รุตไรเดอร์พิชิตดอนโขง (RouteRaideR)

สะบายดี ผมยังคงอยู่ที่แขวงจำปาสัก และยังสนุกกับการผจญภัยด้วยจักรยานล้อเดียวอยู่ครับ


แน่นอนครับ เมื่อต้องเดินทางออกจากเกาะ ก็ต้องใช้บริการเรือ จักรยานล้อเดียวก็ขนขึ้นเรือง่ายอีกตามเคย


อำลาเฮือนพักสุกคลาสสิค คืนละ 40 พันกีบ ถ้าต่อก็ลดได้นะผมว่า ดูๆ ไปแล้วค่าที่พักในลาวค่อนข้างถูกเมื่อเทียบกับไทย แต่จะแพงค่าอาหาร กับค่ารถนี่แหละครับ


เห็นฝั่งบ้านนากะสังแล้ว ตอนขามามันมืดแล้ว มองอะไรไม่เห็นเลย


มาสายอีกตามเคย ไม่มีรถเหลืออีกแล้ว มีแต่รถเหมา (แพงโคตร) ตอนแรกควักไม้ตายสุดท้ายออกมาแล้ว คือจักรยานล้อเดียวนั่นแหละ แต่ปัญหาคือแดดมันแรงมาก แถมกว่าจะออกไปถึงถนนใหญ่อีกประมาณ 3 กิโลเมตร ซึ่งเวิ้งว้างว่างเปล่า มีแต่ถนนลูกรังกับทุ่งนาแห้งๆ สองข้างทาง หมดหวังและห่อเหี่ยวมาก แต่ก็มีอัศวินขี่มอไซค์มาช่วยไว้ มอไซค์รับจ้างนี่แหละครับ ประหยัดกว่า ราคามิตรภาพ (ต่อแล้วต่ออีก) สถานีต่อไปคือ ดอนโขงครับ


ถึงแล้วครับ ทางเลี้ยวเข้าท่าเรือข้ามฟากไปดอนโขง มีวัดอยู่บนยอดเขาเป็นแลนด์มาร์ค


ต้องข้ามเรืออีกเช่นเคย ไม่มีปัญหาครับขนง่าย


บนดอนโขงเองก็มีร้านให้เช่าจักรยานมากมายครับ สำหรับผู้ที่ชอบปั่นเที่ยวชมวิถีชาวบ้าน แต่ก็ไม่ได้ตังรุตไรเดอร์อีกตามเคย


ดอนโขงอยู่ตอนเหนือของหมู่เกาะสี่พันดอน เป็นเกาะใหญ่ที่สุด ใหญ่จนไม่รู้สึกว่ามันเป็นเกาะนะครับ เพราะมาอยู่บนนี้แล้วก็เหมือนอยู่แผ่นดินใหญ่ สถานที่ท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะเป็นวัด กับวิถีชาวบ้านครับ


เกาะนี้ค่อนข้างเจริญมาก มีถนนราดยางให้ได้สัมผัส มาตอนเลิกงานเลิกเรียนพอดี เลยปั่นส่วนกับพี่น้องชาวลาว


เจริญเกินไปแล้วหรือเปล่า ขยะตรึมเชียว สงสัยเพิ่งจัดงานวัดไปเสร็จ แล้วเทศบาลก็ชิ่ง ไม่ยอมมาเก็บขยะอะ


ปล่อยให้แบ้ (แพะ) เป็นตัวช่วยกำจัดขยะ


สภาพเส้นทางก็หลากหลายครับ ถนนใหญ่ก็ลาดยาง ส่วนเส้นรองก็เป็นดินเป็นทรายเหมือนเดิม


ถนนใหญ่ปั่นง่ายอยู่แล้วครับ


ปั่นในวัด ริมโขง


ปั่นในวัดที่ชื่อลงท้ายด้วยคำว่า ไทย์ มีพระใหญ่ปางนาคปรก อ๋อวัดพวงแก้วอะรุโนไทย์ ตามรูปข้างบน


ยืมฉากระเบียงร้านอาหารริมโขง ที่ดอนโขงนี้มีที่พักมากมายเลยครับ


ผมจะมีกระเป๋ารัดเอวคู่ใจอันหนึ่ง ต้องพกไปด้วยตลอด มันจะมีช่องใส่โทรศัพท์ที่ถ่ายรูปได้ แล้วสามารถควักออกมาได้ง่าย อีกข้างของกระเป๋าก็จะไว้ใส่ขวดน้ำ จำเป็นมากนะครับ ยิ่งถ้าอากาศร้อนๆ แล้ว จำเป็นต้องดื่มน้ำไปด้วย ส่วนข้างในกระเป๋าก็มีของใช้ส่วนตัว และมีที่ล๊อคจักรยานเตรียมไว้ด้วยครับ เผื่อต้องแวะจอดจักรยานไว้ จะได้ไม่หายไงครับ รอบคอบไว้ก่อน


มิพิพิธพัณฑ์ให้ชมด้วย ขอสักป้ายก็แล้วกัน กลัวไม่เชื่อว่ามาถึงดอนโขงแล้ว เมืองโขง คือชื่อเมืองเอกของดอนโขงครับ


พิพิธพัณฑ์เป็นตึกทรงฝรั่ง โบราณมาก แต่ล๊อคไว้อะ ไม่เห็นให้เข้าไปดูอะไรได้เลย


พบมีแต่กางเกงในนาธาน จัดแสดงไว้ ดีกว่าที่เชียงคานเยอะครับ ที่เชียงคานเหลือให้ดูตัวเดียว ที่ดอนโขงมีให้ดูสองตัวแหนะ (สงสัยเจ้าหน้าที่ยึดเป็นบ้านตัวเองไปแล้วหละ)


ปั่นเหนื่อยแล้ว มืดแล้ว ก็มาหาของกิน แทบช๊อค ตำหมากถั่ว (ตำถั่ว) กับตำหมากหุ่ง (ส้มตำ) ราคาจานละ 50 พันกีบ โอโห จานละ 200 บาทเลยอะ ใส่กุ้งแม่น้ำด้วยหรือเปล่านะ (ปรากฏว่า พิมพ์ผิด 0 เกินมา 1 ตัว)

ปั่นเผ่าผลาญออกไป แล้วก็เติมอาหารเข้าไปใหม่
แล้วพบกันอีกนะครับ blog หน้า

Create Date : 14 ธันวาคม 2553		1 comments
Last Update : 14 ธันวาคม 2553 10:49:02 น.
Counter : 1183 Pageviews.
Share Tweet