Bloggang.com : =too= : Day 3 ..... Frankfurt การทรมานอันทรหด และ...หนุ่มหล่อ โฮะๆๆ

Day 3 ..... Frankfurt การทรมานอันทรหด และ...หนุ่มหล่อ โฮะๆๆ

ขี้เกียจมานานแล้ว...อัพต่อดีกว่า ฮะๆๆ

7 เม.ย. 49

วันนี้ตื่นแต่เช้ามากกกก
เช้าแบบไม่ได้ตื่นมานานมากแล้ว (ไม่นับวันที่ "ไม่ได้นอน" นะ) ตั้งหกโมงครึ่งแน่ะ!!!

ตื่นมาแล้วก็รีบล้างหน้าล้างตา แต่งตัว ทักทาย+ร่ำลาคนไต้หวันที่ต้องรีบตื่นพอดีเหมือนกัน แล้วโบกมือบ๋ายบายห้องอันแสนน่ากลัวออกไปอย่างเริงร่า

เอ๊ะ ก็ไม่เชิง.. ไม่เริงร่าหรอก เพราะตายังไม่ค่อยลืม ฮะๆๆ

ไปถึงสถานีรถไฟก่อนเวลาพอสมควร
ก็นั่งรอมันไปที่นั่นแหละ อากาศหนาวกำลังดีเลยทีเดียว (แปลว่าหนาวค่ะ - -")
ระหว่างรอมีคนท่าทางน่ากลัวๆ เมา ๆ เดินผ่านไปบ้าง มานั่งใกล้ ๆ บ้างเป็นระยะ.... เหอเหอ ดีนะที่มันเป็นสถานีใหญ่แล้วก็คนรอกันอยู่เยอะ... ไม่งั้นมีหวังเสียมารยาทขอหนีกันมั่งล่ะน่า (ชั้นก็กลัวเป็นนะยะ

)

นอนในรถไฟตลอดเวลาสามสี่ชั่วโมงที่นั่งไปจากอัมสเตอร์ดัมถึงแฟรงเฟิร์ตเลยนั่น จริง ๆ ก็หลับ ๆ ตื่น ๆ บ้างนิดหน่อย เพราะรู้สึกว่าพักนี้กินกะนอนลูกเดียวเลย ฮะๆๆ (แต่ใช่ว่าตื่นมาแล้วจะได้ทำอะไรนะ)

พอตื่นมาก็แฟรงเฟิร์ตพอดี... อา ดีจัง รู้จักใช้เวลาให้คุ้มค่า (วิวสวย ๆ ข้างทางล่ะไม่ดูนะ - -")

พอมาถึงปุ๊บก็กินปั๊บ
อ๊ะ ไม่ใช่ ๆ ... แต่แหม ไม่ได้กินข้าวเช้ามานะ จะกินเลยก็ไม่แปลกหรอก - -"
(แอบแหลนิดหน่อย เพราะว่าจริง ๆ แล้วมีเสบียงที่เตรียมมาจากอังกฤษเลย เลยนั่งกินแคร็กเกอร์นั่นไปเรื่อย ฮะๆๆ)

เอาใหม่ ๆ

พอมาถึงแฟรงเฟิร์ตปุ๊บ ต้องไปต่อรถไฟอะ เพราะว่าตอนแรกที่มาถึงไปถึง "แฟรงเฟิร์ตแอร์พอร์ต" ก่อน... เลยต้องไปต่อรถใต้ดินเค้าออกมาไปที่สถานีในเมืองที่มันเรียกกันว่า "Frankfurt Haupbahnhof" (ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไรเหมือนกันแฮะ - -) สถานีหรูหราไฮโซ สวยดียังก๊ะหัวลำโพงเชียว เสี๊ยอย่างเดียว..... มันไม่มีที่นั่งดี ๆ เท่าไหร่เลยนา

พอเข้ามาถึงนี่ได้แล้ว อย่างแรกที่ทำ... กิน... ไม่ช่าย ฮะๆๆ
มีเรื่องสำคัญกว่ากินอีก ก็ไอ้บทเรียนที่ได้มาจากเมื่อวาน

ต้องรีบไป "จองตั๋วรถไฟ" สำหรับคืนนี้ก่อนฮ่ะ - -"
เข็ดแล้วอะ ไอ้ประเภทจะไปแล้วค่อยดู เดี๋ยวเจออะไรลำบากยากเข็ญกว่าเดิมอีกคราวนี้คงอยากจะฆ่าตัวตายของแท้ (โทษความโง่ตัวเอง)

ตอนแรกไปหาที่อินฟอร์เมชั่น.. สาวหน้าตาดีแต่ดุชะมัดยาด - -"
บอกเค้าว่าจะไปไหน เค้าก็กด ๆ ปริ้นท์ออกมาให้ --จบกัน
เราต้องไปหาซื้อตั๋วอีกทีนึงน่ะนะ ... โอเคฟะ

พอเข้าไปตรงส่วนซื้อตั๋ว ตอนแรกว่าจะต่อคิวรอไปเรื่อย แต่เอ๊ะ มันมีเครื่องอัตโนมัตินี่หน่า ว่าแล้วเพื่อนก็ไปกด ๆ ก่อนคนแรกเลย

พอเค้ากดจนเรียบร้อยแล้ว เราก็ว่าจะลองมั่ง... เอ๊ะ... งง ฮะๆๆ
เพราะว่าต้องการจะซื้อตั๋วแบบ "วน" อะ จากเมืองนี้ไปเมืองนั้น พักที่นั่นสองคืนแล้วต่อไปอีกเมือง แล้วพักอีกคืน แล้วค่อยกลับมาที่เดิม

เอ.... อย่างงี้มันซื้อตั๋วรีเทิร์นได้เปล่าหว่า??

ถามเจ้าหน้าที่ดีกว่าเนอะ??

โอ๊ะ โอ.... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด หล่ออ้ะ

^
^
ยัยข้างบนนี่ใครเนี่ย

?
แต่นั่นคือความรู้สึกตอนหันไปหาเจ้าหน้าที่ค่ะ ฮ่าๆๆๆ

ก็ โอ.... ทำไมเจ้าหน้าที่คนนี้ทั้งหนุ่ม ทั้งหล่อ ผมเป็นประกาย หน้าตาปิ๊งปั๊ง สูง ผอม หุ่นดี... และแน่นอน.... "เด็กกว่าเราแน่ ๆ"

เฮอะ ดีเลย เค้ายืนอยู่กะคนแก่อีกคนนึง
ด้วยการคำนวณอันรวดเร็วในหัวสมอง สุดท้ายก็เลยเดินตรงเข้าไปหาคนแก่

โป๊ะเชะ!!! คนแก่นั่นโบ้ยให้ตาหนุ่มหล่อนี่มาบริการจริง ๆ ด้วย
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่ มันต้องงี้เซ่ คนเรามันต้องมีทริค ไม่ใช่จ้องใครแล้วต้องกระโดดน้ำลายยืดเข้าไปหาโดยตรงนี่หว่า ฮ่าๆๆ มันโจ่งแจ้งไป๊

(ถึงจะอยากทำแค่ไหน แต่โปรดเก็บอาการกันไว้ก่อน)

ว่าแล้วพ่อหนุ่มหล่อมากกกกกกกคนนั้นก็มาบริการกันถึงที่
โอ้ ภาษาอังกฤษดีด้วยพ่อคุณ อิชั้นล่ะอยากจะเก็บใส่กระเป๋ากลับบ้านไปด้วยจริง ๆเล้ย.....

แต่..... ถึงจะเดาออกว่าน่าจะเป็นเด็กฝึกงาน หรือไม่ก็เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่น่ะนะ
แต่นี่แน่ะพ่อหนุ่ม... ถ้าไม่ใช่ว่าหล่อล่ะก็ อาจจะมีการคอมเพลนกันยาวยืดกับหัวหน้าได้นะยะ

โห๊ย คนเรา ดีแต่หล่อ พอถามอะไรไปตอบไม่ได้ซักคำอ้ะ - -" แต่ยังดีนะที่เค้ายิ้มแย้มแจกยิ้มเข้าสู้แล้ววิ่งไปถามหัวหน้ามาให้แทน ฮะๆๆ

กว่าจะรู้เรื่อง ตาหนุ่มหล่อ(มาก)นี่ก็ปริ้นท์มาให้เสร็จสรรพ แล้วบอกว่า... คุณเอาไปเช็คที่เคาท์เตอร์อีกทีแทนแล้วกัน....

ก๊ากกกกกกกกกกก นี่ตกลงชั้นเสียเวลาราว ๆ 15 นาทีนี่เพื่อคุยเล่นกะหนุ่มหล่อเท่านั้นใช่มั้ยเนี่ย???

เอาเหอะ ยังไงก็หล่อ (ยังย้ำว่าหล่อมาก)อยู่ดี เพราะงานไม่โกรธก็ได้ฟะ

ว่าแต่พอไปซื้อที่เคาท์เตอร์แล้วยื่นใบนี้ไปให้ดู เค้าก็บอกว่าถูกแล้วแหละ... ค่อยยังชั่วนะพ่อหนุ่มนะ ยังดีที่อย่างน้อยก็ทำได้

ก่อนออกไปก็ร่ำลาเค้าอีกรอบ... จริง ๆ อยากขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึก แต่ด้วยความที่หน้ายังมียางอยู่บ้างเลยไม่กล้า (อิชั้นเป็นสาวเรียบร้อย) เลยจากกันด้วยรอยยิ้มโบกไม้โบกมือด้วยดี

ลองจินตนาการสถานการณ์ทั้งหมดกลับไปใหม่... ถ้าตานี่ไม่หล่อนะ ฮึ่ม!!!

พอเสร็จแล้วก็หาอะไรกินก่อน เพราะว่า "หิวมากกกกกกกกก" จริง ๆ
สุดท้ายคว้าอะไรได้ก็เอาฟะ... ก็เลยได้เป็นแฮมเบอร์เกอร์ข้างทางที่ขายอยู่ในสถานีรถไฟนี่แหละ.... เอาน่า ถึงมันจะเย็น ๆ แต่ก็ยังรสชาติพอไหวน่า

หลังจากกินเบอร์เกอร์กันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เลยจัดการยัดกระเป๋าเดินทางใบเป้ง ๆ เข้าล็อคเกอร์ เดินไปหาข้อมูลเรียบร้อยว่าจะไปเที่ยวที่ไหนบ้าง ถามมาด้วยเลยว่า "ไปสนามบินยังไง" ฮึ่มๆๆ แล้วก็ตะลุยเดินกันละ ( "เดิน" จริง ๆ นะ)

อยากจะบอกว่า.... เอ่อ.... ร้อนมาก - -"
ทำไมในตัวเมืองแฟรงเฟิร์ตมันร้อนงี้หว่า??? หลังจากอุปกรณ์ครบครัน พอเริ่มเดินก็เริ่มถอด ถอดถอด ทีละชิ้น ฮะๆๆ (บรรยายยังก๊ะหนังเอ็กซ์) สุดท้ายไม่ต้องใส่มันแล้วเสื้อหนงเสื้อหนาวเนี่ย ร้อนจะตายชัก -"-

เดิน ๆ ไปเจอตึกนี้น่ารักดี เป็นตึกที่มีรูปเครื่องหมาย "ยูโร" สีสันสดใสอยู่หน้าตึก
แหม๊..... ชั้นรู้ย่ะว่าค่าเงินยูโรมันใหญ่ ไม่ต้องทำใหญ่ซะขนาดนี้ก็ได้น่า (แอบพาล) .....ว่าแต่เมื่อไหร่เงินบาทจะใหญ่เหมือนยูโรมั่งเนี่ย?

แฟรงเฟิร์ตเป็นเมืองที่แปลกดีนะ... เพราะว่าทั้งของใหม่ของเก่าอยู่ปนกันมั่วไปหมดเลย
เดิน ๆ ไปก็เจอสวนสาธารณะบ้าง เจอเมืองบ้าง เจอตึกเก่าบ้าง ใหม่บ้าง... แปลกดี แต่ก็น่ารัก ๆ ยังไงไม่รู้สิ รู้สึกว่าเป็นเมืองที่ดูดีจัง

หา?? ไม่ใช่หรอกน่า..... แหม... ใช่ก็ได้.... จริงๆ แล้วเป็นเมืองที่ดูดีเพราะว่า.....หนุ่มหล่อเต็มเมืองไปหมดเลยอ้ะ ฮ่าๆๆๆ
มองไปทางไหน ๆ ก็หล่อ

โอ หนุ่มเยอรมันหล่อกันงี้เลยเหรอ??? เดี๋ยวปั๊ดย้ายประเทศ : P

เดินไปเรื่อย ๆ จนเข้าไปถึงอะไรซักอย่างที่เป็นเหมือนลานตรงกลางเมือง
ท่าทางจะเป็นลานสำคัญล่ะ เพราะเห็นในโปสการ์ดเค้าจะไว้ใช้รวมตัวกันของชาวเมืองน่ะ (คงจะรวมกันกินเบียร์ล่ะมั้ง ฮะๆ)
ที่แน่ ๆ ลานนี้สวยดี... ก็เลยหยุดถ่ายรูป เดินเข้าโบสถ์ ฯลฯ สารพัดจะไป ก็แหม วันนี้มีเวลาทั้งวันนี่หน่า

โบสถ์นี้ไอเดียเก๋ไก๋มาก เค้าทำโบรชัวร์ของโบสถ์เป็นโปสการ์ดล่ะ ประมาณว่าก็หยิบมาเขียนที่อยู่ ส่งให้เพื่อนได้เลย ฮะๆๆ
แน่นอนว่าตู่หยิบมาเขียนที่อยู่ แล้วก็เขียนอะไรก็แล้วแต่ลงไปในนั้นด้วย ตรงที่ว่าง ๆ ที่พอมีมั่งนั่นแหล๊ะ เออ ประหยัดดีวุ้ย ลดค่าโปสการ์ดไปหนึ่งแผ่น : P

หลังจากเดินไปเรื่อย เพื่อนก็ช็อปได้สปริงโอเวอร์โค้ทมาอีกหนึ่งตัว.... ไม่เข้าใจเหมือนกัน ไม่มีตังค์ไปเที่ยว แต่มีตังค์ซื้อโอเวอร์โค้ท - -" ทริปสั้นติ๊ดเดียวซื้อไปแล้วสองตัว โอ้... กลับเมืองไทยก็ใส่ไม่ได้นี่หว่าจะซื้อทำไมกันล่ะเนี่ย???

พอดีอากาศมันร้อนหน่อย ๆ ระหว่างรอเค้าซื้อเสื้อก็เลยไปกินไอติม อร่อยอ้ะ ไม่ได้กินตั้งนานแน่ะ

เสร็จแล้วซักพักเพื่อนก็หิวแล้ว แหม ไอ้เราก็หิวเหมือนกันแหละ
สุดท้ายก็เลยจะไปกินกัน เพื่อนเค้ารีเควสมาว่าอยากกินอาหารจีน.... งงเหมือนกัน มาเยอรมันกินอาหารจีน
แต่ก็เอาวะ ยังไงเราก็ไม่ได้อยากอะไรเป็นพิเศษ (หมายเหตุว่าหาร้านขาหมูเยอรมันไม่เจอ ฮ่าๆ)

แต่กว่าจะไปหาร้านอาหารจีนได้เนี่ย.... จะไปไงอะ ไม่รู้ทางนี่หน่า?

ก็เลยแวะถามหนุ่มข้างทาง แน่นอนว่าต้องเป็น "หนุ่มหล่อ" เท่านั้น อิอิอิ
คุณหนุ่มหล่อคนนี้หน้าตาท่าทางดี แต่งสูทเนี้ยบเชียว ยืน.....เฝ้ารถอยู่หน้าโรงแรม - -"
คาดว่าจะเป็นพนักงานขับรถ ฮ่าๆๆ แต่หล่อ ช่วยไม่ได้ ถามคนนี้ก็ได้ฟะ

เค้าก็อธิบายมาดีเลยนะ ถ้าอยากไปกินนั่นเดินไปทางนี้ กินนู่นทางนู้น ฯลฯ
ไอ้เราก็ตั้งใจฟัง (แหงล่ะ หนุ่มหล่อนี่หว่า) พยักหน้าหงึกหงักแล้วก็ลองเดินตาม.... จำไม่ได้หรอกว่าเค้าว่าอะไรบ้างน่ะนะ ก็นึกว่าเพื่อนจะช่วยกันจำ ปรากฏว่าไม่ได้ช่วยจำแฮะ - -"

สรุปแล้วสองกะเหรี่ยงนี่เดินไปเดินมา เดินจนถึงแม่น้ำแล้ว ฮ่าๆๆ แต่ก็ยังหาร้านไม่เจอ
เอาฟะ ลองใหม่อีกที กลับไปทางเดิน เดินไปเดินมา

ไหงมันมาโผล่ที่เดิมฟะ???????

ระหว่างนั้นมีเจ้าของจูงหมามาเดินเล่น... ไซบีเรียนฮัสกี้ด้วยน้า (ตัวเบ้อเร่อเลย)
เลยเข้าไปตีสนิทถามๆ เค้า แล้วแอบเล่นหมาเค้าไปด้วยเลย อ๊า โจบิน่ารักจัง.......... อยากขอเค้าขี่หลังหมา ฮ่าๆๆ กลัวเค้าปล่อยหมาวิ่งไล่กัดแทนอะ เลยไม่กล้า

ถามเจ้าของหมาแล้วก็ยังไม่เวิร์ค
สุดท้ายก็เลย..... จับหนุ่มจีน(ไม่หล่อ)ที่เดินผ่านไปมาถาม ฮ่าๆๆๆ

ได้เรื่องฮ่ะ ได้เรื่อง

ไปถึงร้านอาหารแล้ววุ้ย เย้ยยยยยยยยยยย

แต่ว่านะ... เพื่อนมันบอกเค้าว่าอยากไปกินพวกเกี๊ยว ตาหนุ่มนี่บอกทางไปร้านก๋วยเตี๋ยวให้....
เอาฟะ หิวจะตาลายตายอยู่แล้ว กินก็ได้

เลยได้ก๋วยเตี๋ยวชามใหญ่เท่าหน้ามา... ไม่ดิ ใหญ่กว่าหน้าอีกตะหาก ฮ่าๆ ทั้งใหญ่ทั้งลึก
กว่าจะกินหมดก็แทบลงไปนอนกะพื้น (อิ่มมาก)

หลังจากนั้นก็ลองเดิน ๆ เล่น ๆ ดู
เมืองมันก็ไม่มีอะไรมากน่ะนะ คงเพราะเป็นเมืองที่เน้นทั้งท่องเที่ยวแล้วก็ธุรกิจล่ะมั้ง
เดินกันไปเรื่อยจนนู่น มืดเลย แล้วก็อุตส่าห์จะไปเดินเลียบริมน้ำ

ไปถึงแล้วปรากฏว่า... มืดโคตร ๆ - -"
ใครจะบ้าไปเดินหว่า ยังไม่อยากหาเรื่องโดนปล้นตอนนี้นี่หน่า

สุดท้ายก็เลยต้องกลับเข้าสถานีรถไฟ (ยังกะแหล่งกบดาน) แล้วก็นั่งรอไปเรื่อย
พอดีว่ารถไฟออกประมาณโน่น.... เที่ยงคืนอะ แหะแหะ

ไม่รู้จะทำอะไร เพราะต้องรออยู่ประมาณสี่ห้าชั่วโมงเลย
ตอนแรกก็ไปเอากระเป๋าออกมาก่อน เพราะถ้าใส่ไว้นาน ๆ เปลือง เพื่อนเค้าว่างั้น (จริง ๆ คือไม่รู้ว่าเค้าจะคิดเรทยังไง รู้แต่ว่าหกชั่วโมงแรงหนึ่งยูโร ที่เหลือไม่รู้ และตอนนี้มันก็เกินหกชั่วโมงมาแล้วซะด้วยสิ)

เสร็จแล้วก็มานั่งรอตรงที่คนเค้ารอรถไฟกัน มันเป็นที่กั้นขึ้นมาเล๊กกกกกกกเล็ก.. นึกสภาพไอ้สถานที่ทำละหมาดในดอนเมืองได้ปะ?? คล้าย ๆ งั้นแหละ แต่ดอนเมืองดีกว่าเพราะยังปิดมิดชิดหน่อย... ที่นี่หนาวโคตร ๆ อ้ะ >____<~!!!!

ตอนแรกก็นั่งรอ เพื่อนก็เริ่มนอน แล้วก็กลายเป็นการทดลอง "จัดท่านอนที่เหมาะสม" กันแทน ฮะๆๆ
จริงอยู่ว่าวันนี้ตื่นเช้ามาก คืนก่อนหน้านั้นก็นอนดึกมาก แต่ยังไงก็นอนมาในรถไฟตั้งหลายชั่วโมงอยู่ เรียกว่านอนกันชนิดเผื่อวันข้างหน้าไปแล้ว ฮะๆๆ จะให้นอนเยอะ ๆ ก็กระไรอยู่

สุดท้ายก็เลยฝากเพื่อนเอาขาแตะ ๆ กระเป๋าเราไว้ก่อน (ยังปล่อยให้นอนต่อไป) แล้วเราก็เดินเข้าร้านโปรด.... ร้านหนังสือฮ่ะ \\^o^//
เดินเข้าร้านหนังสือไปหาข้อมูลต่อว่าในบาวาเรียที่จะไปเนี่ย ควรจะไปไหนดีน้า ไม่ใช่ว่าอยู่ดี ๆ เกิดอยากขยัน... แต่จริง ๆ ยังไม่ได้เตรียมตัวไปเท่าไหร่ ฮะๆๆ

ก็เปิด ๆ ดู ๆ หาข้อมูลไปเรื่อยว่าในเนิร์นแบร์กจะไปไหนดี
ไอ้นอยชวานสไตน์ กับลินเดอโฮฟไม่ต้อง อยู่ในหัวแล้วเรียบร้อย เหลือแต่หา "วิธีไป" เท่านั้นเอ๊ง

อ๊ะ... เจอการ์ตูนแฮะ
ว้าวววววววววดีจัง ที่แฟรงเฟิร์ตมีการ์ตูนญี่ปุ่นขายด้วยอ้ะ
กระแดะทำท่าจะซื้อแล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าเปิดออกมาแล้วเป็นภาษาเยอรมันรวด ฮ่าๆๆ รีบวางแทบไม่ทัน

ว่าแต่เค้าขายทั้งการ์ตูนปกติ(การ์ตูนผู้ชายดังๆ) การ์ตูนผู้หญิง(อย่างดับเบิ้ลจูเลียต) หรือแม้แต่วายเลยแฮะ ฮ่าๆๆ

อีกอย่างนึง... ร้านหนังสืออุ่นอะ อุ่นดีจังเลย
ไอ้ที่นั่งรอนั่นหนาวโคตร ๆ (คิดสภาพตัวเองนั่งรอรถอยู่กลางฟุตปาตสิ ท่าทางจะบรรยากาศเดียวกัน แต่ว่าต้องเพิ่มลม+อากาศหนาวของยุโรปช่วงต้นสปริงเข้าไปด้วยนะ)

เสร็จแล้วก็กลับมานั่งหาอะไรทำไปเรื่อย
ระหว่างนั้นเจออะไรตลก ๆ แฮะ.... มีคุณลุงคนนึง ท่าทางจะเป็นพวกโฮมเลสแหละ เดินเข้ามานั่ง... เค้านั่งอยู่ข้าง ๆ หนุ่มตี๋ที่ก็นั่งรออยู่เป็นชาติเหมือนกัน
คือ... คุณลุงท่าทางน่ากลัวอะ - -" ถ้าเป็นผู้หญิงไปเที่ยวคนเดียว แนะนำให้ลองคุยด้วยแป๊บนึงแล้วลุกหนี (เพื่อนบอกมาว่าถ้าเป็นตัวเองคงจะลุกแน่ ๆ แต่ตู่ไม่มั่นใจ อาจจะเล่นกะลุงก็ได้ ฮะๆ) ตาหนุ่มจีนนี่ก็ไปคนเดียว แต่อาศัยว่าเป็นผู้ชายล่ะมั้ง.... เค้าก็เลยนั่งอยู่งั้นแหละ ไม่ลุกไปไหนเลย แล้วยังคุยกะลุงด้วยนะ (ลุงแกคุยภาษาเยอรมัน)

คือบรรยากาศก่อนลุงจะเดินเข้ามา ทุกคนเค้าก็ยังมีส่งเสียงออกมาบ้าง ประมาณว่าหาใครข้าง ๆ คุยด้วยแก้เบื่อระหว่างรอรถกันน่ะ
พอคุณลุงคนนี้เข้ามา.. เงียบกันทั้งแถบเลยวุ้ย (มันเป็นที่นั่งรอแถบเล็ก ๆ ลุงแกก็มานั่งเยื้อง ๆ กะเรานี่เอ๊ง)

ฮ่าๆ ไม่ใช่แต่ต่างชาติต้องกลัวดิ คนเยอรมันก็กลัวเหมือนกันนี่หว่า

สุดท้ายก็โน่น จนคุณลุงแกคงเบื่อเลยไปที่อื่นเอง... เอ๊ะ หรือพวกเราไปแย่งที่แกก็ไม่รู้แฮะ คนที่เหลือก็เลยเริ่มคุยกันใหม่ แน่นอนว่าท็อปปิคที่คุยคงไม่ต้องบอกใช่มั้ย?? ก็เรื่องคุณลุงน่ะดิ๊

ระหว่างขยับหาท่านั่งที่เหมาะสม (ทำเป็นการเป็นงานเชียวนะ กะอีกแค่นั่งรอสี่ห้าชั่วโมง) แผนที่แฟรงเฟิร์ตที่อยู่ในกระเป๋าหลัง (อะฮั้นไม่มีกระเป๋าหน้าแบบจิงโจ้ วางใจได้) มันก็หล่นแผละไปตอนไหนไม่รู้ รู้แต่คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเลยไปอีกแถบ (แปลว่าไม่ได้นั่งใกล้กันเล้ย) อุตส่าห์ตะโกนข้ามฝั่งมาบอกว่า ..คุ๊ณ ของหล่น.. โอ้โห มีน้ำใจกันจริง ๆ นะคนเรา ^____^ (แต่คราวหน้าไม่ต้องตะโกนได้ม้ายยยยยยย)

ระหว่างนั้นทั้งหมด เพื่อนหลับลูกเดียว ดีจังแฮะ

และแล้วเวลาแห่งการรอคอยก็มาถึง
ได้เวลาไปขึ้นรถไฟแล้วอ้ะ >____<~!!!!!

ไม่อาลัยอาวรณ์แฟรงเฟิร์ตเท่าไหร่นัก เพราะว่าเดี๋ยวตอนกลับก็ต้องกลับมานี่ใหม่ ฮะๆๆ
ไว้มาเล็งหนุ่มหล่อทีหลังล่ะน้า แต่ตอนนี้ขอตัวไปตามกษัตริย์นักฝันก่อนล่ะจ้า

ขึ้นรถไฟได้ ตั๋วตู่เป็นแบบไม่ได้จองที่นั่ง (ไม่รู้ทำไมมันไม่จองให้)
แต่เยอรมันก็ดีนะ เค้าไม่ได้เว่อร์บังคับจองให้เลย แล้วต่อให้จองมา(ของเพื่อนเป็นแบบจอง)ก็ยังเสียแค่ 1-2 ยูโรหรือไงเนี่ย

ถูกมากกกกกกกก
ถ้าเทียบกะไอ้...(เท่าไหร่หว่า? สามสิบได้มั้ง) ประมาณสามสิบยูโรที่ฮอลแลนด์มันกดมาให้เสร็จสรรพแบบไม่ถามก่อนน่ะนะ (ก็รู้แหละว่าถ้าซื้อล่วงหน้าจะโดนแบบนั้น แต่มันล่อไม่บอกราคากันเลย ที่อื่นเค้าต้องบอกนี่)

เพื่อนมีที่นั่งอยู่แล้ว เค้าขึ้นปุ๊บ นั่งปั๊บ นอนไปแล้ว ไม่สนใจแล้วว่าเราจะนั่งไหน
โอ ประทับใจม๊ากมาก -"-
อิชั้นก็เดินหาไปสิ เดินไปถามจนท. ฯลฯ เพื่อนหลับไปเรียบร้อย.... (แอบคิดว่าตลอดเวลาที่รออยู่สนามบินนั่นยังไม่พออีกเรอะ)

สุดท้ายมาได้ที่นั่งหน้าเค้าพอดี ฮ่าๆๆ

เอาเหอะน่า ไหน ๆ ก็จะแยกกันอยู่แล้ว ไม่คิดมาก ๆ ในใจตีปีกเต้นพั่บ ๆ เลยด้วยซ้ำ
ระหว่างนั่งก็ดีเลย รถไฟที่นี่มีปลั๊กให้ด้วยอะ เลยแอบใช้มันให้หมด อันนึงเสียบปลั๊กชาร์จกล้อง อีกอันนึงเสียบปลั๊กย้ายไฟล์เข้าโฟโต้ฮาร์ดดิสค์

รู้สึกเราจะใช้อุปกรณ์ในรถไฟได้คุ้มค่าดีแฮะ

ก่อนจะเริ่มตีตั๋วนอนบ้าง ก็ต้องตั้งนาฬิกาปลุกด้วย เพราะว่าเดี๋ยวนั่งไปไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องลงแล้ว
เอาล่ะ การผจญภัยคนเดียวใกล้จะเริ่มแล้ว เย้เย้เย้!!! \\^____^//

Create Date : 01 พฤษภาคม 2549

Last Update : 18 พฤษภาคม 2549 10:03:19 น.

6 comments

Counter : 1153 Pageviews.