วันจากลา... อุทาหรณ์ของพ่อแม่ลูกหมาน้อยๆ ... หลังจากโดดี้กลืนกระดิ่งลงไปแล้ว ทุกๆ ครั้งที่โดดี้อึเราก็จะคอยเก็บอึขึ้นมาพิสูจน์ดูว่ามันออกมาด้วยกับอึรึเปล่าแต่มันก็ไม่มี... เราสอบถามเหล่ากูรู ต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่ามันจะออกมาพร้อมอึให้รอไปเรื่อยๆ ... ... เวลาผ่านไปหลายวัน โดดี้เริ่มมีอาการอาเจียนและไม่ค่อยทานข้าว พอเข้าวันที่เก้า เราตัดสินใจพาโดดี้ไปเอ็กซ์เรย์ดูว่ากระดิ่งยังอยู่รึเปล่า และเราก็เห็นเม็ดกลมๆ อยู่ในกระเพาะอาหารของโดดี้.. หมอบอกว่าควรผ่าออกเพราะว่ากระดิ่งอาจเป็นสนิมแล้วน้ำย่อยก็จะกัดให้มันเป็นสนิมขึ้นเรื่อยๆ จะอันตรายต่อโดดี้มาก ... ... เย็นนั้นเราตัดสินใจพาโดดี้ไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลสัตว์ที่เอกชนที่ดังและใหญ่ และขอแผ่นฟิลม์ไปด้วยเพื่อความรวดเร็วในการตรวจรักษา และอยากให้การผ่าตัดผ่านไปด้วยดีที่สุดสำหรับโดดี้ เงินค่ารักษาไม่เป็นปัญหาสำหรับเราแต่เงินซื้อชีวิตไม่ได้... ... หมอขอตรวจสุภาพก่อนและเจาะเลือดเผื่อกรณีฉุกเฉิน และบอกว่าโดดี้พร้อมและแข็งแรงพอที่จะผ่าตัด หมอนัดเวลาผ่าตัดสิบเอ็ดโมงเช้าวันรุ่งขึ้นและขอตัวโดดี้ไว้เลยเพื่อเตรียมความพร้อมต่างๆ ... เราย้อนกลับไปหาโดดี้อีกครั้งตอนห้าทุ่มเพราะเราห่วงและคิดถึงโดดี้มากเนื่องจากเราไม่เคยห่างกันเลยตั้งแต่รับโดดี้มาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ก็ได้แค่กอดและบอกว่าแม่จะมารับหนูพรุ่งนี้มาเป็นกำลังใจให้หนู แม่จะซื้อที่นอนใหม่นิ่มๆ มารับหนู หนูจะได้ไม่เจ็บเวลาแม่อุ้มและจะเอานมแพะมาฝาก จะได้บำรุงหนูนะ หนูจะได้แข็งแรงไวๆ ... สิบเอ็ดโมงแล้วแต่เรายังไม่ทันได้ออกไปหาโดดี้เพราะมีธุระด่วนมาพอดี แต่พยาบาลโทรมาบอกว่าคุณหมอบอกว่าให้รีบไปให้เร็วที่สุด .. เราทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างแล้วรีบออกไปหาโดดี้ทันที อีกสิบห้านาทีต่อมาระหว่างทางไปโรงพยาบาลมีสายเข้ามาอีกคุณหมอขอคุยและบอกว่าโดดี้หยุดหายใจแล้วแต่คุณหมอปั้มขึ้นมาได้ขอให้เราไปให้เร็วที่สุด... ... พอฉันมาถึงโรงพยาบาลก็รีบวิ่งไปที่ห้องผ่าตัดทันที ร่างอันไร้วิญญาณรอให้ฉันมารับกลับไป หมอบอกว่าหมอเสียใจ แต่ฉันกับแฟนใจแตกสลายไปแล้ว เพื่อนทุกคนคงเข้าใจความรู้สึกสูญเสียนี้หากคุณก็เป็นคนหนึ่งที่รักเจ้าหมาน้อยของตัวเองอย่างสุดหัวใจ หมอบอกว่าเกิดอาการติดเชื้อไม่รู้ว่าติดเชื้ออะไรแป็บเดียวตายเลย (อารมณ์เคืองๆ) แต่ยอมรับว่ากระดิ่งที่หมอเอาออกมานั้นเป็นสนิม ในใจฉันคิดว่าเพราะว่าโดดี้อายุยังน้อยและยังเล็กอยู่ เมื่อเทียบกับโดโด้ อายุแค่ 4เดือนกับ 4วันเอง เพราะเขาเกิดวันที่ 16 กันยายน และมาจากฉันไปวันที่ 20 มกราคม เวลามันน้อยนักสำหรับเราและเขา โดดี้จากไปด้วยน้ำหนัก 1.90 กก. เขาคงรับความเจ็บปวดจากแผลผ่าตัดไม่ไหว ...ฉันอุ้มโดดี้กลับบ้าน กอดศพและร้องไห้ตลอดเวลาจนตาปวดและบวมไปหมด หม่าม้า และเพื่อนๆ ที่ที่ทำงานของฉันต่างก็ร้องไห้เสียใจเพราะว่าที่ทำงานบ้านฉันเป็นตึกแบบโฮมออฟฟิศซึ่งโดดี้ก็จะลงมาทำงานพร้อมฉันทุกวัน จนเป็นที่รักของทุกๆ คน... ...ฉันฝังศพโดดี้ไว้ในกระถางต้นไม้ใบใหม่ที่ซื้อมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ พร้อมหม่าม้าก็ซื้อต้นเดหลีมาให้ด้วย เพื่อเป็นอนุสรณ์ให้ลูกรักของฉัน ทุกวันนี้ใครต่อใครก็เรียกต้นไม้ต้นนั้นว่า ต้นโดดี้ ... เราไม่มีลูกหมาสีดำวิ่งไปวิ่งมาอีกแล้ว เราทุกคนต่างก็คิดถึงเธอ ก็ได้แต่มีรูปที่ฉันถ่ายจากโทรศัพท์มือถือไว้ดูต่างหน้า เอาไปล้างได้รูปออกมา 2 อัลบั้ม ฉันนอนดูเกือบทั้งวันทั้งคืน สารภาพเลยว่าช็อคมากขนาดจำหน้าลูกสาวไม่ได้เลยเห็นแต่ภาพดำๆ นอนอยู่บนเตียงผ่าตัด ต้องนั่งดูรูปภาพเพื่อนึกถึงเธอ นอนร้องไห้กับความประหม่าและความสะเพร่าทำไม่ดูแลปลอกคอให้สั้นพอที่ลูกหมาจะไม่สามารถแทะกระดิ่งหรือกลืนวัตถุประหลาดที่ไม่ใช่ของกินเข้าไป ... ที่ฉันเสียใจที่สุดอีกอย่างคือฉันไม่มีรูปถ่ายคู่กับโดดี้เลย มีแต่ฉันถ่ายให้กับคนอื่นๆ แต่ถึงอย่างไรในใจฉันก็ไม่ลืมโดดี้ไปได้เลย นี่ผ่านมาเกือบ 2 ปีแล้วฉันยังอดที่จะไม่ร้องไห้คิดถึงโดดี้เลย บางทีที่เห็นริชชี่วิ่งเล่นซุกซนไปมาเล่นกับโดโด้ ก็ยังอยากให้มีโดดี้วิ่งเคียงข้างพวกเขา อยากพาไปเที่ยวห้างด้วยกัน อยากพาไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันแต่มันเป็นไปไม่ได้ ... ถึงแม้ว่าฉันจะใช้เวลากับโดดี้ไปแต่ 2 เดือนก็ตาม แต่ฉันก็เห็นเธอมาตั้งแต่เกิดและเห็นเจ้าตัวน้อยอยู่เป็นประจำเพราะหม่าม้าเอามาฝากเลี้ยงอยู่บ่อยๆ มันยากจริงๆ ที่จะลืมเธอ ... ฉันไปเรียนทำเว็บไซด์เองแต่ยังไม่สำเร็จเพราะอยากมีอะไรให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันจะได้เป็นอุทาหรณ์ จะได้ไม่ประหม่าอย่างฉันกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่มันพลาดไปแต่ไม่สามารถย้อนกลับมาได้อีกเลย ฉันอยากกอดโดดี้อีกครั้ง อยากไปให้ทันก่อนเธอจะเข้าห้องผ่าตัด อยากนั่งรอลูก อยากเป็นกำลังใจให้ อยากอุ้มเข้าที่มีชีวิตกลับบ้านไมใช่แค่ร่างที่ไร้วิญญาณ ฉันได้แค่ดวงใจกลับไป แต่ไม่ใช่ใจที่เต้นสำหรับการมีชีวิต อยากให้เขารู้ว่าที่ฉันพาเธอไปหาหมอผ่าตัดนั้นเพราะฉันรักเข้ามากแค่ไหน บางคนก็ว่าฉันว่าไม่หน้าพาไปผ่าตัดเลย เพราะผ่าตัดนั่นแหละถึงทำให้เขาจากไป แต่ถ้าไม่ผ่าล่ะ เขาจะรอดไหม ...ยังไงมันก็ผ่านไปแล้ว เก็บไว้ให้เพื่อนๆคนใดที่แวะเข้ามาอ่านรับไว้เป็นอุทาหรณ์ก็แล้วกัน ...เหตุนี้ไงฉันถึงไปหาหมาน้อยอีกตัวมาเลี้ยง แฟนฉันบอกว่า "เราจะแก้ตัว เราจะเลี้ยงเค้าให้ดีที่สุด" หลังจากนั้นทุกวันฉันก็เฝ้าแต่อ่านนิตยสารสัตว์เลี้ยงแต่ 7 วันหลังจากโดดี้จากไปฉันก็ไปรับลูกสาวตัวใหม่ "ริชชี่" มาเป็นน้องสาวของพี่สาวที่จากไป เพราะถ้าไม่มีริชชี่เราก็คงยังนั่งร้องไห้ไม่หยุด ทุกคืนที่นอน ที่หัวนอนเราไม่มีโดดี้อีกแล้ว ริชชี่ไม่ใช้ตัวแทนของโดดี้ เพราะเขามี character ที่ต่างกันออกไป แต่เขาก็ทำให้ฉันรักเค้าหมดใจเช่นกันเหมือนที่พี่สาวของเขาทำ นี่เองมั้งฉันถึงรักริชชี่เป็น สองเท่า สามเท่า สิบเท่าของโดดี้เลย...   Create Date : 23 ตุลาคม 2549 7 comments Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 16:08:36 น. Counter : 1140 Pageviews. Share Tweet

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ยังจินตนาการไม่ออกเลยว่าถ้าเกิดแรมโบ้+ฉ่งฉ๋งจากไปแล้วเราจะอยู่ได้รึเปล่า   โดย: sailamon 23 ตุลาคม 2549 12:34:32 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ   โดย: justkitty (justkitty ) 23 ตุลาคม 2549 20:43:02 น.

โดย: ม.ว.ก.ส. IP: 124.121.182.67 9 มีนาคม 2551 21:27:01 น.

โดย: ปัง วรารักษ์ IP: 124.121.182.67 9 มีนาคม 2551 21:29:42 น.

เรื่องของโดดี้ เหมือนกับเรื่องที่ผมกำลังเจออยู่เลยครับ ลูกชายผมอายุ 4 เดือน เมื่อเช้ากินเหล็กที่อยุ่ในไม้หนีบผ้า เข้าไป ตอนแรกผมก็จะให้เค้าอึออกมาเองเหมือนโดดี้ครับฃแต่ด้วยความกังวล เลยลองพาไปหาหมอ หมอจับ x-ray และยืนยันให้ผ่า ก่อนที่มันจะเคลื่อนเข้าสู่ลำไส้ เนื่องจากเค้าตัวเล็ก (ปอม) ขนาดลำไส้แค่ 1 cm หากไปติดอาจต้องผ่าตัดไส้ซึ่ง ร้ายแรงกว่านี้ แต่สิ่งที่หมอกลัวคือ น้องเค้าเด็กมาก ทำให้ผมไม่กล้า ที่จะให้เค้าได้รับการผ่าตัด เพราะมีความเสี่ยงสูง แต่ก็ให้เค้าอยู่ รพ ไว้ก่อน ระหว่างรอก็ได้มาอ่านกระทู้ของโดดี้ ทำให้ผมมั่นใจว่า ยังไงก็ต้องผ่าครับ ตอนนี้ผ่าไปแล้ว ฟื้นจากยาสลบแล้ว กำลังดูอาการเรื่องแผลติดเชื้อครับ ยังไงก็ขอขอบคุณโดดี้ครับ อย่างน้อยการจากไปของโดดี้อาจจะช่วยให้ ชีวิตอื่นๆ ได้มีโอกาสรอดครับ   โดย: อริสโตเติ้ล IP: 125.27.101.193 19 มีนาคม 2551 21:47:54 น.

เศร้าจัง   โดย: BongKet 9 มิถุนายน 2551 17:33:37 น.

//dogclothesjapan.bloggang.com น้องหมาน่ารักขนาดนี้ ต้องเข้ามาชม เสื้อผ้าสุนัขที่ แล้วซื้อให้ใส่นะคะ   โดย: FYE (Dancemonsteralana ) 22 มกราคม 2552 11:25:17 น.