Don't Worry,
Be HAPPY!! ^_____^

"nobody perfects"
..but you are close!
Group Blog
 
 
เมษายน 2549
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
21 เมษายน 2549
 
All Blogs
 
Day 2 ..... กังหันลม รองเท้าไม้ และย่าน(โคม)แดงอันเลื่องชื่อ!!!

6 เม.ย. 49

วันนี้ตอนเช้า ตื่นด้วยเสียงนาฬิกามือถือปลุก
แน่นอนว่า..... มันไม่ได้ปลุกตู่แค่คนเดียว.......

แต่ปลุกทีทั้งห้องเลย แหะแหะ

พ่อแม่พี่น้องต่างสายเลือดและเผ่าพันธุ์ที่อยู่ในห้องเดียวกัน เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรแฮะ จริง ๆ เค้าตื่นก่อนตู่แล้วด้วยล่ะ อีกอย่างคือ.... ถ้าไม่ตื่นตอนนั้นจะไม่มีอะไรกิน!!!!!

จริง ๆ มันน่าจะสำนึกบุญคุณขอบคุณตู่ให้มาก ๆ ซะดีกว่านะ
(อา.... หาข้อแก้ตัวให้ตัวเองได้ดีจังเรา)

ลงไปกินข้าวพร้อมกับสาวมาเลเซียและสาวไต้หวัน
ไปถึงพบว่าลงไปช้าเกินไป อาหารไม่เหลือ

ไม่สิ คือตู่ช้าอะ คนอื่นเลยหยิบไปหมด เหลือแต่ขนมปังที่เค้าเอาอันใหม่มาให้ ไข่ต้มก็ไม่เหลือ พอไปถาม มันก็ว่าไม่มีแล้ว - -"

แอบเหลือบไปเห็นกรุ๊ปคนจีนกรุ๊ปใหญ่
มันกินกันทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ อย่างอิ่มหนำสำราญ.......... เฮ้อ

เห็นคนมาเลเซียบอกว่าเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ เพราะว่าข้างห้องส่งเสียงดังมากเลย คนอื่น ๆ ก็บอกว่านอนไม่ค่อยหลับ เสียงดัง แล้วเดี๋ยวประตูมันก็ร้องดัง ๆ ตอนกลางคืน (ที่นี่ถ้าปิดประตูไม่สนิทมันจะร้องฮ่ะ)

เอ๊ะ เค้ามีอะไรอย่างงั้นกันด้วยเหรอ???
อิชั้นหลับสนิทรวดเดียว ตื่นอีกทีก็นาฬิกาปลุกเลยฮ่ะ

ฮ่าๆๆๆ พรสววรค์ส่วนตัว อย่าได้อิจฉาเลยพวกท่าน
(ไม่รู้ควรจะอิจฉารึเปล่า เหมาไปก่อนละกัน)




กินเสร็จ ร่ำลากับคนมาเลเซีย เพราะว่าเค้าจะไปที่อื่นละ

เสร็จแล้วคราวนี้ก็ได้เสียตังค์ค่าแทรมซะที เพราะว่านัดเพื่อนเอาไว้ 10 โมง กว่าจะตื่น กว่าจะกินอะไร ฯลฯ มันก็สายโด่เด่แล้วอะ (ตู่ไม่สายนะ บอกไว้ก่อน) จะแกล้งโง่ไปถามคนขับก็ไม่ได้ เพราะขึ้นไปก็เจอพนักงานคอยรับตังค์อยู่ที่นั่นเลย เลยได้จ่ายตังค์ไปด้วยดี 1.6 ยูโรค่ะ (ที่นี่มันคิดเท่ากันหมดน่ะ)

นั่งไป 10 สถานี พอลงที่ Central Station ก็.... หาร้านที่นัดกันน่ะนะ เมื่อวานคุยกะเพื่อนไว้ว่าไปเจอกันที่ Burger King Central Station

ไอ้เรารึก็เดินหาวุ่นเลย เดินมันทะลุสถานีแล้ว ทำไมไม่มีอ้ะ???
พอไปถามพนักงานเค้า ปรากฏว่ามันอยู่บนชานชาลา

แหงะ แล้วใครจะรู้ล่า!!!
(สรุปว่ามัวแต่หาเบอร์เกอร์คิงไปหลายสิบนาทีเลย สถานีมันใหญ่อ้ะ)




เพื่อนตู่มาพร้อมกับหนุ่มดัทช์!!!!!

โอ้ ดีจังเลยน้า
(เปล่านะ เค้าไม่ได้อิจฉา เค้าไม่ได้ริษยานะ!!!)

พ่อหนุ่มนี่ชื่อมาร์ติน... ไทยแท้จะเรียกว่ามาร์ติน แต่ถ้าเรียกให้กระแดะฝรั่งแบบสำเนียงเข้าขั้นต้องเรียก "มาร์ทิน" ใช่มั้ย?? เพิ่งรู้ทีหลังว่าชื่อเค้าสะกดว่า Maarten ด้วยล่ะ อ๋า......... ดัทช์มันไม่ใช่ภาษาอังกฤษนี่เนอะ? ฮะๆ

มาร์ตินบอกว่าน่าจะไปดูพวกกังหันลม หมู่บ้านดัทช์ ฯลฯ
ว่าแล้วพวกเราก็ซื้อตั๋วรถไฟออกไปนอกเมือง ไม่ใกล้ไม่ไกล ไม่กี่สถานีเองอะ แถมฝากให้มาร์ตินเป็นคนซื้อ (บังเอิญไม่มีเหรียญ เลยใช้การ์ดมาร์ตินจ่าย แล้วจ่ายตังค์คืนเค้า) เลยเพิ่งรู้ว่าที่นี่นักศึกษาดัทช์ได้รับส่วนลด 40%!!!

40%!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

แง่ง แค่เรียนก็ได้ส่วนลด ดีชะมัดยาดเลยอ้ะ
ทำไมเมืองไทยไม่มีแบบนี้มั่งนะ??? อังกฤษอย่างมากก็ได้ซัก 10% (ถ้าจะได้น่ะนะ) แต่ส่วนมากไม่มีเลย

นี่ล่ะนะ คำว่า "สวัสดิการ" ไม่จำเป็นจะต้องแปลว่าจ่ายเงิน 30 บาทแล้วรักษาได้ทุกโรคอย่างเดียวซะหน่อย




ตอนแรกนั่งรถไฟแล้วไปลงที่ป้าย "Zaan Dam" พอลงไปถึงเจอแผนที่ก็หากันใหญ่เลย อ๋อ อยู่นั่นเองนะ ว่าแล้วก็ออกเดินโลด เดินไปไงก็หาไม่เจอซะที แถมลมแรงมากกกกกก จริง ๆ ดีนะตู่รากฐานมั่นคง เลยไม่ปลิวไปซะก่อน (ฮ่วย น่าภูมิใจมั้ย?)

เลยตัดใจไปถามคนข้างทาง

เค้าว่าลงผิดป้าย
จะไปดูไอ้พวกนั้นต้องลงอีกสองป้ายถัดไปตะหาก

ต่อให้เป็นคนดัทช์ก็พาหลงทางได้นะฮะ




ป้ายที่ต้องลงจริง ๆ ชื่อ "Koog Zaandijk" ฮ่ะ อ่านว่าอะไรไม่รู้ น่าจะประมาณคุกซานดิก.. อ่านไปอ่านมา แอบคิดในใจว่าคุกเดี๋ยวนี้มันซาดิสม์ด้วยนะ ฮะๆๆ ตายแล้วเรา เอาการเอางานดีจังแฮะ

ที่นี่ลงไปปุ๊บบรรยากาศน่ารัก ๆ ลอยมาเลยค่ะ
น่ารักไงน่ะเหรอ???

ก็มันมีโรงเรียนอนุบาลน่ะซี่!!!
เด็ก ๆ กำลังออกมาเล่นอยู่ในสนามพอดี (บ้ารึเปล่า ลมพัดแรงจะตายชัก)
แน่นอนว่าถึงตู่ไม่ได้อยากจะเป็นนางงาม แต่ตู่ก็รักเด็กนะฮะ เห็นเด็ก ๆ แล้วจะตรงรี่เข้าไปทั้งหยิก ทั้งแกล้ง จนร้องไห้ได้ที่แล้วเราก็จะเผ่นแว่บหาย

แต่เด็กฝรั่งเรามิกล้า.... ไม่ใช่อะไรหรอก น้องหนูแกมีครูยืนคุม - -"

พอจะยกกล้องขึ้นมาถ่าย แหม๊ น้องพวกนี้แกรู้งานเก๊กท่าให้เสร็จสรรพเลย

ท่าทางโตขึ้นอยากเป็นนายแบบนะหนูนะ

Image hosting by Photobucket


บ้านแถบนี้น่ารักดี ไม่เห็นทำเป็นตึกสูง ๆ เหมือนเอาหนังสือมาซ้อนกันแบบข้างในแฟรงเฟิร์ตเลยแฮะ

Image hosting by Photobucket


พอเดินเข้าไปเรื่อย ๆ นี่....

อ๊า เมืองน่ารักมากเลยอ้ะ!!!

เสียดายที่วันนั้นมันมีเมฆตลอดเลยช่วงที่อยู่ที่นี่ เวลาถ่ายรูปมันเลยอึมครึม ๆ นิดหน่อยอะ

แต่ว่า......... สีสันของบ้านก็กินขาดแล้วจ้ะ ฮะๆๆ

นี่ใช้ดอกแดฟโฟดิลรึเปล่านะ??
รู้แต่ว่ามันเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิล่ะ (แมนฯ ก็เพียบเลยเหมือนกัน แหะๆ)

Image hosting by Photobucket


นี่เลย ตัวอย่างบ้านปกติของที่นี่
เป็นอย่างงี้ทุกหลัง!!!!

จริง ๆ ตู่อยากจะแอบกระโดดข้ามน้ำลองเข้าไปเล่นในบ้านเค้าแล้วแหละ แต่กลัวเค้าจะหวังดีเรียกตำรวจมาจับไปนอนเล่นในซังเตซะก่อน แต่แหม... บรรยากาศมันน่ารักไปหมดเลยนี่!! (ไม่รู้เค้าเอาไว้อยู่จริงรึเปล่าแฮะ หรือสร้างไว้อวดอย่างเดียวเนี่ย??)

Image hosting by Photobucket


ระหว่างทางขะมีทั้งเป็ด แพะ ฯลฯ เพียบเลย
ที่แน่ ๆ แพะมันทำท่าจะสู้กันตั้งหลายรอบด้วย

ยังคิดอยู่ว่าอาชีพกรรมการห้ามมวย กับอาชีพกรรมการห้ามแพะ... อันไหนมันจะอันตรายน้อยกว่ากันนา??

Image hosting by Photobucket





แน่นอนว่ามันเป็นที่สำหรับนักท่องเที่ยว เพราะฉะนั้นก็จะต้องมีพวกร้านขายของเพียบเลยน่ะสิ

ไอ้พวกบ้านที่เห็นหน้าตาแบบนี้ บางหลังเป็นพิพิธภัณฑ์ บางหลังเป็นร้านขายของ

คุณผู้หญิงคนนี้แกเป็นพนักงานอยู่ในร้านขายชีสล่ะ แน่นอนว่าไม่ได้ขายแต่ชีส มีสาธิตวิธีทำ มีขายช็อคโกแล็ต ฯลฯ

ตู่ชิมช็อคโกแล็ตเค้ามาเยอะเลย โอ๊ย อร่อยมากๆ อ้ะ แต่ซื้อไม่ลง มันแพง - -"
(ยังมีใครเชื่อรึเปล่านะว่าตู่ไม่ชอบช็อคโกแล็ต???)

ถ่ายเค้ามา ไม่ได้ติดใจอะไรหรอก... ดูตรงผ้าพันคอสิ!!
ให้ตายเหอะ รองเท้าไม้มันเอามาทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?? ฮะๆๆๆ น่ารักอ้ะ อยากได้จัง

Image hosting by Photobucket


แม่หนูน้อยคนนี้กำลังชะเง้อดูชีสค่ะ
ชีสที่นี่ห่อสีสันสดใสเชียว เด็กบางคนนะ กระโดดใส่กองชีสเลย ฮ่าๆๆ น่าร๊ากกกกกกกกก

Image hosting by Photobucket





เนเธอร์แลนด์มันต้องมาคู่กับรองเท้าไม้ใช่มั้ยล่ะ??
แต่ว่าใหญ่ขนาดนี้... ใส่ไม่ได้อะ

Image hosting by Photobucket


ไม่รู้เหมือนกันว่าวางขายเยอะขนาดนี้ จะมีคนซื้อไปใส่จริง ๆ มั้ยอะ???

Image hosting by Photobucket


แต่คนที่นี่ พวกที่ทำเกษตรกรรมทั้งหลาย รู้สึกว่าเค้าจะใส่กันจริง ๆ นา (แต่อาจจะไม่ต้องเพนท์สีสันสวยงามขนาดนี้ ฮะๆ)

ทุกร้านที่เข้าไป จะต้องมีรองเท้าวางเรียงเป็นพรืด ทั้งด้านข้าง ทั้งด้านบน.... ถ้ามันตกมาใส่หัวก็น่ากลัวโคตร ๆ เหมือนกันนา - -"

Image hosting by Photobucket





เราเดินเที่ยวกันแถวนั้นประมาณครึ่งวันได้

เดินไปด้วยอาการทรมานสุดชีวิต!!
ไม่ใช่อะไรหรอก คือต้นลมของหมู่บ้านนี้มันเป็นโรงงานทำช็อคโกแล็ตอะ....... แล้วไอ้โรงงาน(เวร)นั่นมันก็ปล่อย "กลิ่นช็อคโกแล็ต" ออกมาตลอดเวลา!!!!!

ตอนนั้นเลยเข้าใจ และยืนยันได้เลยว่า ไอ้หมู่บ้านนี้จะต้องเป็นหมู่บ้านที่หวานที่สุดแน่ ๆ !! นอกจากบ้านจะน่ารักแล้ว ยังประกอบไปด้วยกลิ่นช็อคโกแล็ตโคตรยั่วยวนใจตลอดขนาดนี้

โอย ทรมานนนนนนนนนนน

สุดท้ายก็เลยเข้าร้านขนมหาอะไรกินกันละ

เห อะไรนะ? ไม่เกี่ยวเหรอ??

ไม่สน
สุดท้ายก็เข้าร้านขนม ตู่กะจะกินเป็นอาหารหนักได้เลยทีเดียวแหละ

เจ้าของร้าน (หรือพนักงานก็ไม่รู้) ใจดีมากเลย เค้ามาอธิบายให้ฟังทีละอย่าง ๆ ว่าไอ้นี่คืออะไร ไอ้นู่นเป็นยังไง รสชาติเป็นไง ทำจากอะไร ฯลฯ

สุดท้ายก็.............



คงจะ... ไม่ต้องบอกใช่ป้ะ???



Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket





พอกินเสร็จออกมา ฟ้าโปร่งพอดีเลยล่ะ!!
(เวรกรรม เพิ่งจะมาอากาศดีตอนกำลังจะกลับ - -")

สุดท้ายเลยได้รูปกังหันลมที่พอดูได้ซะหน่อยมารูปนึง ก่อนหน้านี้ลงทุนถ่ายเข้าไปเท่าไหร่ก็ไม่สวยอะ ธรรมชาติไม่เป็นใจ
(แถมเป็นรูปถ่ายจากมือถืออีกนะ ฮะๆ ตู่โง่เผลอลบรูปในกล้องไปอะ)

Image hosting by Photobucket





พอกลับมาจากคุกซาดิสม์นั่น (เออ ซาดิสม์จริงๆ ด้วยแหละ เล่นปล่อยกลิ่นช็อคโกแล็ตยั่วกันขนาดนั้น) สุดท้ายก็เข้าแฟรงเฟิร์ตมา เดินเล่นกันไปเรื่อย

เดินเล่นเฉย ๆ จริง ๆ นะ
ไม่ได้ทำอะไรเล้ย!!!!!!!!

Image hosting by Photobucket


อ้อ ไม่สิ เพื่อนตู่ซื้อเสื้อแจ็คเก็ตแขนกุดกันลมมาได้ตัวนึง ยังแอบสงสัยว่าเค้าจะเอากลับไปใส่เมืองไทยรึไงนะ?? (ร้อนตายชัก หนาขนาดนั้น)

เดินชมเมืองไปเรื่อย

Image hosting by Photobucket


มีลานที่เค้าจะแต่งตัวแปลก ๆ ไปยืน....... เรียกแขก
ก็ถ้าใครสนใจเข้าไปขอถ่ายรูป เค้าก็คิดตังค์ไงละ

เลยแอบถ่ายมาอย่างเดียวอะ เผอิญไม่หล่อ (ต่อให้หล่อก็ไม่เห็นหน้าฟ่ะ) แหะแหะ เห็นเพื่อนว่าผ่านกี่ทีก็เจอแต่แบบนี้.... นี่ยืนทุกวันไม่เบื่อกันมั่งรึไงนะ??

Image hosting by Photobucket


อ๊ะ แต่ว่าในเมืองนี่มันมี SEX MUSEUM ด้วยนะ!!!

Image hosting by Photobucket





เดินไปเดินมา สุดท้ายก็เลยเข้าไปที่นี่แหละ "Red Light District"
มีใครเคยไปใช้บริการมาแล้วมั่ง??

ย่านโคมแดงที่นี่ถ้าจะให้เทียบแล้ว.... อยากบอกว่าพัฒน์พงษ์เราคงจะชิดซ้าย (ความจริงไม่เคยไปพัฒน์พงษ์น่ะ เลยไม่รู้ว่าเป็นไง)

ที่อัมสเตอร์ดัมนี่ กัญชาไม่ผิดกฎหมายนะคะ
เพราะฉะนั้นจะมีขายพวกเค้กกัญชา บุหรี่กัญชา ขายที่สูบ ฯลฯ ขายกันให้เห็นจะ ๆ เลยแหละ

ไอ้นี่สิ น่าจะเรียกว่า Amazing Amsterdam ของแท้!!!
มีทุกอย่างทุกแบบ อยากได้แบบไหนเดินไปแถบ ๆ โคมแดงเนี่ย เพียบบบบบบบบ

ยังแอบถามเพื่อนอยู่ว่า สมมุติถ้าเกิดกินไอ้เค้กกัญชานี่แล้วไปขึ้นเครื่องบินไปประเทศอื่นเลย.... พี่เชี่ยนเขี้ยวโง้งทั้งหลายเค้าไม่กระโดดตะปบเรอะ!?!?!?!?

ไม่มีใครตอบได้ และมันก็ยังคงจะเป็นปริศนาต่อไป.... จนกว่าจะมีใครมาลองให้เห็น ฮะๆๆ

Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket


นอกจากจะขายยา(เสพย์ติด)แล้ว ยังขายเซ็กส์ด้วยเลย
จำหน้าตาตึกที่อัมสเตอร์ดัมได้มะ?? มันจะสูง ๆ เรียว ๆ ใช่ม้า? นั่นแหละ ผู้หญิงที่จะมาขายบริการที่นี่เค้าจะได้คนละ "หนึ่งหน้าต่าง" แล้วก็แต่งตัวนุ่งน้อยห่มน้อย (ดีนะที่ยังนุ่ง) ออกมานั่งรอแขก

คุณบรรดาแขกก็เดินผ่านไปผ่านมาซิ ชอบใจคนไหนก็เคาะประตูกระจกนั่นเข้าไปต่อรองราคา ต่อรองได้เค้าก็รูดม่าน.............

ต่อจากนั้นไปคิดเอง!!!!!!!!!

แต่มันแปลกอยู่อย่าง

บางคนหน้าตาน่าร๊ากกกกกน่ารัก บางคนสวยมากเลยแหละ
มีทุกสีผิว ทุกเชื้อชาติ อยากได้แบบไหนไปส่องเอา
แต่ว่านะ.....บางคนก็....

โอ ฝันร้ายดี ๆ นี่เอง น่ากลัวเป็นบ้า

เพื่อนบอกว่า พวกนี้เค้าไว้สำหรับคน "ชอบของแปลก" ฮ่ะ

แปลกแบบนั้นเลยเหรอ??
ดำ ๆ อ้วน ๆ ชนิดหน้าต่างบล็อคเดียวเอาไม่อยู่ ต้องใช้สองบล็อคเนี่ยนะ??? ???

นอกจากสาว ๆ ตู้กระจก (นี่สิของแท้) แล้ว เค้ายังมีทั้งแสดงโชว์ ร้านขายของ ฯลฯ
เห็นแล้วแบบว่า... เหอเหอเหอ

Image hosting by Photobucket





หลังจากเดินในโคมแดงแล้วพวกเราก็หิวง่ะ
แปลกแต่จริง ซอยติดกันนั่นเองแหละเป็นย่านร้านอาหาร - -"

Image hosting by Photobucket


สุดท้ายก็ไปกินอาหารจีน เพราะเพื่อนเค้าคอนเฟิร์มว่าร้านนี้อร่อยจริง ๆ นา
พอเข้าไปกินแล้วก็

โอยยยยยยยยย อร่อยอ้ะ
คนที่อยู่อังกฤษมาเที่ยวเนเธอร์แลนด์นี่สบายเป็นบ้า!! เห็นอะไรก็ถูกไปหมด
ไอ้นี่นอกจากถูกแล้วยังอร่อยด้วยอ้ะ

อร่อยแบบ โอยยยยยยยยยย อยากกินอีก เกี๊ยวจ๋า เป็ดจ๋า หมูกรอบจ๋า ................

(ไปซะแล้ว ตู่เริ่มเพ้อ)

Image hosting by Photobucket

Image hosting by Photobucket





พอกินกันอย่างอิ่มหนำสำราญแล้ว เดินออกมาตัดทะลุโคมแดงไป (อิ่มแล้ว เราไม่สนหรอก ฮึ... แต่ก่อนหน้านี้ก็ไม่สนนี่หน่า) เจอโบสถ์ที่นึง ถือว่ายังอยู่ในย่านโคมแดงนี่อยู่เลยล่ะมั้ง

ที่แปลกใจคือ... ไอ้รูปนี้มันต้องการจะส่ออะไรรึเปล่าอะ

Image hosting by Photobucket





หลังจากนั้นเพื่อนกับมาร์ตินเค้าก็กลับบ้านละ (เค้ามาจากเมืองอื่น ต้องนั่งรถไฟมาชั่วโมงนึงอะ) พวกตู่ก็ไปจัดการเรื่องตั๋วรถไฟกัน เพราะว่าพรุ่งนี้จะต้องไปไกล

ปรากฏว่า............. ตั๋วหมด

คือยอมรับว่าโง่เอง ก็เค้าบอกว่าไม่ต้องจองหรอก เดี๋ยวเสียค่าจองด้วย ฯลฯ

พอจะไปเช็ค แค่จะ "เช็ค" เท่านั้นล่ะนะ ก็ได้ทราบข่าวร้ายอันยิ่งยวดว่าตั๋วหมดแล้ว ไม่มีทางแน่ ๆ

สุดท้ายต้องอยู่ที่ไอ้สถานีนั่นเพื่อนั่งหาเส้นทางที่จะไปได้ เพราะว่าตู่จะต้องไปถึงแถบ ๆ ทางใต้ของเยอรมันภายในอีกสองวันให้ได้ (ต้องไปถึงตอนเช้าด้วย)

สุดท้ายก็เลยได้ข้อตกลงว่า ไม่ไปแล้ว Maastricht (ยังเสียดายอยู่ เห็นคนบอกว่าสวยกันอะ) แล้วพรุ่งนี้เช้าก็ต้องจับรถไฟแต่เช้ามืดไป Frankfurt แล้วจากที่นั่นค่อยไปหาตั๋วเอา

แต่รับรองว่ามันเป็นเมืองใหญ่ เพราะฉะนั้นยังไงก็มีตั๋วล่ะน่า

แต่ก็นะ... กว่าจะตกลงได้ แทบจะฆ่าคนไปหลายคน
อย่างน้อยก็คุณพนักงานขายตั๋ว ที่จิ้มเครื่องคอมด้วยอาการเชื่องช้า แล้วหันหน้ามาบอกว่าพวกเธอรบกวนชั้นอยู่นะ ไปคิดมาให้ดี ๆ ก่อน ฯลฯ

พนักงานบริการ พูดงี้ได้ไงฟะ???
ต่อให้ชั้นผิดจริงที่ไม่จองมาล่วงหน้า แต่ก็หน้าที่เธอไม่ใช่เหรอที่จะช่วยอะ - -"

นี่ไม่ช่วยแล้วยังมาว่าอีก แถมยังมาบอกว่าเสียเวลากับพวกเธอมานานแล้วนะ (ทำไมไม่หักลบไอ้เวลาที่หันไปคุยกะเพื่อนช่องข้าง ๆ ไม่ทำงานนั่นด้วยล่ะยะ) ชั้นไม่อยากทำงานเลิกดึก

หนอยยยยยยย ทีชั้นรอเป็นชั่วโมงยังไม่บ่นเลย!!!!!
(ไม่จริงหรอก แอบบ่นอยู่ในใจเหมือนกันแหละ)

เพื่อนตู่ก็จัดการเรียบร้อย บอกเลยว่างั้นไม่ไปแล้วฟึสเซ่น (ตอนแรกต้องไปพักด้วยกันอีกคืน) เค้าให้ตู่จัดการเมลไปแคนเซิลห้องส่วนของเค้าเอง ฯลฯ

ไม่อยากพูดว่าในใจเดือดปุด ๆ มาก.... เออ ก็เดือดจริง ๆ น่ะแหละ
เลยบอกเค้าไปเรียบร้อยแล้วว่า ถ้าทางนั้นจะชาร์จ ต้องจ่ายส่วนนั้นมาด้วย!!! อะไรกัน อยู่ดี ๆ ก็มาขอให้เราช่วยติดต่อห้องให้ จะเอาที่เดียวกัน แล้วก็ชิ่งง่าย ๆ อย่างงี้น่ะนะ

ไอ้ค่าที่พักที่นี่ที่ชั้นต้องจ่ายมัดจำไปก่อน ยังไม่จ่ายคืนด้วยซ้ำ
ผู้ใหญ่อะไร โกงเด็กก็ยังทำได้ (เค้าแก่กว่าตู่หลายปีอยู่ - -")

ไม่ไหวแล้ว ความอดทนตู่ไม่ได้มีสูงนักหรอกนะ อย่าทิ้งบอมบ์มาทีเดียวหลาย ๆ อย่างสิ เดี๋ยวระเบิดไอน์สไตน์ก็ได้ทำงานกลางอัมสเตอร์ดัมนี่แน่ ๆ

จริง ๆ ในหัวแอบมีความคิดว่าขึ้นเครื่องบินไปเลยอาจจะดีกว่านะ แต่แน่นอนว่าเพื่อนตู่คงไม่เห็นด้วย (โลว์คอสแอร์ไลน์เยอะออกนะ มันต้องมีถูกๆ มั่งแหละ.... แต่เค้าอาจจะใช้อะไรที่มัน "โลว์" ไม่ได้มั้ง -"- )

สุดท้ายก็ได้ตั๋วรถไฟไปแฟรงเฟิร์ตรอบแปดโมงเช้า ค่าตั๋วแพง เพราะว่า......... ยัยคุณพนักงานแกชาร์จค่าจองไปโขอยู่ (ประมาณ 1/3 ของค่าตั๋วเลย) ตอนนั้นไม่เห็น มาเห็นตอนอยู่ในรถไฟวันถัดไปแล้ว

โอยอยากจะพ่นไฟ ด่าชั้นแล้วยังมาชาร์จตังค์เพิ่มแพงขนาดนี้อีก
(เยอรมันคิดแค่ 1-2 ยูโร ขณะที่วันนี้โดนเข้าไป 22 ยูโร!!!)




หลังจากตกลงซื้อตั๋วมา(จน)ได้แล้ว มันดึกโขอยู่แหละ ถนนหนทางก็ไม่รู้จัก จริง ๆ อยากจะขึ้นแทรมกลับที่พักเลยมากกว่า เพราะก็นะ.... เมืองมันดูไม่ค่อยปลอดภัยนักหรอก

แต่เพื่อนไม่เอาอะ บอกว่าเก็บตังค์ดีกว่า

สุดท้ายก็เดินกลับมาราว ๆ เกือบชั่วโมง
ส่วนนึงเพราะไกลด้วย อีกส่วนเพราะ......หลงทาง

ก็ไม่มีแผนที่ เดินกันมั่ว ๆ ตามแทรมไปอ้ะ!!!
บรรยากาศแบบนี้.. เฮ้อ

ก็เข้าใจว่าความคิดคนเราไม่เหมือนกัน

เลยพยายามเข้าใจว่าค่าแทรม 1.6 ยูโรมันคงจะแพงไปเพราะเพิ่งจ่ายค่ารถไฟไปแพงอยู่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นเราควรจะต้องเดินกลับไปโฮสเท็ลที่อยู่ไกลไป 10 สถานี ไม่มีแผนที่ และขณะนั้นประมาณสามทุ่มกว่าแล้ว.... (จริง ๆ ตอนนั้นอยากบอกเค้าว่า งั้นตู่ขึ้นแทรมนะ แล้วไปเจอกันที่ยูธ.... แต่ทำไม่ลง ถึงจะคันปากยิบ ๆ ก็เหอะ ...อยากจะควักตังค์จ่ายให้ แต่ก็คิดว่าไม่ใช่เรื่องอีกน่แหละ...)

พยายามเข้าใจด้วยว่าแจ็คเก็ตแขนกุดกันลมราคา 15 ยูโร มันสำคัญกับการดำรงชีพในยุโรปและเมืองไทย ต่อให้ขนทั้งแจ็คเก็ตกันหนาว กันฝน กันอะไรไม่รู้สารพัดมามากแค่ไหน.... แต่ใส่ทับกันไม่ได้หรอก ไม่สวย เลยต้องไปซื้อตัวใหม่มาอีก

เด็กอังกฤษเค้าก็ใส่ทับ ๆ กันไปทั้งนั้นนี่หว่า
คนอังกฤษมันแปลกไปชาติเดียวมั้ง




กว่าจะไปถึงยูธก็โน่น.... เกือบ ๆ ห้าทุ่มได้มั้ง

ตู่ต้องไปจัดการเมลก่อนเรื่องที่พักที่เพื่อนมันจะชิ่งไป (แต่ตู่ยังจะไปอยู่) เพื่อนมาฝากฝังไว้แล้วก็ขึ้นหายไปอาบน้ำ

กว่าจะเช็คเมลสารพัด รายงานตัว(บ่น)กะทางบ้าน ฯลฯ ก็นานโขอยู่เหมือนกัน ขึ้นไปปรากฏว่า..... เพื่อนยังไม่ได้อาบน้ำเลย

เอาเหอะ ตู่ขี้เกียจบ่นแล้วล่ะ ไม่อยากแก่กว่านี้เท่าไหร่อะ

หลังอาบน้ำเสร็จก็โน่น เที่ยงคืนได้แล้วมั้ง คุยกะคนไต้หวันร่ำลากันไปเรียบร้อยแล้ว เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า แล้วก็เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้ส่งโปสการ์ดนี่นา พรุ่งนี้ไม่มีโอกาสแล้ว เลยต้องลงไปที่รีเซพชั่นฝากเค้าส่งซะ

เค้าว่าแผ่นละ 89เซ็นต์
หัวทึ่ม ๆ ที่ไม่เคยเคาะสมองส่วนคำนวณมาหลายปีดีดักพยายามคิดว่า แล้วสามแผ่นได้เท่าไหร่

สมองเรียบๆ ฝั่งคำนวณสั่งการบอกตัวเองมาว่า 2.67ยูโรสิ
จริงๆ ตอนแรกก็ตั้งใจจะให้เค้าไปแผ่นละยูโรเลยแหละ ถือว่าเป็นสินน้ำใจ

รีเซพชั่นหน้าแขก(ไม่หล่อ)หันกลับมายิ้มให้พร้อมกับบอกว่า สามแผ่น 2.94ยูโร!!
เอ๊ะ.... นี่ชั้นโง่ขนาดคิดเลขคูณไม่ออกแล้วเหรอเนี่ย??

เค้าลงทุนกดเครื่องคิดเลขให้ดูด้วย
แล้วมันก็ออกมา 2.94ยูโรจริง ๆ !!!

ให้ตายเหอะ ตู่คิดว่าตัวเองคงจะโง่จริง ๆ
โง่ที่ไม่ทักท้วงอะไรมากกว่านั้น(กลัวโปสการ์ดมาไม่ถึง) วันนี้พอกับตัวเลขได้แล้วนะ

เลยให้ไป 3 ยูโร แล้วก็รอตังค์ทอน.. อย่าเอามันเลยแผ่นละยูโรที่ชั้นกะจะให้ตอนแรก
.
.
.
.
เค้าทอนมา 5 เซ็นต์ล่ะ

ไม่รู้เป็นธรรมเนียมของที่นี่รึเปล่านะ
แต่ทุกที่ที่จ่ายตังค์ไป ไม่เคยทอนกลับมาครบซักที!!!

ไม่ใช่แค่ที่ยูธ ขนาดซูเปอร์มาร์เก็ตใหญ่ ๆ ก็ยังทำแบบนั้นเหมือนกัน
ตอนแรกตู่ก็ไม่เข้าใจ คิดว่า อ๋อ สงสัยมันคงไม่มีเหรียญ 1 รึ 2 เซ็นต์ล่ะมั้ง (ยังแอบด่าอยู่ในใจว่าแล้วตั้งราคามาทำไมยะ)

แต่พอไปเยอรมัน... เค้าทอนครบทุกยูโรทุกเซ็นต์นะ




ดัทช์

ให้ตายเหอะ เที่ยวมาสองวันชั้นไม่ได้ประทับใจอะไรเธอเลยจริง ๆ ฟ่ะ!!!

จริง ๆ วันแรกก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว
แถมวันนี้ตอนไปเที่ยวก็...ไงอะ เฉย ๆ มากกว่ามั้ง ท้องฟ้ามันไม่ค่อยเป็นใจ

แถมเพื่อนตู่เค้าก็ซึมซับธรรมชาติกันมาก เลยรีบ ๆ เดินผ่านแถบที่มีทั้งสนามหญ้า ทั้งแพะ ทั้งกังหันลม ฯลฯ แล้วเข้าไปดื่มด่ำกะรองเท้าไม้ในช็อปต่ออย่างรวดเร็ว

มันคนละสไตล์จริง ๆ น่ะแหล๊ะ ไปด้วยกันไม่น่าจะรอดแน่ ๆ จริง ๆ ก็แอบดีใจเหมือนกันว่าเที่ยวกะเพื่อนถึงแค่พรุ่งนี้แล้ว เร็วกว่ากำหนดการหนึ่งวัน แต่คาดว่าตัวเองคงจะได้บรรยากาศแปลก ๆ เพิ่มขึ้นมามั่งล่ะน่า

นอกจากบัดดี้แล้ว ยังแอบคิดด้วยว่าไม่ค่อยประทับใจคนดัทช์แฮะ
จริงอยู่ว่าถามอะไรใครพูดภาษาอังกฤษได้ทั้งนั้นเล้ย มาร์ตินก็เป็นคนดี

แต่คนทั่วไปมัน........ เจ้าเล่ห์พิกล

ตู่อาจจะซวยเองด้วยถึงได้ไม่ค่อยชอบประเทศนี้
แถมตอนกลางคืน ด้วยความเบลอและเหนื่อยจัด เลยเผลอลบรูปในเม็มโมรี่สติ๊กไปก่อนจะถ่ายเข้าเครื่อง .... หมดกัน รูปหนุ่มหล่อคนขับรถตอนบ่าย (เดินผ่านไปขอเค้าถ่าย) หายไปประมาณ 70 รูปได้

แต่จริง ๆ ก็ไม่ได้เสียใจมากเท่าไหร่
ความรู้สึกตอนนั้นมันเฉย ๆ มากกว่าแฮะ

อ้อ.... ไอ้บรรยากาศเหมือนบ้านผีสิงเนี่ย
ห้องที่พักแหละฮ่ะ (ถ่ายจากบนเตียงออกไป)

Image hosting by Photobucket


ทนอยู่ได้ตั้งสองคืน เก่งเหมือนกันแฮะเรา




Create Date : 21 เมษายน 2549
Last Update : 21 เมษายน 2549 4:24:48 น. 16 comments
Counter : 1370 Pageviews.

 
แวะมาเก็บเกี่ยวข้อมูลครับ กำลังจะไปเที่ยวคับ
ขอบคุณที่นำมาให้ชมครับ


โดย: ตี๋น้อย (Zantha ) วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:6:36:04 น.  

 


โดย: โสมรัศมี วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:9:25:31 น.  

 
น่าไปเที่ยวมากเลยอ่ะตู่ กี๊ดๆๆๆๆ

บ้านน่ารัก เมืองน่ารัก เด็กน่ารัก พี่เชื่อแล้วว่าตู่โชตะ ดูเลือกถ่ายรูปเด็กซิ

โห ตู่ไปย่านโคมแดง ไม่เหมาะกะตู่เลยแฮะ นึกภาพไม่ออก ไปเดินทำไม้

ว่าแล้วก็ เห็นภาพร้านชอคโกแลต โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย
ฮือ อยากกินนนนนนนนนนนนนนน
รู้แล้ว เอาของฝากเป็นช็อคโกแลตสามสิบโลดีกว่า (พอดีน้ำหนักที่ได้ไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ สมบัติของตู่เหรอ ไม่รู้ไม่สน กร๊ากๆ)

ปล. พี่ไม่เชื่อหรอกว่าตู่ไม่ชอบชอคโกแลต ฮ่า


โดย: ปป IP: 203.154.148.50 วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:9:57:11 น.  

 
ของกินเพียบ


โดย: ชายคา วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:11:02:11 น.  

 
โอยยยย .. เค้กกกก คุ้กกี้ ขนมมม ช็อกโกแลตตตต .. ใกล้เที่ยงแล้วด้วย ... โอยยย หิววววววว


โดย: หญิงเหล็ก IP: 58.10.84.2 วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:11:36:54 น.  

 
ได้ยินคำว่าโรงเรียนอนุบาลก็นึกถึงโชตะคอนแล้วล่ะ แต่น้องๆน่ารักดี เก๊กได้เท่เป็นบ้าเลย

รูปร้านค้าสวยงามมากๆ นี่กล้องรึมือถือจ๊ะ เห็นว่าเผลอลบเมมมือถือไป ดูน่าเที่ยวดี ยิ่งบอกว่าทุกคนพูดภาษาอังกฤษได้ยิ่งใจชื้นใหญ่ วันหลังจาได้ไปแบกเป้เที่ยวด้วยคน

ว่าแต่ เตียงนอนน่ากลัวโคตรๆ...นั่น เตียง 2 ชั้นเหรอ

พูดถึงเรื่องเงินทอน ... มันโกงจริงๆ น่าเกลียดชะมัดเลย



โดย: bowbow IP: 203.148.162.128 วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:12:22:12 น.  

 
เค้กกกก คุกกี้ ชอคโกแลตตตตตต อ๊ากกกก หิว อยากกินจัง

ชอบรองเท้าไม้ น่ารักดี ตู่ถ่ายรูปเก่งจัง


โดย: froggie IP: 125.24.67.143 วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:16:18:54 น.  

 
ตอนเดินย่านโคมแดง..... ร่ำ ๆ จะบอกให้มาร์ตินลองไปเคาะกระจกแล้วอ้ะ ฮ่าๆๆ อยากรู้ว่าเค้าทำขั้นตอนซื้อขายกันยังไงบ้างนี่หน่า

ตั้งแต่รูปกังหันลมลงมานั่นถ่ายจากมือถือหมดเลยจ้ะ ที่ว่างี่เง่าลบน่ะ ดันเผลอลบเม็มกล้องถ่ายรูปไป แหะ ๆ - -" โอยคนเรา... โง่อะไรได้ขนาดนี้ ฮะๆๆ

ดัทช์นี่ขี้หมูขี้หมาก็พูดภาษาอังกฤษได้ทั้งนั้นอะ (ส่วนมากได้กันมากกว่าสองภาษาด้วยมั้ง) แต่เยอรมันนี่สุดยอด ฮ่าๆๆๆ ตอนไปเที่ยวนี่ส่งภาษามือกันเป็นระวิงเล้ย

ปล. ตู่ไม่ชอบช็อคโกแล็ตจริง ๆ นะ!!! ถ้าเลือกได้...ขอเอาน้ำหนักสามสิบโลแพ็คชายหนุ่มหล่อกลับไปทั้งกระเป๋าดีกว่า ฮ่าๆๆ


โดย: too IP: 130.88.156.103 วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:18:17:11 น.  

 
พี่ตู่ทำไมไม่แพ็คเด็กฝรั่งแก้มแดงน่ารักๆ มาฝากเค้าสักคนหา?

ชอคโกแลต ใจร้ายที่สุดทำไมไม่กินเผื่อด้วย 555 (กินเผื่อ=พี่ตู่อ้วนเอง)



โดย: SeReNe~ IP: 58.9.66.73 วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:19:45:42 น.  

 
ปล.ลืมบอก เค้าชอบธีมไดพี่ตู่อันนี้นะ สีสวยดี สบายตา ชอบๆๆ


โดย: SeReNe~ IP: 58.9.66.73 วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:19:47:01 น.  

 
อ่านแล้วเหนื่อยแทนอ่ะ แต่ก็น่าหนุกนะ

แล้วก็ อาหาร+ขนม น่ากินมากกกกกกก หิวอ่ะ ต้องหามื้อดึกกินแล้วมั้งเรา


โดย: piggypink IP: 203.188.56.28 วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:22:24:40 น.  

 
"แน่นอนว่าถึงตู่ไม่ได้อยากจะเป็นนางงาม แต่ตู่ก็รักเด็กนะฮะ เห็นเด็ก ๆ แล้วจะตรงรี่เข้าไปทั้งหยิก ทั้งแกล้ง จนร้องไห้ได้ที่แล้วเราก็จะเผ่นแว่บหาย"
<<<--ตู่จ๋าอันนี้มานบ่ใช่นางงามจักรยานแล้ว...เค้าเรียกนางงามซาดิสท์5555....เผ่นมั่งดีก่า


โดย: เจิน IP: 58.8.120.24 วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:23:25:55 น.  

 
ตู่...ในกดเครื่องคิดเลขยังงัยให้ 0.89 x 3 = 2.94 อ่ะ

งงจริงๆนะ

ปล. อยากไปเดินแถว Red Light District จังเลย


โดย: being's lover วันที่: 21 เมษายน 2549 เวลา:23:46:48 น.  

 
คิดว่าอันนั้น ดอกแดฟโฟดิล แน่เลยค่ะ
เคยมีคนบอก
ตลกแพะอ่ะ มันตีกัน
แล้วคุณตู่ไปถ่ายรูปไม่กลัวลูกหลงเหรอ
ขนมน่ากินด้วย
เที่ยวไม่ประทับใจเหรอ
แต่รูปที่ถ่ายมานี่ประทับใจจังคะ


โดย: berry shortcake วันที่: 22 เมษายน 2549 เวลา:17:56:16 น.  

 
มาตอบเรื่องเงินทอนให้นะคะ
ตั้งแต่ต้นปี 2006 รัฐเค้าออกกฏ ที่จะกำจัดเศษเหรียญเล็กๆ 1และ 2 เซนต์ ดังนั้นแถบทุกร้าน ทุกซุปเปอร์มาร์เก็ตจะทำแบบนี้คือ ถ้าคุณจ่ายเป็นเงินสด จะโดนปัดเศษ เช่น สินค้าราคา 2.34 (ไม่ถึง .05 จัดปัดลง เป็นจ่าย 2.30 แต่ถ้าสินค้าราคา 2.96 (เกิน .05 จะปัดขึ้น) กรณีคุณตู่ เลยโดนปัดขึ้นเป็น .05 ด้วยประการนี้

เรื่องความคดโกง ขอบอกว่าคนดัชท์นี่เป็นชาติที่ ตรงมาก ถึงมากที่สุดที่เคยเจอมา กรณีคุณแขก รีเซฟชั่นนั่นจริงๆถ้ามั่นใจว่าเค้าคูณผิด ท้วงเลย จะดีกว่าเก็บเอามาเสียความรู้สึกนะคะ

แต่อ่านแล้วสนุกดีนะคะ เห็นมุมมองของคนมาเที่ยวจากต่างเมือง


โดย: miss_ginger(ยิ้มแป้น) วันที่: 26 เมษายน 2549 เวลา:19:48:11 น.  

 
^
^
ขอบคุณที่มาช่วยไขความกระจ่างค่า
ว่าแต่ทำไมมันใช้นโยบายนี้แค่ในดัทช์เหรอคะ??

คือตอนเค้าคิดเงินน่ะ... พูดจริง ๆ ว่าตอนแรกเราก็นึกว่าสงสัยเราจะคิดผิดจริง ๆ แถมวันนั้นเหนื่อยมาก ๆ แล้ว เที่ยงคืนแล้วด้วยมั้ง ไม่อยากคิดแล้ว ก็เลยไม่ได้ท้วงอะไร

มารู้ตัวก็ตอนวันถัดไป สงสัยจัดจริง ๆ เลยลองกดเครื่องคิดเลขตัวเองมั่ง... คิดยังไงมันก็ไม่ได้ตามนั้นเลยจริง ๆ แฮะ

เค้าไม่ได้คิดผิดหรอกค่ะ แต่เค้าตั้งใจเลยแหละ
ถ้าจำไม่ผิด ด้วยสติอันเลือนลาง เหมือนจำได้ว่าเค้ากดปุ่ม Sum แฮะ ไม่ใช่ = แต่พอดีตอนนั้นเราไม่ทันได้สนใจ - -" ก่อนหน้านั้นเค้าคงจะไปกดเลขค้างไว้แล้วแหละค่ะ

ดัทช์เป็นประเทศที่สวยนะคะ
แต่เราไปผิดช่วง ไปอยู่ผิดที่ แล้วก็ไปกับเพื่อนผิดคน..... เท่านั้นแหละ

ถึงได้ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ - -"

(ถ้าไปกับหนุ่ม(โสด)หล่อ สงสัยจะประทับใจจนวันตาย ฮ่าๆๆ)


โดย: too IP: 130.88.164.77 วันที่: 27 เมษายน 2549 เวลา:17:57:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

=too=
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]






『ไม่ต้องเป็นที่หนึ่ง.. แต่ขอเป็นหนึ่งเดียว』

- 世界に一つだけの花 (槇原敬之)

wherever you go, whatever you do, believe in future...

let's get together.... : )

Friends' blogs
[Add =too='s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.