|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่
ไม่พูดพร่ำ ทำเพลง ต่อเลยนะคะ
....พอเค้ากลับไปบ้าน เค้ามาเล่าให้ฟังทีหลังว่า พอเปิดประตูเข้าไปในบ้าน รู้สึกเหมือนกับว่า บ้านเงียบเหงา และเค้าบอกกับตัวเองว่า *YOU ARE FXXX* เพราะว่า เค้าบอกว่า เค้าไม่เคยรู้สึกเหงามาก่อน ที่อยู่บ้านหล้งนี้ (เค้าย้ายมาทำงานเมืองนี้ได้ประมาณ 4 ปี หลังจากสิ้นชุดชีวิตการแต่งงานครั้งที่แล้ว) เค้ามีความสุขที่นี่ ไม่เคยเหงา หรือรู้สึกว่าชีวิตขาดอะไร แต่ตอนนั้น รู้สึกว่าบางอย่างขาดหายไป (หุหุ)
ส่วนตัวเราเอง พอเค้ากลับไป ก็เป็นหนัก ตอนแรก ๆ คิดถึงมากๆ ร้องไห้ด้วย แชทไปร้องไปก็มี ฮ่าฮ่า
ก็คุยกันไปอีกสักอาทิตย์ สองอาทิตย์ เราได้ดูหนังเรื่องนึง love actually //www.imdb.com/title/tt0314331/ คิดว่าหลายๆ คนคงจะรู้จัก เป็นหนังที่น่ารักมาก และถ้าดูให้ดี จะได้แง่คิดอะไรจากหนังเรื่องนี้เยอะทีเดียว เราก็ได้มาเหมือนกัน
* ชีวิตไม่แน่นอน ก็รู้อยู่แล้วล่ะ แต่พอมาดูหนังเรื่องนี้ ทำให้คิดไปอีกว่า ใครจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พรุ่งนี้ หรือวันต่อๆ ไป
ที่ Daniel สามีของแม่ Sam เด็กชายในเรื่อง ว่าเค้าบอกรัก แม่ของ แซมน้อยเกินไป
ยังมีอะไรอีกหลายๆ อย่างที่ประทับใจจากหนังเรื่องนี้ เป็นหนังโปรดอันดับหนึ่งเลย ของทั้งเราและสามี
ขอเข้าเรื่องต่อนะคะ...
คุยกันไปคุยกันมา เราก็เกิดถามเค้าไปตรงๆ เลยว่า เราจะเอายังไงกันเหรอ ซึ่งตัวเค้าเอง ก็บอกตรงๆ ว่า ที่เค้าไม่ได้พูดอะไรออกมาก่อน เพราะว่ามันไม่ fair สำหรับเรา เค้ายังต้องส่งเงิน child support ให้ลูกชายเค้า แต่ว่าก็จะสิ้นสุดอีกสัก 2ปี แล้วอีกอย่าง เค้าอาจมีลูกไม่ได้อีก เพราะเหตุผลบางอย่าง (ไม่ใช่ HIV นะก๊ะ เรื่องของสุขภาพน่ะ แต่ไม่มีอะไรอันตราย เพียงแต่อาจจะมีลูกไม่ได้อีก)
สุดท้าย ตรงลงกันว่า เราจะแต่งงานกัน ไม่รู้ใครขอใครล่ะ แต่เรามีความรู้สึกตรงกัน และมั่นใจว่า เราจะมีความสุขถ้าเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
อ้อ ****อยากบอกไว้นิดนึงอ่ะ เราไม่ได้มีความจำเป็นอะไร ที่อยากแต่งงานกับเค้า ไม่ใช่เพราะว่า เพราะเค้าเป็นคนต่างชาติ จะได้เข้ามา support เราและครอบครัวเรา ไม่ใช่ เราทำงานออฟฟิส ในบริษัทชั้นนำแห่งนึง รายได้ไม่ได้สูงเทียมตึกอะไร แต่ว่าอยู่ได้มีความสุข พอใช้ เพราะว่า มีน้อยใช้น้อยจ้ะ
ทีนี้ที่บ้านก็หาฤกษ์ให้ ก็เอามาให้เราเลือก เราก็ปรึกษาหารือกัน เลือกเอาวันที่สะดวกเรา จริงๆ ไม่ได้คิดเรื่องฤกษ์อะไรหรอก แต่ก็เจอกันครึ่งทาง กับทางครอบครัว ฤกษ์สะดวกของเราสองคนด้วย
สรุปก็คือ วันดีของเรา 24 มีนาคม 2548 (2005)
เริ่มเตรียมงานเลย มีเวลาประมาณ 4 เดือน ไม่มาก ไม่น้อยเกินไป
พ่อแม่ ครอบครัว ให้สิทธิ์เราเต็มที่ ยังไงก็ได้ ไม่สิ้นเปลืองเข้าว่าไว้
เดี๋ยวมาเล่าต่อ เรื่องการเตรียมงานแต่งงานค่ะ
ตอนนี้ขอไปดูคุณสามีหน่อย เดี๋ยวจะน้อยใจ คุณภรรยา มัวแต่อยู่กับคอมพิวเตอร์เนี่ย
บายค่ะ
Create Date : 27 มีนาคม 2553 |
Last Update : 27 มีนาคม 2553 18:58:59 น. |
|
1 comments
|
Counter : 519 Pageviews. |
|
|
|
โดย: thanitsita วันที่: 28 มีนาคม 2553 เวลา:10:58:07 น. |
|
|
|
|
|
|
| | | |
ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่ได้สะได้สวย ไม่ได้รวยความสามารถ เหมือนใครๆ ซึ่งวันนี้ได้เป็นนางฟ้าประจำใจ ของผู้ชายคนหนึ่ง ที่มีความรักให้อย่างฟุ่มเฟือย เต็มหัวใจ ***แต่ก็ยังมีมิตรภาพ เหลือเฟือ ที่จะแบ่งปัน ให้กับใคร ๆ ที่ผ่านมา และมีมิตรภาพที่ว่านี้ มาแลกกัน
| | | | |
|
|
|
|
|
|
|