวันนี้เหนื่อยใช้ได้เลย แต่หนูสิ คึำกไม่เลิก ปูดไปปูดมาจนแม่ต้องเรียกน้าพัชมาดู น้าพัชตกใจใหญ่ว่าทำไมพุงแม่ขยับได้ขนาดนั้น ยิ่งพวกเราสนุกกะการดูหนู หนูก็โชว์ใหญ่เลย แม่ให้น้าพัชลองเล่านิทานกระต่ายกะเต่าให้หนูฟังแทนพ่อ ดูซิ หนูจะชอบไหม ปรากฎว่าหนูดิ้นใหญ่เลย แหม..ชอบเสีัยงสาว ๆ ล่ะสิ เห็นเบื่อไปพักนึงแล้วนี่นา่ เล่นกันจนดึกดื่นเลย ก็คิดว่านอนได้แล้วเนอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นไปหาหมออีก
หลับฝันดีนะลูกจ๋า
9 ตุลาคม 2548
วันนี้หนูปลุกแม่ตามเคย เรามีนัดกะคุณหมอกันใช่ไหมล่ะ อยากออกบ้านล่ะสิ อิ อิ แม่ลงมาเตรียมอาหารเช้าให้พ่อ และตัวเอง แหม...จริง ๆ แล้วไม่อยากกินอะไรเลยแหละ จนกว่าจะได้ชั่งน้ำหนัก แต่คิดว่าคงไม่ดีกะหนู และตัวเองแน่ ๆ ก็เลยทำสเต๊คปลาแซลมอนทานกะบลอคโคลี่ลวก และมะเขือเทศ ต่อด้วยแอ๊บเปิ้ลกะส้มเช้งตบท้าย ขึ้นไปชั่งน้ำหนักดู แว๊ก..มันขึ้นมาเยอะเลย ตายแน่ ๆ งานนี้
9.30 ไปถึงโรงพยาบาล ขอพ่อลงจากรถก่อนเพราะหมอนัด 9.30 พอดี จริง ๆ ต้องไปล่วงหน้า 15 นาที แต่มัวโอ้เอ้อยู่ เลยสายนิดหน่อย กระหืดกระหอบไปที่แผนกสูติฯ พยาบาลบอกให้แม่ไปชั่งน้ำหนัก แม่ก็บอกเค้าไปว่า อยากเข้าห้องน้ำมาก ขอไปเก็บปัสสาวะก่อนละกันนะคะ แล้วก็ทำท่าแบบปวดมาก ๆ พยาบาลเลยรีบเอากระปุกเก็บปัสสาวะมาให้ ฮี่ อี่..อย่างน้อยก็น่าจะทำให้น้ำหนักลดลงไปสักขีดสองขีดแหล่ะเนอะลูกเนอะ พอเข้าห้องน้ำเสร็จมาชั่งน้ำหนัก โป๊ะเชะ ขึ้นมาจากเดือนก่อน 1.8 กิโล รอดตัวปาย คราวนี้ไม่รู้จะใช้มุขขอเข้าห้องน้ำก่อนได้ป่้าว อิ อิ ความดันก็ปกติ 110/70 มาทุกเดือนเลย แม่เลยยิ้มแฉ่งออกมาหาพ่อเพื่อรอพบคุณหมอต่อไป ระหว่างรอ รู้สึกว่าหนูสะอึกหน่อย ๆ ด้วย ยังไม่ทันจะเรียกน้าพัชให้มาจับพุงดูเลย ก็ถึงคิวไปพบหมอแล้ว คุณลุงหมอใจดีเหมือนเคย ไต่ถามสารทุกข์สุขดิบ แล้วก็ให้แม่ขึ้นนอนบนเตียงเพื่อตรวจระดับมดลูกกะฟังเสียงหัวใจหนูเต้น แกถามว่าหนูดิ้นไหม หนูก็เลยดิ้นโชว์หมอซะเลย แถมปูดแข็งตรงท้องด้านขวาอีก หมอเลยบอกว่านี่คือหัวของหนูล่ะ ระหว่างที่หมอกำลังฟังหัวใจหนู หนูก็อยากโชว์ความแข็งแรงให้หมอเห็น ดิ้นตรงโน้นที ตรงนี้ที จนหมอหัวเราะเลย แล้วก็เอาเครื่องฟังหัวใจ ตามไปฟังเสียงหนูเคลื่อนไหว หมอบอกว่าหนูแข็งแรงดี แล้วน้ำหนักตัวหนูตอนนี้ก็น่าจะประมาณ 1200 กรัม เย้ ๆ ดีใจจัง ที่หนูแข็งแรง หมอบอกว่าจะเริ่้มนัดถี่ขึ้นจากทุก 4 สัปดาห์ เป็น 3 สัปดาห์ และอนุญาตให้น้ำหนักขึ้นได้1.5 กิโล ถ้าเจอกันคราวหน้า แม่จะรอดไหมเนี่ย...
พอพบคุณหมอเสร็จ แม่ก็พยายามติดต่อลุงต้น ปรากฎว่าลุงต้นยังไม่ตื่น น้าพัชเลยบอกว่าจะขอไปนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบที่บ้านลุงละกัน แม่กะพ่อเลยพาน้าพัชไปบ้านลุงต้น ระหว่างทาง เราก็แวะทานกลางวันกัน แต่นแต๊น งานนี้น้าพัชและแม่ อยากกิน Shabushi แถมน้าพัชเลี้ยงอีกต่างหาก เราเลยทา่นกันจนเปรมเลย อิ อิ หนูก็คึกตลอด ดิ้นไม่หยุดเลยวันนี้ ไปส่งน้าพัช เราก็นั่งดูเทป Acadamy Fantasia กันจนบ่ายสาม ก็คิดว่าจะลองแวะโรงพยาบาลพระรามเก้าดูซะหน่อย เื่ผื่อจะได้ทำอุลตร้าซาวด์ 4 มิติ ดูหน้าหนู ปรากฎว่าหมอเค้าอยู่ถึงบ่ายสองเอง เราสองคนพ่อแม่เลยอดเห็นหนูเลย แม่ถูกดุเล็กน้อยฐานไม่โทร. มาเช็คล่วงหน้า
จากนั้นเราก็ไปแวะหาคุณปู่คุณย่า พ่อทานก๋วยเตี๋ยวหลอดเจ ท่าทางน่าอร่อย ส่วนแม่ได้แต่มองตาปริบ ๆ เพราะเพิ่งทานนมไป อิ่มเลย กลับมาถึงบ้าน หนูก็ยังคึกคักไม่เลิก สรุปอาทิตย์นี้หนูํสนุกสนานมากเลยนะจ๊ะ ยังไงก็ขอให้หนูแข็งแรงมาก ๆ แล้วอีกไม่ถึง 12 อาทิตย์ เราค่อยมาจ๊ะเอ๋กันนะ
รักหนูจ้่า
แม่
Create Date : 11 ตุลาคม 2548 |
|
1 comments |
Last Update : 31 ตุลาคม 2548 9:43:47 น. |
Counter : 372 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: เป่าจิน 18 ตุลาคม 2548 11:38:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
น้าอยากเห็นอ่ะ