เตรียมตัว..สู่รั้วเซนต์โย

     ในที่สุด ฤดูกาลแห่งการสอบเข้าเรียน ป.1 ก็ได้เสร็จสิ้นลงซะที หลังจากที่เครียดมานาน เพราะลุ้นอยู่กับการสอบ จนกระทั่งสอบเสร็จ เมื่อผลออกมาว่าน้องมิกุสอบได้ ก็ค่อยโล่งอก เพราะลูกแม่กำลังจะก้าวเข้าสู่รั้วเซนต์โยเซพคอนเวนต์ เพื่อเป็นโบว์ส้มเล็ก น้องเล็กของโรงเรียน ในปีการศึกษาหน้านี้ (2552)

        เริ่มตั้งแต่วันสมัคร ซึ่งมีสอบสัมภาษณ์ก่อนรอบแรก โดยการให้น้องอ่านหนังสือนิทาน และตอบคำถามจากในนิทาน ซึ่งน้องมิกุก็อ่านออกและตอบคำถามได้ อันนี้ไม่ห่วงค่ะ เพราะน้องอ่านหนังสือคล่อง คุณครูชม  ต่อมาวันสอบข้อเขียน ซึ่งต้องสอบพร้อมกันทั้งเด็ก และผู้ปกครอง เวลาสอบก็ต้องแยกกันไปสอบ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ คืนก่อนวันสอบ เรานอนเกือบตีสอง อ่านข้อมูลจากรายงานประจำปีของโรงเรียน คิดเชื่อมโยงข้อมูลต่าง ๆ ออกมาเพราะเก็งข้อสอบไว้อีกอย่างนึง ท่องนู่นท่องนี่ โอย มาเครียดเรื่องสอบเอาตอนแก่ อิอิ พอมาเข้านอนก็นอนไม่หลับ ใจมันก็คิดกังวลไปเรื่อยแต่ก็หลับจนได้ ตื่นมาตอนเช้าก็จัดการปลุกน้องมิกุ เตรียมอาหารไว้ให้น้องทานบนรถ วันนี้คุณพ่อเค้าขับรถไปส่งค่ะ ส่วนเราก็นั่งแต่งหน้าบนรถนั่นแหล่ะค่ะ eye liner ก็ลืมเขียน มาสคาร่าก็ลืมปัด แต่จะไม่แต่งหน้าเลยก็ไม่ไหวนะคะ กลัวคุณครูจะตกใจ 555

             ไปถึงก่อนเวลา แต่ว่าผู้ปกครองและเด็ก ๆ ก็มากันจำนวนมากแล้วนะคะ น้องมิกุก็อยากสอบเต็มที ถามว่าเมื่อไหร่จะไปสอบ จนได้เวลาค่ะ คุณครูก็มารับเด็กไปแล้วจัดตามกลุ่มเลขที่สอบ ส่งเด็กถึงห้อง ก็ถึงคิวผู้ปกครอง แล้วก็ได้เวลาสอบค่ะ  ข้อสอบที่เป็นช้อยส์ เราว่าค่อนข้างยาก เพราะต้องวิเคราะห์ให้แตก ส่วนข้อเขียนสองข้อเป็นเรื่องการสอนคุณธรรมจริยธรรมให้ลูก รวมทั้งการสอนลูกเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง โดยทั้งสองข้อให้เขียนอธิบาย พอแม่สอบเสร็จ คุณครูก็ให้นั่งรอซักพัก เพราะคุณครูที่สอบเด็กจะเอาลูก ๆ มาส่งถึงที่ห้องค่ะ

           เจอหน้าปุ๊บก็ถามก่อนเลย "น้องมิกุทำข้อสอบได้มั้ยลูก"  หุหุ ลูกบอกว่าทำได้เราก็ถามนู่นี่ อยากรู้ว่าข้อสอบมีอะไรบ้าง แต่น้องมิกุมั่นใจมาก (ทั้ง ๆ ที่มีข้อนึงที่ไม่ตอบ เว้นเอาไว้) ลูกบอกว่า ง่าย ทำได้ พอลูกมั่นใจ แม่ก็เริ่มมั่นใจแฮะ เพราะของแม่ แม่ก็ว่าแม่ทำได้นะ (แต่ถูกหรือเปล่าไม่รู้ 555)  ก็เลยสบายใจระดับนึง

              แต่ตัวพ่อนี่สิ ไม่ค่อยให้กำลังใจเลย ถามว่าลูกจะสอบเข้าได้หรือเปล่า ก็บอกไม่รู้  ก็เลยถามว่า แล้วคิดว่าจะได้มั้ย ก็พูดทำนองว่าไม่ เหอๆๆ มันน่า...น่าอะไรดี  ตอนแรกก็บอกจะเขียนบริจาค สุดท้ายก็เปลี่ยนใจไม่ยอมซะงั้น บอกให้เราแม่ลูกไปสู้กันเอง กรี๊ดๆๆๆๆ ให้เหตุผลว่าเซนต์โยไม่ได้ดูที่เงิน เค้าดูผลสอบก่อน เงินมาทีหลัง แต่เราก็เถียงนะ ถ้าเงินไม่มีผล ทำไมมีคนบริจาคเยอะแยะ แต่ก็นั่นแหล่ะ สุดท้ายก็ไม่ได้บริจาคอะไร

             พอใกล้ประกาศผลสอบ ก็พูดทำนองว่าแน่ใจเหรอ ว่าจะได้รับจดหมาย (สามีบอกว่า คนที่ได้รับจดหมายคือคนที่สอบได้เท่านั้น ซึ่งมารู้ทีหลังว่า อันนี้ไม่จริงนะคะ ได้จดหมายกันทุกคน ไม่ว่าจะสอบผ่านหรือไม่ผ่าน ทางโรงเรียนก็จะมีจดหมายไปแจ้ง) เราก็พยายามเกาะติดข่าวในเวบบอร์ดห้องเรื่องเรียนของลูก จนมีข่าวว่า จดหมายประกาศผลสอบถูกส่งออกมาแล้ว เราก็เลยโทรหาบุรุษไปรษณีย์ อิอิ มีเบอร์โทรด้วย แต่ไม่ใช่กิ๊กนะ  คือเค้าส่งจดหมายบ้านเราบ่อย บางทีพัสดุมาต้องเซ็นรับ ก็มีโทรตามด้วยนะ เดี๋ยวปีใหม่นี่ต้องมีของขวัญให้ซักหน่อย อ่ะ สรุปเค้าบอกว่ามีจดหมายจากเซนต์โย เราดีใจเหมือนยกภูเขาออกจากอกเลยหล่ะ เพราะคิดว่าได้จดหมายคือสอบติดแล้ว

          พอบอกสามี สามีก็ย้อน แล้วแน่ใจเหรอ ว่าได้รับจดหมาย พอเปิดอ่านเค้าจะบอกว่าสอบได้ เอาหล่ะสิ เครียดอีก นี่เธอจะกดดันฉันไปถึงไหน ปรกติไปรษณีย์จะมาส่งประมาณสาย ๆ แต่วันนั้นเราต้องไม่อยู่อีก ต้องไปเฝ้าพ่อสามีที่ รพ. บ่าย ๆ ถึงจะกลับ ก็เลยบอกคุณมิสเตอร์โพสแมนว่า หย่อนไว้ตู้หน้าบ้าน เดี่ยวบ่าย ๆ เข้าไปเอา  อย่างที่ว่านั่นแหล่ะค่ะ สรุปตอนเปิดจดหมาย คุณพ่อเค้าโทรมาลุ้นผลพอดีเลย กำลังจะตัดซองจดหมาย ก็เลยได้ลุ้นพร้อมกันทั้งพ่อทั้งแม่ ผลออกมา มิกุสอบได้ แม่ก็ยิ้มหน้าบาน สามีก็บานพอกัน ลูกกลับมาจากโรงเรียน รู้ว่าตัวเองสอบติดก็ยิ้มหน้าบาน บานทั้งบ้าน คุณพ่อเค้าซื้อเค้กปอนด์นึงให้ลูก ฉลองเล็กน้อยที่ลูกสอบได้

             น้องมิกุก็เลยกำลังจะได้เป็นรุ่นน้องของ คุณอาเค้าทั้งสองคน ที่ต่างก็จบจากรั้วเซนต์โยมาเหมือนกันค่ะ  วันที่ 21 พ.ย. นี้ก็ต้องไปประชุมผู้ปกครองแล้ว แต่นี่ก็เป็นแค่ก้าวแรกค่ะ ยังมีก้าวต่อ ๆ ไปอีกมากมาย เพราะที่เซนต์โย เรียนหนักทีเดียวค่ะ

Create Date : 11 พฤศจิกายน 2551		1 comments
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2551 11:31:33 น.
Counter : 7797 Pageviews.
Share Tweet