Bloggang.com : =too= : Be With You...

Be With You...

วันนี้ไปดูหนังมา...

ไม่รู้เป็นอะไร แต่พักนี้มีแต่หนังดี ๆ มาเข้าให้ดู อย่างก่อนหน้านี้ที่ดูหนังเรื่อง Nobody knows ไปก็ชอบมาก ๆ ตอนออกจากโรงรู้สึกกดดันสุด ๆ (แต่ก็ชอบ...เอ๊ะ เราซาดิสม์รึเปล่า?)

คราวนี้ไปดูเรื่อง Be With You หรือที่ภาษาญี่ปุ่นชื่อ 今、会いにゆきます ก็แปลได้ว่าตอนนี้จะไปหา (โอกี้แก้คำแปลให้ แต๊งกิ้วจ้ะ) น่ะแหละ เรื่องนี้จริง ๆ แล้วไปดูเพราะเพลงประกอบหนังนะ

เพลงประกอบชื่อ Hana (แปลว่าดอกไม้) ของวงที่มีชื่อว่า ORANGE RANGE เด็กกลุ่มนี้เป็นวงมาจากโอกินาว่า ในเว็บไซต์ของเค้าเองบอกไว้ว่ามาจากแถบ ๆ ที่มีค่ายทหารอเมริกันไปตั้งอยู่ และก็ได้รับอิทธิพลมาค่อนข้างเยอะ เพราะฉะนั้นเลย.....มีแนวดนตรีที่ไม่มีขีดจำกัด

เพลง Hana เนี่ย ไม่ต้องฟังให้ดีก็ชอบ ฟังแค่ผ่าน ๆ ก็ชอบแล้ว เข้ากันได้ดีมากกับวงที่มีสไตล์เพลงออกไปทางฮิพฮอพหน่อย ๆ แบบนี้ เพราะเพลงไม่แรงมากแต่เพราะ...เพราะจริง ๆ นะ เพราะแบบที่ออกมาแค่สองเดือนทำยอดขายได้ที่ 4 ของปีนั้น!!

เอาล่ะเข้าเรื่องหนังดีกว่า... ถ้าใครคิดจะไปดูข้ามไปเลยนะคะ เพราะสปอยเลอร์ล้วน ๆ

Image hosted by Photobucket.com

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตามมาอ่านนี่ แปลว่าจะไม่ดูใช่ม้า??? โอเคๆ เราเล่าให้ฟังจ้ะ

เริ่มเรื่องจากเด็กผู้ชายอายุประมาณม.ปลายคนนึงทำกับข้าวตอนเช้า แล้วก็ตะโกนเรียก ทาคุ กินข้าวได้แล้ว...... เด็กคนนั้นชื่อยูจิ (หน้าตาใช้ได้เลยนะ) เป็นลูกชายของทาคุมิ กับมิโอะ แต่ตอนนี้มิโอะตายไปนานแล้ว...

แล้วยูจิก็เล่าให้ฟังว่า ในฤดูฝนหลังจากที่มิโอะตายไปได้ 1 ปี มีเหตุการณ์มหัศจรรย์เกิดขึ้นกับเค้า

ย้อนกลับไปตอนที่มิโอะเพิ่งเสีย
บรรดาญาติ ๆ ที่มางานศพมีการแอบซุบซิบ (นิสัยไม่ดีเลย) ว่าที่มิโอะเสียเนี่ย เป็นเพราะให้กำเนิดยูจิ จากเด็กผู้หญิงที่ร่าเริงสดใสร่างกายแข็งแรงก็เริ่มเจ็บออด ๆ แอด ๆ สุดท้ายก็ตาย แล้วทาคุมิคนเดียวคงไม่สามารถจะเลี้ยงยูจิให้โตขึ้นมาได้หรอก

แต่ก็ไม่นะ... สองพ่อลูกก็อยู่มาได้ด้วยดี (ถึงจะแอบมีกับข้าวรสชาติไม่ได้เรื่องบ้าง บ้านรกรุงรังบ้าง ฯลฯ ก็เหอะ)

แต่ลึก ๆ ในใจของยูจิเองแล้วก็ยังเชื่อตลอดเวลาว่า ถ้าฤดูฝนเมื่อไหร่ แม่จะกลับมาหาตัวเอง เพราะแม่เคยให้สัญญาเอาไว้ว่า "หลังจากแม่ตายไปแล้ว จะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งในตอนฤดูฝน...เมื่อหมดฤดูฝนแล้วก็จะจากไป" ทาคุมิเองก็อยากจะเชื่อแบบนั้นแหละ แต่ก็รู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้

แต่แล้วดันมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นจริง ๆ แฮะ.... ในวันเริ่มต้นฤดูฝน ยูจิที่พยายามไปหาไทม์แคปซูลที่ตัวเองกับมิโอะช่วยกันซ่อนไว้ในบ้านหรือโรงงานหรือกระท่อม(?)อะไรซักอย่างโทรม ๆ ในป่าน่ะ ระหว่างรื้อ ๆ ค้น ๆ หาไปหามาก็เจอ....ผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนมิโอะเด๊ะ ๆ นั่งอยู่

ทาคุมิกับยูจิวิ่งเข้าไปดู แต่ปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้นจำอะไรไม่ได้เลย.. จำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร ชื่ออะไร ไม่รู้จักทั้งยูจิและทาคุมิ ....ไอ้เจ้าสองหน่อนี่ก็เลยสวมรอยบอกเค้าไปเลยว่าเธอคือ "มิโอะ" ภรรยาของทาคุมิและเป็นคุณแม่ของยูจิ... ผู้หญิงคนนี้ก็เชื่อนะ (หลังจากพยายามทำใจตั้งนาน)

สุดท้ายมิโอะก็ตกลงได้ว่า... จะพยายามตกหลุมรักทาคุมิดูอีกซักครั้ง (ทาคุมิเองก็เคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่า ถ้าได้มิโอะกลับมาอีกครั้งจะทำให้มิโอะมีความสุขในการได้อยู่ร่วมกับตนเองให้ได้ เพราะคิดว่ามิโอะไม่เคยมีความสุขเลยกับการที่เลือกมาอยู่กับคนไม่เอาไหนแบบตัวเอง...)

ชีวิตครอบครัวสามคนเป็นไปได้ด้วยดี ทาคุมิกับยูจิสดใสขึ้นมาก ๆ เมื่อมีมิโอะคนนี้กลับมาอยู่ด้วย ทาคุมิเล่าให้มิโอะฟังว่าทั้งสองคนเจอกันได้ยังไง แล้วก็รักกันได้ยังไง (จริงๆ ตู่ฟังแล้วขำ ผู้ชายคนนี้ไม่มั่นใจตัวเองสุด ๆ เลย 555) ขนาดตัวมิโอะเองยังฟังไปลุ้นไป... ยังอีกเหรอ? เรายังไม่รักกันอีกเหรอ?? ทั้ง ๆ ที่สองคนนี้นั่งติดกันมาตั้งแต่ไฮสคูลปี 1... แต่แทบไม่ได้คุยกันเลยซักคำ - -" กว่าจะรักกันได้ก็นู่น... มิโอะไปเรียนมหาลัยที่โตเกียว แต่ทาคุมิเรียนมหาลัยท้องถิ่นที่บ้านด้วยโควต้านักกรีฑา (แล้วมารักกันได้ไงล่ะ?)

ในที่สุดยูจิก็หาไทม์แคปซูลที่ตัวเองกับมิโอะซ่อนเอาไว้เจอแล้วเอามาอวดให้มิโอะดู ระหว่างที่สองแม่ลูกกำลังจะเปิด ทาคุมิก็ดั๊นมาล้มโครมอยู่หน้าบ้าน ทั้งสองคนตกใจรีบวิ่งไปดู สุดท้ายก็ยังไม่ได้เปิดไอ้กล่องนั้นเลย คราวนี้มิโอะเลยรู้ว่าทาคุมิมีโรคประจำตัว ฯลฯ ทาคุมิไม่กล้าบอกมิโอะ... เพราะกลัวจะทำให้เป็นกังวล แล้วเลยยอมเล่าให้ฟังว่าทั้งสองคนเคยเลิกกันไปครั้งนึง แล้วก็กลับมารักกันใหม่ด้วย.... สาเหตุเพราะทาคุมิไม่สามารถวิ่งได้อีกแล้ว เลยรู้สึกว่ามิโอะน่าจะหาคนที่ดีกว่าตัวเอง คู่ควรมากกว่าตัวเอง...

หลังจากมิโอะคนนี้กลับมาอยู่ได้ประมาณ 5 สัปดาห์ (ล่ะมั้ง) ทาคุมิก็ไม่ป่วยแล้ว มิโอะเธอเลยได้ฤกษ์เปิดกล่องไทม์แคปซูลนี่ซะทีตอนที่ทั้งสองพ่อลูกนั่นไม่อยู่ (ไปเรียนกะไปทำงาน) เห็นจดหมายที่ตัวเองกับทาคุมิส่งโต้ตอบกันก็ยิ้ม... นึกถึงอดีตที่ผ่านมา แล้วก็ดั๊นไปเจอไดอารี่เล่มนึง... มิโอะเค้าอ่านแล้วน้ำตาไหล... (หลอยู่คนเดียว ไม่บอกใบ้อะไรคนดูเลยซักนิด!!!)

หลังจากนั้นมาพฤติกรรมมิโอะก็เริ่มเปลี่ยนไปนิดหน่อย สอนยูจิให้ทำกับข้าว สอนยูจิให้ตากผ้าเป็น ฯลฯ (คงรู้ว่าสอนทาคุมิไปก็ไม่ได้เรื่อง)

แล้วก็มาถึงวันที่มิโอะต้องจากไป... สองพ่อลูกนี่ก็เก่งนะ รู้ด้วยว่าวันนี้มิโอะจะไปอุตส่าห์รีบแจ้นกลับบ้านเพื่อให้ได้เจอมิโอะให้นานขึ้นอีกนิด (เพราะเค้าบอกว่ามันหมดฤดูฝนแล้วพอดี ... อย่างงี้ต้องเรียกมิโอะว่า "เธอมากับฝน" รึเปล่านะ??) ทั้งสามคนได้ร่ำลากันพองาม

ยูจิถามมิโอะว่าแม่ตายเพราะผมใช่มั้ย?
มิโอะตกใจ... ทำไมลูกถึงคิดแบบนั้น? แม่ดีใจนะที่ได้อยู่กับพ่อ แม่ดีใจที่ได้มียูจิ แล้วก็ดีใจมากที่ได้มีครอบครัวที่มีความสุขแบบนี้ ลูกไม่ได้เป็นคนผิดเลย ไม่ได้เป็นคนทำให้แม่ตายเลย แม่มีความสุขดีนะ

พอทาคุมิวิ่งมาถึงก็บอกมิโอะว่า ผมขอโทษ ผมสัญญาว่าจะทำให้คุณมีความสุข แต่ผมก็ทำไม่ได้...
(พ่อลูกพอกันเลย)
มิโอะบอกว่า ชั้นมีความสุขที่ได้อยู่กับคุณ ที่ได้รักคุณ มีครอบครัวที่อบอุ่น... ชั้นมีความสุขตลอดเวลานะ...

แล้วมิโอะก็แว้บหายไป .....หายไปในขณะที่ยูจิเพิ่งจะหาใบ Clover สี่แฉกเจอ...กำลังเอามาให้มิโอะ เพื่อจะให้อธิษฐาน.....

ภาพตัดไปที่ทาคุมิ ไปเปิดอ่านไดอารี่หลังจากมิโอะกลับไปแล้ว... มันเป็นไดอารี่ของมิโอะเอง บอกเล่าเรื่องราวความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นตอนอายุ 20 ของเธอ

จริง ๆ แล้วตอนนั้นทาคุมิไปหามิโอะที่โตเกียวหลังจากทั้งสองคนเลิกกันแล้ว แล้วทาคุมิก็รีบเดินกลับเพราะเห็นมีคนเอาร่มมาให้มิโอะตอนฝนตก (คงคิดว่าเป็นแฟนใหม่ อะไรว้าขอเค้าเลิกยังจะหึงอีก) เหตุการณ์ฝั่งทาคุมิมีแค่นั้น..... แต่จริง ๆ มันยังไม่จบ

มิโอะน่ะเห็นทาคุมิพอดีก็เลยรีบวิ่งตามมา วิ่งไปวิ่งมาจนจะเจอแล้วก็โดน....รถชน

มิโอะที่โดนรถชนได้เดินทางไปยังอนาคตในฤดูฝนอีก 8 ปีข้างหน้า... อนาคตที่มาค้นพบว่าตัวเองได้ตายไปแล้ว...... (แต่มิโอะคนที่มาจริง ๆ เนี่ยไม่รู้เรื่องเลย ความจำเสื่อม จนได้มาอ่านไดอารี่ของตัวเองน่ะแหละ)

หลังจากกลับมาแล้ว มิโอะมีทางเลือกสองทาง...
1. กลับไปหาทาคุมิ ขอคืนดีกัน แล้วก็อยู่อย่างรู้ชะตากรรมว่าตัวเองจะมีอายุได้แค่ 28 เท่านั้น กับ...
2. ไปเริ่มชีวิตใหม่ที่อื่น หาทางที่จะทำให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ได้ยืนยาวกว่านั้น

สุดท้าย.... มิโอะก็เลือกข้อ 1 เพราะถึงยังไงก็อยากมีชีวิตอยู่อย่างมีความรัก.. อยู่กับคนที่ตัวรัก มีลูกที่น่ารักแล้วก็มีชีวิตครอบครัวที่อบอุ่น (ถึงมันจะสั้นไปหน่อยก็เถอะ)

มิโอะคนที่กลับมาตอนฤดูฝนนั่น....คือมิโอะจริง ๆ

--จบค่ะ--
.
.
.
.
.

พอดูหนังจบ ตู่ก็เลยเพิ่งจะรู้ว่าเพลงประกอบนี่มันดังมากเพราะอะไร.... หนังประทับใจมาก ซึ้งมาก เค้าร้องไห้กันเต็มโรง (เพื่อนที่ไปดูด้วยกันบอกว่ามันร้องตั้งแต่เริ่มเรื่องเลย - -") คนนั่งด้านข้างอีกด้านก็ร้อง ร้องกันได้ร้องกันดี มีคนไปดูกันเป็นครอบครัว เป็นกลุ่มก็เยอะ

แล้วบังเอิญเพลงเรื่องนี้ก็เพราะซะด้วย เนื้อเพลงตรงกับเรื่องมากจนทำให้คนที่ไปดูหนังคงต้องไปซื้อซิงเกิ้ลนี้มาฟังล่ะมั้ง?? เนื้อเพลงมันรวม ๆ แล้วแปลว่า

....แม้จะตายไปแล้ว ชั้นก็จะมาเกิดใหม่เป็นดอกไม้เพื่อที่จะอยู่ข้างกายเธอ...

Image hosted by Photobucket.com

DL::Hana - ORANGE RANGE

Create Date : 23 พฤษภาคม 2548

Last Update : 7 พฤศจิกายน 2548 19:17:23 น.

7 comments

Counter : 655 Pageviews.

เห็นที่พันทิปชอบกันเยอะเหมือนกันนะ พี่โอบอทก็บอกว่าซึ้งมากๆ พี่มุ๋มก็อาจจะไปดู มีแผ่นขายบ้างป่ะเนี่ย ขี้เกียจถ่อไปดู อิๆๆๆ ร้านไหนมีตะแล๊บแก๊บกาซิบมาบอกกันบ้างนะจ๊ะ

ขอบคุณสำหรับเพลงจ้า

โดย: Fruit_tea

วันที่: 23 พฤษภาคม 2548 เวลา:21:56:35 น.

อาฆาตว่าต้องไปดูเรื่องนี้ให้ได้....รีบสกิ๊ปข้ามสปอยล์ไปโดยพลัน

โดย: vee vee'

วันที่: 24 พฤษภาคม 2548 เวลา:1:49:46 น.

เอ่อ.. แผ่นผีมีรึเปล่าไม่รู้ แต่ตอนนี้กำลังให้เต้ยช่วยหาจากญี่ปุ่นเหมือนกันแหละค่ะ เพราะรู้ว่าถ้าทำวีซีดีออกมาล่ะก็... พากษ์ไทยแน่ ๆ - -" (Nodody knows มันทำมาแล้ว)

พี่วีวี่อาฆาตเลยเหรอ... น่ากลั๊ว มิน่าอยู่ในโรงรู้สึกหนาวเยือก ๆ เป็นระยะ... ที่แท้ก็....

โดย: too IP: 203.185.154.226 วันที่: 24 พฤษภาคม 2548 เวลา:9:16:50 น.

55+ ในที่สุดคุณตู่ก็ไปดูจนได้ซิน่า ข้าพเจ้าก็เพิ่งไปสำเร็จโทษมาเมื่อวันอาทิตย์นี้เอง .. น่ารักเนอะ แต่ไม่มีใครนั่งรอฟังเพลงตอนจบเลย แอบเศร้า..อยากสะกิดบอกคนอื่นๆว่า รอฟังหน่อยสิ เพลงนี้เพราะมากๆเลยนะ...

Nodody knows ตัดปัญหาด้วยDVDค่ะ ราคาก็ไม่ต่างกันมากด้วย...ว่าแต่เรื่องนี้เมื่อไหร่จะออกน้า....

โดย: เมอร์คิวรี่ (เมอร์คิวรี่

) วันที่: 24 พฤษภาคม 2548 เวลา:20:02:00 น.

อยากดูบ้างจัง ไม่อ่านหล่ะนะ ข้ามๆ ว่าแต่เพลงเพราะเนอะ

โดย: Som IP: 69.24.2.82 วันที่: 24 พฤษภาคม 2548 เวลา:22:00:29 น.

ดูไปสองรอบแล้วจ้า หนังเค้าดีจริงๆ ดูแล้วซึ้งจนกลั้นน้ำตาไม่ไหว ฮือๆๆๆๆ

โดย: joblovenuk

วันที่: 25 พฤษภาคม 2548 เวลา:3:51:22 น.

แปลว่า "ตอนนี้จะไปหา" น่อ

โดย: Oakyman

วันที่: 28 พฤษภาคม 2548 เวลา:10:17:22 น.