Bloggang.com : No Appendix : Somewhere In The World

Somewhere In The World

บางทีเรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้เราสุขใจได้

เมื่อสายๆ ก็ขับรถออกไปทำงาน พอเลี้ยวออกมานิดนึง
ก็เจอ ป้าๆ คนนึงกำลังรอรถสองแถวในซอย ปกติแล้ว
ถ้ามีผู้หญิงยืนอยู่เราก็จะรับขึ้นรถมาด้วยเป็นประจำ ไม่
เคยรู้จักกันหรอกนะ แต่ก็ดูเฉพาะผู้หญิงที่ดูไว้ใจได้อ่ะ
ไม่รับสุ่มสี่สุมห้า

ก็ถือว่าถ้ามีใครทำอย่างนี้
เวลาเรารอรถบ้างก็คงรู้สึกดี

บางทีเคย ขับๆไปกลางซอยแล้วเห็นเค้ารอรถกัน
เยอะเลย แบบรถขาดระยะ ก็อยากรับนะ แต่กลัวเค้า
จะไม่กล้าขึ้นมากกว่า

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เรารับป้าที่ยืนรอรถอยู่ขึ้นมา
วันนี้ไม่ได้เปิดกระจกเหมือนเคย เพราะก็กระจก
เสียมา 2 อาทิตย์ได้ ยังไม่มีเวลาไปเข้าศูนย์เลย
แต่เค้าคงเห็นท่าทางที่เราชวนขึ้นรถ แต่ดูเหมือน
เค้าก็เกรงใจเพราะมีเพื่อนอีก 1 คนกำลังปิดประตู
รั้วอยู่ เราก็รอ แหม มันคงไม่เสียเวลามากมาย

ป้า 2 คนนั้นก็ขึ้นมา ก็คุยกันตามมารยาท เรียก
เราน้องซะงั้น อายุนะคราวแม่เราน่าจะได้นะ
น้องก็น้อง ถามมาก็ตอบ ไม่คุยค่อยคุยอยู่แล้ว
พอถึงปากซอย ก็จอดให้ลง ป้าคนที่เรียกเรา
ว่าน้องดันไหว้ขอบคุณเรา รับไหว้แทบไม่ทันกลัว
อายุจะสั้น ลงไปขอขำๆ แหมขอบคุณอย่างเดียวก็ได้

วันนี้รถติแฮะ ถึงทำงานตั้ง 10.30 ยังมีหน้าเดิน
ไปซื้อกาแฟอีก

วันนี้ก็ยุ่งดี มีลูกหลงโดนด่านิดหน่อย
แต่มันไม่เกี่ยวกับเราเท่าไร เลยไม่เดือดร้อน

เลิกงานก็กลับบ้าน แต่ต้องแวะซื้อของที่แรกว่า
จะแวะฟูดแลนด์ไปๆมาๆดัน แวะโลตัส ซื้อของ
ซะเพลิน ตังเกือบไม่เหลือเติมน้ำมัน 28.34 แล้วคร่า

ถึงบ้านจอดรถเรียบร้อย กำลังหอบหิวของออก
จากรถ ดันเหลือบไปเห็นกระเป๋าตังตกอยู่ มืดๆ
ซะด้วย ของเพื่อนพี่ป่าวว่ะ มีรูปสติกเกอร์เด็กด้วย
แต่ดูจากพวกบัตรแล้ว น่าจะเป็นป้าคนเมื่อเช้าแน่ๆ
เลยต้องขับรถออกไปใหม่

ไปกดกริ่งหน้าบ้าน ป้าแกออกมาเปิดนั่นแหละ
พอเรายืนกระเป๋าต้งให้แกไหว้ขอบคุณเราใหญ่เลย
แต่เผอิญเราจอดรถขวางทาง เลยต้องวิ่งไปเลื่อน
รถ เลยขับกลับบ้านเลย

สรุปว่า วันนี้คงจะอายุสั้นไปหลายปีแน่เลย เพราะ
โดนป้าทั้งสองคนนั่นไหว้