โต๊ะโตะจัง...เด็กหญิงข้างหน้าต่าง สวัสดีปีใหม่๒๕๕๖กับทุกๆคนก็คงไม่ดูช้าไป ผมขอเริ่มเขียนบล็อกแรกของปีนี้ด้วยเรื่องของ โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง ................................................................................................. ย้อนกลับไปเมื่อสมัยยี่สิบกว่าปีก่อน ในวันปิดเทอมใหญ่ในหน้าร้อน เด็กชายประถมวัยคนนึง (ที่อาจไม่น่ารักน่าชังเท่าไรนัก) เหลือบไปเห็นหนังสือเรื่อง โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง (ที่คงไม่ใช่ปกนี้) วางอยู่บนโต๊ะของลูกพี่ลูกน้อง เด็กชายคนนั้นหยิบขึ้นมาดูปกแบบแกนๆ ตามมาด้วยความคิดที่แล่นมาจากสมองว่า "หนังสือเล่มนี่ ไม่น่าจะสนุกไปกว่าการ์ตูนที่ฉันอ่านแน่ๆ " เด็กชายวางหนังสือลงบนโต๊ะ แล้วออกไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ หลังจากวันนั้น เด็กชายคนนั้นเติบโตมาพร้อมกับหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นมากมายหลายเรื่อง เมื่อโตขึ้นเขาได้เริ่มสัมผัสกับวรรณกรรม และหนังสือนิยายอีกมากมายหลายเรื่องหลายแนว และเขาก็ได้ทำความรู้จักกับโต๊ะโตะจังเข้าจนได้ .................................................................................................. เอ๊ะ!นี่มัวพล่ามไรอยู่นิ ยังไม่เห็นเข้าเรื่องซะกะที ใครจะว่าผมรู้จักกับโต๊ะโตะข้าไปก็ได้ แต่มาช้ายังดีกว่าไม่มา โต๊ะโตะจัง แปลจากเรื่อง Madogiwa no Totto-chan ของคุโรยางิ เท็ตสึโกะ แปลเป็นภาคไทยโดย คุณผุสดี นาวาวิจิตร โดยสนพ.ผีเสื้อ เล่มที่ถือเป็นสมบัติส่วนตัวอยู่ ได้มาจากการไปคุ้ยเขี่ยร้านหนังสือเก่า เป็นฉบับพิมพ์ครั้งที่16 พ.ศ.2544โน้นแน่ะ ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องราวทั้งหมดภายในเล่มเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงของผู้เขียน ใครที่ได้อ่านคงรู้สึกเหมือนผมว่าโต๊ะโตะเป็นเด็กที่มองโลกในแง่ดี มีความเป็นตัวของตัวเอง ซึ่งบางคนอาจทนกะแกไม่ได้ ร่าเริง และรักเพื่อน ในเรื่องความเป็นตัวเองของโต๊ะโตะ จากต้นเรื่องที่เธอสร้างความรำคาญเกิดขึ้นภายในชั้นเรียน หลายครั้งหลายครา จนถูกเชิญให้ออกจาโรงเรียนเก่า พฤติกรรมของเธอเป็นผมเจอเข้า ก็อาจทนไม่ได้เหมือนกัน จนเธอได้ไปอยู่ที่โรงเรียนโทโมเอ อาจเป็นเพราะชะตากรรมที่ถูกกำหนดให้เธอมาเรียนที่นี่ เธอได้พบกับ คุณครูใหญ่นั่นคือครูโคบายาชิ ผู้ที่ยอมนั่งฟังโต๊ะโตะเล่าเรื่องของเธอเองนานถึง4ชั่วโมงในวันแรกที่เจอกัน ในที่สุดจากเด็กที่ดูผิดปกติในสายตาหลายๆคน ก็เติบโตเป็นเด็กที่เต็มไปด้วยความสุข ภายใต้การเรียนการสอนของโรงเรียนโทโมเอ ............................................................................................. ผมชอบประโยคที่ครูโคบายาชิ พูดเอาไว้ว่า "เด็กทุกคนเกิดมาพร้อมกับพื้นฐานนิสัยที่ดี แต่ถูกทำงายเพราะสิ่งแวดล้อม หรือได้รับอิทธิพลที่ไม่ดีของพวกผู้ใหญ่เสียก่อนที่จะโตขึ้น จึงต้องรีบช่วยกันหา 'สิ่งที่ดี' นั้น และสนับสนุนให้เป็นไปในทางที่ถูก เพื่อที่จะสร้างคนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว" .............................................................................................. และแล้วจากเด็กชายที่เคยสบประมาทหนังสือโต๊ะโตะจัง ก็กลายเป็นผู้ใหญ่ที่รักและชื่นชมหนังสือเล่มนี้ในที่สุ ว่าแต่นี่ผมต้องไปหา นางสาวโต๊ะโตะมาอ่านต่อ อีกใช่มั้ยครับนี่!!!   Create Date : 07 มกราคม 2556 12 comments Last Update : 7 มกราคม 2556 16:18:29 น. Counter : 3737 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีครับ ที่โรงเรียนลูกสาวก็ให้ซื้อเป็นหนังสืออ่านนอกเวลา แต่ลูกกลับไม่อ่าน ไปอ่านนิยายวัยรุ่น   โดย: จิรโรจน์ 7 มกราคม 2556 18:27:51 น.

เป็นหนังสือในดวงใจเลยค่ะเล่มนี้   โดย: หวานเย็นผสมโซดา 7 มกราคม 2556 18:32:54 น.

เป็นหนังสือที่ชอบมากๆเล่มหนึ่งเลยค่ะ (ตอนนี้ก็ยังใช้ชื่อโต๊ะโตะจังในเฟซบุ๊คเลย แหะๆ) โต๊ะโตะจังเป็นเด็กผู้หญิงที่นิสัยแปลกจริงๆค่ะ แล้วเราก็ชอบครูใหญ่ด้วยค่ะ เป็นครูที่น่ารักมาก ชอบบรรยากาศของโรงเรียน แล้วก็ซึ้งกับตอนเด็กผู้ชายที่พิการด้วยค่ะ ส่วนนางโต๊ะโตะฯ สำหรับเราถือว่าสนุกในระดับหนึ่ง แต่ไม่เท่ากับโต๊ะโตะจังค่ะ   โดย: Aneem 7 มกราคม 2556 19:29:17 น.

เพิ่งให้ลูกชายที่อยู่ ม1 เอาไปอ่านมะวานนี้ แบบไม่ค่อยเต็มใจ ไปขุดกล่องหนังสือเก่าของน้องสาว เมื่อ 2-3 วันก่อน ของผมพิมพ์ครั้งที่ 6 (ไม่รู้พ.ศ.ไหน ไม่ได้ดูเหมือนกัน) เสียดายผมอ่านได้แค่บทที่ 1 เลยไม่รู้ว่าเรื่องราวต่อไปเป็นอย่างไร แต่เห็นหลายท่านบอกว่าดี ดีก็ดีก็ยัดให้ลูกชายอ่านเลย เดี๋ยวค่อยตามผลว่าเค้ายอมอ่านหรือเปล่า   โดย: metoo55 7 มกราคม 2556 19:46:13 น.

คุณจิรโรจน์ กับ คุณmeetoo55 ครับ สงกะสัยว่าลูกๆจะเป็นเหมือนผมตอนเด็กๆ บทจะไม่อยากทำยังไง๊มันก็ไม่อ่าน หรือไม่งั้นคุณพ่อลองเล่าบางตอนให้เค้าฟัง ถ้าโดนใจเค้าก็จะสนใจครับ คุณหวานเย็นผสมโซดา ครับ หลังจากผมอ่านตอนสองตอนแรกก็ติดหนึบเลยอ่ะครับ กลายเป็นขึ้นหิ้งไปเลย คุณAneem ครับ นอกจากครูใหญ่แล้วโรงเรียนโทโมเอเป็นโรงเรียนที่น่ารักมากนะผมว่า ห้องเรียนยังเป็นตู้รถไฟซะด้วย^^   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 7 มกราคม 2556 20:30:18 น.

เป็นวรรณกรรมเยาวชนเล่มที่ 2 ที่อ่านในชีวิต อ่านเกิน 10 รอบ จบลงที่เพื่อนยืมแล้วหายไป ชอบตรงอาหารจากทะเล อาหารจากภูเขา ที่สุด   โดย: kuroyume 7 มกราคม 2556 23:04:28 น.

หูย...อ่านตั้งแต่สมัยอยู่ ม.ต้น ผ่านไปกี่ปีแล้วเนี่ย   โดย: Serverlus 7 มกราคม 2556 23:31:02 น.

คุณkuroyume ต้องเป็นแฟนพันธุ์แท้แน่ๆ ผมว่าคุณครูโคบายาชิ แกมีจิตวิทยาในการสอนเด็กดีมากเลยจริงๆ คุณServerlus พูดแล้วผมต้องเหลียวมองอายุตัวเองเลยทีเดียว^_^   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 7 มกราคม 2556 23:49:22 น.

ได้ยินชื่อเรื่องนี้ตั้งแต่ประถม แต่ไม่ชอบอ่านวรรณกรรมเด็ก เลยไม่มีโอกาสได้อ่านเล่มนี้สักที ได้เล่มนี้จากร้านหนังสือมือสองหลายปีแล้วเหมือนกัน แต่ยังไม่ได้ฤกษ์หยิบมาอ่าน พรุ่งนี้จะออกไปธุระข้างนอก ว่าจะหยิบหนังสือติดตัวไปอ่านฆ่าเวลา เลยมาหารีวิวอ่านก่อน มี2เรื่องเข้าชิง เป็นวรรณกรรมเด็กทั้งคู่คือ โมโม่กับโต๊ะโตะ อ่านรีวิวจากคุณ คิดว่าพรุ่งนี้คงได้หยิบโต๊ะโตะแน่นอน ไว้อ่านจบจะมาอีกรอบนะคะ ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ อย่างที่บอก ไม่ค่อยรอดกับแนววรรณกรรมเด็กเลยค่ะ   โดย: ธีรนัยน์ IP: 171.7.238.253 14 มกราคม 2556 3:56:12 น.

ขอบคุณครับ ดีใจจังที่รีวิวของผมทำให้มีคนอยากอ่านหนังสือเล่มนี้มากขึ้น ผมว่าคุณธีรนัยน์จะต้องรอดกับวรรณกรรมเด็กเล่มนี้แน่ๆครับ^^   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 14 มกราคม 2556 11:37:20 น.

เคยอ่านเล่มนี้ แต่หน้าปกเป็นอีกแบบ   โดย: แฟนlinKinPark 22 กุมภาพันธ์ 2556 23:52:42 น.

เห็นผ่านตาว่าเรื่องนี้มีหลายปกมาก แต่ละปกก็สวยคนละแบบ^^   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 7 เมษายน 2556 1:21:50 น.