BlogGang.com : : MysteriousSlave : วิถีผู้กล้า ตอน "มหากาพย์การพิชิตดอยสุเทพ"

วิถีผู้กล้า ตอน "มหากาพย์การพิชิตดอยสุเทพ"

สวัสดีครับ ผมรุตไรเดอร์ วันนี้ผมจะมานำเสนอเทคนิคการขึ้นดอยโดยใช้เพียงล้อเดียว ตามสไตล์ One man, one wheel แท้ๆ ไม่ต้องให้เสียเวลา ไปกันเลยครับ กับปฏิบัติการนอกสถานที่ครั้งที่ 3 ของผม

ก่อนอื่นก็ต้องเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมครับ ที่เห็นในภาพนั้นก็คืออาวุธใหม่ของรุตไรเดอร์ เป็นจักรยานล้อเดียวขนาด 26 นิ้ว ที่คอจักรยานล้อเดียวเขาว่ากันว่า มันขี่ง่ายไม่ต่างจากขนาด 24 นิ้ว แต่ทำความเร็วได้ดีกว่า และนุ่มนวลกว่า 24 นิ้ว ผมก็อยากลองมากเลยครับ

เติมลมก่อนนะครับ ยิ่งยางที่มีขนาดใหญ่ (หมายถึงแก้มยางที่หนา หน้ายางที่กว้าง) ยิ่งทำให้เราสามารถใช้ลมยางอ่อนๆ ได้ บางทีเติมแค่ 25 psi ก็ขี่ได้ แถมนุ่มนวลมากด้วย ต่างจากยางที่มีขนาดเล็ก หากใช้ลมยางน้อยเกินไป เวลาที่เกิดการกระแทก จะมีผลกระทบต่อขอบล้อได้ครับ

ผมว่าผมชอบยางอ่อนนะ เพราะมันนุ่มนวล เวลาตกหลุมหรือไปในที่ขลุขละจะทำให้ขี่ได้สบายกว่า แถมเวลามีการกระโดด ยางที่อ่อนก็ช่วยให้เกิดการกระเด้งกระดอนได้ดี และดูดซับแรงกระแทกได้ดี เวลาที่เรากระโดดลงมาจากที่สูงครับ

และที่สำคัญที่สุด การขึ้นเขา หรือปีนดอยครั้งนี้ ยางที่อ่อนจะช่วยให้เกาะถนนได้ดีกว่าครับ

ลองเลย ขนาดล้อ 26 นิ้วนั้น ขึ้นง่าย ขี่ง่าย ไม่ต่างจากล้อ 24 จริงๆ ครับ

อุปกรณ์พร้อมแล้วครับ ในส่วน crank arm ที่ผมเตรียมมาด้วย มี 4 speed ครับ สามารถปรับระยะความยาวได้ 4 ระดับ คือ 105 125 145 และ 165 mm ผมคาดว่าการปีนทางชันอย่างดอยสุเทพนั้น crank arm ระยะ 165 mm ก็น่าจะเพียงพอ

ออกเดินทางกันเลยครับ ภาพนี้ถ่ายจากถนน superhiway ขาเข้าเชียงใหม่ เห็นดอยสุเทพชัดเจนครับ

แวะเข้าไปใน มช. กันก่อนนะครับ เข้าทางประตู ปตท.

ไปแถวๆ คณะเกษตรครับ จะมีร้านโครงการหลวงอยู่

ผมมาหาผลไม้ให้พลังตัวใหม่ครับ เพราะปฏิบัติการนอกสถานที่ครั้งที่ 2 ครั้งก่อนนั้น ผมใช้มันแกว ซึ่งมันดูไม่ไฮโซเท่าไหร่

นี่กินแบบไฮโซ กับสตอเบอรี่ พันธุ์พระราชทาน 80 อร่อยกว่าเดิม

แวะกินไอติมนมสดเติมพลังด้วยครับ ที่ อสค. หน้าสวนสัตว์เชียงใหม่

ผมยอมรับครับว่าเครียดมาก กับปฏิบัติการครัังนี้ ไม่แน่ใจเลยว่าตัวเองจะไหวหรือไม่ เพราะจากประสบการณ์การปั่นล้อเดียวของผม ไม่เคยซ้อมขึ้นเขามาเลย อย่างมากก็แค่ขึ้นเนินนิดๆ หน่อยๆ แถวบ้านผมก็ไม่มีเขาด้วย แต่กับดอยสุเทพนั้นเป็นทางชันต่อเนื่อง กลัวไม่รอดมากๆ เลยครับ

จุด start ของผมอยู่ที่หน้า มช. เลยครับ ตามความตั้งใจเดิมที่หลับตานึกภาพไว้ตั้งแต่ที่บ้าน เพราะช่วงระยะทางจากหน้า มช. ไปจนถึงสวนสัตว์เชียงใหม่ ทางยังไม่ชัน จะได้เป็นการอุ่นเครื่องก่อนด้วยครับ

กำลังจะเริ่มปฏิบัติการแล้วครับ ทั้งเครียด ทั้้งตื่นเต้น เหลือคนเดียวจริงๆ ทีมงาน drop ผมไว้ที่หน้า มช. นี่แหละครับ แล้วอีกสัก 2-3 ชั่วโมงค่อยตามมาเก็บศพ

ภาพกับรั้วสีม่วง ภาพสุดท้ายก่อนออกลุย

ถ้าขึ้นดอยไม่ไหวจะทำยังไง จะไปนั่งรอเคว้งคว้างอยู่ที่ไหน หรือจะค่อยๆ เดินขึ้นเขาจูงจักรยานล้อเดียวไป (เสียฟอร์มอย่างแรงเลยครับ ถ้าขี่ไม่ไหวแล้วเอามาทำไม เดินเอาตัวเปล่ายังจะดีกว่า) ทั้งหลายทั้งปวงนั้น ทำให้รุตไรเดอร์กดดันอย่างหนัก

ออกตัวมาแล้วครับ

ผมกะว่าจะแวะถ่ายรูปกับสถานที่ต่างๆ ที่ผ่าน เพื่อเก็บไว้เป็นบันทึกการเดินทางด้วย (พูดให้ดูดี จริงๆ แล้วเป็นการถือโอกาสพักนั่นแหละ)

ภาพนี้ถ่ายกับป้ายสวนรุกขชาติห้วยแก้ว เลย มช. มาไม่ไกลครับ

หลังจากนั้นผมก็ปั่นต่อเนื่องมาเลยครับ แล้วก็มาถึงทางชันแรก คือตรงบริเวณหน้าสวนสัตว์นั่นแหละครับ ตรงจุดนี้ผมเครียดมากเลยครับ (จากใจจริง) เพราะมันหนืดมาก ต้องออกแรงปั่นอย่างหนัก ผมเริ่มปั่นมาด้วยความยาว crank arm ที่ 145 mm ซึ่งก็ถือว่าเป็นระยะความยาวที่ปั่นได้ลื่นดีอยู่แล้ว และผมก็ประเมินว่าที่ระยะความยาวนี้ น่าจะพอทำให้เราปีนเขาขึ้นไปได้สักพัก อย่างน้อยถึงครูบาศรีวิชัยก็ยังดี แต่ก็หาเป็นเช่นนั้นไม่ กลายเป็นไม่ไหวตั้งแต่เนินแรกแล้ว

ถึงตรงนี้ผมพักอยู่นานเลยครับ ทำการเปลี่ยนเกียร์ด้วย เปลี่ยนไปใช้รูสุดท้าย ที่ความยาว 165 mm ซึ่งยาวที่่สุดเท่าที่เตรียมมาแล้วครับ ถ้าไม่พอหละก็ แย่แน่ๆ

ผมวางแผนจะวัดระดับความสูง และวัดอุณหภูมิในระหว่างทางที่ปั่นไว้ตลอดด้วย แต่ก็ลืมวัดที่จุด start ด้วยความตื่นเต้นจัด เพิ่งนึกได้บริเวณหน้าสวนสัตว์นี่แหละครับ
ตอนนี้เวลา 16.22 น. ผมอยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 345 m

อุณหภูมิที่แขนผมตอนนี้ 33.3 องศาเซลเซียส ส่วนตัวเลขตรงกลางนั่นเป็นความดันบรรยากาศ

เพียงแค่เนินแรกหน้าสวนสัตว์ กับ crank arm ระยะ 145 mm ก็ไม่ไหวแล้ว พอปรับมาเป็นระยะ 165 mm จะไหวหรือไม่

crank arm ที่ยาวที่สุดเท่าที่มีทำขาย ก็คือระยะ 170 mm ซึ่งก็ไม่ได้ต่างจากระยะ 165 mm เท่าไหร่ ถ้าอยากได้ยาวกว่านี้ก็ต้องไปสร้างมาเอง แล้วมันจะขึ้นดอยไหวไหมเนี่ย ทางก็ชัน เครียดสุดๆ เลยครับ

แล้วติดตามชมตอนต่อไปนะครับ