Bloggang.com : mary-route : แล้วเราก็เจอกันนะ

แล้วเราก็เจอกันนะ

มี๊มาเข้า รพ.ล่วงหน้า1วัน (5 กพ 2552) โดยมีป๊าเฝ้า เราสองคนคิดชื่อหนู จนได้ชื่อ " ณิชา " เพราะว่าเป็นชื่อที่สั้นๆ และเรียบง่าย .... หมายถึง ... สะอาด บริสุทธิ์ ... มี๊ตื่นนอนตอนตี 5 (6 กพ 2552) เพื่อเตรียมการไปคลอดนู๊ พอประมาณ เจ็ดโมงเช้าก็ถูกเข็นเข้าไปในห้องคลอด โดยมีป๊ากับอาม่า รออยู่หน้าห้อง ... คุณหมอทำการผ่าคลอดไปเรื่อยๆจนมี๊ได้ยินเสียง... แว๊ ... ดังลั่น ตอนเวลา แปดโมงห้าสิบเก้า ... เป็นเวลาที่หนูออกมาดูโลกใบนี้จ้า.... ได้ยินหมอบอกว่า โอ๊โห ตัวใหญ่จังมิน่าคลอดเองไม่ได้ ... จากนั้นพยาบาลก็อุ้มนู๊มาให้มี๊หอมแล้วก็เอานู๊ไปห้องเด็ก ... ป๊าบอกกับมี๊ว่าหนูตัวโตที่สุดในห้องเลย ... ก้อหนูหนักตั้ง 3,670 กก. ยาว 49 ซม....

มี๊ไม่ได้เจอนู๊อีกเลยเพราะมี๊ต้องนอนให้น้ำเกลือและยาแก้ปวดอีก 24 ชม จนวันรุ่งขึ้นตอนเที่ยง พยาบาลเข็นหนูเข้ามาในห้อง นั่นแหละที่มี๊และหนู ได้เจอกันอีกครั้งนึง .... หนูดูตัวแดงๆและยังไม่ลืมตา ... เอาแต่ทำปากจุบๆ... เพื่อที่จะกินนม .... คืนนั้นเองที่ป๊ากับม๊ารู้ว่า .... " การเลี้ยงลูก " เป็นอย่างไร

มีคนมาเยี่ยมหนูเยอะแยะเลย แต่ตอนมีคนมาหนูหลับสนิทน่ารักมากมาก แต่ตอนเราอยู่กันสามคนนี่สิ ป๊ากับม๊า ... สนุกมากมากเลย เพราะเราเป็น ป๊าม๊ามือใหม่ ทุกอย่างดูใหม่และสับสนวุ่นวายไปหมด ....โดยเฉพาะตอนกลางคืนที่หนูตื่นขึ้นมาหิวนมและมี๊ลุกไม่ไหวเพราะเจ็บแผลนู๊ร้องลั่นจนนางพยาบาลต้องเข้ามาอุ้มหนูออกไปให้นมแทนมี๊ ....เฮ้ย เหนื่อยสุดๆเลยลูก .... ป๊ากับมี๊จะกลายร่างเป็นแพนด้าแน่แน่เลย

เราสามคนอยู่ รพ อีก 1 วัน แล้วเราก็พากันกลับบ้านของเรากันนะ

Create Date : 06 กรกฎาคม 2552

Last Update : 6 กรกฎาคม 2552 23:19:39 น.

0 comments

Counter : 178 Pageviews.