photo head11_zpsebca6dee.jpg
Group Blog
 
 
มกราคม 2552
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
10 มกราคม 2552
 
All Blogs
 

สีชัง...Tangerine Love :: Part 1

.....ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมายใจในร่างกายกลับไม่เจอ
ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อหาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข....

Photobucket



เสียงเพลงจากเครื่องเล่นเอ็มMP3 ช่วยให้ทำจิตใจที่รุ่มร้อนของฉันสงบลง และวิวข้างทางก็ช่วยกล่อมเกลาจิตใจของฉันในอ่อนโยนลงอีกครั้ง ฉันตัดสินใจลืมเรื่องเครียดๆและปัญหาต่างๆ ปล่อยวางปัญหาทุกอย่างทิ้งไป ปล่อยใจล่องลอยไปตามเสียงเพลง การเดินทางท่องเที่ยวไกลๆมันคงช่วยบำบัดจิตใจฉันได้ไปในตัว ฉันเริ่มรู้สึกได้ว่าการที่ฉันตัดสินใจมาเที่ยวทะเลกะยัยติ๊กเพื่อนซี้ต่างแผนกของฉันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดในเวลานี้

แผนกของยัยติ๊กเค้าจัดทริปไปเที่ยวเกาะสีชังกัน ตอนแรกฉันไม่ได้คิดอะไร รับปากมันไปส่งๆอย่างนั้น แต่ตอนนี้ชักเริ่มตื่นเต้นแล้วสิ เกาะสีชังหรอ มันหน้าตาเป็นยังไงนะ!!

ฉันนั่งฟังเพลงไปเรื่อยตั้งแต่ออกจากกรุงเทพฯ หลับบ้างตื่นบ้างเผลอแป๊บเดียวก็ถึง อ.ศรีราชา จ.ชลบุรีแล้ว รถมาจอดส่งเราที่สวนสาธารณเกาะลอย เพื่อรอขึ้นเรื่อต่อไปยังเกาะสีชัง ซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณ 12 ก.ม. ที่นี่มีเรื่อออกทุกชั่วโมง นั่งเรือประมาณ 45 นาทีพวกเราก็มาถึงยังเกาะสีชัง


Photobucket


“ถึงแล้วหรอคะ ผิดเกาะรึป่าวคะพี่ ”
เกาะสีชังในมโนความคิดของฉันคือเกาะสวาทหาดสวรรค์ หาดทรายขาวต้นมะพร้าวสูงเรียงรายอยู่ทั่วเกาะ ก่อนจะมาเที่ยวก็ลืมเปิดอินเตอร์เน็ตหาข้อมูล พอมาเจอเลยผิดคาดไปหน่อย

เกาะสีชังในเบื้องหน้าฉันตอนนี้เป็นเกาะขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยชุมชน ผู้คน วัด โรงเรียน สนามบาส ธนาคาร เรือประมง ร้านสะดวกซื้อ ฉันยืนงงอยู่นิดๆ
“เอาน่าอย่าคิดมาก ยังไงก็เที่ยวฟรีอยู่แล้ว” ฉันได้แต่บ่นพึมพำงึมงำอย่างเบาๆเท่านั้น

เราพักกันที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งที่คุณแม่ของหัวหน้าสมบูรณ์เป็นเจ้าของ บ้านพักสวยสะอาดและร่มรื่นแต่เสียอย่างคือที่พักไม่ได้อยู่ติดริมหาด ไม่ได้อยู่ริมทะเล

ระหว่างทางเดินไปบ้านพักฉันรู้สึกเวียนหัวอย่างบอกไม่ถูก มันวิงๆเวียนๆตั้งแต่ตอนที่อยู่บนเรือแล้ว “อ้าว....ยังไม่ทันได้เที่ยวก็ไม่ไหวซะแล้ว” เสียงใครคนหนึ่งพูดกับฉัน แต่ฉันยังไม่ทันจะหันหลังกลับไปมองก็หมดสติล้มพับไปแล้ว มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ยัยติ๊กมาปลุกชวนไปขึ้นเรือชมเกาะ และตกปลา ฉันกลัวว่าทุกคนจะเสียเวลาเลยตัดสินใจไม่ไปเพราะฉันเองยังรู้สึกเพลียๆอยู่แถมยังไม่ได้กินอะไรเลย หิวมาก


หลังจากทานอาหารที่รีสอร์ทเสร็จแล้วฉันเลยตัดสินใจออกไปเดินเล่นสูดอากาศบริสุทธิ์รอบรีสร์อทตามลำพัง และเดินไปเรื่อยตามถนนจนถึงย่านชุมชนซึ่งก็ไม่ไกลจากที่พักมากนัก
Photobucket

ภูมิทัศน์ที่นี่ดูแปลกตาดีไม่ใช่น้อย พื้นผิวเป็นเนินสูงๆต่ำ ลดหลั่นกันไปเรื่อยกว่าจะเดินถึงย่านร้านขายของก็เล่นเอาเหนื่อยไปเหมือนกัน ร้านค้าแต่ละร้านก็ขายของต่างๆกันไป ซึ่งแต่ละร้านก็มีความน่าสนใจไม่แพ้กันเลย

Photobucket


ฉันมาหยุดอยู่ที่ร้านขายของที่ระลึกร้านหนึ่ง ข้างในร้านมีของสวยๆที่ทำจากเปลือกหอยเยอะแยะเต็มไปหมด ตาฉันไปสะดุดอยู่กับกระจกบานหนึ่งซึ่งเป็นทรงแปดเหลี่ยมมีเปลือกหอยล้อมเป็นกรอบ มันเป็นกระจกที่น่ารักมากๆ

“พี่คะกระจกอันนี้บานเท่าไหร่คะ” ฉันถามคนขาย

พี่คนขายทำท่าอึกอักพร้อมกับตระโกนไปถามป้าเจ้าของร้านที่นั่งอยู่ด้านในว่า “ป้าๆอันนี้จะขายมั๊ย”

“มีคนจองไว้แล้วจ้า ขอโทษด้วย” ฉันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้หว่านล้อมคุณป้าเจ้าของร้าน พร้อมกับชักแม่น้ำทั้งห้า ในที่สุดคุณป้าก็ยอมขายมันให้กับฉัน ฉันเดินช้อปปิ้งไปเรือยได้ของติดไม้ติดมือมาอีกสองสามอย่าง

Photobucket


เมื่อซื้อของจนเสร็จสมอารมณ์หมายแล้วฉันเดินกลับที่พัก แสงแดดตอนบ่ายแก่ๆช่างทิ่มแทงผิวและสายตาเหลือเกิน ฉันบ่นในใจพร้อมกับหยิบว่านกันแดดขึ้นมาใส่ แล้วก้มหน้าก้มตาเดินต่อไป

“คุณครับ.....หยุดก่อน” มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งตะโกนไล่หลังฉันมา

“คุณครับ กระจกบานนั้นผมจองแล้วนะครับ”


ฉันหันกลับไปมองตามเสียงนั้นและตอบกลับไป

“แต่คุณป้าเค้าขายให้ฉันแล้วนะคะ”

“ผมขอซื้อต่อนะครับ.....ผมอยากได้มันจริงๆ”

“ไม่ค่ะ....ฉันก็อยากได้มันมากเหมือนกัน คงให้คุณไม่ได้หรอกค่ะ...ขอโทษนะคะ”

ฉันยืนยันพร้อมรีบเดินต่ออย่างไม่สนใจ แต่ชายคนนั้นยังคงเดินตามมาไม่เลิก

“คุณ.....ขายกระจกนั่นให้ผมเถอะนะ......ผมขอร้อง” เค้าพูดย้ำอยู่หลายรอบ

และแล้วความอดทนของฉันก็หมดลง
“อยากได้มากขนาดนั้นเลยหรอ....ตกลง....ฉันจะขายให้คุณ ”ฉันชักโมโห
“ห้าพันบาทค่ะ” ฉันแกล้งโก่งราคา เพราะจริงๆซื้อมาแค่สี่ร้อยบาทกว่าๆเท่านั้น

“ตกลงครับ”

เค้ารีบควักเงินออกมาจากกระเป๋าสตางค์ พร้อมกับยื่นมาให้ฉัน ฉันได้แต่อึ๋ง เค้าต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ฉันถอดแว่นกันแดดออกพร้อมกับจ้องหน้าเค้าแล้วถามออกไปว่า “มันสำคัญกับคุณมากนักหรอคะ” เค้านิ่งไปพร้อมกับจ้องหน้าฉันเขม็ง “ฉันขอโทษนะคะ ที่บอกว่าจะขายให้คุณน่ะ....ฉันล้อเล่น” เค้ายังคงนิ่งอยู่ท่าเดิม เค้าคงจะโกรธมาก “ต้องขอโทษอีกครั้งค่ะ ยังไงฉันก็ไม่ขายให้คุณค่ะ...เลิกตามตื้อฉันเถอะนะคะ”

อยู่ๆน้ำตาเค้าก็ใหลออกมา ฉันรู้สึกตกใจ และมือของเค้าค่อยๆยื่นออกมามีทีท่าว่าจะบีบคอฉัน เค้าดูเหมือนคนเสียสติ ฉันเห็นท่าไม่ดีจึงรีบวิ่งหนีเอาตัวรอด "เค้าต้องเป็นบ้าแน่ๆ" ฉันกลัวสุดขีด ฉันวิ่งรวดเดียวจนถึงที่พักโดยไม่ได้หยุดหันหลังกลับไปดูเค้าเลยแม้แต่น้อย

“ยัยส้ม....แกไปไหนมา....แล้วทำไมทำหน้าตื่นเต้นซะขนาดนั้น”ฉันอยากจะเล่าให้ติ๊กฟังแต่ตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ออกเลย หัวใจของฉันเต้นรัวยิ่งกว่ากลอง ฉันเหนื่อยมากเหมือนจะขาดใจ ทำไมการมาเที่ยวครั้งนี้เจออะไรแปลกๆเยอะแยะไปหมดนะ...

-----------------------------------------------------



Photobucket


Note
เป็นนิยายเรื่องแรกที่แต่งค่ะ ดีไม่ดียังไงช่วยติชมด้วยนะคะ ในนิยายอ้างอิงจากสถานที่จริงที่ได้ไปเที่ยวมา แต่ตัวละครแต่ละตัวเป็นเรื่องสมมติไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลใดๆทั้งสิ้นค่ะ Tangerine Love ยังไม่จบนะคะPart หน้าจะเข้มข้นขึ้นอีกค่ะ










 

Create Date : 10 มกราคม 2552
9 comments
Last Update : 18 มกราคม 2552 16:05:27 น.
Counter : 892 Pageviews.

 

โอ้โฮ..นึกว่าเรื่องเล่าซะอีก
ลุ้นจนตัวโก่งเพราะเคยไปสีชังค่ะ เลยนึกภาพต่าง ๆ ตามไปด้วย
ท่าทางน่าสนุกนะคะ

 

โดย: ชิงดวง 11 มกราคม 2552 15:35:42 น.  

 

ส้ม ส้ม ตื่นได้แล้ว...หุ หุ

ก็ว่าตอนไปก็ไม่เห็นมีไรน้า

 

โดย: tuk-tuk@korat 11 มกราคม 2552 20:03:36 น.  

 

อยากไปบ้างจังเลยค่ะ เคยไปแต่ตอนเด็กๆ อ่ะ เห็นใครๆ ก็ว่าสวย

 

โดย: เบบูญ่า 12 มกราคม 2552 3:09:29 น.  

 

ผู้ชายคนนั้นเป็นโรคจิตอะป่าวอะตัวเอง
อิอิ
เป็นตัวเองช่ายป่ะ
ถ้าใช่เค้าให้อภัย

 

โดย: kkkitty88 IP: 202.12.118.61 12 มกราคม 2552 10:08:03 น.  

 

เข้ามาอ่านและอินตามไปด้วยเลย นึกว่าเรื่องจริง อิอิ สนุกดีค่ะ เดี๋ยวมาติดตามอ่านต่อน๊า อิอิ

เกาะสีชังยังไม่เคยไปเลย อยากลองไปมั่งจัง

 

โดย: spionneg 12 มกราคม 2552 11:04:47 น.  

 

ไม่เคยไปเกาะสีชังอ่ะ T_T

รออ่านต่อ อิอิ ^^

 

โดย: eMiLe IP: 124.157.147.225 13 มกราคม 2552 8:04:11 น.  

 

ตามมาเที่ยวค่ะ เกาะสีชัง จำได้ว่าหมูน้อยเคยไปมาหนึ่งครั้งหรือสองครั้งเมื่อนานมาแล้วอ่ะค่ะ

 

โดย: หมูน้อยตัวอ้วน :D 13 มกราคม 2552 8:51:24 น.  

 

ตอนแรกนึกว่าเรื่องจริงซะอีกค่ะ 55+ ตกใจหมดเลย
สนุกดีค่ะ กำลังลุ้นอยู่เลยว่ากระจกบานนั้นสำคัญกับ "ชายโรคจิต" คนนั้นยังไง
แล้วจะมาติดตามนะคะ ^.^

อ้อ ช่วงนี้อากาศหนาว(มาก) รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^

 

โดย: หยดน้ำบนยอดหญ้า 15 มกราคม 2552 21:02:11 น.  

 

Tangerine Love ตอนที่สองอัพแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะที่ติดตามค่ะ

 

โดย: adap 18 มกราคม 2552 22:55:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


adap
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add adap's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.