Bloggang.com : No Appendix : U Made It Dad

U Made It Dad

เข้าๆ ออกๆ โรงบาลเป็นว่าเล่น เรื่องของเรื่องคือคุณพ่อป่วย

ไม่เคยเห็นพ่อป่วยหนักขนาดนี้มาก่อนตั้งแต่เราเกิดมา เมื่อประมาณกลางเดือนที่แล้ว พ่อไม่ค่อยสบายมีอาการตัวร้อน ไข้สูงแล้วก็ เบื่ออาหาร เป็นมาติดๆนานจนผิดสังเกตุ เราเลยลองชวนพ่อไปหาหมอดู เพราะสงสัยว่าจะเป็นไข้เลือดออกรึป่าว แหมก็ลองกูเกิลดูแล้วอาการมันก็คล้ายๆอยู่นะ วันอาทิตย์ที่ 23 เราเลยพ่อไปหาหมอที่รพ.ใกล้ๆบ้าน หมอก็ให้ยามาถุงเบ้อเริ้มเลย อืมดูจากยาแล้วก็น่าจะดีคุ้มกะค่ายาที่เสียไป มีวิตามินให้เสร็จสรรพ สรุปว่าป่วยไปไข้หว้ดธรรมดา หมอบอกว่าถ้ายาหมดแล้วอาการไม่หายให้มาเจาะเลือดดู

ผ่านไปสองวันอาการชักไม่ดีขึ้นแฮะ เรายังเชื่อว่าน่าจะเป็นไข้เลือดออกอยู่ เลยชวนพ่อไปรพ.กันอีกรอบวันอังคาร ที่นี้ไปรพ.รัฐบาลดูบ้าง เอายาอันเก่าไปด้วย หมอดูอาการแล้วก็บอกว่าไม่เป็นหรอกไข้เลือดออกอ่ะ เพราะถ้าเป็นต้องปวดท้องมาก แล้วยังบอกต่อว่ายาที่ รพ.แรกให้มานี่ดีอยู่แล้วเดี๋ยวให้เพิ่มบางตัวแล้วกัน กลับบ้านมาด้วยยาอีกเท่าตัว คราวนี้พ่อกินยายังกะขนมเลย เยอะมาก

เอ้ย อาการไม่ดีขึ้นเลย ปกติพ่อเป็นคนที่ไม่ไปรพ.ง่ายๆเลย แต่คราวนี้อยากให้เราพาไปทั้งๆที่เป็นเวลากลางคืน เลยโทรไปหาญาติที่เป็นพยาบาล เค้าก็บอกว่าพรุ่งนี้ให้แวะมาที่รพ.แต่เช้า เดี่ยวเค้าช่วยดูให้ เราหันไปถามพ่อว่าไหวมั้ย พ่อตอบว่าได้

เช้าวันศุกร์เราพาพ่อไปหาหมออีกรอบนึง ญาติเราลงมาดูแลพ่อเป็นอย่างดี พอดี รพ.นี้เป็นรพ.ทหาร priority เลยมีให้เห็นๆ เลยนึกในใจว่าถ้าตรูมาเองแล้วมันจะได้อย่างนี้มั้ยฟร่ะ พ่อโดนx-ray ปอด, เจาะเลือด-ปัสสาวะ,อัลตราซาวด์ พอผลเลือดออก สมใจนึกของทุกคน เพราะพ่อโดน admit เป็นเพราะ ไม่มีสารอาหารในร่างกาย เนื่องจากกินอารายไม่ได้มาหลายวัน หลังจาก admit แล้วพ่อถูกเจาะเลือดไปตรวจอีกรอบ ซักพักหมอมาถามว่า คุณลุงไปเที่ยวป่ามารึป่าว เป็นอันงงกันทุกคน แล้วก็บอกต่อนะว่า คุณลุงติดเชื้อในกระแสเลือด เราวูบเลย ใจไม่ดี เพราะล่าๆสุด มีคนรู้จักที่เสียชีวิตด้วยโรคนี้ 2-3 คน หมอก็บอกว่าต้องเอาเลือดไปเพาะเชื้อดูอีกทีว่าเป็นเชื้ออะไร อันนี้ต้องใช้เวลา 3-4 วันถึงจะรู้

วันแรกที่พ่อ admit พ่อได้ห้องรวม 4 คน ที่แรกเราจะเฝ้าแต่เห็นเพื่อนร่วมห้องแล้วเราเลยสละสิทธิ์ให้พี่สาวเฝ้าแทน คนไข้ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไร แต่คนเฝ้านะสิน่ากลัว เป้นป้าผอมๆ กลัวอ่ะ ขี้เกียจวิ่งหนีไปแอบในตุ่ม เป็นอันว่าวันแรกพี่เราเฝ้า พ่อมีอาการหนาวสั้นจับไข้ ห่มผ้าไป 5 ชั้นแล้วยังสั่นอยู่เลย เราได้แต่ภาวนาว่าถึงมือหมอแล้วพ่อต้องปลอดภัย

พอวันที่สองเราก็ต้องเฝ้ากะพี่สาวเพราะ ต้องช่วยกัน พ่อเริ่มช่วยตัวเองไม่ได้แล้ว แล้วที่เอมซซิ่งมากก็คือคุณตาเตียงข้างๆ ดันหยุดหายใจ คนเฝ้าไข้ก็เริ่มร้องไห้ โทรศัพท์ไปแจ้งข่าวญาติกันโกลาหล แต่ซักพักหมอช่วยกันปั๊มหัวใจคุณตาขึ้นมาได้ ที่นี้ญาติแหกันมาตรึม มีบางคนใส่ชุดดำมาด้วย ไปกันใหญ่ เชื่อป่าวว่าผ่านมา 10 กว่าวันแล้วจนพ่อเราหาย คุณตายังอยู่รพ.อยู่เลย โหสุดยอด

วันที่ 3 ได้ห้องเดี่ยวแล้ว เลยได้ย้ายจากคุณตาไป โชคดีจิงๆ ไม่งั้นหลอนแน่ คราวนี้หมอก็มาบอกว่าพ่อติดเชื้อจากแมลงปีกแข็งแต่ยังไม่แน่ชัด ขอเจาะเลือดไปเพาะเชื้ออีกที อาการของพ่อก็ดีๆ แย่ๆ ที่แย่ก็คือกินอาหารไม่ได้ ยังดีที่มีน้ำเกลือ กลางคืนก็จะตัวร้อนและปวดหัวมาก ส่วนใหญ่พี่สาวจะเป็นคนดูแล เราจะช่วยเล็กๆน้อยๆ เพราะพี่สาวเราเฝ้าก็เฝ้าจริงๆ นั่งดูพ่อ ไม่หลับไม่นอน ส่วนเราก็สะดุ้งตื่นตามเสียงไอ หรื่อเสี่ยงขยับตัวของพ่อ

เราก็ลางานไป 3 วัน ยังไม่รวมกับวันที่พาพ่อไปหาหมอ 2 ครั้ง เดือนนี้เลยหยุดเยอะเลย หมอกลับมาอีกรอบ คราวนี้ปรากฎว่าเชื้อที่พบ เป็นเชื้อจากรไรหนู พ่อติดเชื้อจากการเก็บซากหนูที่ตายไปทิ้ง เจ้าไรนี่ก็มาฝังตัวอยู่ในตัวพ่อ แล้วพอร่างกายอ่อนแอก็เลย ปรากฎอาการขึ้น หมอบอกว่าไอ้ไรพวกนี้มันจะเกาะเฉพาะสัตว์เลือดอุ่นเท่านั้น พอหนูที่มันอาศัยอยู่เกิดตายมันก็ต้องไปหาบ้านใหม่ ไม่ว่าจะอยู่ตามหมา แมว หรือสัตว์ต่างๆ ที่ผ่านไปผ่านมา ที่น่ากลัวคือมันดีดตัวได้สูงถึงเอวแน่ะ น่ากลัวจิงๆ เลย ดังนั้นถ้าเจอซากสัตว์ต่างๆ ก็พยายามอยู่ห่างๆ เอาไว้ล่ะกันนะ

สรุปว่าพ่ออยู่โรงบาลประมาณ 10 วัน โดนเจาะเลือดซะพรุนเลย น่าแปลกใจที่พ่อไม่อยากกลับบ้านซักเท่าไรเลย สงสัยจะชอบให้ลูกดูแลล่ะซิ

กลับบ้านมาก็ตะลุยโหลด ซีรี่ย์ ดูจบไปแล้ว 2 เรื่อง gossip กะ grey ไว้มาคุยใหม่ private ก็โหลดเสร็จแล้ว ว่าจะนั้งดูซะหน่อย เอาเป็นว่า up แค่นี้ก่อนแล้วกัน ไว้ค่อยคุยกันใหม่

My Music - Chasing The Rainbow

Create Date : 07 ตุลาคม 2550

Last Update : 8 ตุลาคม 2550 1:12:53 น.

3 comments

Counter : 462 Pageviews.

มาแล้ว คุณพ่อหายดีแล้วใช่ป่ะคุณโน ที่หายไปนานเพราะคุณแม่เข้ารพ.เหมือนกัน เกือบตั้งชื่อเลียนแบบแล้วว่า U made it Mom

Grey ล่าสุด ดูแล้วแบบ เบื่อ ๆ อ่ะ กลับมาเหมือน ๆ เดิมแล้ว แต่แอบคิดว่าอะไรที่มันเคยตื่นเต้น ลุ้น ๆ หายไปไหน สงสัยหายไปพร้อม Burke & Addie

ส่วน GG ได้ใจมากกก แอบน้ำตาไหลเล็ก ๆ ตอนจบตอน 3 นะ (ตอน 4 จะเอาไปดูด้วย) ส่วนหนังสือที่ถอยมาอ่านจบเมื่อไหร่บอกด้วยนะคุณโน อ่านไปถึงแค่เล่มก่อน Only in ur dream อ่ะ

take care นะ

โดย: LittleLulu

วันที่: 11 ตุลาคม 2550 เวลา:21:49:15 น.

หนังสือต้องค่อยๆอ่าน ภาษาไม่ค่อยแข็งแรง ฮ่าๆๆ

ตอนนี้ GG นำโด่งเลย Grey กะ Private ไม่ค่อยได้เรื่องเลย น่าเบื่อ ยิ่ง private มีแต่แก่ๆ ไม่อยากดู 555

อีก 2-3 episode ถ้ายังไม่มีแววสนุกก็ลาขาดล่ะ เปลือง h/d

โดย: No Appendix

วันที่: 12 ตุลาคม 2550 เวลา:11:36:56 น.

ต้องขอโทษใน Blog อีกทีที่ไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อเลยช่วงนั้น แต่ชั้นเชื่อว่าแกต้องเข้าใจว่าเพราะอะไรนะ .... ยังไงเป็นห่วงนะโว้ย

โดย: jaysephine

วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:9:36:33 น.